Αντώνης Δημητρίου (Ενδελέχεια, The Sugar): Η πολιτική χωρίζει, η μουσική ενώνει

(VIDEO & PHOTOS) Ο μουσικός μιλά για όλα στο Ogdoo.gr
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Όταν οι Doors μπήκαν στο μίξερ με τους Sex Pistols, δημιουργήθηκε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ για όσους είχαν το μικρόβιο της μουσικής μέσα τους στη δεκαετία του 80. Από τη μία το ταλέντο και η όρεξη για μουσική, από την άλλη τα λανθασμένα μηνύματα της παραπληροφόρησης για το rock’n’roll. Όμως η ίδια η μουσική είναι πιο δυνατή για να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να μην τη χάσεις.

Ο ψιλόλιγνος νεαρός κιθαρίστας με τη φαβορίτα, τα blue jeans και τα κόκκινα Converse παπούτσια που χρειάστηκε να πάρει το πρόγραμμα πάνω του μαζί με το συγκρότημά του, κάπου στα μέσα των 80s στην πλατεία Ν. Σμύρνης, λόγω καθυστερημένης άφιξης του Παύλου Σιδηρόπουλου ξαναπαίζοντας το σετ από την αρχή, τα κατάφερε τελικά. Χρειάστηκε όμως να το κάνει αρκετές φορές στη ζωή του για διαφορετικούς λόγους. Τώρα η «βενζίνη» έχει φουλάρει για τα καλά το ρεζερβουάρ και το restart του έχει ποικιλία ήχων στο στούντιο, στα live και πίσω από το μικρόφωνο. Παλιά του τέχνη κόσκινο.

Το πρώτο μετεφηβικό restart έγινε με τους Ενδελέχεια στα 90s (1994-2008, 8 άλμπουμ) και δεν ήταν λίγο πράγμα, όμως όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος. Το δεύτερο restart ήταν ραδιοφωνικό και κρατάει χρόνια καθώς έχει το δικό του μοναδικό τρόπο. Όσο για το τρίτο μουσικό restart υπόσχεται πολλά. Καινούργιο συγκρότημα, δίσκος, συνεργασίες και μια γεύση από τα παλιά, καθώς οι Ενδελέχεια περνούν τελικά από γενιά σε γενιά.

Ο Αντώνης Δημητρίου συνεχίζει τη μουσική του πορεία με τους Sugar, γράφοντας και ερμηνεύοντας καινούργια τραγούδια. Ένα από αυτά διάλεξε να πει μαζί τους και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας κι αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία φορά που μπήκε στο στούντιο να ηχογραφήσει σε δίσκο που ήδη έχει κυκλοφορήσει. (Όχι το ανέκδοτο ακόμη υλικό του που αναμένεται).

Έχει ενδιαφέρον να τα δούμε όλα αυτά. Είμαστε «στον αέρα» μ’ έναν ωραίο τύπο που έχει ζήσει πολλά και δεν το έβαλε ποτέ κάτω.

Ποιο είναι το σημερινό σου μουσικό προφίλ, σε τι φάση βρίσκεσαι;
Μετά από μια δεκαετή ανάπαυλα που ακολούθησε της διάλυσης των Ενδελέχεια και ενώ είχα πειστεί πως η ενασχόλησή μου με το ραδιόφωνο θα καλύψει το δημιουργικό κενό που θα προέκυπτε, αποδείχθηκε πως αυτό δεν ήταν αλήθεια. Όλο αυτό όμως το διάστημα άκουσα και αξιολόγησα -λόγω δουλειάς κυρίως στο Kosmos- πάρα πολλή μουσική, πάρα πολλά είδη και ιδιώματα και κατέληξα πως τελικά το τραγούδι και μόνο αυτό είναι αυτό που μένει. Αν δεν έχεις τραγούδι δεν έχεις τίποτα. Και πάντα ρωτούσα αυτούς που κατά καιρούς εμπιστευόμουν… Χρήστο υπάρχει τραγούδι; τι λες; Κι όλο αυτό πριν καν προχωρήσω στο πρώτο ριφ ή το δεύτερο κουπλέ του στίχου. Για μένα ζητούμενο, εκτός του ζητήματος αν έχεις τραγούδι στα χέρια σου ή όχι, είναι να μεταφέρεις την κατάλληλη ατμόσφαιρα στο φανταστικό ακροατή. Να είσαι προσεκτικός, επιμελής και να μη βιάζεσαι. Τα τραγούδια θέλουν το χρόνο τους. Επίσης ο στίχος σου θα πρέπει να παράγει εικόνες και να είναι δικός σου, βίωμά σου γιατί θα το μοιραστείς με ανθρώπους που είναι πολύ πιθανό να έχουν ή να είχαν παρόμοια βιώματα με σένα το δημιουργό. Αυτή είναι η προσέγγισή μου για τη μουσική σήμερα. Και πάντα μου άρεσε ο εναλλακτικός ήχος, πράγμα που ισχύει και σήμερα.

Πάμε να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πώς μπήκες στη μουσική, το πρώτο ερέθισμα, οι πρώτοι δίσκοι, τα πρώτα ακούσματα.
Από το Γυμνάσιο, το rock, το The Best of Doors, το Machine Head… τέτοια πράγματα μας ομαδοποιούσαν τότε. Καρεκλάδες και ροκάδες. Rainbow ή Barbarella…
Joyful Nurses
O Αντώνης Δημητρίου ως μέλος των Joyful Nurses. Απρίλιος 1985

Το πρώτο συγκρότημα; Αν δεν κάνω λάθος ήταν οι Joyful Nurses;
Όχι. Το πρώτο συγκρότημα ήταν οι Σάρκες. Είχα ξεκινήσει από τα σχολεία της Δάφνης με προβάδικα και σχολικές κυρίως συναυλίες, αλλά λόγω διαγωγής, άλλαξα τρία σχολεία με τις τελευταίες δύο τάξεις του Λυκείου στη Λ.Α.Ν.Σ. (που ακόμα δε γνωρίζω γιατί είναι γένους θηλυκού αφού πρόκειται για ένα απλό λύκειο. Κάτι έπρεπε να κρυβόταν πίσω απ’ αυτό χα χα χα... Το σχολείο όμως και κυρίως η Νέα Σμύρνη φημιζόταν για τα συγκροτήματα, τις φανταστικές συναυλίες στο Άλσος της Νέας Σμύρνης και τους εξαιρετικούς μουσικούς. Ας μην ξεχνάμε ότι στην οδό Πλαστήρα ήταν το σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη. Εκείνη λοιπόν τη χρονική περίοδο τοποθετείται και η έναρξη των Joyful Nurses. Παίζαμε post punk και εγώ με τον πρώτο τραγουδιστή μας ήρθαμε σε επαφή μέσω του Λήτη. Καμιά φορά παίζαμε και καμιά διασκευή Pistols, Clash, Cure, Violent Femmes, Echo & the Bunnyhmen, U2… Ξέρεις, πράγματα της εποχής. Και ενώ ερχόμασταν από διαφορετικές συνοικίες για κάποιο λόγο το κέντρο μας ήταν η Νέα Σμύρνη. Ίσως ευθύνεται ο Χατζηγιάννης, ο Σταυρινός, ο Σιότροπος -τρομεροί τύποι-, ίσως πάλι η μεγάλη συναυλία με τον Παύλο Σιδηρόπουλο στην κεντρική πλατεία Νέας Σμύρνης.

Η πρώτη κιθάρα; Πώς την απέκτησες;
Την απέκτησα 14χρονος δουλεύοντας σε καφετέρια - πιτσαρία με την ονομασία Τhe Castle που αργότερα έγινε… ο Σταυρός του Νότου! Ναι. Τρομερές δεν είναι αυτές οι συμπτώσεις; Βέβαια είχα την ατυχία η κιθάρα αυτή να σπάσει στην πρώτη μου συναυλία κι έπαιξα με δανεική.

Πώς ήταν το περιβάλλον για ένα νέο μουσικό στα 80ς και τι θυμάσαι περισσότερο από αυτή τη δεκαετία;
Έπρεπε να είσαι αντισυμβατικός για να ξεχωρίζεις από look μέχρι παίξιμο, ταινίες και πολλά άλλα μικρότερα πράγματα που θα σε έκαναν να το πετύχεις. Και φυσικά θα έπρεπε να συχνάζεις τακτικότατα στα Εξάρχεια για… μετεκπαίδευση. Δυστυχώς μεγάλο ρόλο στη σκιαγράφηση ενός τέτοιου χαρακτήρα έπαιξε και ο ψευδής θρύλος της χρήσης ουσιών (από τον οποίο δεν ξέφυγα κι εγώ) και μύθοι ότι οι τάδε έφτιαξαν το δίσκο τους χρησιμοποιώντας αποκλειστικά L.S.D και άλλες τέτοιες ανοησίες.

Βασικές επιρροές;
Gang of four, Bauhaus, Echo & the Bunnhmen, U2, Sex Pistols, Clash, Cure, Violent Femmes. Αυτά κυρίως.

Στη δεκαετία του 90 σχηματίζετε τους Ενδελέχεια (αγαπημένο μου γκρουπ από την περίφημη κίνηση των ελληνικών συγκροτημάτων του 90 όπως έχω πει κατ’ επανάληψη και δημόσια) ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ελληνικό σκηνή. Πώς έζησες την πορεία του γκρουπ και ποια είναι η αποτίμησή σου σήμερα για το σχήμα αυτό;
Ήμασταν και τυχεροί και καλοί. Μας ενδιέφερε να διαφοροποιούμαστε αλλά πάντα με δημιουργικό τρόπο. Χωρίς να το έχουμε συζητήσει ποτέ, εστιάζαμε στα κοινά μας σημεία κι όχι στις διαφορές. Αυτό ήταν ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Πολύ δυνατό μας χαρτί η πένα του Δημήτρη Μητσοτάκη. Ξέρεις, το τραγούδι πρέπει να μιλάει στην ψυχή του ανθρώπου με πολύ προσεκτικό και ιδιαίτερο τρόπο. Διαφορετικά για τον καθένα και ενώνοντας όσους περισσότερους γίνεται. Αν κάποιος καλλιτέχνης μπορεί να σφραγίσει την επιτυχία του με έστω ΕΝΑ μόνο κομμάτι… Εμείς είχαμε κατ’ ελάχιστον το «Τι Τραγούδι Να Σου Πω», το οποίο διασκευάστηκε από τον Γιάννη Κότσιρα και επαναδισκογραφήθηκε από τη Γλυκερία. Έτσι λοιπόν, όταν το «ΡΟΔΟΝ» στέρεψε από στέρφα αγγλόφωνα ελληνικά συγκροτήματα, χωρίς ούτε ένα γνωστό τραγούδι, αλλά πάντα και μόνο supporters των μεγάλων ξένων συγκροτημάτων και με αφορμή τη μεγάλη συναυλία των TRIFFIDS στο πεδίον του Άρεως όπου οι Τρύπες «τα πήραν κυριολεκτικά όλα», άνοιξε ο δρόμος για μια νέα εναλλακτική μετα-Σιδηροπουλική εποχή. Έτσι λοιπόν κι εμείς είχαμε επιτέλους την ευκαιρία και τελικά την τιμή να είμαστε στα πέντε καλύτερα εναλλακτικά ελληνόφωνα συγκροτήματα της εποχής, μαζί με τα Διάφανα Κρίνα, τα Υπόγεια Ρεύματα, τις Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά.

ELLHNIKO ROCK Endelehia
Ενδελέχεια: Αντώνης Δημητρίου (κιθάρα), Παναγιώτης Κατσιμάνης (κιθάρα, φωνητικά), Δημήτρης Μητσοτάκης (τύμπανα, φωνητικά), Γιώργος Κουλούρης (μπάσο), Δημήτρης Λεοντόπουλος (φωνή)

Υπήρξε κάποια στιγμή απογοήτευσης που έφερε τη διάλυση του γκρουπ μετά από 8 άλμπουμ, πολλά live κι έναν όρκο μεταξύ σας;
Κάποια στιγμή διαπιστώσαμε ότι ενώ ήμασταν στην καλύτερή μας φάση σαν ομάδα και είχαμε υπογράψει συμβόλαιο με πολυεθνική (SONY BMG) και παρά το γεγονός ότι το τραγούδι μας «Κάτι τους δένει» είχε το μεγαλύτερο airplay από όλα τ’ άλλα τραγούδια μας, τα live και οι πωλήσεις μας δεν είχαν το ανάλογο γκελ στον κόσμο, όπως και πολλών άλλων συγκροτημάτων, κυρίως λόγω κρίσης και στη μουσική, αλλά και οικονομικής. Έτσι αποφασίσαμε να το τελειώσουμε. Στο κάτω - κάτω είναι προτιμότερο να έχεις τελειώσει κι ας σε ζητάνε παρά να υπάρχεις και να μη σε ψάχνει κανείς.

Συνέβαλε δηλαδή στη διάλυση του γκρουπ το γεγονός ότι παρά την κατά γενική ομολογία καλή εικόνα του γκρουπ, δεν υπήρξε μια «μεγάλη» επιτυχία που να δώσει ώθηση και επιβράβευση στην προσπάθειά σας (έστω κι αν αυτή δεν ήταν αυτοσκοπός του γκρουπ);
Αυτά είναι λίγο υποκειμενικά αλλά ούτε και κανείς γνωρίζει τον τρόπο ή τη χρονική στιγμή. Η Βουτιά Από Ψηλά πάντως δημιούργησε μια μικρή έκρηξη.

Ποιόν δίσκο ξεχωρίζεις από τη δουλειά σας και γιατί;
Τον πρώτο που τον έχω και σε βινύλιο και τον τελευταίο γιατί είναι ο πιο άρτιος.

Πώς «εκτονώθηκες» μετά το τέλος των Ενδελέχεια; Όπως θυμάμαι ασχολήθηκες για ένα διάστημα με την πολιτική…
Με το ραδιόφωνο ασχολήθηκα περισσότερο, ιδιωτικό και κρατικό. Με την πολιτική ποτέ. Με το ΚΕ.Θ.Ε.Α. μέσω πολιτικής ασχολήθηκα σαν πρώην χρήστης και για αυτό μόνο το λόγο. Κατάλαβα από πολύ νωρίς έτσι ότι ενώ η πολιτική χωρίζει, η μουσική ενώνει.

Ποια είναι η γνώμη σου σήμερα για τα κόμματα και την κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα;
Πιστεύω ότι έχουμε τη χειρότερη βουλευτική σύνθεση και λειτουργία και πραγματικά αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος από τους τριακόσιους που να έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες και να μην είναι μόνο νομικός ή παρουσιαστής στην τηλεόραση. Τα πρόσωπα πρέπει να αλλάξουν για να πάει μπροστά η χώρα. Όχι τα προσωπεία.

Τον τελευταίο καιρό υπάρχουν κάποιες κοινές εμφανίσεις με τον Δημήτρη Μητσοτάκη των Ενδελέχεια;
Ναι, θα κάνουμε μια κοινή εμφάνιση με αναδρομές στο κοινό μας παρελθόν αλλά και παρουσίαση του «Πεζόδρομου» και τραγουδιών του Δημήτρη, αλλά και της Μικαέλας Δαρμάνη. Την Παρασκευή 1/11 στο Hollywood Stage, θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα βραδιά.

Πώς συνέβη το restart με τους Sugar, το δικό σου συγκρότημα και τι έχεις να πεις για το πρώτο σας άλμπουμ;
Το τσίγκλισμα ήρθε από τη Μικαέλα. Μετά από μια δεκαετή ανάπαυλα που ακολούθησε τη διάλυση των Ενδελέχεια και ενώ είχα πειστεί πως η ενασχόλησή μου με το ραδιόφωνο θα καλύψει το δημιουργικό κενό που θα προέκυπτε, αποδείχθηκε πως αυτό δεν ήταν αλήθεια. Έτσι και μετά από λίγο χρονικό διάστημα γράφτηκε το πρώτο τραγούδι που τελικά δεν της άρεσε. Άρεσε όμως στο Λάκη και τελικά το είπε αυτός. Αποφάσισα μετά να γράψω ένα κομμάτι πάνω της, πιο εύπεπτο πιο απλό. Κι έτσι ήρθαν «Οι Ώρες» που ήταν και το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησε διαδικτυακά από τις εκδόσεις «Μετρονόμος». Αμέσως μετά και σε συνεννόηση πάντα με το Θανάση Συλιβό και το «Μετρονόμο», αποφασίσαμε να προχωρήσουμε αρχικά διαδικτυακά με τα τρία πρώτα μου τραγούδια και στην πορεία προς την έκδοση το cd «Πεζόδρομος», που θα ήταν το ουσιαστικό και ολοκληρωμένο restart. Oι Sugar φτιάχτηκαν πολύ δύσκολα με επαναλήψεις, κακοστημένες πρόβες, αστοχίες μελών και άλλες δυσκολίες. Αυτή τη στιγμή μπορώ να πω ότι έχω μια καλοστημένη μπάντα με εξαιρετικούς συνεργάτες μουσικούς αλλά και πως τα live παραμένουν πάντα μια πρόκληση.

Για τη συμμετοχή του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο τραγούδι «Το Βαλσάκι»; Θυμάσαι κάποιο περιστατικό στο στούντιο (ήταν γνωστός για το χιούμορ του ο Λαυρέντης).
Πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό κομμάτι που όμως όπως μου είπε ο ίδιος θα μπορούσε να αναφέρεται και στη δική του ζωή. Με είχαν τσακίσει κυριολεκτικά οι συνεχείς αναβολές της ηχογράφησης λόγω του πολύ έντονου προγράμματος του Λαυρέντη έτσι όταν έφτασε εκείνη η Δευτέρα που μου λέει «φύγαμε», αγαλλίασα κυριολεκτικά γιατί είχαν προηγηθεί καμιά δεκαριά «άκυρες» Δευτέρες. Όταν όμως άκουσα το κομμάτι με την ξεχωριστή φωνή του, ένιωσα ένα μεγαλείο, ιδίως όταν γύρισε στο στούντιο παρουσία τρίτων… «Φιλαράκι» - ξέρεις όπως τα ‘λεγε ο ίδιος - «το κομματάκι σου είναι πολύ καλό αλλιώς δε θα το ‘λεγα. Το διάλεξα ανάμεσα από δεκαπέντε». Επίσης έχω την εντύπωση ότι ίσως ήταν το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε πριν φύγει… αλλά αυτό είναι δική σου δουλειά να το ανακαλύψεις (χα χα χα). Θα τον ευχαριστώ για πάντα.

Ναι πρέπει να ήταν όντως η τελευταία του ηχογράφηση που κυκλοφόρησε. Πότε ξεκίνησε η πορεία σου στο ραδιόφωνο; Από ποια εκπομπή και ποιο είναι το σημερινό σου προφίλ ως παραγωγός;
Πρώτος σταθμός Δίαυλος 10. Ουσιαστικότερη εμπειρία ο Rock FM. Σοβαρότερη το ΚΟΣΜΟΣ.

Πώς βλέπεις το ραδιόφωνο σήμερα; Πιστεύεις ότι καλύπτει τις ανάγκες του κοινού;
Αυτή τη στιγμή μιλάμε για σκουπίδια με ελάχιστες εξαιρέσεις που κι αυτές αντιγράφουν μεγάλο μέρος του προγράμματος δύο - τριών φωτεινών εξαιρέσεων. Θα βοηθήσει πάρα πολύ η μετάβαση στη δορυφορική πλατφόρμα του ραδιοφώνου.

Μια αποτίμηση για το ελληνικό rock;
Δεν υπάρχει. Αλλά παρ’ όλα αυτά, όποιος επιμένει παίζει χωρίς αντίπαλο, όπως είπε πρόσφατα κι ο Γιάννης Πετρίδης.

Σ’ ευχαριστώ πολύ!
Επίσης, για την επικοινωνία και τη συνέντευξη!

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!