Η Θεσσαλονίκη και γενικότερα η βόρεια Ελλάδα έχει την τύχη να έχει λαμπρούς ανθρώπους με μεράκι και αγάπη για αυτό που κάνουν.
Μεταξύ αυτών είναι και η Άννα Μυκωνίου, ένας άνθρωπος χαρισματικός που προσφέρει τόσα πολλά στον πολιτισμό και ξεχωρίζει με την Παιδεία και το ήθος της. Άνθρωπος λαμπερός και δημιουργικός που έχει καταστήσει το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας έναν «φάρο» Πολιτισμού. Ακολουθεί μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Τι θέση έχει ο Πολιτισμός στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων της περιφέρειάς σας;
Πολύ υψηλή και το εννοώ. Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είναι η μοναδική περιφέρεια στην Ελλάδα που έχει το δικό της φορέα πολιτισμού, από το 1996. Το Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας είναι ένας επιχορηγούμενος δημόσιος φορέας που δεν αναλώνεται στον «πολιτισμό της διασκέδασης» αλλά λειτουργεί ως ένας ευέλικτος οργανισμός με όραμα, ανοικτός στη καινοτομία και τον νεωτερισμό.
Ποιες είναι οι κύριες πολιτιστικές δράσεις της περιφέρειάς σας;
Το 2019 πραγματοποιήσαμε 170 εκδηλώσεις σε όλη την περιφέρεια, αν και οι αριθμοί δεν αποτυπώνουν την ταυτότητα του φορέα μας. Με όραμα και με συνέργειες δημιουργήσαμε το Φεστιβάλ Επταπυργίου, ένα νέο θεσμό για την πόλη μας, το Φεστιβάλ της Βίλας Αλλατίνη, υποστηρίξαμε εκπαιδευτικά προγράμματα κλασικής μουσικής, δημιουργήσαμε 18 δικές μας παραγωγές αξιοποιώντας το δυναμικό μας. Σε αυτές το ρεμπέτικο συμπορεύτηκε με την Όπερα, το λαγούτο με την ηλεκτρική κιθάρα, ο καραγκιόζης με τον Αριστοφάνη. Τύχη και ιδιαιτερότητα μας είναι ότι, στο τόπο μας, όλα αυτά είναι δομικά στοιχεία της παράδοσης μας και της κληρονομιάς μας. Η Κεντρική Μακεδονία και η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα χωνευτήρια πληθυσμών, παραδόσεων και πολιτισμών.
Ποιες είναι οι προκλήσεις αυτή τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας και ποιες λύσεις έχετε σκεφτεί για να τις αντιμετωπίσετε;
Ο πολιτισμός ήταν από τα θύματα του κορονοϊού . Δεν αποτυπώνεται εύκολα με λέξεις η τραγική κατάσταση στην οποία έχουν βρεθεί θέατρα, μουσικές σκηνές, καλλιτέχνες και τεχνικοί μετά από τόσους μήνες απραξίας. Με την πανδημία, όλοι οι διοργανωτές ήρθαμε αντιμέτωποι με την αγωνία, την ανασφάλεια, τις αστοχίες, τις λάθος εκτιμήσεις, τους λάθος προγραμματισμούς και τέλος με τις ακυρώσεις, που οδήγησαν τον καλλιτεχνικό κόσμο σε απόγνωση. Και μετά, αυτό το «σταμάτα-ξεκίνα» αποδείχθηκε εξαιρετικά επώδυνο και εξαντλητικό και αποθάρρυνε πολύ κόσμο.
Εμείς, ως φορέας αν και δεχθήκαμε ισχυρό πλήγμα με την ακύρωση του Φεστιβάλ Επταπυργίου, θεωρώ ότι είχαμε γρήγορα αντανακλαστικά και από την πρώτη κιόλας καραντίνα αποφασίσαμε να κινηθούμε διαδικτυακά για να μην αδρανήσουμε και για να τονώσουμε την εργασία. Λύση σωτήρια δεν ήταν, τίποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει το ζωντανό θέαμα. Αλλά ήταν σίγουρα μια κάποια στήριξη για τους καλλιτέχνες και ψυχαγωγία για το κοινό, που την είχε ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Έχουμε πραγματοποιήσει πάνω από 35 δωρεάν live stream, με μουσικές συναυλίες όλων των ειδών, αφιερώματα, ποιητικές βραδιές, θεατρικές παραστάσεις. Σε αυτές συμμετείχαν περίπου 250 άνθρωποι του πολιτισμού και συνεχίζουμε.... Για τις γιορτές προγραμματίσαμε επιπλέον δέκα live stream για όλη την οικογένεια. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι τεράστια και χαιρόμαστε που είμαστε μια συντροφιά, αυτές τις δύσκολες στιγμές. Μας αποκαλύφθηκε ακόμα μια δυναμική του διαδικτύου, στη διάρκεια της πανδημίας.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι «ο Πολιτισμός σε εποχές σαν αυτή που διανύουμε είναι κάτι περιττό, ένα είδος πολυτέλειας». Τι Θα του απαντούσατε;
Ο Πολιτισμός, η Τέχνη, η καλλιτεχνική δημιουργία δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη. Είναι η ανάγκη να αναζητήσουμε το ίδιο το φως στις ζωές μας. Αυτή τη στιγμή νιώθουμε παγιδευμένοι σε ένα τούνελ αλλά σκεφτείτε πόσο πιο δύσκολη θα ήταν η καραντίνα μας χωρίς ένα καλό βιβλίο, μια καλή ταινία ή και μια συναυλία, έστω και σε live stream.
Ποιο είναι το όραμά σας για το μέλλον σε σχέση με το έργο σας;
Το Φεστιβάλ Επταπυργίου, που αγαπήθηκε τόσο πολύ σε μια χρονιά από το κοινό της Θεσσαλονίκης πρέπει να αναδειχθεί σε ένα μικρό -ως προς το μέγεθος, όχι την ποιότητα- Φεστιβάλ Αθηνών. Το αξίζει η πόλη μας, το αξίζει η περιφέρεια μας. Στους στόχους μου είναι να καταφέρω να αναδείξω, μέσα από αυτό, και το καλλιτεχνικό δυναμικό που διαθέτει η βόρεια Ελλάδα, που είναι εξαιρετικά αξιόλογο.
Τελικά η ιδέα να είναι προσβάσιμος ο πολιτισμός από όλους ανεξάρτητα από τις οικονομικές του δυνατότητες και το μορφωτικό του επίπεδο αποτελεί ουτοπία ή είναι ένας ρεαλιστικός στόχος;
Είναι ένας ρεαλιστικός, δύσκολος, όσο και φιλόδοξος στόχος για φορείς όπως το Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρειας κεντρικής Μακεδονίας. Εγώ ανέλαβα το τιμόνι του το 2015 έχοντας ένα πλήθος «αιρετικές» ιδέες για τον πολιτισμό στο κεφάλι μου και χαίρομαι που συνεργάζομαι με τον Περιφερειάρχη Απόστολο Τζιτζικώστα, έναν νέο άνθρωπο ανοιχτό στις προκλήσεις, ο οποίες στηρίζει τις επιλογές μου. Καλλιτεχνικά οι εκδηλώσεις μας δεν ακολουθούν σχεδόν ποτέ την πεπατημένη και την εύκολη λύση. Δημιουργήσαμε «Όπερα για νέους», που την παρακολούθησαν χιλιάδες λυκειόπαιδα της πόλης μας, κάναμε «ποιητικές-μουσικές βραδιές» με μεγάλη αποδοχή, όταν ελάχιστοι πια πιστεύουν στην ποίηση, διοργανώνουμε συναυλίες crossover. Προωθούμε τις εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα σε διαφορετικά είδη καλλιτεχνικής δημιουργίας καθώς πιστεύουμε ότι αυτή δεν πρέπει να φυλακίζεται σε κατηγοριοποιήσεις και στεγανά. Έτσι σε εκδηλώσεις μας η τζαζ συνάντησε το λυρικό ρεπερτόριο, ο Ρίτσος τον Μπετόβεν κάτω από το σεληνόφως, ο Μendelssohn τον Σαίξπηρ, η βυζαντινή μουσική την μπαρόκ καντάτα. Τολμάμε, γιατί πιστεύουμε ότι το κοινό εκπαιδεύεται και είναι αυτό που μας βάζει τον πήχη όλο και πιο ψηλά.
Ζείτε τις δυσκολίες των καλλιτεχνών από κοντά, υπάρχουν λύσεις ή προτάσεις για να εξασφαλιστεί η συνέχεια της δραστηριότητάς τους και φυσικά η επιβίωσή τους;
Το live stream ίσως είναι η λύση. Πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να κινητοποιηθούν και να παρουσιάσουν την δουλειά τους διαδικτυακά, εκμεταλλευόμενοι τις δεκάδες πλατφόρμες που έχουν δημιουργηθεί. Αυτό που εισπράττω εγώ από τον κόσμο είναι ότι θα υποστήριζε με χαρά παρόμοιες δράσεις και θα πλήρωνε το αντίστοιχο αντίτιμο, όχι γιατί του περισσεύουν αλλά γιατί εκτιμά τη δουλειά των καλλιτεχνών.
Είστε αισιόδοξη για το μέλλον; Πιστεύετε ότι θα επουλωθούν γρήγορα οι πληγές που δημιούργησε η πανδημία στο χώρο του πολιτισμού;
Είμαι από την φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος αλλά πιστεύω ότι θα μας πάρει λίγο χρόνο να νιώσουμε την σιγουριά που θεωρούσαμε δεδομένη και που μας επέτρεπε να προγραμματίζουμε και να ονειρευόμαστε, στο χώρο του πολιτισμού. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο θα είναι να ξαναμπούν στην περιπέτεια του στησίματος μιας παράστασης οι θεατρικοί παραγωγοί, όταν μια παράσταση απαιτεί μήνες προβών. Θα τα καταφέρουμε όμως, το οφείλουμε στους συνεργάτες μας, στον κόσμο και κυρίως στους καλλιτέχνες μας.
Αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση που ζήσαμε μπορεί να έχει τελικά και κάποιο θετικό αντίκτυπο; Μας δίδαξε εκτός από την αξία των δραστηριοτήτων που θεωρούσαμε δεδομένες και νέους ρηξικέλευθους τρόπους (που θα μείνουν) να φτάσουμε στο κοινό το πολιτιστικό έργο;
Το θεωρώ δεδομένο ότι θα κρατήσουμε τα θετικά για το μέλλον. Η τηλεδιάσκεψη ήρθε για να μείνει, όπως και το live stream. Επαναλαμβάνω «τίποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει το ζωντανό θέαμα» αλλά το διαδίκτυο θα επιτρέψει σε μια σημαντική μερίδα του κοινού που για κάποιους λόγους ήταν αποκλεισμένοι (ασθενείς, γονείς με μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι, όσοι ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές) να αποκτήσουν πρόσβαση στον Πολιτισμό. Εγώ το σκέφτομαι σοβαρά για το μέλλον, σε live συναυλίες να κάνω και stream. To κοινό πολλαπλασιάζεται και μια παραγωγή, που για να στηθεί πήρε ίσως και μήνες δουλειάς, θα ανοίξει σε ένα μεγαλύτερο κοινό.
Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο ρόλος της αυτοδιοίκησης στον Πολιτισμό; Θα μπορούσε να είναι πιο παρεμβατικός και να δημιουργεί νέους δρόμους;
Η τοπική αυτοδιοίκηση στον πολιτισμό πρέπει να είναι παρεμβατική αλλά και υποστηρικτική, να ανοίγει νέους δρόμους, να τολμά, να μην αναλώνεται. Νομίζω ότι σε αυτή την ερώτηση απαντώ κυρίως με την δουλειά μου.
Μεταξύ αυτών είναι και η Άννα Μυκωνίου, ένας άνθρωπος χαρισματικός που προσφέρει τόσα πολλά στον πολιτισμό και ξεχωρίζει με την Παιδεία και το ήθος της. Άνθρωπος λαμπερός και δημιουργικός που έχει καταστήσει το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας έναν «φάρο» Πολιτισμού. Ακολουθεί μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Τι θέση έχει ο Πολιτισμός στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων της περιφέρειάς σας;
Πολύ υψηλή και το εννοώ. Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είναι η μοναδική περιφέρεια στην Ελλάδα που έχει το δικό της φορέα πολιτισμού, από το 1996. Το Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας είναι ένας επιχορηγούμενος δημόσιος φορέας που δεν αναλώνεται στον «πολιτισμό της διασκέδασης» αλλά λειτουργεί ως ένας ευέλικτος οργανισμός με όραμα, ανοικτός στη καινοτομία και τον νεωτερισμό.
Ποιες είναι οι κύριες πολιτιστικές δράσεις της περιφέρειάς σας;
Το 2019 πραγματοποιήσαμε 170 εκδηλώσεις σε όλη την περιφέρεια, αν και οι αριθμοί δεν αποτυπώνουν την ταυτότητα του φορέα μας. Με όραμα και με συνέργειες δημιουργήσαμε το Φεστιβάλ Επταπυργίου, ένα νέο θεσμό για την πόλη μας, το Φεστιβάλ της Βίλας Αλλατίνη, υποστηρίξαμε εκπαιδευτικά προγράμματα κλασικής μουσικής, δημιουργήσαμε 18 δικές μας παραγωγές αξιοποιώντας το δυναμικό μας. Σε αυτές το ρεμπέτικο συμπορεύτηκε με την Όπερα, το λαγούτο με την ηλεκτρική κιθάρα, ο καραγκιόζης με τον Αριστοφάνη. Τύχη και ιδιαιτερότητα μας είναι ότι, στο τόπο μας, όλα αυτά είναι δομικά στοιχεία της παράδοσης μας και της κληρονομιάς μας. Η Κεντρική Μακεδονία και η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα χωνευτήρια πληθυσμών, παραδόσεων και πολιτισμών.
Ποιες είναι οι προκλήσεις αυτή τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας και ποιες λύσεις έχετε σκεφτεί για να τις αντιμετωπίσετε;
Ο πολιτισμός ήταν από τα θύματα του κορονοϊού . Δεν αποτυπώνεται εύκολα με λέξεις η τραγική κατάσταση στην οποία έχουν βρεθεί θέατρα, μουσικές σκηνές, καλλιτέχνες και τεχνικοί μετά από τόσους μήνες απραξίας. Με την πανδημία, όλοι οι διοργανωτές ήρθαμε αντιμέτωποι με την αγωνία, την ανασφάλεια, τις αστοχίες, τις λάθος εκτιμήσεις, τους λάθος προγραμματισμούς και τέλος με τις ακυρώσεις, που οδήγησαν τον καλλιτεχνικό κόσμο σε απόγνωση. Και μετά, αυτό το «σταμάτα-ξεκίνα» αποδείχθηκε εξαιρετικά επώδυνο και εξαντλητικό και αποθάρρυνε πολύ κόσμο.
Εμείς, ως φορέας αν και δεχθήκαμε ισχυρό πλήγμα με την ακύρωση του Φεστιβάλ Επταπυργίου, θεωρώ ότι είχαμε γρήγορα αντανακλαστικά και από την πρώτη κιόλας καραντίνα αποφασίσαμε να κινηθούμε διαδικτυακά για να μην αδρανήσουμε και για να τονώσουμε την εργασία. Λύση σωτήρια δεν ήταν, τίποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει το ζωντανό θέαμα. Αλλά ήταν σίγουρα μια κάποια στήριξη για τους καλλιτέχνες και ψυχαγωγία για το κοινό, που την είχε ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Έχουμε πραγματοποιήσει πάνω από 35 δωρεάν live stream, με μουσικές συναυλίες όλων των ειδών, αφιερώματα, ποιητικές βραδιές, θεατρικές παραστάσεις. Σε αυτές συμμετείχαν περίπου 250 άνθρωποι του πολιτισμού και συνεχίζουμε.... Για τις γιορτές προγραμματίσαμε επιπλέον δέκα live stream για όλη την οικογένεια. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι τεράστια και χαιρόμαστε που είμαστε μια συντροφιά, αυτές τις δύσκολες στιγμές. Μας αποκαλύφθηκε ακόμα μια δυναμική του διαδικτύου, στη διάρκεια της πανδημίας.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι «ο Πολιτισμός σε εποχές σαν αυτή που διανύουμε είναι κάτι περιττό, ένα είδος πολυτέλειας». Τι Θα του απαντούσατε;
Ο Πολιτισμός, η Τέχνη, η καλλιτεχνική δημιουργία δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη. Είναι η ανάγκη να αναζητήσουμε το ίδιο το φως στις ζωές μας. Αυτή τη στιγμή νιώθουμε παγιδευμένοι σε ένα τούνελ αλλά σκεφτείτε πόσο πιο δύσκολη θα ήταν η καραντίνα μας χωρίς ένα καλό βιβλίο, μια καλή ταινία ή και μια συναυλία, έστω και σε live stream.
Ποιο είναι το όραμά σας για το μέλλον σε σχέση με το έργο σας;
Το Φεστιβάλ Επταπυργίου, που αγαπήθηκε τόσο πολύ σε μια χρονιά από το κοινό της Θεσσαλονίκης πρέπει να αναδειχθεί σε ένα μικρό -ως προς το μέγεθος, όχι την ποιότητα- Φεστιβάλ Αθηνών. Το αξίζει η πόλη μας, το αξίζει η περιφέρεια μας. Στους στόχους μου είναι να καταφέρω να αναδείξω, μέσα από αυτό, και το καλλιτεχνικό δυναμικό που διαθέτει η βόρεια Ελλάδα, που είναι εξαιρετικά αξιόλογο.
Τελικά η ιδέα να είναι προσβάσιμος ο πολιτισμός από όλους ανεξάρτητα από τις οικονομικές του δυνατότητες και το μορφωτικό του επίπεδο αποτελεί ουτοπία ή είναι ένας ρεαλιστικός στόχος;
Είναι ένας ρεαλιστικός, δύσκολος, όσο και φιλόδοξος στόχος για φορείς όπως το Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρειας κεντρικής Μακεδονίας. Εγώ ανέλαβα το τιμόνι του το 2015 έχοντας ένα πλήθος «αιρετικές» ιδέες για τον πολιτισμό στο κεφάλι μου και χαίρομαι που συνεργάζομαι με τον Περιφερειάρχη Απόστολο Τζιτζικώστα, έναν νέο άνθρωπο ανοιχτό στις προκλήσεις, ο οποίες στηρίζει τις επιλογές μου. Καλλιτεχνικά οι εκδηλώσεις μας δεν ακολουθούν σχεδόν ποτέ την πεπατημένη και την εύκολη λύση. Δημιουργήσαμε «Όπερα για νέους», που την παρακολούθησαν χιλιάδες λυκειόπαιδα της πόλης μας, κάναμε «ποιητικές-μουσικές βραδιές» με μεγάλη αποδοχή, όταν ελάχιστοι πια πιστεύουν στην ποίηση, διοργανώνουμε συναυλίες crossover. Προωθούμε τις εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα σε διαφορετικά είδη καλλιτεχνικής δημιουργίας καθώς πιστεύουμε ότι αυτή δεν πρέπει να φυλακίζεται σε κατηγοριοποιήσεις και στεγανά. Έτσι σε εκδηλώσεις μας η τζαζ συνάντησε το λυρικό ρεπερτόριο, ο Ρίτσος τον Μπετόβεν κάτω από το σεληνόφως, ο Μendelssohn τον Σαίξπηρ, η βυζαντινή μουσική την μπαρόκ καντάτα. Τολμάμε, γιατί πιστεύουμε ότι το κοινό εκπαιδεύεται και είναι αυτό που μας βάζει τον πήχη όλο και πιο ψηλά.
Ζείτε τις δυσκολίες των καλλιτεχνών από κοντά, υπάρχουν λύσεις ή προτάσεις για να εξασφαλιστεί η συνέχεια της δραστηριότητάς τους και φυσικά η επιβίωσή τους;
Το live stream ίσως είναι η λύση. Πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να κινητοποιηθούν και να παρουσιάσουν την δουλειά τους διαδικτυακά, εκμεταλλευόμενοι τις δεκάδες πλατφόρμες που έχουν δημιουργηθεί. Αυτό που εισπράττω εγώ από τον κόσμο είναι ότι θα υποστήριζε με χαρά παρόμοιες δράσεις και θα πλήρωνε το αντίστοιχο αντίτιμο, όχι γιατί του περισσεύουν αλλά γιατί εκτιμά τη δουλειά των καλλιτεχνών.
Είστε αισιόδοξη για το μέλλον; Πιστεύετε ότι θα επουλωθούν γρήγορα οι πληγές που δημιούργησε η πανδημία στο χώρο του πολιτισμού;
Είμαι από την φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος αλλά πιστεύω ότι θα μας πάρει λίγο χρόνο να νιώσουμε την σιγουριά που θεωρούσαμε δεδομένη και που μας επέτρεπε να προγραμματίζουμε και να ονειρευόμαστε, στο χώρο του πολιτισμού. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο θα είναι να ξαναμπούν στην περιπέτεια του στησίματος μιας παράστασης οι θεατρικοί παραγωγοί, όταν μια παράσταση απαιτεί μήνες προβών. Θα τα καταφέρουμε όμως, το οφείλουμε στους συνεργάτες μας, στον κόσμο και κυρίως στους καλλιτέχνες μας.
Αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση που ζήσαμε μπορεί να έχει τελικά και κάποιο θετικό αντίκτυπο; Μας δίδαξε εκτός από την αξία των δραστηριοτήτων που θεωρούσαμε δεδομένες και νέους ρηξικέλευθους τρόπους (που θα μείνουν) να φτάσουμε στο κοινό το πολιτιστικό έργο;
Το θεωρώ δεδομένο ότι θα κρατήσουμε τα θετικά για το μέλλον. Η τηλεδιάσκεψη ήρθε για να μείνει, όπως και το live stream. Επαναλαμβάνω «τίποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει το ζωντανό θέαμα» αλλά το διαδίκτυο θα επιτρέψει σε μια σημαντική μερίδα του κοινού που για κάποιους λόγους ήταν αποκλεισμένοι (ασθενείς, γονείς με μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι, όσοι ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές) να αποκτήσουν πρόσβαση στον Πολιτισμό. Εγώ το σκέφτομαι σοβαρά για το μέλλον, σε live συναυλίες να κάνω και stream. To κοινό πολλαπλασιάζεται και μια παραγωγή, που για να στηθεί πήρε ίσως και μήνες δουλειάς, θα ανοίξει σε ένα μεγαλύτερο κοινό.
Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο ρόλος της αυτοδιοίκησης στον Πολιτισμό; Θα μπορούσε να είναι πιο παρεμβατικός και να δημιουργεί νέους δρόμους;
Η τοπική αυτοδιοίκηση στον πολιτισμό πρέπει να είναι παρεμβατική αλλά και υποστηρικτική, να ανοίγει νέους δρόμους, να τολμά, να μην αναλώνεται. Νομίζω ότι σε αυτή την ερώτηση απαντώ κυρίως με την δουλειά μου.
