Harris Lambrakis Quartet που θα δώσει σειρά παραστάσεων στο Half Note. Λίγο πριν από αυτές μας μίλησε για τις καταβολές και αναζητήσεις του του, τα «θέλω» και το «μετά» του.
Πόσο διαφέρει η νοοτροπία των μουσικών της jazz ανάλογα τη χώρα που γαλουχούνται;
Δεν ξέρω αν είμαι αρμόδιος να απαντήσω. Από προσωπική εμπειρία πιστεύω πως διαφέρει στο βαθμό που ο καθένας συνδέει τα βιώματά του με τη μουσική που παίζει κι αυτά τα βιώματα έχουν σίγουρα μεγάλη σχέση με τον τόπο που ζει. Αν μιλάμε όμως για το σήμερα, με τη μεγάλη αμεσότητα και ταχύτητα στον τρόπο πληροφόρησης και τον παγκοσμιοποιημένο τρόπο ζωής μας, τότε μας εκπλήσσει μερικές φορές πόσο κοντινά μπορεί να είναι τα βιώματά μας και η νοοτροπία μας με ανθρώπους από άλλες ηπείρους που ποτέ δεν συναντήσαμε.
Στην Ελλάδα στην αυτοσχεδιαστική τζαζ συναντάμε τη μίξη ανατολής και δύσης και της παράδοσης με τις κλασσικές φόρμες, με πολύ επιτυχημένα αποτελέσματα. Παρόλ’ αυτά ο κόσμος δεν είναι γνώστης και μύστης αυτής της μουσικής. Τι φταίει;
Αντιθέτως πιστεύω πως αναλογικά με την προβολή που δέχεται η αυτοσχεδιαζόμενη μουσική (και μέσα εδώ χωράει και η τζαζ) στη Ελλάδα, ο κόσμος ενημερώνεται και μετέχει σε μεγάλο βαθμό. Σχεδόν ποτέ όμως ούτε εδώ ούτε στο εξωτερικό η μουσική αυτή δεν έτυχε μίας πολύ ευρείας αποδοχής κι αυτό ίσως οφείλεται στην αποσύνδεσή της από τον χορό και το τραγούδι, δύο στοιχεία εξίσου σημαντικά με τη μουσική για τις λαϊκές παραδόσεις (άλλωστε παλαιότερα ο όρος «μουσική» τα περιλάμβανε αμφότερα). Όσον αφορά τη μίξη ανατολής και δύσης, νομίζω πως αυτή είναι μία ευρύτερη πρακτική τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην Τουρκία και τον αραβικό κόσμο.
Τι χρειάζεται να έχει ένας μουσικός για να σπάσει τα καλούπια και να παίξει σωστά jazz;
Κατ’ αρχήν να σας πω πως δεν θεωρώ ότι μπορώ να παίξω τζαζ ή ότι το συγκρότημά μας είναι ένα τζαζ συγκρότημα. Άλλωστε η έννοια του όρου αυτού έχει αλλάξει πολλές φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα και συνεχίζει να μεταβάλλεται ακόμα και σήμερα ως μια ζώσα πρακτική. Ως εκ τούτου δεν μπορώ να ξέρω ποιά στοιχεία αποτελούν ένα «σωστό» τζαζ κομμάτι, ακόμα και για τον προσδιορισμό ίσως έχω κάποιες επιφυλάξεις. Αν μιλούσαμε γενικότερα για τη μουσική σύνθεση και τον αυτοσχεδιασμό, θα λέγαμε πως χρειάζεται να υπάρχει ανάγκη πίσω από την πράξη, ειλικρίνεια και διάθεση για εξερεύνηση.
Πώς μπερδεύεται η εικόνα στη μουσική (αναφορά στον Tarkovsky);
Όχι η εικόνα αυτή καθαυτή, αλλά οι αξίες των ταινιών του Andrei Tarkovsky είναι που μας επηρεάζουν, και που είναι κοινές με πολλών άλλων δημιουργών παλαιότερων και σύγχρονων. Ίσως με αυτές ως πυρήνα είναι που επικοινωνούν ουσιαστικά τόσο διαφορετικές τέχνες όπως ο κινηματογράφος και η μουσική.
Ποιο ήταν το στοιχεία που σας σαγήνευσε στις δεκαετίες 1960 και 1970 ώστε να εμπνευστείτε μουσικά;
Η διάθεση για εξερεύνηση των μουσικών αυτής της περιόδου, η τροπικότητα (modal jazz) που συνέδεσε την αυτοσχεδιαζόμενη μουσική με τις παγκόσμιες μουσικές παραδόσεις και η ειλικρίνεια και η αμεσότητα με την οποία αυτό γινόταν.
Μιλήστε μας για την ανάγκη δημιουργίας του κουαρτέτου και ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν στην επιλογή των συνεργατών σας.
Η φιλία χρόνων και το κοινό μοίρασμα μίας ανησυχίας ήταν πιστεύω που μας έφεραν κοντά με τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη και τον Δημήτρη Θεοχάρη, δύο εξαίρετους μουσικούς με σημαντική πορεία εδώ και χρόνια. Ξεκινήσαμε παίζοντας μαζί με τον Αλέξανδρο Παρασκευόπουλο, έναν μοναδικό μουσικό που έφυγε πρόωρα και στη συνέχεια παίξαμε με τον Λύδιο Δάμη (που παίζει και στον πρώτο δίσκο) και τον Χρυσόστομο Μπουκάλη. Τα τελευταία δύο χρόνια είμαστε μαζί με έναν νέο και πολυτάλαντο μουσικό, τον Δημήτρη Τσεκούρα.
Τι μας ετοιμάζετε στο Half Note?
Στο Half Note θα παίξουμε κομμάτια από τον πρώτο μας δίσκο με τίτλο «Θέα» που κυκλοφόρησε το 2010, και μερικά καινούρια κομμάτια που θα περιλαμβάνονται στον δεύτερό μας δίσκο που είναι ήδη σχεδόν έτοιμος και ελπίζουμε να κυκλοφορήσει σύντομα.
