με πλατιά γκάμα, ευφάνταστη σκηνική παρουσία και απολαυστικές ερμηνείες. Οι δύο εκ των τριών, η Πέννυ Μπερμπατιώτου και η Σοφία Μάλαμα μας επισκέφτηκαν στο Ogdoo Music Group και μας εξήγησαν τα πως και τα γιατί σης σύμπραξής τους με αφορμή την παράστασή τους στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο (Up Stage) την Κυριακή 16 Μαρτίου. Απουσία, -δικαιολογημένη πάντως- λόγω προσωπικών υποχρεώσεων έλαβε η τρίτη κυρία, Ναταλία Κάντζια.
Είστε ένα φρέσκο φωνητικό σύνολο.
Π.Μ: Επισήμως μετράμε δύο μήνες. Όμως η προετοιμασία μας αγγίζει του έξι μήνες.
Σ.Μ: Έχει πέσει πολύ μελέτη και ατελείωτες πρόβες.
Πως μας συστήνεστε;
Π.Μ: Είμαστε ένα γυναικείο τρίφωνο φωνητικό σύνολο. Τραγουδάμε συγχρόνως και οι τρεις. Όπως περίπου οι θρυλικές Andrew Sisters και οι σύγχρονες Puppini Sisters.
Σ.Μ: Μας συνοδεύει μια πολυμελής μπάντα βιρτουόζων μουσικών ενώ υπάρχουν και φίλοι που μας εναρμονίζουν τραγούδια, καθώς το ρεπερτόριό μας συνεχώς εμπλουτίζεται και ανανεώνεται.
Το εύρος του;
Σ.Μ: Swing και jazz standards των δεκαετιών του ’50 αλλά φτάνουμε μέχρι και τις αρχές του ΄70 ενώ υπάρχουν και πολλά ελληνικά τραγούδια.
Π.Μ: Θέλουμε να υπάρχει ο Χατζιδάκις, ο Τσιτσάνης, ο Χιώτης… ακόμη και πιο extreme προτάσεις.
Πως και αποφασίσατε τη δημιουργία του συνόλου;
Σ.Μ: Προερχόμαστε από τον ίδιο χώρο. Είμαστε και οι τρεις παιδιά της Λυρικής.
Π.Μ: Ήμασταν γνωστές αλλά όχι φίλες.
Σ.Μ: Κάποια στιγμή η Πέννυ «ελευθερώνεται» λίγο από τις υποχρεώσεις της Λυρικής και βάζει στο μυαλό της το συγκεκριμένο σχέδιο. Η Ναταλία κι εγώ, στο παρελθόν είχαμε δοκιμάσει κάτι ανάλογο με το συγκρότημα SoNaMa αλλά μετά ακολουθήσαμε solo πορεία.
Μοιραία όταν μάθαμε μέσω ενός φίλου τις σκέψεις της «ενωθήκαμε» και έτσι δημιουργήθηκε το 123 Swing.
Π.Μ: Θα έλεγε κανείς πως ήταν θέλημα Θεού.
Σ.Μ: Αυτός όμως δεν έφθανε. Έπρεπε να ταιριάξουν οι φωνές μας.
Π.Μ: Φάνηκε απ’ την αρχή η χημεία που υπήρχε στα «ηχοχρώματά» μας
Ακούγετε περίεργο να θέλετε και οι τρεις το ίδιο πράγμα. Συνήθως όλοι επιθυμούν μια ατομική διαδρομή, αφού η συνύπαρξη και τεχνικά είναι δύσκολη ενώ απ’ την άλλη προϋποθέτει «παραχωρήσεις». Να το πω αλλιώς πρέπει να ενωθούν τρία «εγώ» σε ένα.
Π.Μ: Εμείς είμαστε παιδιά της λυρικής. Έχουμε γαλουχηθεί μες τα μουσικά φωνητικά σύνολα, μες την αρμονία. Υπάρχει δηλαδή μια κοινή βάση που προσφέρεται για ένα τέτοιο εγχείρημα
Σ.Μ: Υπάρχει κι ένας ακόμη σημαντικός λόγος. Τα τελευταία χρόνια στο χώρο των μουσικών επικρατεί μια τάση για συνεργασίες. Δεν θες να αντιμετωπίσεις το θεριό μόνο σου. Θέλουμε να νιώσουμε μια ασφάλεια μεταξύ μας. Ένα στήριγμα στα δύσκολα.
Π.Μ: Είναι κοντά μας Γιώργος Ψυχογιός, ο Σπύρος Ραφτόπουλος, ο Αλέξανδρος Φαρής και η Ελεάνα Ζεγκίνογλου που γράφουν για μας με υψηλό επαγγελματισμό, σαν σπουδαίοι μουσικοί που είναι αλλά και πολύ μεράκι.
Πέρα από την παράσταση της Κυριακής στο Γυάλινο, που εμφανίζεστε;
Π.Μ: Κάθε Παρασκεύη βρισκόμαστε με την μπάντα που μας πλαισιώνει στο Doors, στο Κολωνάκι.
Σ.Μ: Και πλέον έχουμε πολλές προτάσεις για τη θερινή σεζόν.
Εντυπώσεις;
Σ.Μ: Ενθουσιώδεις. Τον τελευταίο καιρό όποιος βγάνει έξω θέλει κάτι που να έχει ανεβαστική διάθεση.
Π.Μ: Είναι μια φωτεινή και χαρούμενη παράσταση.
Σ.Μ: Δεν σου φτάνει να ακούς, θες και να την «χορέψεις». Βλέπεις συνεχώς τα πόδια των θεατών, κάτω απ’ το τραπέζι να κουνιούνται στο ρυθμό των τραγουδιών.
Π.Μ: Και στο μπαρ που κάθονται… δεν κρατιούνται.
Σ.Μ: Είναι αν θέλεις και κάτι διαφορετικό, μια πρόταση που θέλγει τους θεατές.
Π.Μ: Να έρθετε να μας δείτε. Μόνο τότε θα καταλάβετε την πολυπλοκότητα αλλά και την ενέργεια των παραστάσεών μας.
