Σαράντα χρόνια Χειμερινοί Κολυμβητές λογικά έπρεπε να είχαν παγώσει! Κι όμως είναι φρέσκοι και σφριγηλοί κι ας είναι οι συναυλίες τους αραιές. Η μουσική περιπλάνηση του τραγουδιστή τους και ψυχής του συγκροτήματος, Αργύρη Μπακιρτζή, ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του εξήντα και το 1979 έσμιξε με τους υπόλοιπους Χειμερινοί Κολυμβητές. Μαζί έκαναν μια… βουτιά στη δισκογραφία και βγήκε ο παρθενικός δίσκος τους το 1981 με την σύνθεση των Μπακιρτζή, Παπαδάμου, Σιδέρη, Σιγανίδη, Πολυζωίδη, Τακματζόγλου. Ένα εναλλακτικό λαϊκό - παραδοσιακό συγκρότημα, με σουρεαλιστικά στοιχεία στη μουσική και στο στίχο του εμφανίστηκε στο χλιαρό κλίμα της εποχής που αναζητούσε μια εκτόνωση. Δεν υπήρξαν ουδέποτε σχήμα ευρείας απήχησης, αλλά δημιούργησαν ένα πιστό κοινό που ανανεώνει το ραντεβού κάθε φορά μαζί τους στις συναυλίες τους που είναι απρόβλεπτες στο περιεχόμενό τους.
Ο Αργύρης Μπακιρτζής καθ’ ότι υπεύθυνος του μεγαλύτερου όγκου της σύνθεσης και των στίχων τους, αλλά και πρωτότυπος τραγουδιστής λόγω ασυνήθιστης φωνής -μοιάζει σαν να βγαίνει από μπουρί!- διατηρεί μια υγιή σχέση με τη μουσική, σεμνός χωρίς υπερβολές. Παράλληλα με τη μουσική είναι και ηθοποιός. Η παρουσία του στη μεγάλη οθόνη εντοπίζεται στις ταινίες «Έρωτας στη χουρμαδιά», «Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε», «Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά», «Οι Έσχατοι έσονται πρώτοι», όλες του Σταύρου Τσιώλη, άλλωστε είναι και αγαπημένος του ηθοποιός, και μια συμμετοχή σε ταινία του Μανούσου Μανουσάκη. Επίσης διακρίθηκε στο ρόλο του αφηγητή στην «Ιστορία Του Στρατιώτη» του Ιγκόρ Στραβίνσκι που ανέβασε το Κρατικό Βορείου Ελλάδας.
Έχει γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζει στην Καβάλα με τη σύζυγό του και τα δυο του παιδιά, εδώ και πολλά χρόνια εκτός από τραγουδιστής, αυτοδίδακτος μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και ηθοποιός, είναι επίσης αρχιτέκτονας, μηχανικός βυζαντινών αρχαιοτήτων και έχει διαθέσει πολύ χρόνο από τη ζωή του σε εκθέσεις, μελέτες και αναστηλώσεις ιστορικών μνημείων.
Οι Χειμερινοί Κολυμβητές στις συναυλίες τους παρουσιάζουν πρόγραμμα εφ’ όλης της ύλης, που διαμορφώνεται ανάλογα με τη σύσταση και τη διάθεση του ακροατηρίου τους, αλλά και την πολιτιστική συγκυρία. Με αφορμή τη συναυλία τους την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου στο Gagarin 205 -πέντε χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή τους εκεί- ας κάνουμε μια βουτιά ως Χειμερινοί Κολυμβητές με μια «άλλη» φωνή της ελληνικής μουσικής.
Η μουσική ή ο κινηματογράφος προέκυψε πρώτα στη ζωή σας;
Από το 1965 έγραφα μουσική και υπήρχε έτοιμο υλικό. Το πρώτο τραγούδι το έγραψα το 1969. Παραμένει ανέκδοτο. Το δεύτερο ήταν το «Σε Μια Εκκλησιά Μοναχική», το οποίο ηχογραφήσαμε αργότερα. Ωστόσο πέρασε η χούντα, η μεταπολίτευση και τελικά βγάλαμε το δίσκο μόνοι μας. Ανεξάρτητη παραγωγή που ανέλαβε ο Φαληρέας τη διανομή μέσω της εταιρίας του, που μετά, όταν έκλεισε, πήραμε ένα ποσοστό και το κόστος, όταν πούλησε τις παραγωγές. Κάναμε ένα δίσκο για να το ευχαριστηθούμε.
Πώς καταφέρνετε να διατηρείτε τις σχέσεις με τα υπόλοιπα επίσης πολυάσχολα μέλη των Χειμερινών Κολυμβητών;
Με κουμπαριές! Έχουμε γίνει κουμπάροι μεταξύ μας και έτσι έχουμε αφορμές να βρεθούμε να τα πούμε και να παίξουμε τη μουσική μας. Έτσι και τώρα θα δώσουμε τέσσερις συναυλίες στην Αθήνα με υλικό από τους δίσκους μας, αλλά και ανέκδοτο.
Είστε στην πραγματικότητα… Χειμερινός Κολυμβητής;
Δεν ήμουν, αλλά έγινα εδώ και δέκα χρόνια για να υπερασπιστώ τον τίτλο, που από μόνος του έχει ένα φτηνό συμβολισμό που με ενοχλεί.
Για να μπορέσετε να τραγουδήσετε στο δικό σας τόνο τι προσόντα συγκεντρώνετε;
Λεμφαδενικό ιστό στη βάση της επιγλωττίδας που εμποδίζει ιδιαίτερα τη διασωλήνωση και διόγκωση των κογχών του ρώθωνος…
Η μουσική σας γεννά εικόνες…
Δεν μπορώ να κάνω μουσική αν δεν γεννιούνται μέσα από αυτή εικόνες. Τα τραγούδια μου είναι βιωματικά. Μου έρχονται εικόνες στο μυαλό και τις κάνω τραγούδι. Όλα τα μέλη κουβαλούν τα βιώματά τους όταν παίζουν και αυτό αποτυπώνεται στη μουσική μας.
Ποιους ανθρώπους έχετε θαυμάσει και έχουν λειτουργήσει σαν πρότυπα για σας;
Ο συγγραφέας Φιλίπ Ντικ με είχε συναρπάσει από την αρχή που ξεκίνησα να διαβάζω. Διαβάζω αρκετά. Πάντα διάβαζα. Τώρα λιγότερο. Όσο μπορώ πια. Ο ελεύθερος χρόνος μου είναι λίγος. Ακόμη ο Σαίξπηρ, που μάλιστα με έσωσε μια φορά στη Σιβηρία από βέβαια έκθεση μου σε κινηματογραφιστές και ηθοποιούς. Ήταν ένα ταξίδι αδερφοποίησης των πόλων Θεσσαλονίκης - Νοβοσιμπίρσκ. Ακόμη οι τζαζίστες μέχρι τη δεκαετία του τριάντα. Μου άρεσε πολύ ο Σκοτ Τζόπλιν, μερικές φορές με μανία. Αυτή η περίοδος είναι ένα κομμάτι που πάντα με συντροφεύει, όπως και τα Μακεδονίτικα τραγούδια και όλοι εκείνοι οι ανώνυμοι οργανοπαίκτες που στήριξαν τη μουσική μας παράδοση μέσα στα χρόνια. Ένας άλλος ήρωάς μου είναι ο Ντάριο Φο στους δίσκους από τις παραστάσεις που έχει κάνει, αλλά και από την τηλεόραση το 1966-68 στο Σπολέτο, το φεστιβάλ των δύο κόσμων. Αλλά και ο Μάρκος Βαμβακάρης με το παίξιμό του. Η πρώτη φορά που έστρεψα την προσοχή μου στη μουσική ήταν όταν τον άκουσα στο τραγούδι του «Χαράματα η ώρα τρεις». Παραμένει το αγαπημένο μου, όσα τραγούδια κι αν άκουσα μετά. Αργότερα έμαθα ότι το τραγούδι αυτό έκανε καντάδα ο πατέρας μου στη μητέρα μου…
Υπήρξαν μέρες που σκεφτήκατε να διαλύσετε το συγκρότημά σας;
Ναι, υπήρξαν τέτοιες σκέψεις κατά διαστήματα. Τελικά πάντα δίνεται μια παράταση μόλις ξεπερνιούνται οι όποιες δυσκολίες φέρνουν τις σκέψεις αυτές. Είναι ευλογία σ’ αυτή την ηλικία να συναντιόμαστε μια αντροπαρέα και να ξεκινάμε για μια περιπέτεια. Είναι και οι φίλοι που συναντάμε και ξανασυναντάμε. Υπάρχει μια προσωπική σχέση με πολλούς ακροατές μας.
Ποια εποχή θα θέλατε να είχατε ζήσει;
Τους πρώτους αιώνες μετά το Χριστό, ανάμεσα στα κλασικά και στα ελληνιστικά χρόνια όπου ήταν μια περίοδος που συνέβαιναν πολλά πράγματα και εξελίσσονταν η ανθρωπότητα. Επίσης ο Μεσαίωνας έχει μια γοητεία, ειδικά στην Ελλάδα το έβδομο και όγδοο αιώνα, τα σκοτεινά χρόνια.
Σε τι ήσασταν καλός στην εφηβεία σας;
Στο ροκενρόλλ! Δεν έκανα φιγούρες πίσω από την πλάτη και κάτω από τα πόδια, αλλά είχα κάποιο στυλ. Πάντα υπήρχε και μια κοπέλα που χόρευε καλά…
Πότε κάνατε τη δική σας επανάσταση στη ζωή σας;
Δεν νομίζω ότι μου συνέβη αυτό ποτέ. Ήμουν ο μικρότερος από τα τρία αδέρφια μου οπότε άφησα την επανάσταση για τους δυο μεγάλους. Ήταν ήρεμη η ζωή μου, είχα καλές σχέσεις με τους γονείς, μου, έκανα σπουδές, που και που πάω και ψάλλω σε κανένα απομονωμένο χωριό, έκανα οικογένεια και δύο παιδιά, βρίσκομαι όσο γίνεται περισσότερο κοντά στη φύση, ψάχνω έρημες παραλίες, κατά προτίμηση με βοτσαλάκι, και κάνω ακόμη και κολυμπώ σχεδόν όλο το χρόνο. Ο χρόνος για εκδρομές και αποδράσεις στη φύση έχει λιγοστέψει μια και η δουλειά μου ως μηχανικός δεν μου αφήνει πολλά περιθώρια.
Πώς δραστηριοποιούνται τώρα οι Χειμερινοί Κολυμβητές, όσον αφορά νέο υλικό; Θα κυκλοφορήσει κάτι;
Έχω-ουμε σχεδιάσει την έκδοση τεσσάρων δίσκων, που ελπίζω να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε, όμως δεν ξέρω αν θα προφτάσουμε. Φοβάμαι μια αδράνεια που με επηρεάζει με το πέρασμα του χρόνου και κάνω προσπάθεια να καταπολεμήσω. Επείγει να κλείσει μια εκκρεμότητα σχετικά με την έκδοση ενός δίσκου με τον τίτλο μιας παράστασης με εναλλασσόμενο πρόγραμμα και τίτλο «Ένα δικό μας ρετρό», που παρουσιάζουμε εδώ και 2,5 χρόνια, ως συγκρότημα με όνομα το «Θέλω να πάρω τα βουνά», εγώ, ο Κ. Βόμβολος, ο Μ. Σιγανίδης, η Ε. Μάζη και η χορωδία «Chorus vivendi» που διευθύνει ο Γ. Βρυζάκης. Έχουμε καθυστερήσει να μπούμε στο στούντιο - υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας να το κάνουμε στους επόμενους δυο μήνες - γιατί προσπαθώ να βρω άκρη με το υλικό των οκτώ δίσκων που έχουμε κυκλοφορήσει. Το ίδιο προσπαθούν, απ’ ότι διαπίστωσα με την έρευνα που κάνω, και πολλοί άλλοι συνάδελφοι μουσικοί, που το έργο τους εκμεταλλεύονται τύποι που δεν τους γνωρίζουν. Λοιπόν: υπάρχουν πολλά τραγούδια μας που ανέβηκαν στο Youtube από διαφόρους. 1ο θέμα: αυτοί οι τύποι έχουν εισπράξει χρήματα απ’ το Youtube γι’ αυτό το ανέβασμα; Έμαθα ότι πιθανότατα ναι, εμείς πάντως απ’ το 2010 δεν έχουμε πάρει τίποτα. 2ο θέμα: ήταν ανεβασμένα στο Youtube πάρα πολλά τραγούδιά μας με χτυπήματα (views) μέχρι 1,5-2 εκατομμύρια. Κάτω απ’ τα τραγούδια αναρτώνται σχόλια από τους ακροατές που στην ουσία αποτελούν βασικό κομμάτι της ιστορίας τους. Ξαφνικά, πριν από μερικούς μήνες, τα ίδια τραγούδια, οι ίδιες εκτελέσεις εμφανίζονται με 50-100 χτυπήματα, χωρίς ή με ελάχιστα σχόλια. Δηλαδή, κάποιος, σε συνεννόηση προφανώς με το Youtube, τα κατέβασε και τα ξανανέβασε απ’ την αρχή και ο μόνος λόγος που μπορώ να φανταστώ είναι οικονομικός, στην ουσία κερδοσκοπικός σε βάρος μας. Και επί πλέον ο ίδιος τύπος, με τη συνενοχή βέβαια του Youtube, διέγραψε την ιστορία μας για να βγάλει πέντε δεκάρες, πράξη που στη συνείδησή μου φαντάζει επαίσχυντη. Με το Youtube αδυνατώ να έρθω σε επαφή, ρωτάω και άκρη δεν βρίσκω. Αν δεν ξεκαθαρίσει αυτό το θέμα, όπως και η τύχη των δίσκων μας, που δεν υπάρχουν, πλην ελαχίστων, στην αγορά, δεν επιθυμώ να μπούμε στο στούντιο, μη έχοντας διασφαλίσει την τύχη του υλικού μας.
Τι θα παρουσιάσετε στο Gagarin;
Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση που ποτέ δεν κατάφερα πειστικά να απαντήσω, πρώτα στον εαυτό μου. Μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου υπάρχει πολύς καιρός, μπορούν τόσα να συμβούν. Αυτό με υποχρεώνει να μην μπορώ να δεσμευτώ για το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουμε, αφού όποτε το προσπαθήσαμε στην πράξη αποτύχαμε. Κάναμε κάτι άλλο. Δεν μπορώ να χαλάσω εύκολα το χατίρι κάποιου που μου ζητά κάποια συγκεκριμένα τραγούδια, ιδίως όταν είναι απ’ αυτά που λέμε σπάνια ή έχουμε ξεχάσει και έτσι παρουσιάζεται η ευκαιρία να τα θυμηθούμε. Έτσι το πρόγραμμα εύκολα πάει περίπατο. Επειδή πάντως νιώθω ότι φλυαρώ να σας πω ότι θα διαλέξουμε, ανάλογα με τη διάθεση, τη δικιά μας και των ακροατών μας, μουσικές και τραγούδια από τους οκτώ δίσκους που έχουμε κυκλοφορήσει (ο τελευταίος μας μόνο περιλαμβάνει 23 τραγούδια, εξ ου και ο τίτλος του «23 κόκκινα φώτα», και από μια μεγάλη σειρά τραγουδιών δικών μας, αλλά και αγαπημένων μας λαϊκών, δημοτικών και ελαφρών, για να τα ορίσουμε σχηματικά. Θα φλυαρήσουμε κιόλας, θα γεμίσει για τα καλά η ώρα.
Πώς απολαμβάνετε σήμερα τον ελεύθερο χρόνο σας;
Κοιμάμαι πολύ αργά, διαβάζω, στο κρεβάτι, πριν κοιμηθώ και αφού ξυπνήσω -μόλις τέλειωσα, για 2η φορά, το καταπληκτικό μυθιστόρημα «Ο Σόλομον Γκάρσκυ είναι εδώ» του Μορντεκάι Ρίχλερ και τώρα διαβάζω παράλληλα «Το ματωμένο του έργο» του G.M. Burnet και «Τα αμερικανικά μαθήματα» του Ίταλο Καλβίνο - βλέπω 1-2 ταινίες ή σειρές (σχεδόν μονοκοπανιά όλα τα επεισόδια) - τις σνόμπαρα τελείως παλιότερα, όμως πολλές είναι το κάτι άλλο, όπως oι «Luther», «Fortitude», «Tin Star», «Τaboo», «Peaky Blinders», «Game of Thrones» και η εκπληκτική σειρά «Vinyl» των Μ. Σκορτσέζε και Μ. Τζάγκερ, που κόπηκε απ’ την ΗΒΟ, κάτι που μαρτυρά μεγάλο ξεπεσμό του μεγάλου αδελφού - περπατώ, καιρού βολικού, καμιά ώρα, κάνω περιήγηση στο Ιντερνέτ και βλέπω και απαντώ στα μέιλ μου, γύρω στη μια ώρα, φεησμπούκ δεν έχω ούτε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πάω για ψώνια με το μηχανάκι, συνομιλώ με τη γυναίκα μου όχι και λίγο, παίζουμε σκράμπλ, ξοδεύουμε με φίλους ή μόνοι το τσίπουρο που παράγουμε, απαντώ στο τηλέφωνο αποφεύγοντας τα πολλά πολλά, επικοινωνώ με τα παιδιά και τους φίλους μου, παρακολουθώ αρκετά την πολιτική επικαιρότητα, στη θάλασσα πηγαίνω ανελλιπώς για 7-8 μήνες, ψηφιοποιώ τις εκατοντάδες κασέτες μου από συναυλίες κ.ά., - τα βίντεο τα τέλειωσα, πάνω από 100 βιντεοκασέτες, δύσκολη δουλειά αφού σε κάθε κασέτα πρέπει να ανοίγεις το βίντεο και να καθαρίζεις τις κεφαλές με λείο χαρτάκι και καθαρό οινόπνευμα-, προσπαθώ εδώ και πολλά χρόνια να τακτοποιήσω το γραφείο μου, απασχολούμαι στον κήπο κάπου κάπου, ξεχορταριάζω, φυτεύω, κόβω ξύλα, λίγο πολύ πολλά απ’ αυτά που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
Θα δίνατε την άδεια να σαμπλαριστεί η φωνή σας για τις ανάγκες των djs;
Θα μ’ άρεσε πολύ. Δεν με ενδιαφέρει να γίνουν μόδα οι Χειμερινοί Κολυμβητές με αυτό τον τρόπο, αλλά για την πλάκα που θα ‘χε.
Οι Χειμερινοί Κολυμβητές θα εμφανιστούν την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου στο «Gagarin 205» (Λιοσίων 205). Εισιτήρια από 10 ευρω.
Παρόντες θα είναι οι:
Αργύρης Μπακιρτζής (φωνή)
Θοδωρής Ρέλλος (κλαρίνο, σαξόφωνο)
Κώστας Βόμβολος (ακορντεόν)
Κώστας Σιδέρης (τζουράς, φωνή)
Μιχάλης Σιγανίδης (κοντραμπάσο, φωνή)
Μπάμπης Παπαδόπουλος: κιθάρα
Χάρης Παπαδόπουλος (μπουζούκι)
Ο Αργύρης Μπακιρτζής καθ’ ότι υπεύθυνος του μεγαλύτερου όγκου της σύνθεσης και των στίχων τους, αλλά και πρωτότυπος τραγουδιστής λόγω ασυνήθιστης φωνής -μοιάζει σαν να βγαίνει από μπουρί!- διατηρεί μια υγιή σχέση με τη μουσική, σεμνός χωρίς υπερβολές. Παράλληλα με τη μουσική είναι και ηθοποιός. Η παρουσία του στη μεγάλη οθόνη εντοπίζεται στις ταινίες «Έρωτας στη χουρμαδιά», «Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε», «Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά», «Οι Έσχατοι έσονται πρώτοι», όλες του Σταύρου Τσιώλη, άλλωστε είναι και αγαπημένος του ηθοποιός, και μια συμμετοχή σε ταινία του Μανούσου Μανουσάκη. Επίσης διακρίθηκε στο ρόλο του αφηγητή στην «Ιστορία Του Στρατιώτη» του Ιγκόρ Στραβίνσκι που ανέβασε το Κρατικό Βορείου Ελλάδας.
Έχει γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζει στην Καβάλα με τη σύζυγό του και τα δυο του παιδιά, εδώ και πολλά χρόνια εκτός από τραγουδιστής, αυτοδίδακτος μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και ηθοποιός, είναι επίσης αρχιτέκτονας, μηχανικός βυζαντινών αρχαιοτήτων και έχει διαθέσει πολύ χρόνο από τη ζωή του σε εκθέσεις, μελέτες και αναστηλώσεις ιστορικών μνημείων.
Οι Χειμερινοί Κολυμβητές στις συναυλίες τους παρουσιάζουν πρόγραμμα εφ’ όλης της ύλης, που διαμορφώνεται ανάλογα με τη σύσταση και τη διάθεση του ακροατηρίου τους, αλλά και την πολιτιστική συγκυρία. Με αφορμή τη συναυλία τους την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου στο Gagarin 205 -πέντε χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή τους εκεί- ας κάνουμε μια βουτιά ως Χειμερινοί Κολυμβητές με μια «άλλη» φωνή της ελληνικής μουσικής.
Η μουσική ή ο κινηματογράφος προέκυψε πρώτα στη ζωή σας;
Από το 1965 έγραφα μουσική και υπήρχε έτοιμο υλικό. Το πρώτο τραγούδι το έγραψα το 1969. Παραμένει ανέκδοτο. Το δεύτερο ήταν το «Σε Μια Εκκλησιά Μοναχική», το οποίο ηχογραφήσαμε αργότερα. Ωστόσο πέρασε η χούντα, η μεταπολίτευση και τελικά βγάλαμε το δίσκο μόνοι μας. Ανεξάρτητη παραγωγή που ανέλαβε ο Φαληρέας τη διανομή μέσω της εταιρίας του, που μετά, όταν έκλεισε, πήραμε ένα ποσοστό και το κόστος, όταν πούλησε τις παραγωγές. Κάναμε ένα δίσκο για να το ευχαριστηθούμε.
Πώς καταφέρνετε να διατηρείτε τις σχέσεις με τα υπόλοιπα επίσης πολυάσχολα μέλη των Χειμερινών Κολυμβητών;
Με κουμπαριές! Έχουμε γίνει κουμπάροι μεταξύ μας και έτσι έχουμε αφορμές να βρεθούμε να τα πούμε και να παίξουμε τη μουσική μας. Έτσι και τώρα θα δώσουμε τέσσερις συναυλίες στην Αθήνα με υλικό από τους δίσκους μας, αλλά και ανέκδοτο.
Είστε στην πραγματικότητα… Χειμερινός Κολυμβητής;
Δεν ήμουν, αλλά έγινα εδώ και δέκα χρόνια για να υπερασπιστώ τον τίτλο, που από μόνος του έχει ένα φτηνό συμβολισμό που με ενοχλεί.
Για να μπορέσετε να τραγουδήσετε στο δικό σας τόνο τι προσόντα συγκεντρώνετε;
Λεμφαδενικό ιστό στη βάση της επιγλωττίδας που εμποδίζει ιδιαίτερα τη διασωλήνωση και διόγκωση των κογχών του ρώθωνος…
Η μουσική σας γεννά εικόνες…
Δεν μπορώ να κάνω μουσική αν δεν γεννιούνται μέσα από αυτή εικόνες. Τα τραγούδια μου είναι βιωματικά. Μου έρχονται εικόνες στο μυαλό και τις κάνω τραγούδι. Όλα τα μέλη κουβαλούν τα βιώματά τους όταν παίζουν και αυτό αποτυπώνεται στη μουσική μας.
Ποιους ανθρώπους έχετε θαυμάσει και έχουν λειτουργήσει σαν πρότυπα για σας;
Ο συγγραφέας Φιλίπ Ντικ με είχε συναρπάσει από την αρχή που ξεκίνησα να διαβάζω. Διαβάζω αρκετά. Πάντα διάβαζα. Τώρα λιγότερο. Όσο μπορώ πια. Ο ελεύθερος χρόνος μου είναι λίγος. Ακόμη ο Σαίξπηρ, που μάλιστα με έσωσε μια φορά στη Σιβηρία από βέβαια έκθεση μου σε κινηματογραφιστές και ηθοποιούς. Ήταν ένα ταξίδι αδερφοποίησης των πόλων Θεσσαλονίκης - Νοβοσιμπίρσκ. Ακόμη οι τζαζίστες μέχρι τη δεκαετία του τριάντα. Μου άρεσε πολύ ο Σκοτ Τζόπλιν, μερικές φορές με μανία. Αυτή η περίοδος είναι ένα κομμάτι που πάντα με συντροφεύει, όπως και τα Μακεδονίτικα τραγούδια και όλοι εκείνοι οι ανώνυμοι οργανοπαίκτες που στήριξαν τη μουσική μας παράδοση μέσα στα χρόνια. Ένας άλλος ήρωάς μου είναι ο Ντάριο Φο στους δίσκους από τις παραστάσεις που έχει κάνει, αλλά και από την τηλεόραση το 1966-68 στο Σπολέτο, το φεστιβάλ των δύο κόσμων. Αλλά και ο Μάρκος Βαμβακάρης με το παίξιμό του. Η πρώτη φορά που έστρεψα την προσοχή μου στη μουσική ήταν όταν τον άκουσα στο τραγούδι του «Χαράματα η ώρα τρεις». Παραμένει το αγαπημένο μου, όσα τραγούδια κι αν άκουσα μετά. Αργότερα έμαθα ότι το τραγούδι αυτό έκανε καντάδα ο πατέρας μου στη μητέρα μου…
Υπήρξαν μέρες που σκεφτήκατε να διαλύσετε το συγκρότημά σας;
Ναι, υπήρξαν τέτοιες σκέψεις κατά διαστήματα. Τελικά πάντα δίνεται μια παράταση μόλις ξεπερνιούνται οι όποιες δυσκολίες φέρνουν τις σκέψεις αυτές. Είναι ευλογία σ’ αυτή την ηλικία να συναντιόμαστε μια αντροπαρέα και να ξεκινάμε για μια περιπέτεια. Είναι και οι φίλοι που συναντάμε και ξανασυναντάμε. Υπάρχει μια προσωπική σχέση με πολλούς ακροατές μας.
Ποια εποχή θα θέλατε να είχατε ζήσει;
Τους πρώτους αιώνες μετά το Χριστό, ανάμεσα στα κλασικά και στα ελληνιστικά χρόνια όπου ήταν μια περίοδος που συνέβαιναν πολλά πράγματα και εξελίσσονταν η ανθρωπότητα. Επίσης ο Μεσαίωνας έχει μια γοητεία, ειδικά στην Ελλάδα το έβδομο και όγδοο αιώνα, τα σκοτεινά χρόνια.
Σε τι ήσασταν καλός στην εφηβεία σας;
Στο ροκενρόλλ! Δεν έκανα φιγούρες πίσω από την πλάτη και κάτω από τα πόδια, αλλά είχα κάποιο στυλ. Πάντα υπήρχε και μια κοπέλα που χόρευε καλά…
Πότε κάνατε τη δική σας επανάσταση στη ζωή σας;
Δεν νομίζω ότι μου συνέβη αυτό ποτέ. Ήμουν ο μικρότερος από τα τρία αδέρφια μου οπότε άφησα την επανάσταση για τους δυο μεγάλους. Ήταν ήρεμη η ζωή μου, είχα καλές σχέσεις με τους γονείς, μου, έκανα σπουδές, που και που πάω και ψάλλω σε κανένα απομονωμένο χωριό, έκανα οικογένεια και δύο παιδιά, βρίσκομαι όσο γίνεται περισσότερο κοντά στη φύση, ψάχνω έρημες παραλίες, κατά προτίμηση με βοτσαλάκι, και κάνω ακόμη και κολυμπώ σχεδόν όλο το χρόνο. Ο χρόνος για εκδρομές και αποδράσεις στη φύση έχει λιγοστέψει μια και η δουλειά μου ως μηχανικός δεν μου αφήνει πολλά περιθώρια.
Πώς δραστηριοποιούνται τώρα οι Χειμερινοί Κολυμβητές, όσον αφορά νέο υλικό; Θα κυκλοφορήσει κάτι;
Έχω-ουμε σχεδιάσει την έκδοση τεσσάρων δίσκων, που ελπίζω να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε, όμως δεν ξέρω αν θα προφτάσουμε. Φοβάμαι μια αδράνεια που με επηρεάζει με το πέρασμα του χρόνου και κάνω προσπάθεια να καταπολεμήσω. Επείγει να κλείσει μια εκκρεμότητα σχετικά με την έκδοση ενός δίσκου με τον τίτλο μιας παράστασης με εναλλασσόμενο πρόγραμμα και τίτλο «Ένα δικό μας ρετρό», που παρουσιάζουμε εδώ και 2,5 χρόνια, ως συγκρότημα με όνομα το «Θέλω να πάρω τα βουνά», εγώ, ο Κ. Βόμβολος, ο Μ. Σιγανίδης, η Ε. Μάζη και η χορωδία «Chorus vivendi» που διευθύνει ο Γ. Βρυζάκης. Έχουμε καθυστερήσει να μπούμε στο στούντιο - υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας να το κάνουμε στους επόμενους δυο μήνες - γιατί προσπαθώ να βρω άκρη με το υλικό των οκτώ δίσκων που έχουμε κυκλοφορήσει. Το ίδιο προσπαθούν, απ’ ότι διαπίστωσα με την έρευνα που κάνω, και πολλοί άλλοι συνάδελφοι μουσικοί, που το έργο τους εκμεταλλεύονται τύποι που δεν τους γνωρίζουν. Λοιπόν: υπάρχουν πολλά τραγούδια μας που ανέβηκαν στο Youtube από διαφόρους. 1ο θέμα: αυτοί οι τύποι έχουν εισπράξει χρήματα απ’ το Youtube γι’ αυτό το ανέβασμα; Έμαθα ότι πιθανότατα ναι, εμείς πάντως απ’ το 2010 δεν έχουμε πάρει τίποτα. 2ο θέμα: ήταν ανεβασμένα στο Youtube πάρα πολλά τραγούδιά μας με χτυπήματα (views) μέχρι 1,5-2 εκατομμύρια. Κάτω απ’ τα τραγούδια αναρτώνται σχόλια από τους ακροατές που στην ουσία αποτελούν βασικό κομμάτι της ιστορίας τους. Ξαφνικά, πριν από μερικούς μήνες, τα ίδια τραγούδια, οι ίδιες εκτελέσεις εμφανίζονται με 50-100 χτυπήματα, χωρίς ή με ελάχιστα σχόλια. Δηλαδή, κάποιος, σε συνεννόηση προφανώς με το Youtube, τα κατέβασε και τα ξανανέβασε απ’ την αρχή και ο μόνος λόγος που μπορώ να φανταστώ είναι οικονομικός, στην ουσία κερδοσκοπικός σε βάρος μας. Και επί πλέον ο ίδιος τύπος, με τη συνενοχή βέβαια του Youtube, διέγραψε την ιστορία μας για να βγάλει πέντε δεκάρες, πράξη που στη συνείδησή μου φαντάζει επαίσχυντη. Με το Youtube αδυνατώ να έρθω σε επαφή, ρωτάω και άκρη δεν βρίσκω. Αν δεν ξεκαθαρίσει αυτό το θέμα, όπως και η τύχη των δίσκων μας, που δεν υπάρχουν, πλην ελαχίστων, στην αγορά, δεν επιθυμώ να μπούμε στο στούντιο, μη έχοντας διασφαλίσει την τύχη του υλικού μας.
Τι θα παρουσιάσετε στο Gagarin;
Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση που ποτέ δεν κατάφερα πειστικά να απαντήσω, πρώτα στον εαυτό μου. Μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου υπάρχει πολύς καιρός, μπορούν τόσα να συμβούν. Αυτό με υποχρεώνει να μην μπορώ να δεσμευτώ για το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουμε, αφού όποτε το προσπαθήσαμε στην πράξη αποτύχαμε. Κάναμε κάτι άλλο. Δεν μπορώ να χαλάσω εύκολα το χατίρι κάποιου που μου ζητά κάποια συγκεκριμένα τραγούδια, ιδίως όταν είναι απ’ αυτά που λέμε σπάνια ή έχουμε ξεχάσει και έτσι παρουσιάζεται η ευκαιρία να τα θυμηθούμε. Έτσι το πρόγραμμα εύκολα πάει περίπατο. Επειδή πάντως νιώθω ότι φλυαρώ να σας πω ότι θα διαλέξουμε, ανάλογα με τη διάθεση, τη δικιά μας και των ακροατών μας, μουσικές και τραγούδια από τους οκτώ δίσκους που έχουμε κυκλοφορήσει (ο τελευταίος μας μόνο περιλαμβάνει 23 τραγούδια, εξ ου και ο τίτλος του «23 κόκκινα φώτα», και από μια μεγάλη σειρά τραγουδιών δικών μας, αλλά και αγαπημένων μας λαϊκών, δημοτικών και ελαφρών, για να τα ορίσουμε σχηματικά. Θα φλυαρήσουμε κιόλας, θα γεμίσει για τα καλά η ώρα.
Πώς απολαμβάνετε σήμερα τον ελεύθερο χρόνο σας;
Κοιμάμαι πολύ αργά, διαβάζω, στο κρεβάτι, πριν κοιμηθώ και αφού ξυπνήσω -μόλις τέλειωσα, για 2η φορά, το καταπληκτικό μυθιστόρημα «Ο Σόλομον Γκάρσκυ είναι εδώ» του Μορντεκάι Ρίχλερ και τώρα διαβάζω παράλληλα «Το ματωμένο του έργο» του G.M. Burnet και «Τα αμερικανικά μαθήματα» του Ίταλο Καλβίνο - βλέπω 1-2 ταινίες ή σειρές (σχεδόν μονοκοπανιά όλα τα επεισόδια) - τις σνόμπαρα τελείως παλιότερα, όμως πολλές είναι το κάτι άλλο, όπως oι «Luther», «Fortitude», «Tin Star», «Τaboo», «Peaky Blinders», «Game of Thrones» και η εκπληκτική σειρά «Vinyl» των Μ. Σκορτσέζε και Μ. Τζάγκερ, που κόπηκε απ’ την ΗΒΟ, κάτι που μαρτυρά μεγάλο ξεπεσμό του μεγάλου αδελφού - περπατώ, καιρού βολικού, καμιά ώρα, κάνω περιήγηση στο Ιντερνέτ και βλέπω και απαντώ στα μέιλ μου, γύρω στη μια ώρα, φεησμπούκ δεν έχω ούτε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πάω για ψώνια με το μηχανάκι, συνομιλώ με τη γυναίκα μου όχι και λίγο, παίζουμε σκράμπλ, ξοδεύουμε με φίλους ή μόνοι το τσίπουρο που παράγουμε, απαντώ στο τηλέφωνο αποφεύγοντας τα πολλά πολλά, επικοινωνώ με τα παιδιά και τους φίλους μου, παρακολουθώ αρκετά την πολιτική επικαιρότητα, στη θάλασσα πηγαίνω ανελλιπώς για 7-8 μήνες, ψηφιοποιώ τις εκατοντάδες κασέτες μου από συναυλίες κ.ά., - τα βίντεο τα τέλειωσα, πάνω από 100 βιντεοκασέτες, δύσκολη δουλειά αφού σε κάθε κασέτα πρέπει να ανοίγεις το βίντεο και να καθαρίζεις τις κεφαλές με λείο χαρτάκι και καθαρό οινόπνευμα-, προσπαθώ εδώ και πολλά χρόνια να τακτοποιήσω το γραφείο μου, απασχολούμαι στον κήπο κάπου κάπου, ξεχορταριάζω, φυτεύω, κόβω ξύλα, λίγο πολύ πολλά απ’ αυτά που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
Θα δίνατε την άδεια να σαμπλαριστεί η φωνή σας για τις ανάγκες των djs;
Θα μ’ άρεσε πολύ. Δεν με ενδιαφέρει να γίνουν μόδα οι Χειμερινοί Κολυμβητές με αυτό τον τρόπο, αλλά για την πλάκα που θα ‘χε.
Οι Χειμερινοί Κολυμβητές θα εμφανιστούν την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου στο «Gagarin 205» (Λιοσίων 205). Εισιτήρια από 10 ευρω.
Παρόντες θα είναι οι:
Αργύρης Μπακιρτζής (φωνή)
Θοδωρής Ρέλλος (κλαρίνο, σαξόφωνο)
Κώστας Βόμβολος (ακορντεόν)
Κώστας Σιδέρης (τζουράς, φωνή)
Μιχάλης Σιγανίδης (κοντραμπάσο, φωνή)
Μπάμπης Παπαδόπουλος: κιθάρα
Χάρης Παπαδόπουλος (μπουζούκι)
