Σήμερα, η Δήμητρα Σταθοπούλου είναι η βασική γυναικεία φωνή της μουσικοθεατρικής παράστασης «Ξημερώνει Κυριακή» που παρουσιάζεται στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου κι έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές για τις ερμηνείες της.
Η παράσταση είναι βασισμένη σε δύο σπουδαία έργα του Μίμη Πλέσσα & του Λευτέρη Παπαδόπουλου, τους δίσκους «Δρόμος» & «Μίλα μου για τη λευτεριά», τα οποία ερμηνεύουν ζωντανά ο Δημήτρης Μπάσης & η Δήμητρα Σταθοπούλου.
Με αυτή την αφορμή, η Δήμητρα μας μίλησε για όλα, ώστε να τη γνωρίσουμε καλύτερα.
Δήμητρα, πες μου πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το τραγούδι;
Επαγγελματικά ξεκίνησα στα 20 μου, σ’ ένα μαγαζί με λαϊκή μουσική, όπου αρχικά είχα πάει με την παρέα μου. Μου έδωσαν το μικρόφωνο, τους άρεσα και με κράτησαν. Είχα ξεκινήσει ήδη φωνητική, όμως, απ’ τα 18, γιατί ήθελα ούτως ή άλλως να ασχοληθώ με το τραγούδι, αν και δεν ήξερα αν θα μου έβγαινε. Έκανα, λοιπόν, μαθήματα φωνητικής και ορθοφωνίας, ξεκίνησα κιθάρα επίσης μετά από ένα δυο χρόνια και στα 20 είχα την πρώτη μου επαγγελματική εμπειρία, όπως είπαμε. Η μια δουλειά έφερε την άλλη και μετά από 3-4 χρόνια συνεργάστηκα με το Μίμη Πλέσσα.
Πώς έγινε η γνωριμία σου μαζί του;
Έκανε οντισιόν για νέα παιδιά εν όψει ενός σχήματος που ετοίμαζε με το Γιώργο Χατζηνάσιο στην «Οδύσσεια». Με άκουσαν, συμφώνησαν και οι δύο στο να είμαι μαζί τους, το σχήμα πήγε εξαιρετικά καλά κι από εκεί και πέρα, βέβαια, άρχισα να σκέφτομαι και τη μουσική με διαφορετικό τρόπο.
Τι αποκόμισες από τη συνεργασία σου με τους ανθρώπους αυτούς;
Όταν συνεργάζεσαι με τους ίδιους τους δημιουργούς των τραγουδιών που τραγουδάς, τα βλέπεις από τελείως διαφορετική οπτική γωνία. Για κάθε τραγούδι ξέρεις και την ιστορία του, στην έχει πει ο ίδιος ο δημιουργός! Οπότε το αντιμετωπίζεις εντελώς διαφορετικά. Μαζί τους έμαθα και ν’ ακούω τη μουσική καθαρά. Να κλείνω τα μάτια μου και να ξέρω πόσα βιολιά παίζουν, πόσα μπουζούκια… Θεωρώ ότι άλλαξε τελείως η ως τότε λογική μου, η οπτική μου και η ακουστική μου. Ήταν μια συνεργασία η οποία μου έδωσε πάρα πολλά. Μου έδωσαν και χρόνο και χώρο να ξετυλίξω τη δική μου συναισθηματική, μουσική πλευρά, πίστεψαν σε μένα, με αγκάλιασαν και δε με άφησαν στιγμή να νιώσω «μικρή». Στη συνέχεια με πήραν μαζί τους και στο Μέγαρο Μουσικής, που ήταν μια μοναδική εμπειρία για μένα, ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία. Κάναμε και συναυλίες, αυτή η συνεργασία κράτησε αρκετό καιρό και πήγε πάρα πολύ καλά. Και φυσικά, ήταν μεγάλο σχολείο για μένα. Γνωρίζοντας αυτούς τους ανθρώπους και σε προσωπικό επίπεδο πια, κάτω από τη σκηνή, στην καθημερινότητά τους, τους μυθοποίησα περισσότερο μέσα στην απλότητά τους, ενώ συνήθως συμβαίνει το αντίθετο.
Όταν ολοκληρώθηκε αυτή η συνεργασία;
Μετά συνέχισα να τραγουδάω με περισσότερη εμπειρία πλέον και κάποια στιγμή ήρθε μια εξ ίσου σημαντική συνεργασία, αυτή με το Δημήτρη Μητροπάνο, το Γιάννη Κότσιρα και το Δημήτρη Μπάση στο Κέντρο Αθηνών. Μαζί μας ήταν και η Σαββέρια Μαργιολά και η Φιλοθέη Μωρίκη. Εξαιρετικοί τραγουδιστές όλοι, επίσης πολύ καλοί άνθρωποι και συνεργάτες, με χιούμορ και ευγένεια. Περνούσαμε πάντα καλά, όπου πηγαίναμε. Είχα τη χαρά να δουλεύω με μεγάλους συνθέτες κι ύστερα με πολύ μεγάλους τραγουδιστές.
Πώς ήταν να βρίσκεσαι στην ίδια σκηνή με το Δημήτρη Μητροπάνο;
Τι να πει κανείς, καλλιτέχνης και άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης. Θυμάμαι μας έλεγε πάντα «όταν θα τελειώνετε το πρόγραμμά σας, θα πηγαίνετε στο σπίτι σας, γιατί είσαστε και κορίτσια…». Έδειχνε μια προστατευτικότητα απέναντί μας, μας αντιμετώπιζε πατρικά. Πάντα έπαιρνε δίπλα του ανθρώπους που τους πίστευε, που εκείνος θεωρούσε πως είχαν κάτι. Ήταν ένας άνθρωπος τρομερά ταπεινός για το μεγαλείο του. Μαζί του, επίσης άγγιξα ένα κομμάτι της ιστορίας κι επειδή έτυχε να είμαστε η τελευταία του συνεργασία με κάνει να αισθάνομαι ακόμα πιο έντονα συναισθηματικά απέναντί του.
Αν δεν κάνω λάθος ήσουν και στην τελευταία – τελευταία συναυλία του, στα Πεζά της Κρήτης…
Ναι, εκεί είχαμε πάει με το Δημήτρη Μπάση, τον Κώστα Τριανταφυλλίδη, τη Σαββέρια Μαργιολά και τη Φιλοθέη Μωρίκη, ήταν 31 Μαρτίου 2012, στο «Λαβύρινθο», στα Πεζά του Ηρακλείου Κρήτης. Από τη συναυλία αυτή, έχω μια πολύ γλυκιά ανάμνηση, μιας φωτογραφίας με το Δημήτρη Μητροπάνο.
Με το Δημήτρη Μπάση που πρωτοσυνεργάστηκες στο Κέντρο Αθηνών ξαναβρίσκεσαι τώρα, στην παράσταση «Ξημερώνει Κυριακή».
Ναι! Έχω τη χαρά να ξανασυναντιέμαι με το Δημήτρη Μπάση σε μια θεατρική παράσταση με πολλή μουσική! Ανεβαίνει από Τετάρτη ως και Κυριακή με διπλή παράσταση το Σάββατο, στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», όπου με δύο έργα των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, το «Δρόμο» και το «Μίλα μου για τη λευτεριά» ντύνεται μια ιστορία ανθρώπων, οι οποίοι «δείχνουν» την Ελλάδα του σήμερα και του τότε και το πόσο πολύ μοιάζουν οι εποχές.
Ο δικός σου ρόλος ποιος είναι στην παράσταση;
Λέω τραγούδια που ερμήνευσε πρώτη η Ρένα Κουμιώτη και δένουν εξαιρετικά με την παράσταση. Τραγούδια που είναι πολύ κοντά στη σημερινή πραγματικότητα, διαχρονικά.
Αν και στο αρχικό καστ αναγραφόταν η Ρένα Κουμιώτη ως βασική τραγουδίστρια, ήδη από την πρεμιέρα τα τραγούδια ερμηνεύεις εσύ, σωστά;
Ναι, η κ. Κουμιώτη αποχώρησε για προσωπικούς της λόγους.
Πώς είναι, λοιπόν, αυτή η εμπειρία;
Κατ’ αρχήν να πω ότι συνεργάζομαι με εξαιρετικούς ανθρώπους και ηθοποιούς. Τρομερά ταλαντούχα παιδιά και οι νεότεροι. Ο σκηνοθέτης Μάνος Πετούσης & ο παραγωγός Άκης Ευαγγέλου μου εμπιστεύτηκαν μια πολύ σημαντική θέση που με τιμά και τους ευχαριστώ πάρα πολύ. Είμαστε μια πολύ ωραία ομάδα όπου όλοι αγαπούν αυτή την παράσταση και κάθε βράδυ συγκινούμαστε όλοι μαζί, μπρος και πίσω από τα παρασκήνια, με ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που αγαπάνε, που πονάνε, που κλαίνε, που βιώνουν συναισθήματα που όλοι, κατά καιρούς, έχουμε βιώσει. Είναι μια παράσταση που θα προβληματίσει παραγωγικά το θεατή – ακροατή και περνάει πολύ ωραία κι αισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον. Ο κόσμος βλέπει τον εαυτό του μέσα στις ιστορίες των ζευγαριών που παρουσιάζονται!
Όταν ήρθα στη δεύτερη παράστασή σας, είδα τον κόσμο να περιμένει μετά για να σας μιλήσει!
Ναι! Ο κόσμος νιώθει την ανάγκη να μας μιλήσει, να μας πει πως αισθάνθηκε και τι συναισθήματα του γεννήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Πολλοί είναι δακρυσμένοι, γιατί η παράσταση διεγείρει πάρα πολύ έντονα συναισθήματα.
Μέχρι πότε θα γίνονται παραστάσεις;
Μέχρι Κυριακή των Βαΐων ως στιγμής!
Έχετε ήδη πάρει παράταση, έτσι;
Ναι, αρχικά θα κάναμε 11 παραστάσεις, αλλά λόγω αυξημένης προσέλευσης και πολύ καλών κριτικών που έχουν γίνει, συνεχίζουμε!
Υπάρχει πλάνο να την «ταξιδέψετε» την παράσταση προς Θεσσαλονίκη μεριά;
Υπάρχει το πλάνο ή η σκέψη καλύτερα, ναι, αλλά ακόμα είναι πολύ νωρίς.
Τα επόμενα σχέδιά σου από δισκογραφικής πλευράς;
Είναι στο πλάνο μου ένας δίσκος και υπάρχει κάποιο υλικό που ετοιμάζουμε.
Στοιχεία της παράστασης:
Η σκηνοθεσία είναι του Μάνου Πετούση. Τα θρυλικά τραγούδια των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, που ξεχώρισαν στους δύο ιστορικούς δίσκους «O Δρόμος» και «Μίλα μου για τη λευτεριά», τραγουδούν ο Δημήτρης Μπάσης & η Δήμητρα Σταθοπούλου και εναλλάσσονται με τα κείμενα των Παναγιώτη Μπρατάκου και Μάρως Μπουρδάκου που αποδίδουν εξαιρετικά οι: Κώστας Αρζόγλου, Γιώτα Φέστα, Μιχάλης Μητρούσης, Δημήτρης Αλεξανδρής, Βασίλης Παλαιολόγος, Δώρα Χρυσικού, Αννίτα Κούλη & Γιάννης Καραούλης. Χορεύουν σε χορογραφίες Αποστολίας Παπαδαμάκη & τραγουδούν επίσης οι Ειρήνη Κυρμιζάκη, Στέλιος Κέλλερης, Νικόλας Μπράβος, Γιάννης Μωραΐτης, Γιώργος Νικητόπουλος, Μάυ Χάννα, Αμαλία Ασκορδαλάκη & Κέλυ Γιακουμάκη.
Την ορχήστρα που αποδίδει ζωντανά τα κομμάτια διευθύνει ο Κωνσταντίνος Παγιάτης. Τα πολύ όμορφα σκηνικά επιμελήθηκε ο Κωνσταντίνος Ζαμάνης, τα κοστούμια η Τζίνα Περιμένη, τους φωτισμούς ο Ανδρέας Μπέλλης και τις χορογραφίες η Αποστολία Παπαδαμάκη. Στον ήχο ο Δημήτρης Ρετουνιώτης. Βοηθός σκηνοθέτη είναι ο Κωνσταντίνος Φασιλής. Η παραγωγή είναι του Άκη Ευαγγέλου.
