Τέλη δεκαετίας 90', θυμάμαι έναν πιτσιρικά με φαρδιά ρούχα και τ’ ακουστικά στα αυτιά να κατηφορίζει προς την πλατεία. Στο σημείο που αράζαμε, οι τοίχοι ήταν όλοι βαμμένοι με γκράφιτι - έργα τέχνης, όχι μουντζούρες, όπως τις αποκαλούσαν οι περισσότεροι εκείνη την εποχή. Πλησιάζοντας το γνωστό λημέρι θυμάμαι να με προσπερνούν οι γνωστοί - άγνωστοι πάνω στα skateboard, ενώ ακούγεται δυνατά από το walkman (εποχή της κασέτας) o δίσκος των FF.C «Σ’ άλλη διάσταση». Οι FF.C ζούσαν ηρωικές στιγμές μιας και ήταν ένα από τα πιο δυνατά συγκροτήματα που έχει βγάλει η Hip Hop σκηνή. Θυμάμαι ακόμη τον σεβασμό που υπήρχε όταν μιλάγαμε για αυτούς.
Με αυτές τις σκέψεις πήγα να συναντήσω τον «Σκηνοθέτη», κατά κόσμον Δημήτρη Πετσούκη, που ετοιμάζει το δεύτερο δίσκο «Χαρμολύπη» να μας μιλήσει για την κυκλοφορία αυτή και όχι μόνο.
H πιο δυνατή στιγμή που έχεις κρατήσει από τους FF.C;
Έχω τρεις βασικά, η πρώτη ήτανε όταν υπογράψαμε με την εταιρεία. Μου το ανακοίνωσε ο Sparky T από το τηλέφωνο. Τότε δεν υπήρχε ούτε youtube ούτε τίποτα. Είχαμε πάει ένα demo σε εταιρεία, στην Polydor, το είχε πάει ο Sparky T που ήταν στο συγκρότημα τότε και πίστευα και δεν πίστευα, γιατί μετά από δέκα χρονιά λες εντάξει είναι άπιαστο όνειρο. Οπότε μου τηλεφωνεί ο Sparky και μου λέει: «Λοιπόν ακούσανε το demo, τους άρεσε και υπογράφετε». Εγώ με το που το ακούω αυτό παγώνω σε πρώτη φάση, του λέω: «Πάμε μια ξανά, άκουσα καλά; είσαι σίγουρος;» - «Ναι είμαι σίγουρος» απαντάει και δεν το πίστευα γιατί ήταν πολλά τα χρονιά που περιμέναμε και πλέον το να υπογράψεις σε εταιρεία σήμαινε πολλά πράγματα, θα πηγαίναμε studio χωρίς να κοιτάμε την ώρα, είχαμε κάποιον να φροντίζει όλα τα υπόλοιπα και εμείς να επικεντρωθούμε στη μουσική και ήταν μεγάλη πολυτέλεια για εμάς, τότε έμπαινες στο παιχνίδι πραγματικά άμα ήσουν σε δισκογραφική εταιρεία.
Έχω τρεις βασικά, η πρώτη ήτανε όταν υπογράψαμε με την εταιρεία. Μου το ανακοίνωσε ο Sparky T από το τηλέφωνο. Τότε δεν υπήρχε ούτε youtube ούτε τίποτα. Είχαμε πάει ένα demo σε εταιρεία, στην Polydor, το είχε πάει ο Sparky T που ήταν στο συγκρότημα τότε και πίστευα και δεν πίστευα, γιατί μετά από δέκα χρονιά λες εντάξει είναι άπιαστο όνειρο. Οπότε μου τηλεφωνεί ο Sparky και μου λέει: «Λοιπόν ακούσανε το demo, τους άρεσε και υπογράφετε». Εγώ με το που το ακούω αυτό παγώνω σε πρώτη φάση, του λέω: «Πάμε μια ξανά, άκουσα καλά; είσαι σίγουρος;» - «Ναι είμαι σίγουρος» απαντάει και δεν το πίστευα γιατί ήταν πολλά τα χρονιά που περιμέναμε και πλέον το να υπογράψεις σε εταιρεία σήμαινε πολλά πράγματα, θα πηγαίναμε studio χωρίς να κοιτάμε την ώρα, είχαμε κάποιον να φροντίζει όλα τα υπόλοιπα και εμείς να επικεντρωθούμε στη μουσική και ήταν μεγάλη πολυτέλεια για εμάς, τότε έμπαινες στο παιχνίδι πραγματικά άμα ήσουν σε δισκογραφική εταιρεία.
Οι άλλες δυο στιγμές ποιες ήταν;
Η δεύτερη ήταν όταν κάναμε το δεύτερο δίσκο, το «Σ' άλλη διάσταση», είχαμε κλείσει ένα live στην Υδρόγειο στη Θεσσαλονίκη με τους Νέβμα, είχανε βγάλει τον πρώτο τους δίσκο εκείνη την περίοδο, εμείς δεν ξέραμε τι κοινό έχουμε και τι δυναμική, πάμε το μεσημέρι, κάνουμε το soundcheck, μετά στο ξενοδοχείο και όταν ήρθε η ώρα του live, πάμε στο μαγαζί και ήμασταν πολύ συγκρατημένοι στο πόσο κόσμο θα έχει, μπαίνουμε στην Υδρόγειο που είναι ένα αρκετά μεγάλο μαγαζί και μιλάμε για εκείνη την εποχή (1997), μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε ένα μαγαζί γεμάτο, ασφυχτικά γεμάτο, για να περάσουμε από την είσοδο να πάμε στα καμαρίνια, μας χτύπαγαν την πλάτη, τον ωμό, «μπράβο παιδιά» και νιώσαμε ξαφνικά βασιλιάδες, δεν το περιμέναμε καν, ήταν ένα από τα πιο δυνατά live που είχαμε κάνει γιατί πήραμε πολλή δύναμη από τον κόσμο. Η τρίτη ήταν όταν καταφέραμε να παίξουμε στο Ρόδον, γιατί οι πιο παλιοί ξέραν ότι ήταν ένα μυθικό μαγαζί, όταν ξεκινάς έλεγες «Εγώ κάποτε θα παίξω στο Ρόδον» και το λέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου, όταν ήρθε η στιγμή και παίξαμε κατακτήσαμε ένα στόχο που ήταν ουσιαστικά κορυφή για τις ζωντανές εμφανίσεις και για τα δεδομένα τότε.
Η δεύτερη ήταν όταν κάναμε το δεύτερο δίσκο, το «Σ' άλλη διάσταση», είχαμε κλείσει ένα live στην Υδρόγειο στη Θεσσαλονίκη με τους Νέβμα, είχανε βγάλει τον πρώτο τους δίσκο εκείνη την περίοδο, εμείς δεν ξέραμε τι κοινό έχουμε και τι δυναμική, πάμε το μεσημέρι, κάνουμε το soundcheck, μετά στο ξενοδοχείο και όταν ήρθε η ώρα του live, πάμε στο μαγαζί και ήμασταν πολύ συγκρατημένοι στο πόσο κόσμο θα έχει, μπαίνουμε στην Υδρόγειο που είναι ένα αρκετά μεγάλο μαγαζί και μιλάμε για εκείνη την εποχή (1997), μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε ένα μαγαζί γεμάτο, ασφυχτικά γεμάτο, για να περάσουμε από την είσοδο να πάμε στα καμαρίνια, μας χτύπαγαν την πλάτη, τον ωμό, «μπράβο παιδιά» και νιώσαμε ξαφνικά βασιλιάδες, δεν το περιμέναμε καν, ήταν ένα από τα πιο δυνατά live που είχαμε κάνει γιατί πήραμε πολλή δύναμη από τον κόσμο. Η τρίτη ήταν όταν καταφέραμε να παίξουμε στο Ρόδον, γιατί οι πιο παλιοί ξέραν ότι ήταν ένα μυθικό μαγαζί, όταν ξεκινάς έλεγες «Εγώ κάποτε θα παίξω στο Ρόδον» και το λέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου, όταν ήρθε η στιγμή και παίξαμε κατακτήσαμε ένα στόχο που ήταν ουσιαστικά κορυφή για τις ζωντανές εμφανίσεις και για τα δεδομένα τότε.
Πέρσι στην εκπομπή ανέφερες ότι ετοιμάζεις το δεύτερο μέρος από τη «Χαρμολύπη». Σε τι στάδιο βρίσκεται;
Κοιτά, το «Χαρμολύπη» έχει γίνει κάτι μεταξύ ανεκδότου και σίριαλ, γιατί το ετοιμάζω χρονιά τώρα, αυτό οφείλεται στο ότι, όταν ξεκίνησα να το κάνω, ψαχνόμουν γενικότερα, δεν ήξερα πώς ακριβώς θέλω να το κάνω, έκανα κάποια κομμάτια. Σε πρώτη φάση ήταν να συνεργαστώ με τον Νικόλα από τους Razastarr και τον Νίκα. Είπαμε να το ξεκινήσουμε έτσι, αλλά επειδή είχε τις δουλείες του ο καθένας, δεν μπορέσαμε να ταιριάξουμε ποτέ χρονικά και πάγωσε εκεί. Μετά σκέφτηκα να το κάνω αλλιώς και φτιάχνω μια μπάντα από εφτά άτομα, τους «Έξοδος κίνδυνου» και σκέφτηκα να το βγάλω έτσι, ξεκινάμε, γράψαμε αρκετά κομμάτια, πηγαίναμε studio, κάναμε μια εμφάνιση στο An club και μια στο Rodeo, εάν θυμάμαι καλά, αλλά κανένας δεν μπορούσε να διαθέσει το χρόνο που θα ήθελε και έτσι πάγωσε πάλι, περνάει κάποιος καιρός και στο τέλος λέω για να γίνει εφικτό πρέπει να το συντονίσω μόνος μου, να κάνω εγώ τις παράγωγες και οι υπόλοιποι να είναι συμμέτοχες, ώστε να μπορώ να το τρέξω πιο άνετα.
Κοιτά, το «Χαρμολύπη» έχει γίνει κάτι μεταξύ ανεκδότου και σίριαλ, γιατί το ετοιμάζω χρονιά τώρα, αυτό οφείλεται στο ότι, όταν ξεκίνησα να το κάνω, ψαχνόμουν γενικότερα, δεν ήξερα πώς ακριβώς θέλω να το κάνω, έκανα κάποια κομμάτια. Σε πρώτη φάση ήταν να συνεργαστώ με τον Νικόλα από τους Razastarr και τον Νίκα. Είπαμε να το ξεκινήσουμε έτσι, αλλά επειδή είχε τις δουλείες του ο καθένας, δεν μπορέσαμε να ταιριάξουμε ποτέ χρονικά και πάγωσε εκεί. Μετά σκέφτηκα να το κάνω αλλιώς και φτιάχνω μια μπάντα από εφτά άτομα, τους «Έξοδος κίνδυνου» και σκέφτηκα να το βγάλω έτσι, ξεκινάμε, γράψαμε αρκετά κομμάτια, πηγαίναμε studio, κάναμε μια εμφάνιση στο An club και μια στο Rodeo, εάν θυμάμαι καλά, αλλά κανένας δεν μπορούσε να διαθέσει το χρόνο που θα ήθελε και έτσι πάγωσε πάλι, περνάει κάποιος καιρός και στο τέλος λέω για να γίνει εφικτό πρέπει να το συντονίσω μόνος μου, να κάνω εγώ τις παράγωγες και οι υπόλοιποι να είναι συμμέτοχες, ώστε να μπορώ να το τρέξω πιο άνετα.
Συμμετοχές ποιοι θα είναι;
Στις φωνές από ένα κομμάτι θα είναι με τους Social Waste, Δημήτρη Μεντζέλο, Τάκι Τσάν, Βαλάντη (Στίχοιμα), Jk one, Weird (Μodus Vivendi), Ζωγράφο, δυο τραγούδια με τον Ρήγα, θα υπάρχει και ένα remix το «Ας χαθώ στο όνειρο», άλλα πολύ πρωτοποριακό με μια μπάντα που παίζει παραδοσιακά. Κάναμε μια διασκευή στο κομμάτι με τη φωνή της Μαρίας και του Κώστα, άλλα όλη η μουσική είναι με παραδοσιακά όργανα. Επίσης θα υπάρχει και ένα κομμάτι με τον Θοδωρή Μάγγο από εποχές FF.C, τον έπιασα πάλι, τον απείλησα (γέλια και από τους δύο) και με τα χίλια ζόρια τον έπεισα να κάνουμε αυτό το τραγούδι μαζί. Αυτές είναι οι συμμέτοχες. Υπάρχουν και πολλοί μουσικοί πέρα από το rap. Εκτός από τους Πεντάηχον που κάναμε τη διασκευή, έχω στο τραγούδι τον Θοδωρή Καρέλλα, Βασίλη Παναγιωτίδη και το πολυμηχάνημα Γιώργο Νίκα (Αντίποινα, Social Waste), ο οποίος παίζει γκάιντα και λαούτο σχεδόν σε όλο το δίσκο.
Στις φωνές από ένα κομμάτι θα είναι με τους Social Waste, Δημήτρη Μεντζέλο, Τάκι Τσάν, Βαλάντη (Στίχοιμα), Jk one, Weird (Μodus Vivendi), Ζωγράφο, δυο τραγούδια με τον Ρήγα, θα υπάρχει και ένα remix το «Ας χαθώ στο όνειρο», άλλα πολύ πρωτοποριακό με μια μπάντα που παίζει παραδοσιακά. Κάναμε μια διασκευή στο κομμάτι με τη φωνή της Μαρίας και του Κώστα, άλλα όλη η μουσική είναι με παραδοσιακά όργανα. Επίσης θα υπάρχει και ένα κομμάτι με τον Θοδωρή Μάγγο από εποχές FF.C, τον έπιασα πάλι, τον απείλησα (γέλια και από τους δύο) και με τα χίλια ζόρια τον έπεισα να κάνουμε αυτό το τραγούδι μαζί. Αυτές είναι οι συμμέτοχες. Υπάρχουν και πολλοί μουσικοί πέρα από το rap. Εκτός από τους Πεντάηχον που κάναμε τη διασκευή, έχω στο τραγούδι τον Θοδωρή Καρέλλα, Βασίλη Παναγιωτίδη και το πολυμηχάνημα Γιώργο Νίκα (Αντίποινα, Social Waste), ο οποίος παίζει γκάιντα και λαούτο σχεδόν σε όλο το δίσκο.
Έχεις σκεφτεί να γίνει παρουσίαση δίσκου σε κάποιο μαγαζί;
Ναι έχουμε μιλήσει να γίνει στο Ilion Plus μια παρουσίαση, τον Οκτώβρη, αυτές τις ήμερες κανονίζουμε την ακριβή ημερομηνία.
Ναι έχουμε μιλήσει να γίνει στο Ilion Plus μια παρουσίαση, τον Οκτώβρη, αυτές τις ήμερες κανονίζουμε την ακριβή ημερομηνία.
Άρα εκεί γύρω θα κυκλοφορήσει η Χαρμολύπη 2;
Αρχές Σεπτέμβρη θα κυκλοφορήσει και Οκτώβρη θα γίνει η παρουσίαση.
Αρχές Σεπτέμβρη θα κυκλοφορήσει και Οκτώβρη θα γίνει η παρουσίαση.
Θα βγει και σε φυσική μορφή η μόνο ψηφιακά;
Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρχει σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες, σε φυσική μορφή δεν το έχω αποφασίσει ακόμα.
Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρχει σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες, σε φυσική μορφή δεν το έχω αποφασίσει ακόμα.
Με τις εκλογές που μόλις περάσαν, τι γνώμη έχεις για το υψηλό ποσοστό αποχής και τους λογούς για τους οποίους γίνεται;
Είμαι ένας από το υψηλό ποσοστό, έχω πάρα πολλά χρονιά να ψηφίσω, νιώθω ότι τόσα χρονιά και όσο μεγαλώνω το νιώθω ακόμη περισσότερο, σε αυτή τη χωρά εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία των ανθρώπων δεν αλλάζει τίποτα, ούτε οι εκλογές, ούτε τα κόμματα, υπάρχει μια πλήρης απογοήτευση, πάμε από το κακό στο χειρότερο και το κάνω συνειδητά πλέον, νιώθω ότι είμαι σε ένα μαγαζί, θέλω να πάρω ένα παντελόνι μαύρο και το μαγαζί έχει μόνο πορτοκαλί, φούξια, μπορντό και κόκκινο, δεν θα πάρω κανένα παντελόνι θα βγω από το μαγαζί χωρίς να αγοράσω. Κάπως έτσι νιώθω.
Είμαι ένας από το υψηλό ποσοστό, έχω πάρα πολλά χρονιά να ψηφίσω, νιώθω ότι τόσα χρονιά και όσο μεγαλώνω το νιώθω ακόμη περισσότερο, σε αυτή τη χωρά εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία των ανθρώπων δεν αλλάζει τίποτα, ούτε οι εκλογές, ούτε τα κόμματα, υπάρχει μια πλήρης απογοήτευση, πάμε από το κακό στο χειρότερο και το κάνω συνειδητά πλέον, νιώθω ότι είμαι σε ένα μαγαζί, θέλω να πάρω ένα παντελόνι μαύρο και το μαγαζί έχει μόνο πορτοκαλί, φούξια, μπορντό και κόκκινο, δεν θα πάρω κανένα παντελόνι θα βγω από το μαγαζί χωρίς να αγοράσω. Κάπως έτσι νιώθω.
Τι θα έλεγες στους νέους που ξεκινάνε σήμερα να ασχολούνται με το hip hop;
Νομίζω ότι οι πιτσιρικάδες πλέον ξέρουν καλύτερα από έμενα τι μπορούν να κάνουν. Άμα μου έκανες αυτή την ερώτηση το 97' θα σου έλεγα ότι πας σε μια εταιρεία κάνεις αυτό και αυτό, τώρα επειδή το παιχνίδι έχει πάει σε άλλη φάση με το ίντερνετ που και εγώ ακόμη το μαθαίνω, ακόμα προσπαθώ, έχω άτομα που με βοηθάνε σε αυτό. Τώρα σε όλο το υπόλοιπο είναι να μην μπορείς χωρίς αυτό. Εάν μπορείς χωρίς αυτό συνέχισε τη ζωή σου, εάν δεν μπορείς μπες στο λούκι και θα φας δέκα απογοητεύσεις και μια επιβράβευση, από την άλλη δεν ξέρεις και πώς θα στα φέρει, βλέπω γκρουπ να κάνουν τεράστια επιτυχία μέσα σε δυο μήνες, είναι όλα ρευστά βασικά.
Νομίζω ότι οι πιτσιρικάδες πλέον ξέρουν καλύτερα από έμενα τι μπορούν να κάνουν. Άμα μου έκανες αυτή την ερώτηση το 97' θα σου έλεγα ότι πας σε μια εταιρεία κάνεις αυτό και αυτό, τώρα επειδή το παιχνίδι έχει πάει σε άλλη φάση με το ίντερνετ που και εγώ ακόμη το μαθαίνω, ακόμα προσπαθώ, έχω άτομα που με βοηθάνε σε αυτό. Τώρα σε όλο το υπόλοιπο είναι να μην μπορείς χωρίς αυτό. Εάν μπορείς χωρίς αυτό συνέχισε τη ζωή σου, εάν δεν μπορείς μπες στο λούκι και θα φας δέκα απογοητεύσεις και μια επιβράβευση, από την άλλη δεν ξέρεις και πώς θα στα φέρει, βλέπω γκρουπ να κάνουν τεράστια επιτυχία μέσα σε δυο μήνες, είναι όλα ρευστά βασικά.
Είσαι ευχαριστημένος με τη Hip Hop σκηνή σήμερα;
Έχει ανεβεί πολύ το επίπεδο και στις παράγωγες και στα Flow και στα skills, εντάξει είμαι περισσότερο ευχαριστημένος από ότι ήμουν πριν τρία χρονιά γιατί τα τελευταία δυο χρονιά βλέπω μια αναζωπύρωση. Δεν εννοώ την trap, που η trap με ενοχλεί περισσότερο ως lifestyle όχι τόσο μουσικά, δηλαδή εάν κάποια κομμάτια trap τα άκουγα μόνο instrumental, χωρίς φωνητικά, μπορεί να είχανε κάποιο ενδιαφέρον, άλλα με χαλάει το lifestyle, είναι ξένο προς έμενα, δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτό.
Έχει ανεβεί πολύ το επίπεδο και στις παράγωγες και στα Flow και στα skills, εντάξει είμαι περισσότερο ευχαριστημένος από ότι ήμουν πριν τρία χρονιά γιατί τα τελευταία δυο χρονιά βλέπω μια αναζωπύρωση. Δεν εννοώ την trap, που η trap με ενοχλεί περισσότερο ως lifestyle όχι τόσο μουσικά, δηλαδή εάν κάποια κομμάτια trap τα άκουγα μόνο instrumental, χωρίς φωνητικά, μπορεί να είχανε κάποιο ενδιαφέρον, άλλα με χαλάει το lifestyle, είναι ξένο προς έμενα, δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτό.
Διαβάζω συχνά στα σχόλια κάτω από τα τραγούδια των FF.C στο youtube τον κόσμο να ζητάει ένα ακόμη live ως FF.C, υπάρχει περίπτωση να γίνει πραγματικότητα;
Κοιτά, όσο περνάει ο καιρός, τόσο δεν υπάρχει περίπτωση, αυτή είναι η αλήθεια, με τον Κώστα έχουμε μια επαφή, του έχω προτείνει να γίνει κάποιο live, αλλά δεν τον βλέπω ζεστό να σου πω την αλήθεια, όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο δύσκολο είναι να γίνει και από πλευράς φυσικών αντοχών, εγώ είμαι μέσα στη μουσική, αλλά ο Κώστας έχει χάσει και την επαφή του όποτε το βλέπω δύσκολο ως ακατόρθωτο.
Κοιτά, όσο περνάει ο καιρός, τόσο δεν υπάρχει περίπτωση, αυτή είναι η αλήθεια, με τον Κώστα έχουμε μια επαφή, του έχω προτείνει να γίνει κάποιο live, αλλά δεν τον βλέπω ζεστό να σου πω την αλήθεια, όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο δύσκολο είναι να γίνει και από πλευράς φυσικών αντοχών, εγώ είμαι μέσα στη μουσική, αλλά ο Κώστας έχει χάσει και την επαφή του όποτε το βλέπω δύσκολο ως ακατόρθωτο.
Σου δίνω ένα σπρέι και είμαστε μπροστά σε ένα κενό τοίχο, τι θα έγραφες;
«Όταν ήμουνα μικρός μου είχαν πει ένα παραμύθι και αυτό είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη». Είναι διαχρονικό, αλλάζουν τα δεδομένα και νιώθω ότι τόσα χρονιά ζούσαμε σε ένα παραμύθι, την εποχή εκείνη που υπήρχαν τα λεφτά ξέρεις, και τώρα αυτό το βιώνουμε κάθε μέρα και εγώ και οι μικρότεροι και οι μεγαλύτεροι.
«Όταν ήμουνα μικρός μου είχαν πει ένα παραμύθι και αυτό είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη». Είναι διαχρονικό, αλλάζουν τα δεδομένα και νιώθω ότι τόσα χρονιά ζούσαμε σε ένα παραμύθι, την εποχή εκείνη που υπήρχαν τα λεφτά ξέρεις, και τώρα αυτό το βιώνουμε κάθε μέρα και εγώ και οι μικρότεροι και οι μεγαλύτεροι.
Πρόσφατα ήρθε ο Ρήγας στην εκπομπή και είπε ότι τους περισσότερους στίχους από τους FF.C τους έχεις γράψει εσύ, κάτι που ίσως αρκετός κόσμος να μην το γνωρίζει…
Ναι η αλήθεια είναι ότι τους περισσότερους στίχους των FF.C τους έχω γράψει εγώ, ο Κώστας είχε γράψει κάποιους στίχους στο «Σκληροί Καιροί» στο «Σ' άλλη διάσταση» όπως και στους υπόλοιπους δίσκους. Εγώ σε κάθε δίσκο άρχισα να γράφω και περισσότερο, δεν είχα δει πότε τον εαυτό μου σαν στιχουργό, απλώς ένιωθα κάποια πράγματα και τα έγραφα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των στίχων το έχω γράψει εγώ και οποίος έχει τις αυθεντικές δουλείες το αναφέρουμε, δεν είναι κάτι που κρύψαμε. Ο κόσμος έχει στο μυαλό του ότι ο Mc γράφει τους στίχους, ο παράγωγος είναι παράγωγος και οι ρόλοι είναι χωρισμένοι, εμείς σαν συγκρότημα δεν είχαμε αυτό το στερεότυπο. Τη στιγμή που είχα κάτι να πω στους στίχους, ο Κώστας δεν είχε ποτέ αντίρρηση, έχει γράψει σε αρκετά κομμάτια, αλλά στο σύνολο οι περισσότεροι στίχοι είναι δικοί μου.
Ναι η αλήθεια είναι ότι τους περισσότερους στίχους των FF.C τους έχω γράψει εγώ, ο Κώστας είχε γράψει κάποιους στίχους στο «Σκληροί Καιροί» στο «Σ' άλλη διάσταση» όπως και στους υπόλοιπους δίσκους. Εγώ σε κάθε δίσκο άρχισα να γράφω και περισσότερο, δεν είχα δει πότε τον εαυτό μου σαν στιχουργό, απλώς ένιωθα κάποια πράγματα και τα έγραφα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των στίχων το έχω γράψει εγώ και οποίος έχει τις αυθεντικές δουλείες το αναφέρουμε, δεν είναι κάτι που κρύψαμε. Ο κόσμος έχει στο μυαλό του ότι ο Mc γράφει τους στίχους, ο παράγωγος είναι παράγωγος και οι ρόλοι είναι χωρισμένοι, εμείς σαν συγκρότημα δεν είχαμε αυτό το στερεότυπο. Τη στιγμή που είχα κάτι να πω στους στίχους, ο Κώστας δεν είχε ποτέ αντίρρηση, έχει γράψει σε αρκετά κομμάτια, αλλά στο σύνολο οι περισσότεροι στίχοι είναι δικοί μου.
