Αντώνης Τουρκογιώργης - Η τελευταία του συνέντευξη

(VIDEO & PHOTOS) H τελευταία συνέντευξη του Έλληνα ρόκερ που εδώ και χρόνια δοκιμάζεται η υγεία του.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Ελπίζουμε σύντομα να ακολουθήσουν και άλλες…

O Έλληνας ρόκερ αντιμετωπίζει προβλήματα με την υγεία του, εδώ και πολλά χρόνια τώρα. Πολύ θα θέλαμε να τον δούμε ξανά στην σκηνή δυνατό και ενεργητικό.

Με την σκέψη σε αυτόν ασύγκριτο περφόρμερ, τον Αντώνη Τουρκογιώργη, που τόσες χαρές έχει δώσει με τη δυναμική παρουσία του, ας τον συναντήσουμε νοερά μέσα από την τελευταία μεγάλη συνέντευξη που έδωσε στα τέλη Απριλίου του 2006.

Ο Αντώνης Τουρκογιώργης μας μεταφέρει στην περίοδο που οι Socrates δούλευαν το καινούργιο υλικό τους και έκαναν όνειρα να ηχογραφηθεί.

Οι επισκέψεις μου στο σπίτι την περίοδο αυτή ήταν συχνές. Κάποιες φορές περπατούσαμε μαζί και κουβεντιάζαμε στο δάσος δίπλα στο σπίτι του στα Βριλήσσια, ενώ κάθε μέρα στις 8 το απόγευμα πήγαινε να παίξει μπάσκετ. Είχε αγωνία και άγχος εκείνο τον καιρό καθώς είχαν προκύψει τα πρώτα προβλήματα, κυρίως οικονομικής φύσης, ενώ δούλευε με τις ώρες τα καινούργια τραγούδια γράφοντας στίχους και μουσική πάνω στην κιθάρα και τα είχε περάσει στον υπολογιστή.

Παράλληλα είχε αρχίσει να γράφει το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Το Συγκρότημα» που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2007 και μου έκανε την μεγάλη τιμή να γράψω τον πρόλογο. Πόσο μας λείπει…
ELLHNIKO ROCK - Antonis 2006 - A.jpg

Η τελευταία μέχρι στιγμής συνέντευξη του Αντώνη Τουρκογιώργη

Αντώνης Τουρκογιώργης, η φωνή των Socrates. Το απόλυτο ροκ συγκρότημα ήταν έτοιμο να ξαναμπεί στο στούντιο μετά από αρκετά χρόνια που μεσολάβησαν από το τελευταίο στούντιο άλμπουμ τους Plaza, το 1984, καρπός της καριέρας τους στην Αγγλία. Είχε μεσολαβήσει η ζωντανή ηχογράφηση «Concert 98» από το reunion των Socrates στον Λυκαβηττό, με Γιώργο Τρανταλίδη στα τύμπανα, που περιλάμβανε και μερικά κομμάτια από άλλες πόλεις που έδωσαν συναυλίες τότε. Μερικά από τα καινούργια τραγούδια τους παρουσίασαν και τέσταραν στο κοινό τη σεζόν 2005-6 σε μια σειρά εμφανίσεων τους στο κλαμπ «Rodeo». Η «σωκρατιακή» ατμόσφαιρα ήταν διάχυτη και επιβλητική. Η σκηνική παρουσία του Αντώνη Τουρκογιώργη ξεπερνά τα όρια ενός ροκ τραγουδιστή έχοντας πάντα όλα εκείνα τα στοιχεία που ξεσηκώνουν διατηρώντας την αμφίδρομη σχέση με το ξεσπάσματα του κοινού. Μια ροκ βραδιά με τους Socrates σημαίνει πολλά. Οι Socrates ήταν το πρώτο συγκρότημα που κάλεσα να συμμετάσχει στην πολύ πετυχημένη μουσική μου παραγωγή «Magic Bus» στο Club 22 του Μάκη Σαλιάρη κι είχαν ανταποκριθεί αμέσως τόσο ο Αντώνης όσο και ο Σπάθας, όπως και ο Δημήτρης Πουλικάκος και ο Σταύρος Λογαρίδης με τα συγκροτήματά τους, την σεζόν 2004-5. Εκεί γνώρισα καλύτερα τον Αντώνη Τουρκογιώργη σαν άνθρωπο και τον παρακολούθησα ως μουσικό που δεν επαναπαύεται ποτέ. Το «Magic Bus» παρουσιάστηκε και σε ανοιχτό χώρο, στην Πλατεία Ν. Σμύρνης την Πρωτομαγιά 2005 και άνοιξε το «Κύτταρο», μετά από χρόνια, τον χειμώνα του 2005.

Ο Αντώνης Τουρκογιώργης, ασυμβίβαστος καλλιτέχνης, αφοσιωμένος στην ροκ μουσική και που άκουσε πιτσιρικάς και τον συνεπήρε, παρέα με τον συμμαθητή του Γιάννη Σπάθα στο ίδιο θρανίο του Γ Γυμνασίου Πειραιά. Εξελίχθηκε σαν τραγουδιστής και μουσικός που ξέρει πολύ καλή κιθάρα, όμως λόγω του ότι υπήρχε στους Socrates o ογκόλιθος Σπάθας, έγινε ο μπασίστας του συγκροτήματος, πολύ σπουδαίος στο όργανο αυτό, με πολλές προεκτάσεις στον ήχο του, ενώ παρέμεινε εξίσου καλός κιθαρίστας με παράλληλη σόλο πορεία. Στα σχέδιά του ήταν τότε να ξαναβρεθεί με τον αδερφό του, επίσης κιθαρίστα, τον Άκη Τουρκογιώργη, στην σκηνή και στο στούντιο, τον οποίο κάλεσε σαν guest στην ζωντανή εμφάνισή του συγκροτήματός του Rock Machine, στην παρουσίαση του βιβλίου στον «Ιανό», όπου έπαιξαν ξανά μαζί για λίγο.

Τον συνάντησα τότε στα Βριλήσσια, όπου ζει αρκετά χρόνια τώρα. Στην παρέα μας ήταν και ο πιο πιστός του φίλος, ο Θανάσης Σταθόπουλος. Η θετική ενέργεια που κουβαλά σαν άνθρωπος ο Αντώνης και το χιούμορ που τον διακρίνει συμπληρώνουν την εικόνα ενός συνεπή καλλιτέχνη που έχει το δικό του φανατικό κοινό. Οι καλοκαιρινές εξορμήσεις του ήταν προ των πυλών και το γεγονός της επιστροφής στο στούντιο του καλύτερου ελληνικού ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών, έδωσαν την ευκαιρία για μια συνέντευξη με γνωστές και άγνωστες πτυχές της ζωής του Αντώνη Τουρκογιώργη….
ELLHNIKO ROCK - Antonis - Polytimos - Poulikas.jpg
Στο «Rodeo Club», όπου ήταν η βάση σας φέτος, παρουσιάσατε αρκετά καινούργια τραγούδια. Μίλησέ μου για το νέο υλικό των Socrates…

Ο κόσμος πήρε μια γεύση της νέας δουλειάς μας, αλλά υπάρχουν και άλλα τραγούδια που δουλεύουμε τώρα και είναι πολύ δυνατά. Συνολικά υπάρχει υλικό πενήντα καινούργιων κομματιών, από τα οποία διαλέξαμε δέκα που ολοκληρώνουμε με το Γιάννη το Σπάθα και τους άλλους μουσικούς στο στούντιο και θα είναι έτοιμα γύρω στον Σεπτέμβριο. Είναι διαφορετικά στυλ μουσικής που πάντα μας εκφράζανε, δηλαδή καθαρά «Σωκρατιακά τραγούδια», blues-funk κομμάτια, χέβυ κομμάτια όπως το Visitor, ένα κλασικό κομμάτι Socrates που είχε ηχογραφηθεί μόνο live στον Λυκαβηττό και δύο ακόμα, μια μπαλάντα, ένας δίσκος ελεύθερος, δηλαδή παίζουμε κομμάτια που μας αρέσουν. Επίσης ίσως παίξουμε και στούντιο το High Speed Ride που επίσης υπάρχει μόνο σε live ηχογράφηση. Υπάρχουν πολλά τραγούδια και ανέκαθεν το κάναμε αυτό, τα παίζαμε πρώτα live και μετά τα γράφαμε. Βλέπουμε πώς περνούν στον κόσμο και διορθώναμε πράγματα εάν χρειάζεται.

Όταν ετοιμάζατε την συναυλία στον Λυκαβηττό σκεπτόσασταν να συνεχίσετε να παίζετε συνέχεια όπως παλιότερα;

Με τους Socrates δεν υπάρχει προγραμματισμός. Τα πράγματα έρχονται μόνα τους. Η συναυλία είχε επιτυχία, είδαμε ότι αρέσουν πολύ στη νεολαία τα τραγούδια μας, ακόμα κι αυτά που παίζαμε στη δεκαετία του ’70, όπως το Starvation, και αυτό μας έσπρωξε να κάνουμε καινούργιες δουλειές. Γύρω από τους Socrates υπάρχει μια ιστορία και δεν μπορείς να κάνεις ένα δίσκο έτσι για να γίνει, πρέπει να είναι αντάξιος στην ιστορία του ονόματος. Έχουμε με τον Σπάθα την τεχνική και το ταλέντο να κάτσουμε και μέσα σε μια μέρα να βγάλουμε σαράντα κομμάτια, αλλά και τι έγινε; Το θέμα είναι να έχουν μια ουσία και να μείνουν όπως τα παλιά.

Μίλησε μου για μερικά από τα καινούργια τραγούδια σας για να τα γνωρίσουμε και από τη δική σας πλευρά…

Το Love in Pain είναι ένα ερωτικό κομμάτι με space προεκτάσεις, είναι δηλαδή σαν δύο εξωγήινοι ερωτευμένοι! Το No Prisoners είναι έκφραση που λέει ο αρχηγός, o Αττίλας για παράδειγμα, στους στρατιώτες του σε μια μάχη, εννοώντας ότι δεν θέλουμε κρατούμενους, τους τρώμε όλους…Σημαίνει κανένας συμβιβασμός, τίποτα. Κάνω αυτό που θέλω. Το I’ m your Candy man βγάζει κάτι παιχνιδιάρικο, με τον τύπο να λέει στην κοπέλα ότι είμαι ο γλυκατζής σου και τα κάνω όλα και την περιμένει στο σπίτι το βράδυ για να περάσουν όμορφα, ένα νότιο φανκ-μπλουζ κομμάτι.
ELLHNIKO ROCK - Antonis Magic Bus 2.jpg
Η διεθνή απήχηση στην καριέρα σας με ορόσημο την πορεία σας στην Αγγλία, είχε ποτέ αντίχτυπο στην εκμετάλλευση των τραγουδιών σας από ξένους καλλιτέχνες;

Όταν χρειάστηκε πήραν άδεια. Τώρα το θέμα με την πνευματική ιδιοκτησία δεν μπορείς να το ελέγξεις εύκολα. Ένα παράδειγμα είναι η Patty Bravo που όταν έκανε τον ομώνυμο δίσκο της το 1976, και είπε τρία τραγούδια μας μεταξύ αυτών και το Starvation, πουλούσε εκατομμύρια δίσκους. Από εκεί έχουμε πάρει ελάχιστα χρήματα. Το γνωρίζαμε ότι θα τα ηχογραφήσει γιατί πήρε άδεια, αλλά μετά στη διαδικασία των ποσοστών δεν μπορείς να το ελέγξεις. Οι δίσκοι μας κυκλοφορούν χρόνια τώρα στην Αμερική και δεν έχουμε πάρει δραχμή.

Παράλληλα με τους Socrates έχεις τη δική σου προσωπική πορεία στην μουσική…

Με το γκρουπ μου, οι Rock Machine, παίζουμε blues-hard rock, ένα είδος από αυτά που έχουμε παίξει και με εκφράζει πιο πολύ γιατί μ’ αρέσει να παίζω και κιθάρα και αυτό το στυλ μουσικής μου δίνει αυτή την δυνατότητα. Είναι μία high energy blues-rock μπάντα.
ELLHNIKO ROCK - Antonis Socrates.jpg
Με ποιο μουσικό όργανο ήρθες πρώτα σε επαφή;

Με την κιθάρα. Μετά άρχισα να παίζω μπάσο και παίζει ο Γιάννης ο Σπάθας κιθάρα, ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες. Ωστόσο δεν παράτησα ποτέ την κιθάρα και νομίζω ότι ο κάθε μπασίστας και ο κάθε μουσικός πρέπει να παίζει δύο-τρία όργανα για να ξέρει τι γίνεται. Ασχολήθηκα πολύ με την κιθάρα και ειδικά μ’ αυτό το στυλ.

Η εποχή της εικόνας που ζούμε έχει αρκετό χώρο και στην μουσική. Πιστεύεται ότι η εικόνα βοηθά την μουσική;

Υπάρχουν συναυλίες και συναυλίες. Αυτές που κάναμε τώρα με τους Socrates στο Rodeo με μηδέν οπτικό υλικό ήταν υπέροχες. Βέβαια, αυτές οι συναυλίες απευθύνονται στα άτομα που ξέρουν από αυτό το στυλ μουσικής και έρχονται γνωρίζοντας τι θα ακούσουν. Η εικόνα είναι για μεγαλύτερους χώρους όπου έρχονται και μη μυημένοι για να δουν μια ροκ συναυλία. Εκεί παίζει το ρόλο της η εικόνα, αλλά για το κοινό των Socrates και της δικής μου μπάντας ξέρει πολύ καλά τους δίσκους μας, την ιστορία του rock και του blues και έρχονται ν’ ακούσουν συγκεκριμένα πράγματα.

Η πορεία σας στην μουσική ήταν μακριά από συμβόλαια με εταιρίες, αλλά ωστόσο καταφέρατε να πετύχετε την καταξίωση σε αυτό που κάνατε. Πώς λειτούργησε αυτό στην εξέλιξή σας;

Το θέμα της εταιρίας ανέκαθεν δεν μας είχε απασχολήσει. Κάναμε τους δίσκους και τους έπαιρναν οι εταιρίες. Πιο πολύ όμως οι Sοcrates στηρίζονταν στις ζωντανές εμφανίσεις. Και ειδικά σήμερα οι εταιρίες ούτε καν ασχολούνται με το δικό μας είδος, όμως αυτό είναι αντίστροφο με τον κόσμο που έχουμε γιατί γίνεται χαμός όπου παίζουμε. Οι εταιρίες ασχολούνται πιο πολύ με εμπορικά και σέξι πράγματα.

Τι τύχη μπορεί να έχει ένας νέος μουσικός στην Ελλάδα που θέλει ν’ ακολουθήσει την ροκ μουσική;

Υπάρχουν πάρα πολλοί πιτσιρικάδες που ξεκινούν σωστά, πολλά ταλέντα, αλλά δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα από τότε που ξεκινήσαμε εμείς. Ήταν της μόδας πολύ τα live και είχε δημιουργηθεί ένα κοινό. Τώρα με την τηλεόραση και την ανεργία είναι δύσκολο να βρει μια μπάντα ένα σταθερό στέκι, όπως όταν παίζαμε για παράδειγμα στο Κύτταρο επί έξι χρόνια. Μπορούσαμε έτσι να συντηρηθούμε και να κάνουμε την μουσική μας. Εάν δεν έχεις ένα χώρο θα αρχίσουν να τρέχουν τα έξοδα, ο ένας θα πάει σε σκυλάδικο, ο άλλος από εδώ κι από εκεί, γιατί μπαίνει το θέμα της επιβίωσης. Άλλωστε και τα πρότυπα που έχουν πάρει οι πιτσιρικάδες από την τηλεόραση είναι πώς θα την κάνουμε, πώς θα πάρουμε κάνα φράγκο. Λίγοι είναι αυτοί που ξεκινούν από πραγματική αγάπη προς την μουσική, ωστόσο υπάρχουν και είναι πολλοί ταλαντούχοι. Επειδή είμαι φύση αισιόδοξος άνθρωπος πιστεύω ότι η μουσική πάντα κάνει ένα κύκλο και βλέπω ότι επανέρχεται πάλι στην κατάσταση του ’70, επειδή τώρα οι πιτσιρικάδες ανακαλύπτουν τον Jimi Hendrix και στρέφονται προς την ροκ. Ούτε κι εμείς όταν βγάλαμε κομμάτια όπως τα Starvation, Mountains, Killer σκεφτόμασταν ότι θα τα παίζουμε μετά από τριάντα χρόνια και θ’ αρέσουν. Παίζει ρόλο ότι είμαστε πάρα πολύ φίλοι με το Γιάννη το Σπάθα, είχαμε άψογη συνεργασία γιατί ένας λόγος που διαλύονται τα συγκροτήματα είναι και οι εγωισμοί. Είμαστε ευχαριστημένοι, μας ήρθαν τα πράγματα μια χαρά, είχαμε το χώρο μας που παίζαμε, και ασχολούμεθα συνέχεια μ’ αυτό. Επίσης παίζει ρόλο η μελέτη. Μελετώ με την ίδια θέρμη που μελετούσα πιτσιρικάς μελετώ ακόμη γιατί η μουσική δεν έχει τέλος. Τώρα μαθαίνω άλλα πράγματα. Τελικά είναι κατά πόσο είσαι βαρεμένος με το αντικείμενο…

…αλλά και τι σχέσεις έχεις με τις δισκογραφικές εταιρίες…

Όταν μιλάμε για τις δισκογραφικές εταιρίες στην Ελλάδα, μιλάμε για ένα συνονθύλευμα άσχετων ανθρώπων. Ποτέ δεν λέω κακά λόγια για κανένα, αλλά αυτό δεν μπορώ να μην το πω. Δεν μπορείς να είσαι παραγωγός σε μια εταιρία και να μην ξέρεις μουσική! Αυτό είναι τρελό. Εάν το πεις αυτό στο εξωτερικό θα σε κυνηγάνε. Με λίγα λόγια είναι ένα μπακάλικο οι εταιρίες. Λίγοι είναι οι παραγωγοί στην Ελλάδα που ξέρουν από μουσική, αλλά και αυτοί οι κακομοίρηδες αναγκάζονται να υποκύπτουν στα γούστα του αφεντικού, το οποίο υποκύπτει στα γούστα του αλλουνού από το εξωτερικό που τον ρωτά γιατί δεν πουλάτε;
ELLHNIKO ROCK - Antonis mAGIC bUS 5.jpg
Η σκηνική σου παρουσία ξεφεύγει από τα όρια ενός ροκ τραγουδιστή και χαρακτηρίζεται ροκ περφόρμανς. Αυτό το καλλιέργησες μέσα στο χρόνο ή είχες αυτά τα χαρακτηριστικά από τα πρώτα σου βήματα…

Αυτό το είχα από παλιά. Δεν προγραμματίζω τίποτα, δεν κάνω χορογραφία! Γενικώς διασκεδάζω όταν παίζω. Επειδή τρελαίνομαι πολύ με την μουσική και τις πιο πολλές φορές ξεπερνώ το στάνταρτ μου επάνω στην σκηνή γιατί είτε με φτιάχνει ο κόσμος, είτε ο ήχος, είτε γιατί ένας συμπαίχτης μου έχει πιάσει ένα ωραίο παίξιμο και με φτιάχνει. Άλλωστε έτσι είναι ο χαρακτήρας μου και τίποτα να μην κάνω έτσι όπως παίζω δεν θα σου δημιουργήσω κατάθλιψη!

Ζήσατε κάποια ξεχωριστή περιπέτεια σαν γκρουπ;

Με το Γιάννη το Σπάθα ειδικά έχουμε περάσει πάρα πολλά. Όταν είχαμε πρωτοβγεί, πήγαμε στην Ολλανδία, το 1970, και παίξαμε στο κλαμπ Paradiso, όπου πήραμε τον τίτλο του γκρουπ του μήνα. Μας έστειλαν λοιπόν να πάρουμε άδεια εργασίας από την εκεί PolyGram και ξαφνικά βρεθήκαμε στη φυλακή, την άλλη μέρα! Μας ρώτησε λοιπόν ο υπάλληλος των γραφείου για τους αλλοδαπούς: «παίξατε πουθενά;» και λέω αθώα «παίξαμε», «πού», «στο Paradiso», «α, ωραία καθίστε εδώ!». Τότε πάω ν’ ανοίξω την πόρτα του γραφείου και δεν άνοιγε! Μετά μας οδήγησαν στις φυλακές του Άμστερνταμ και κάτσαμε εκεί ενάμιση μήνα και μετά μας έστειλαν πακέτο πίσω… Στην Ελλάδα ήταν χούντα. Η ολλανδική κυβέρνηση, λοιπόν, είχε δώσει τα διαβατήριά μας στον πιλότο και αυτός έπρεπε να τα παραδώσει στην ελληνική αστυνομία, οπότε θα είχαμε προβλήματα. Ο πιλότος όμως έτυχε να είναι οπαδός των Socrates και του είπαμε την ιστορία κι εκείνος μας έδωσε τα διαβατήρια μέσα στο αεροπλάνο και ήμασταν εντάξει.

Είσαι ένας ρόκερ που υποστήριξε όλα αυτά τα χρόνια την μουσική αυτή μένοντας αλώβητος σε όλες αυτές τις δυσκολίες που αναφέρθηκες. Πώς βλέπεις την εξέλιξη του ροκ;

Το ροκ σαν μορφή τέχνης δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει γιατί είναι μια μορφή έκφρασης της απόλυτης ελευθερίας. Απλώς θ’ αλλάζει μορφές. Το ροκ στα 70’ς ήταν αλλιώς, των 80’ς ήταν πιο γλυκανάλατο ποπ, των 90’ς ήταν διαφορετικό, τώρα πάλι βγαίνουν συγκροτήματα δυνατά. Θα γίνεται πάντα ένας κύκλος. Οι νέοι θ’ ανακαλύπτουν τους μεγάλους κιθαρίστες και θα θέλουν να τους μοιάσουν, μετά θα φεύγει αυτό με τις εταιρίες να τους λένε μη βάζετε πολλά σόλο στους δίσκους, μετά θα φύγουν αυτοί από τις εταιρίες και θα έρθουν άλλοι που θα λένε βάλτε κάνα σόλο για ν’ ακούσουν από κάτω και πάει λέγοντας…
Ellhniko Rock - Antonis Tourkogiorgis Yannis Spathas.jpg
Υπήρξε κίνδυνος κάποια στιγμή να γίνεται προϊόν της μουσικής βιομηχανίας με την έννοια της εκμετάλλευσης;

Αυτό δεν συνέβη ποτέ με τους Socrates γιατί ίσως τους άρεσε το προϊόν που ετοιμάζαμε κάθε φορά και δεν επενέβαινε κανείς στη μουσική τη δική μας. Αυτό εκ των πραγμάτων δεν γίνεται γιατί το δείχνουν και τα χρόνια ότι οι Socrates είναι χομπίστες. Είμαστε ευτυχισμένοι που έχουμε ένα κόσμο που μας ακολουθεί και θα το ζήλευαν αυτό πάρα πολλοί καλλιτέχνες, ένας κόσμος και με περηφάνια το λέω ότι είναι η ελίτ του ελληνικού κοινού γιατί είναι συνειδητοποιημένοι, ξέρουν τι έρχονται ν’ ακούσουν και είναι νορμάλ! Είναι πολύ δύσκολο σήμερα να είσαι νορμάλ άνθρωπος και να μην παίζεις κάποιο ρόλο.

Πιστεύεις ότι πολλές φορές η έννοια του ροκ έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης και περιθωριοποίησης;

Το ροκ εντ ρολ είναι παρεξηγημένο. Ακούει ο άλλος ο άσχετος ροκ και σου λέει σεξ, ντραγκς και ροκ εντ ρολ και το ένα και τ’ άλλο. Όμως μπορείς να είσαι παπάς, τσαγκάρης, χασάπης, μανάβης, ότι θες μπορεί να είσαι και να εκφραστείς μέσα από τη ροκ μουσική. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τύπος, του στυλ είμαι ροκ και μεθάω και τα σπάω. Μπορεί κάποιος να παίζει ροκ εντ ρολ και να κοιμάται οκτώ η ώρα το βράδυ και να ξυπνάει οκτώ το πρωί για να πιάσει δουλειά. Πειράζει αυτό; Αυτό που ακούς είναι ωραίο; Αυτά τα πρότυπα που βάζει η τηλεόραση είναι για να ταξινομούν τους ανθρώπους σε ομάδες. Ροκάς αυτός, άρα είναι το ένα και τ’ άλλο, ο άλλος ακούει έντεχνο άρα είναι διαβασμένος κλπ. Πράγμα που είναι το αντίθετο. Ο κύκλος ο δικός μας τόσα χρόνια που ασχολούμαστε με το ροκ εντ ρολ, είναι όλοι νορμάλ άνθρωποι, πάρα πολύ απλοί, και άνθρωποι με μπέσα που μπορείς να στηριχθείς επάνω τους.
ELLHNIKO ROCK - Antonis Poulikas Logaridis Magic Bus 2004.jpg
Πώς κατάφερε να «εισχωρήσει» μια γυναικεία παρουσία σε ένα κατ’ εξοχήν αντρικό γκρουπ, όπως οι Socrates Drank The Conium;

Απλώς γιατί δεν είχαμε βρει μια τραγουδίστρια σαν την Μαρκέλλα Παναγιώτου, γιατί πάντα μας άρεσαν τα φωνητικά. Τυχαία την συνάντησα σε ένα κλαμπ και παίξαμε κάποια τραγούδια των Lynyrd Skynyrd που τα ξέραμε, μας άρεσε πάρα πολύ και την πήραμε στο συγκρότημα. Φυσιολογικό ήταν παλιά το κοινό να είναι περισσότεροι άντρες, γιατί ασχολούνται με τις κιθάρες, με τα ντραμς, αλλά τώρα το σκηνικό έχει αλλάξει και βλέπω ανάμεσα στο κοινό μας πάρα πολλές γυναίκες. Τόσο η Μαρκέλλα, όσο και ο ντράμερ Μάκης Γιούλης, όσο και ο κημπορντίστας Αστέρης Παπασταματάκης θα παίξουν στον καινούργιο δίσκο των Socrates.

Φωτογραφίες: Γιάννης Κανελλόπουλος

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!