Ένας από τους πιο ελπιδοφόρους τραγουδοποιούς της νέας γενιάς, ο Άρης Βλάχος, και μια μουσικός - τραγουδίστρια ξεχωριστή, η Αναστασία Έδεν, εμφανίζονται για τέσσερις Πέμπτες (8, 15, 22 & 29 Νοεμβρίου) στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Τίτλος της παράστασης (και τίτλος της επερχόμενης δισκογραφικής τους συνεργασίας): «Κάψτε το σπίτι» σε στίχους του μεγάλου Μάνου Ελευθερίου.
Οι παραστάσεις αυτές και ο επερχόμενος δίσκος στάθηκαν αφορμή για μια συζήτηση με την Αναστασία Έδεν.
Τι πρόκειται να παρουσιάσετε από τις 8 Νοεμβρίου και για τέσσερις Πέμπτες στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο; Ο τίτλος - προτροπή είναι «Κάψτε το σπίτι» και οι ερωτήσεις έρχονται μοιραία: τι συμβολίζει το «σπίτι»; Γιατί να το «κάψουμε»; Τι συμβολίζει η βία του εμπρησμού του; Ποιανού είναι το σπίτι;
Οι στίχοι του Μάνου Ελευθερίου εδώ αφορούν όλους μας, τις ζωές και τα σπίτια μας. Πολλοί από εμάς, αν όχι όλοι, έχουμε φτάσει στο σημείο μηδέν μέσα στα σπίτια και τις οικογένειές μας. Στο συγκεκριμένο κομμάτι η φωτιά φέρνει τη λύτρωση στο αδιέξοδο που βιώνει ο καθένας μας, μέσα στο σπίτι του, στην καθημερινότητά του και στη σχέση του με τον εαυτό του. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αλήθεια που αποφεύγουμε, πάντα εκεί υπάρχει μια μάχη και μετά μια λύτρωση. Στην παράστασή μας, η οποία γεννήθηκε μέσα από τη συνεργασία μας με τον αείμνηστο Μάνο Ελευθερίου, παρουσιάζουμε την καινούρια μας δισκογραφική δουλειά σε στίχους του και σε μουσική του Άρη Βλάχου, καθώς και μια πληθώρα τραγουδιών από την Ελλάδα και όχι μόνο, παλαιότερα και σημερινά, που πάντα έχουν σαν πυρήνα τα ανθρώπινα πάθη και τον έρωτα. Επίσης θα ακουστούν στην παράσταση πρωτότυπα κείμενα του Μάνου Ελευθερίου, τα οποία έγραψε και μετέπειτα ηχογράφησε για την παράσταση αυτή, αλλά και για το άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο με τον τίτλο «Κάψτε το σπίτι».
Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας με τον Άρη Βλάχο και τι σας γοητεύει περισσότερο σε εκείνον, τόσο σε μουσικό/καλλιτεχνικό, όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο;
Πέρα από την εκτίμηση και το θαυμασμό που τρέφω για τον Άρη Βλάχο και το συνθετικό ταλέντο του, υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό σε αυτόν που με κάνει να τον αισθάνομαι σχεδόν σαν οικογένεια. Είναι η καλοσύνη και η τιμιότητα του, σε συνδυασμό με τη μαχητική του ευφυΐα. Πάντα δίπλα μου, σε μια δύσκολη εποχή για όλους μας, δουλεύει ακούραστα και με πάθος. Είναι μεγάλη χαρά να έχει κάποιος τέτοιους συνεργάτες και φίλους. Το να μοιραζόμαστε τη ζωή και τη δημιουργικότητα είναι ευλογία κι εγώ το ζω αυτό με αυτή τη συνεργασία.
«Κάψτε το σπίτι» θα είναι και ο τίτλος της επερχόμενης δισκογραφικής σας δουλειάς. Τι είναι αυτό που «ωθεί» έναν νέο άνθρωπο να κυκλοφορεί ένα cd στη σημερινή εποχή;
Είναι μια απολύτως φυσική κίνηση για μένα, θέλω να δημιουργήσω και να μοιραστώ κάτι που είναι πολύτιμο. Μας αφορά όλους να κοιτάμε πίσω από τη βιτρίνα, υπάρχει κάτι που γεννιέται κρυμμένο και αξιόλογο, υπάρχουν νέοι άνθρωποι με καλές ιδέες και όνειρα. Δεν είναι πολυτέλεια η τέχνη, είναι αναγκαίο συστατικό της ζωής μας.
Νιώθετε ευθύνη που τραγουδάτε τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου; Πόσο σας «δυσκολεύει» το βάρος της απουσίας του;
Άνθρωποι όπως ο Μάνος Ελευθερίου δεν φεύγουν ποτέ, υπάρχουν μέσα μας τα έργα τους. Είναι τόσο όμορφο αυτό που αισθάνομαι σε σχέση με τους στίχους του Μάνου, δεν νιώθω βάρος, όχι, μάλλον μεγάλη χαρά και ανάταση. Το αίσθημα της ευθύνης είναι πάντα εκεί για τη δουλειά μου γενικότερα, για το καλύτερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Υπάρχουν στιγμές που νοσταλγείτε το τραγούδι της ερασιτεχνικής εποχής, προτού δηλαδή γίνει και επάγγελμα; Τραγουδάτε εκτός σκηνής; Αν ναι, σε ποιες περιστάσεις και γιατί; Αν όχι, γιατί όχι;
Δεν νοσταλγώ κάτι από το παρελθόν σε σχέση με το τραγούδι, πιστεύω πως βρίσκομαι σε μια ώριμη και καλή περίοδο, ίσως την καλύτερη μέχρι τώρα. Τραγουδάω για την κόρη μου πριν κοιμηθεί και αποστηθίζω τους στίχους από τα τραγούδια όταν περπατάω στην πόλη.
Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε τραγουδίστρια; Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που είπατε ποτέ στο στούντιο; Υπάρχει ένας καλλιτέχνης που αποτέλεσε την «αφορμή» γι’ αυτή σας την απόφαση;
Από παιδί ήξερα πως θα ασχοληθώ με τη μουσική, ήταν κάτι δεδομένο για μένα. Από μικρή ήμουν μέσα στη μουσική, σαν μαθήτρια αρχικά (ποτέ δεν τελειώνει αυτό) αλλά και επαγγελματικά αργότερα. Στο περιβάλλον που μεγάλωσα η μουσική και οι τέχνες είχαν την τιμητική τους, μητέρα μουσικός και τραγουδίστρια και πατέρας ποιητής, ζωγράφος και γιατρός (αυτό κι αν είναι τέχνη!). Όπως καταλαβαίνετε δεν υπήρχε άλλος δρόμος για μένα πέρα από τη μουσική.
Μουσικό γυμνάσιο και λύκειο Παλλήνης, μουσικές σπουδές θεωρίας, βυζαντινής μουσικής αλλά και οργάνων (άρπας και πιάνου): πόσο σημαντικό είναι για έναν τραγουδιστή να είναι και μουσικός παράλληλα; Κάνετε μαθήματα φωνητικής; Αν ναι, πόσο σας έχουν βοηθήσει;
Η γνώση είναι σημαντική, με βοήθησε στη δουλειά μου. Έχω δίπλωμα μονωδίας, αλλά το τραγούδι δεν τελειώνει, πάντα ανακαλύπτεις νέους ερμηνευτικούς δρόμους και τεχνικές. Από ένα σημείο και μετά μέσα από την τριβή με τη δουλειά σου, εξελίσσεσαι και ωριμάζεις.
Μια ερώτηση ακόμα για το μουσικό γυμνάσιο και λύκειο Παλλήνης (σ.σ. είμαι και ο ίδιος απόφοιτος): πώς «μετράτε» τα οφέλη του σχολείου αυτού σήμερα; Και πώς νιώθετε συναντώντας παλαιούς σας συμμαθητές να έχουν «στελεχώσει» το σημερινό ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι;
Είναι χαρά μου να βλέπω τους φίλους και συμμαθητές να δημιουργούν και να συνεχίζουν με επιτυχία, να πραγματοποιούν τα όνειρά τους και να έχουν μια σημαντική πορεία στα μουσικά δρώμενα, εντός και εκτός Ελλάδας. Το μουσικό σχολείο ήταν μια μοναδική εμπειρία, δεν περιγράφεται αυτό που ζήσαμε εκεί. Φαντάσου να γράφεις διαγώνισμα στα μαθηματικά και ξαφνικά να παίζει κάποιος κοντραμπάσο έξω από την τάξη. Δεν θα ξεχάσω τη χορωδία και την υπέροχη Λιλή Τσιτριμπίνη. Δασκάλα, φίλη και μητέρα! Έκανε κουμάντο όλο το Λύκειο με μια της κίνηση και την ακούγαμε με αγάπη και θαυμασμό.
Ποια η σημερινή σχέση της μουσικής με τη μουσική βιομηχανία; Κατά πόσο είναι απαραίτητη η μία για την άλλη; Τι ρόλο παίζει σήμερα το «μουσικό οικοσύστημα» (δημοσιογράφοι, δισκογραφικές εταιρείες, sites, ραδιόφωνα κ.λπ.);
Όλα είναι χρήσιμα και σημαντικά απ' τη στιγμή που είναι κομμάτι της δουλειάς μας. Η εικόνα και η επικοινωνία είναι στην εποχή μας όπλα που βοηθούν να πλησιάσουμε το κοινό, ελπίζω όμως κάποιες φορές να μπορούμε δούμε και τι υπάρχει πίσω από την εικόνα...
Ο Ράινε Μαρία Ρίλκε, στα «Γράμματα σε ένα νέο ποιητή», έλεγε πως το χειρότερο πράγμα που συνέβη ποτέ στην τέχνη είναι η κριτική. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη; Σας έχει τύχει να διαβάσετε αποθεωτική κριτική μιας εμφάνισής σας που, κατά τη γνώμη σας, δεν ήταν καλή και το αντίθετο;
Από τη στιγμή που εκτίθεται δυστυχώς θα υπάρχει και κριτική, καλή ή κακή. Θέλει νομίζω ψυχραιμία, ο καθένας μας γνωρίζει πότε ήταν καλός και πότε όχι. Θέλω να αντιμετωπίζω την κριτική, καλή ή κακή, με αποστασιοποίηση, ακούω μόνο ανθρώπους που εμπιστεύομαι και εκτιμώ, ανθρώπους που ξέρω ότι έχουν γνώση και προσωπική εμπειρία στο χώρο της μουσικής.
Οι παραστάσεις αυτές και ο επερχόμενος δίσκος στάθηκαν αφορμή για μια συζήτηση με την Αναστασία Έδεν.
Τι πρόκειται να παρουσιάσετε από τις 8 Νοεμβρίου και για τέσσερις Πέμπτες στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο; Ο τίτλος - προτροπή είναι «Κάψτε το σπίτι» και οι ερωτήσεις έρχονται μοιραία: τι συμβολίζει το «σπίτι»; Γιατί να το «κάψουμε»; Τι συμβολίζει η βία του εμπρησμού του; Ποιανού είναι το σπίτι;
Οι στίχοι του Μάνου Ελευθερίου εδώ αφορούν όλους μας, τις ζωές και τα σπίτια μας. Πολλοί από εμάς, αν όχι όλοι, έχουμε φτάσει στο σημείο μηδέν μέσα στα σπίτια και τις οικογένειές μας. Στο συγκεκριμένο κομμάτι η φωτιά φέρνει τη λύτρωση στο αδιέξοδο που βιώνει ο καθένας μας, μέσα στο σπίτι του, στην καθημερινότητά του και στη σχέση του με τον εαυτό του. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αλήθεια που αποφεύγουμε, πάντα εκεί υπάρχει μια μάχη και μετά μια λύτρωση. Στην παράστασή μας, η οποία γεννήθηκε μέσα από τη συνεργασία μας με τον αείμνηστο Μάνο Ελευθερίου, παρουσιάζουμε την καινούρια μας δισκογραφική δουλειά σε στίχους του και σε μουσική του Άρη Βλάχου, καθώς και μια πληθώρα τραγουδιών από την Ελλάδα και όχι μόνο, παλαιότερα και σημερινά, που πάντα έχουν σαν πυρήνα τα ανθρώπινα πάθη και τον έρωτα. Επίσης θα ακουστούν στην παράσταση πρωτότυπα κείμενα του Μάνου Ελευθερίου, τα οποία έγραψε και μετέπειτα ηχογράφησε για την παράσταση αυτή, αλλά και για το άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο με τον τίτλο «Κάψτε το σπίτι».
Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας με τον Άρη Βλάχο και τι σας γοητεύει περισσότερο σε εκείνον, τόσο σε μουσικό/καλλιτεχνικό, όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο;
Πέρα από την εκτίμηση και το θαυμασμό που τρέφω για τον Άρη Βλάχο και το συνθετικό ταλέντο του, υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό σε αυτόν που με κάνει να τον αισθάνομαι σχεδόν σαν οικογένεια. Είναι η καλοσύνη και η τιμιότητα του, σε συνδυασμό με τη μαχητική του ευφυΐα. Πάντα δίπλα μου, σε μια δύσκολη εποχή για όλους μας, δουλεύει ακούραστα και με πάθος. Είναι μεγάλη χαρά να έχει κάποιος τέτοιους συνεργάτες και φίλους. Το να μοιραζόμαστε τη ζωή και τη δημιουργικότητα είναι ευλογία κι εγώ το ζω αυτό με αυτή τη συνεργασία.
«Κάψτε το σπίτι» θα είναι και ο τίτλος της επερχόμενης δισκογραφικής σας δουλειάς. Τι είναι αυτό που «ωθεί» έναν νέο άνθρωπο να κυκλοφορεί ένα cd στη σημερινή εποχή;
Είναι μια απολύτως φυσική κίνηση για μένα, θέλω να δημιουργήσω και να μοιραστώ κάτι που είναι πολύτιμο. Μας αφορά όλους να κοιτάμε πίσω από τη βιτρίνα, υπάρχει κάτι που γεννιέται κρυμμένο και αξιόλογο, υπάρχουν νέοι άνθρωποι με καλές ιδέες και όνειρα. Δεν είναι πολυτέλεια η τέχνη, είναι αναγκαίο συστατικό της ζωής μας.
Νιώθετε ευθύνη που τραγουδάτε τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου; Πόσο σας «δυσκολεύει» το βάρος της απουσίας του;
Άνθρωποι όπως ο Μάνος Ελευθερίου δεν φεύγουν ποτέ, υπάρχουν μέσα μας τα έργα τους. Είναι τόσο όμορφο αυτό που αισθάνομαι σε σχέση με τους στίχους του Μάνου, δεν νιώθω βάρος, όχι, μάλλον μεγάλη χαρά και ανάταση. Το αίσθημα της ευθύνης είναι πάντα εκεί για τη δουλειά μου γενικότερα, για το καλύτερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Υπάρχουν στιγμές που νοσταλγείτε το τραγούδι της ερασιτεχνικής εποχής, προτού δηλαδή γίνει και επάγγελμα; Τραγουδάτε εκτός σκηνής; Αν ναι, σε ποιες περιστάσεις και γιατί; Αν όχι, γιατί όχι;
Δεν νοσταλγώ κάτι από το παρελθόν σε σχέση με το τραγούδι, πιστεύω πως βρίσκομαι σε μια ώριμη και καλή περίοδο, ίσως την καλύτερη μέχρι τώρα. Τραγουδάω για την κόρη μου πριν κοιμηθεί και αποστηθίζω τους στίχους από τα τραγούδια όταν περπατάω στην πόλη.
Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε τραγουδίστρια; Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που είπατε ποτέ στο στούντιο; Υπάρχει ένας καλλιτέχνης που αποτέλεσε την «αφορμή» γι’ αυτή σας την απόφαση;
Από παιδί ήξερα πως θα ασχοληθώ με τη μουσική, ήταν κάτι δεδομένο για μένα. Από μικρή ήμουν μέσα στη μουσική, σαν μαθήτρια αρχικά (ποτέ δεν τελειώνει αυτό) αλλά και επαγγελματικά αργότερα. Στο περιβάλλον που μεγάλωσα η μουσική και οι τέχνες είχαν την τιμητική τους, μητέρα μουσικός και τραγουδίστρια και πατέρας ποιητής, ζωγράφος και γιατρός (αυτό κι αν είναι τέχνη!). Όπως καταλαβαίνετε δεν υπήρχε άλλος δρόμος για μένα πέρα από τη μουσική.
Μουσικό γυμνάσιο και λύκειο Παλλήνης, μουσικές σπουδές θεωρίας, βυζαντινής μουσικής αλλά και οργάνων (άρπας και πιάνου): πόσο σημαντικό είναι για έναν τραγουδιστή να είναι και μουσικός παράλληλα; Κάνετε μαθήματα φωνητικής; Αν ναι, πόσο σας έχουν βοηθήσει;
Η γνώση είναι σημαντική, με βοήθησε στη δουλειά μου. Έχω δίπλωμα μονωδίας, αλλά το τραγούδι δεν τελειώνει, πάντα ανακαλύπτεις νέους ερμηνευτικούς δρόμους και τεχνικές. Από ένα σημείο και μετά μέσα από την τριβή με τη δουλειά σου, εξελίσσεσαι και ωριμάζεις.
Μια ερώτηση ακόμα για το μουσικό γυμνάσιο και λύκειο Παλλήνης (σ.σ. είμαι και ο ίδιος απόφοιτος): πώς «μετράτε» τα οφέλη του σχολείου αυτού σήμερα; Και πώς νιώθετε συναντώντας παλαιούς σας συμμαθητές να έχουν «στελεχώσει» το σημερινό ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι;
Είναι χαρά μου να βλέπω τους φίλους και συμμαθητές να δημιουργούν και να συνεχίζουν με επιτυχία, να πραγματοποιούν τα όνειρά τους και να έχουν μια σημαντική πορεία στα μουσικά δρώμενα, εντός και εκτός Ελλάδας. Το μουσικό σχολείο ήταν μια μοναδική εμπειρία, δεν περιγράφεται αυτό που ζήσαμε εκεί. Φαντάσου να γράφεις διαγώνισμα στα μαθηματικά και ξαφνικά να παίζει κάποιος κοντραμπάσο έξω από την τάξη. Δεν θα ξεχάσω τη χορωδία και την υπέροχη Λιλή Τσιτριμπίνη. Δασκάλα, φίλη και μητέρα! Έκανε κουμάντο όλο το Λύκειο με μια της κίνηση και την ακούγαμε με αγάπη και θαυμασμό.
Ποια η σημερινή σχέση της μουσικής με τη μουσική βιομηχανία; Κατά πόσο είναι απαραίτητη η μία για την άλλη; Τι ρόλο παίζει σήμερα το «μουσικό οικοσύστημα» (δημοσιογράφοι, δισκογραφικές εταιρείες, sites, ραδιόφωνα κ.λπ.);
Όλα είναι χρήσιμα και σημαντικά απ' τη στιγμή που είναι κομμάτι της δουλειάς μας. Η εικόνα και η επικοινωνία είναι στην εποχή μας όπλα που βοηθούν να πλησιάσουμε το κοινό, ελπίζω όμως κάποιες φορές να μπορούμε δούμε και τι υπάρχει πίσω από την εικόνα...
Ο Ράινε Μαρία Ρίλκε, στα «Γράμματα σε ένα νέο ποιητή», έλεγε πως το χειρότερο πράγμα που συνέβη ποτέ στην τέχνη είναι η κριτική. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη; Σας έχει τύχει να διαβάσετε αποθεωτική κριτική μιας εμφάνισής σας που, κατά τη γνώμη σας, δεν ήταν καλή και το αντίθετο;
Από τη στιγμή που εκτίθεται δυστυχώς θα υπάρχει και κριτική, καλή ή κακή. Θέλει νομίζω ψυχραιμία, ο καθένας μας γνωρίζει πότε ήταν καλός και πότε όχι. Θέλω να αντιμετωπίζω την κριτική, καλή ή κακή, με αποστασιοποίηση, ακούω μόνο ανθρώπους που εμπιστεύομαι και εκτιμώ, ανθρώπους που ξέρω ότι έχουν γνώση και προσωπική εμπειρία στο χώρο της μουσικής.
