Οι Διόνυσος είναι από τα πιο ενεργά ροκ συγκροτήματα στην ελληνική σκηνή, ιδιαίτερα σε ζωντανές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια. Ίσως επηρεασμένοι από τα δισκογραφικά συστήματα επέλεξαν από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 να απέχουν για περίπου μια δεκαετία, όμως επέστρεψαν δυναμικά με δυο νέες δισκογραφικές δουλειές και ένα δυνατό κοινό που τους ακολουθεί πίστα σε κάθε τους βήμα. Η κάθε εμφάνισή τους σε μουσικές σκηνές, αλλά και κάθε καινούργιο τραγούδι τους είναι ένα σημείο αναφοράς.
Πάμε να πούμε δυο λόγια με τον Δημήτρη Πετροβίτση, τραγουδιστή του συγκροτήματος, με αφορμή το μεγάλο live αυτό το Σάββατο στο Κύτταρο, μαζί με τους Λευκή Συμφωνία, Αρνάκια και Final Act.
Δημήτρη θέλω να μας πεις περισσότερα για τους Διόνυσος, να σας γνωρίσει ο κόσμος καλύτερα...
Οι Διόνυσος δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 90 στο Κερατσίνι. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής 5 δισκογραφικές δουλείες, άπειρα lives σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και ήδη βρίσκεται στα σκαριά η 6η δισκογραφική δουλειά, που ελπίζουμε να κυκλοφορήσει μέσα στο 2019.
Μόλις έγινε η επανέκδοση της 4ης δισκογραφικής σας δουλειάς "Η Γη είναι επίπεδη" μαζί με το πρόσφατο ep "Παράπλευρες Απώλειες"...
Ναι με μεγάλη χαρά επανακυκλοφορήσαμε το "Η γη είναι επίπεδη" και το mini ep “παράπλευρες απώλειες” σε ένα μονό cd που θα είναι διαθέσιμο από τα lives μας, αλλά και από την σελίδα μας www.dionysosrockband.gr. Ο λόγος ήταν η μεγάλη ζήτηση που είχαν οι τελευταίες αυτές δουλειές μας και έτσι αποφασίσαμε να τα επανατυπώσουμε. Φυσικά και τα δυο είναι ψηφιακά δωρεάν διαθέσιμα μέσα από την σελίδα μας.
Ποια είναι η γνώμη σου για την ελληνική σκηνή σήμερα;
Κοίταξε. Νομίζω ότι ζούμε ημέρες πλήρους άνθησης όλης της ελληνικής σκηνής, ελληνόφωνης και αγγλόφωνης. Μου θυμίζει τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Υπάρχει οργασμός δημιουργιών και εμφανίσεων σχημάτων σε όλη την Ελλάδα και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Είναι βασικά και ο λόγος που επανακυκλοφορούμε τις δουλειές μας, η δίψα του κόσμου είναι και η δύναμη για να συνεχίσουμε. Όσον αφορά τα νέα σχήματα, είμαι πολύ ευτυχισμένος που η νέα γενιά συνεχίζει δυναμικά με φρέσκιες ιδέες.
Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο δισκογραφικά;
Οπως σου είπα και παραπάνω ελπίζουμε μέσα στο 2019 να καταφέρουμε να κυκλοφορήσουμε το 6ο προσωπικό μας άλμπουμ. Θα διαφέρει αρκετά, θα έχει πιο δυνατό ήχο και αρκετές εκπλήξεις. Είναι λογικό αυτό γιατί βιώνοντας και εμείς όπως όλοι τις σκληρές αυτές καταστάσεις, οι σκέψεις μας, τα θέλω μας, τα πιστεύω μας να αποτυπώνονται σε πιο δυναμικά μοτίβα, στιχουργικά αλλά και μουσικά.
Το Σάββατο 30 Μαρτίου στο Κύτταρο θα είστε στην ίδια σκηνή με τους Λευκή Συμφωνία, Τα αρνάκια και τους Final Act, πώς νιώθετε για αυτή τη βράδια;
Είναι ένα μεγάλο όνειρο που γίνεται πράξη. Η Λευκή Συμφωνία όπως και τα Αρνάκια ήταν για μας βασική αιτία που γυρίσαμε σε ελληνόφωνο στίχο. Η επιρροή τους εσωτερικά μέσα μας ήταν καταλυτική. Θυμάμαι στα εφηβικά μας χρόνια να στριμωχνόμαστε σε υπόγεια να κοπανιόμαστε στις μπροστινές θέσεις τραγουδώντας τα κομμάτια τους που ήταν οδηγός για εμάς. Και πώς τα φέρνει καμία φορά η ζωή. 30 χρόνια σχεδόν μετά να μοιραστούμε την ίδια σκηνή του ιστορικού Κυττάρου παρέα με τους εφηβικούς μας "Ήρωες".
Τέλος, αν θα μπορούσες να άλλαζες κάτι στην μουσική σκηνή της χώρας τι θα ήταν αυτό;
Ωραία ερώτηση. Αν θα μπορούσα να αλλάξω κάτι θα ήταν αυτή η μπουζουκοκατάσταση, η εντεχνίλα της σκηνής. Αυτή η δημοσιοϋπαλληλική σχέση μεταξύ σχημάτων, κόσμου, εταιριών, ραδιοφώνου. Αυτή η ευκολία να γράφουμε τραγουδάκια αποστειρωμένα με λαμέ περιτύλιγμα προσεχτικά με μία πασπάλιση ψεύτικου πλαστικού έρωτα. Το καλούπι των αναμασημένων στίχων και μελωδιών πρέπει να σπάσει. Άλλωστε αυτό που στο τέλος μένει είναι μόνο τα τραγούδια και αυτά είναι πιο σημαντικά από όλους μας.
Πάμε να πούμε δυο λόγια με τον Δημήτρη Πετροβίτση, τραγουδιστή του συγκροτήματος, με αφορμή το μεγάλο live αυτό το Σάββατο στο Κύτταρο, μαζί με τους Λευκή Συμφωνία, Αρνάκια και Final Act.
Δημήτρη θέλω να μας πεις περισσότερα για τους Διόνυσος, να σας γνωρίσει ο κόσμος καλύτερα...
Οι Διόνυσος δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 90 στο Κερατσίνι. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής 5 δισκογραφικές δουλείες, άπειρα lives σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και ήδη βρίσκεται στα σκαριά η 6η δισκογραφική δουλειά, που ελπίζουμε να κυκλοφορήσει μέσα στο 2019.
Μόλις έγινε η επανέκδοση της 4ης δισκογραφικής σας δουλειάς "Η Γη είναι επίπεδη" μαζί με το πρόσφατο ep "Παράπλευρες Απώλειες"...
Ναι με μεγάλη χαρά επανακυκλοφορήσαμε το "Η γη είναι επίπεδη" και το mini ep “παράπλευρες απώλειες” σε ένα μονό cd που θα είναι διαθέσιμο από τα lives μας, αλλά και από την σελίδα μας www.dionysosrockband.gr. Ο λόγος ήταν η μεγάλη ζήτηση που είχαν οι τελευταίες αυτές δουλειές μας και έτσι αποφασίσαμε να τα επανατυπώσουμε. Φυσικά και τα δυο είναι ψηφιακά δωρεάν διαθέσιμα μέσα από την σελίδα μας.
Ποια είναι η γνώμη σου για την ελληνική σκηνή σήμερα;
Κοίταξε. Νομίζω ότι ζούμε ημέρες πλήρους άνθησης όλης της ελληνικής σκηνής, ελληνόφωνης και αγγλόφωνης. Μου θυμίζει τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Υπάρχει οργασμός δημιουργιών και εμφανίσεων σχημάτων σε όλη την Ελλάδα και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Είναι βασικά και ο λόγος που επανακυκλοφορούμε τις δουλειές μας, η δίψα του κόσμου είναι και η δύναμη για να συνεχίσουμε. Όσον αφορά τα νέα σχήματα, είμαι πολύ ευτυχισμένος που η νέα γενιά συνεχίζει δυναμικά με φρέσκιες ιδέες.
Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο δισκογραφικά;
Οπως σου είπα και παραπάνω ελπίζουμε μέσα στο 2019 να καταφέρουμε να κυκλοφορήσουμε το 6ο προσωπικό μας άλμπουμ. Θα διαφέρει αρκετά, θα έχει πιο δυνατό ήχο και αρκετές εκπλήξεις. Είναι λογικό αυτό γιατί βιώνοντας και εμείς όπως όλοι τις σκληρές αυτές καταστάσεις, οι σκέψεις μας, τα θέλω μας, τα πιστεύω μας να αποτυπώνονται σε πιο δυναμικά μοτίβα, στιχουργικά αλλά και μουσικά.
Το Σάββατο 30 Μαρτίου στο Κύτταρο θα είστε στην ίδια σκηνή με τους Λευκή Συμφωνία, Τα αρνάκια και τους Final Act, πώς νιώθετε για αυτή τη βράδια;
Είναι ένα μεγάλο όνειρο που γίνεται πράξη. Η Λευκή Συμφωνία όπως και τα Αρνάκια ήταν για μας βασική αιτία που γυρίσαμε σε ελληνόφωνο στίχο. Η επιρροή τους εσωτερικά μέσα μας ήταν καταλυτική. Θυμάμαι στα εφηβικά μας χρόνια να στριμωχνόμαστε σε υπόγεια να κοπανιόμαστε στις μπροστινές θέσεις τραγουδώντας τα κομμάτια τους που ήταν οδηγός για εμάς. Και πώς τα φέρνει καμία φορά η ζωή. 30 χρόνια σχεδόν μετά να μοιραστούμε την ίδια σκηνή του ιστορικού Κυττάρου παρέα με τους εφηβικούς μας "Ήρωες".
Τέλος, αν θα μπορούσες να άλλαζες κάτι στην μουσική σκηνή της χώρας τι θα ήταν αυτό;
Ωραία ερώτηση. Αν θα μπορούσα να αλλάξω κάτι θα ήταν αυτή η μπουζουκοκατάσταση, η εντεχνίλα της σκηνής. Αυτή η δημοσιοϋπαλληλική σχέση μεταξύ σχημάτων, κόσμου, εταιριών, ραδιοφώνου. Αυτή η ευκολία να γράφουμε τραγουδάκια αποστειρωμένα με λαμέ περιτύλιγμα προσεχτικά με μία πασπάλιση ψεύτικου πλαστικού έρωτα. Το καλούπι των αναμασημένων στίχων και μελωδιών πρέπει να σπάσει. Άλλωστε αυτό που στο τέλος μένει είναι μόνο τα τραγούδια και αυτά είναι πιο σημαντικά από όλους μας.
