Θωμάς Στεργίου – «Νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ μέσα από τα τραγούδια!»

(ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ & PHOTOS) Νέος, ωραίος, ταλαντούχος. Τρεις λέξεις με τις οποίες άνετα μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς σε «πρώτη ανάγνωση» το Θωμά Στεργίου
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
έχοντας παρακολουθήσει κάποια από τις εμφανίσεις του. Γιος του πηγαίου δεξιοτέχνη μπουζουκίστα Παναγιώτη Στεργίου, ξεκινά δειλά, κάνοντας τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα στο χώρο του τραγουδιού. Προσγειωμένος, σεμνός & αξιόλογος ως άνθρωπος θα ήθελα να προσθέσω μετά την πρώτη μας συνάντηση στα γραφεία του Ogdoo Music Group για την πραγματοποίηση αυτής της παρθενικής του συνέντευξης, με αφορμή τις δύο παραστάσεις που πρόκειται να κάνει στη Μουσική Σκηνή 1002 Νύχτες, στις 20 & 27 Μαΐου, με το Νίκο Τατασόπουλο στο μπουζούκι και τον Ισίδωρο Πάτερο στην κιθάρα. Σε μια περίοδο που το βήμα στο ραδιοφωνικό αέρα, γίνεται όλο και δυσκολότερο για τους νέους καλλιτέχνες, παραστάσεις σαν αυτές αποτελούν, ίσως, τη μόνη δυνατότητα τους να «συστηθούν» και να «τα πουν» απ’ την καρδιά τους.

 

Πώς και αποφάσισες να ασχοληθείς με το τραγούδι αντί για το μπουζούκι;
Το τραγούδι το είχα «αποφασίσει» από πολύ μικρός… Έχω φωτογραφία τριών χρονών μ’ ένα μικρόφωνο! Πάντα μου άρεσε και με συγκινούσε το τραγούδι, το αγαπούσα και ήθελα να ασχοληθώ. Σαφώς ρόλο παίξανε και τα ακούσματα στο σπίτι, Καζαντζίδης, Διονυσίου και άλλοι. Με το μπουζούκι δε θέλησα ποτέ να ασχοληθώ επαγγελματικά. Το αγαπούσα μεν, αλλά όχι για να το κάνω επάγγελμα.


Ασχολείσαι με κάτι άλλο σχετικό, πχ γράφεις ή παίζεις κάποιο άλλο όργανο;
Ασχολούμαι με την κιθάρα ερασιτεχνικά. Δεν έχω την άνεση να παίξω επαγγελματικά στη σκηνή, αλλά κάθομαι στο σπίτι, μελετάω, κάποια κομμάτια που έχω να τραγουδήσω, ας πούμε, τα βγάζω στην κιθάρα και μελετάω πάνω εκεί. Με βοηθάει πολύ και στα γυρίσματα η κιθάρα, στο να έχω κάποιες «ανέσεις» παραπάνω όταν τραγουδάω και να είμαι σωστός. Όταν ξεκίνησα με την κιθάρα έγραψα και τα πρώτα μου τραγουδάκια, συνολικά έχω γράψει δεκατέσσερα τραγούδια «της παρέας». Μπαλάντες οι περισσότερες, για κάναν έρωτα, ξέρεις (γελάει). Πάντα έπαιζε ρόλο ο έρωτας!


Έχεις κάποια πλάνα για τα τραγούδια αυτά, να τα δισκογραφήσεις;

Για όλα όχι. Περιμένω με την εξέλιξη, με την ωριμότητα που έρχεται μέσα απ’ την ενασχόλησή μου να διορθώσω, ίσως, κάποια λάθη σε στίχους, σε μελωδικές γραμμές, γιατί τα περισσότερα δεν τα έγραψα τώρα. Τώρα γράφω ένα – δύο τραγούδια το χρόνο. Περισσότερο έγραφα στο λύκειο και κυρίως παίρνοντας έμπνευση από βιωματικές εμπειρίες, όπως έγινε και με το κομμάτι «5 του Απρίλη» όπου περιγράφω επακριβώς κάποια πράγματα που συνέβησαν εκείνη τη μέρα, χωρίς όμως καμιά υπερβολή. Γενικότερα αποφεύγω τις υπερβολές και ως άνθρωπος. Οπότε, αν δε βρω κάτι καλύτερο από κάποιο δημιουργό μπορεί και να τα ακούσετε κάποια στιγμή. Δεν εννοώ τον εαυτό μου δημιουργό, βέβαια, δεν έχω αυτή την άνεση.

 

Στο δίσκο του πατέρα σου ήταν κάποιο απ’ αυτά τα τραγούδια;
Όχι, στο δίσκο αυτό το κομμάτι ήταν δική του σύνθεση σε στίχους Δημήτρη Τσάφα κι απλά το είπα εγώ. Είναι ένα πολύ ωραίο, ερωτικό κομμάτι, λέγεται «Δυνατά» και αποπνέει αισιοδοξία. Πιστεύω πως στην εποχή μας χρειαζόμαστε αισιόδοξα κομμάτια που δίνουν την αίσθηση ότι υπάρχει ελπίδα… Θα το ξανατραγουδήσω, όμως, γιατί το πρωτοείπα πολύ μικρός. Τώρα θα κάνω μια διαφορετική προσέγγιση, λίγο πιο λαϊκή, αν και δεν έχει λαϊκά στοιχεία μέσα, είναι μια καθαρά ερωτική μπαλάντα. Απλά έχει αλλάξει αρκετά η χροιά μου από τότε και ελπίζω τελικά να αρέσει!


Ποια είναι για σένα τα θετικά και ποια τα αρνητικά του καλλιτέχνη πατέρα;
Είναι περισσότερα τα θετικά. Για την ακρίβεια, δε βρίσκω κάτι αρνητικό. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και νιώθω ιδιαίτερα τυχερός που έχω τον Παναγιώτη Στεργίου για πατέρα μου, γιατί εκείνος με στήριξε στα πρώτα μου βήματα, με καθοδήγησε, μου έδωσε συμβουλές, χωρίς να μου επιβάλει τίποτα. Πάντα μου άφηνε το περιθώριο επιλογής. Στο τι θέλω να τραγουδήσω, αν θέλω να το ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα, τα πάντα. Το μόνο που θα μπορούσε, ίσως, να θεωρηθεί αρνητικό είναι πως κάποιος μπορεί να πει πως δουλεύω λόγω του πατέρα μου. Το δέχομαι αυτό, ας το πει όποιος θέλει, δε με ενοχλεί. Αν τραγουδάω καλά θα το κρίνουν οι άλλοι, στην εξέλιξη και την πορεία μου, δε μπορώ να το κρίνω εγώ.


Πώς είναι να συνεργάζεται κανείς με τόσο σημαντικά στο χώρο τους ονόματα, όπως με το Νίκο Τατασόπουλο;
Πριν απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση, θα πω ότι το Νίκο τον γνωρίζω από πολύ μικρός, ερχότανε στο σπίτι να παίξουν με τον πατέρα μου. Τον θαύμαζα ανέκαθεν για το χιούμορ του και γιατί είναι ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης. Δεν ανήκει στη μάζα των μπουζουξήδων. Έχει κάτι τελείως διαφορετικό και γι’ αυτό είναι μεγάλη μου τιμή να συνεργαστώ μαζί του. Του το ζήτησα και δεν περίμενα να πάρω θετική απάντηση, φοβόμουν την απόρριψη. Αλλά μου είπε ναι και χάρηκα πάρα πολύ. Και χάρηκα όχι μόνο για μένα, αλλά γιατί και ο Ισίδωρος ο Πάτερος που θα παίξει μαζί μου, το βρήκε επίσης τιμητικό. Είναι πολύ σημαντικό, ένας καλλιτέχνης σαν το Νίκο Τατασόπουλο που έχει συνεργαστεί με όλους, που έχει εμπειρίες απ’ όλα, έχει ζήσει όλες τις συνθήκες, σε πάλκα, σε πίστα, σε συναυλία, σε στούντιο και τα έχει κάνει όλα, να μας κάνει αυτή την τιμή, γιατί ξέρει να προσαρμόζεται παντού και πιστεύω πως θα βοηθήσει πάρα πολύ εμάς, που οπωσδήποτε μόνο θετικά έχουμε να εισπράξουμε την εμπειρία του.

 

Ποια ήταν η πρώτη φορά που συνεργάστηκες με κάποιον επί σκηνής; Πώς ήταν η εμπειρία;
Η πρώτη μου δουλειά ήταν στα 9/8, πριν από δύο χρόνια. Εκεί συνεργάστηκα με το Στέλιο & τον Άγγελο Διονυσίου, το Γιώργο Δασκουλίδη και τη Μαρία Σπυροπούλου, στους οποίους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί ήταν οι πρώτοι που «με πήραν απ’ το χέρι» για μια δουλειά. Μου δώσανε την ευκαιρία να τραγουδήσω κομμάτια του Στράτου Διονυσίου στο αφιέρωμα που κάναμε και για μένα ήταν ένα σημαντικό, αλλά και δύσκολο ξεκίνημα. Κατ’ ευθείαν στα βαθιά που λέμε… Εκεί ήρθα αντιμέτωπος με το εξής θέμα, όλοι λέγανε «ποιος είναι αυτός ο πιτσιρικάς που θα πας τραγουδήσει Στράτο Διονυσίου…». Ευτυχώς τα σχόλια υπήρξαν θετικά και δεν αποδοκιμάστηκα όπως περίμενα (γελάει). Ήταν μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία και ήταν τιμή μου που συνεργάστηκα μαζί τους. Οι επόμενες συνεργασίες μου ήταν εξίσου εποικοδομητικές. Με τον Πασχάλη Τόνιο έκανα κάποιες παραστάσεις με αφορμή τη νέα του δισκογραφική δουλειά στην οποία και συμμετείχα κάνοντας φωνητικά και τον ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου. Μεγάλο κεφάλαιο ήταν και η συναυλία αλληλεγγύης στο Κορωπί όπου συμμετείχα μαζί με τεράστιους καλλιτέχνες, όπως Πλούταρχο, Μακεδόνα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Ανδρεάτο, Νικολόπουλο και τόσους άλλους. Δεν το πίστευα πως ήμουν ανάμεσά τους κι όμως όλοι τους με αγκαλιάσανε και μου δώσανε συγχαρητήρια. Εξαιρετική εμπειρία!


Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου για το μέλλον;
Σίγουρα θα ήθελα να κάνω «κάτι» στο χώρο. Όχι ακριβώς να γίνω αυτό που λένε «φίρμα», δεν κυνηγάω αυτό, αν το αποτέλεσμα θα είναι μετά από λίγο να μη με θυμάται κανένας… Αν θα καταφέρω να έρχεται κόσμος στο μαγαζί για μένα, ας πούμε, δεν το ξέρω. Σαφώς και αυτό είναι ένας στόχος, αλλά περισσότερο ο στόχος μου είναι να κατανοήσω το τραγούδι, να το αγαπώ ολοένα και περισσότερο και ο κόσμος που έρχεται να μ’ ακούσει να ξεκουράζεται και να διασκεδάζει πραγματικά. Θα ήθελα επίσης να έχω δικό μου ρεπερτόριο και να «μιλήσω» στον κόσμο με τα τραγούδια μου. Το ένιωσα ως ανάγκη να εκφραστώ μέσα από τραγούδια σε στιγμές που δε μπορούσα να εκφραστώ με λόγια. Επομένως, με την «άδεια του κόσμου» φυσικά, θα ήθελα να προχωρήσω, να εξελιχθώ και να ασχοληθώ επαγγελματικά.


Νιώθεις ότι είναι εύκολο ή δύσκολο να γίνει;
Δεν είναι εύκολο, σε καμία περίπτωση! Σ’ αυτό παίζουν πολλά πράγματα ρόλο, ακόμα και το ότι ο κόσμος δεν έχει χρήματα να βγει έξω και να ακούσει νέα πράγματα. Οι περισσότεροι ακούν ότι παίζεται στα ραδιόφωνα, οι πιο «ψαγμένοι» ίσως και ότι υπάρχει στο youtube. Δεν το κάνουν, όμως, όλοι. Η μάζα ακούει ότι σερβίρεται στο ραδιόφωνο κι αυτό κατά συνέπεια κάνει πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα για κάποιον που θέλει να «παρουσιαστεί».


Αυτό που λένε, ότι δε γράφονται πια τραγούδια, ισχύει;
Όχι, για μένα δεν ισχύει! Τραγούδια γράφονται και μάλιστα πάρα πολύ καλά, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να γίνουν γνωστά. Ο Ισίδωρος Πάτερος, για παράδειγμα, γράφει καταπληκτικά τραγούδια. Θα γίνουν ποτέ γνωστά; Όσο και να προσπαθεί μόνος του, θα τα ακούνε λίγα άτομα… Δεν υπάρχει «βήμα» για νέους δημιουργούς.

 

Τα δικά σου ακούσματα ποια είναι;
Μ’ αρέσουν όλα τα είδη μουσικής, ακούω τα πάντα. Το αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Pink Floyd. Αλλά εκεί που πραγματικά θα αποβάλω τον πόνο μου, το άγχος και την κούραση μου είναι όταν θ’ ακούσω λαϊκό τραγούδι. Τα άλλα είδη είναι για να περάσεις όμορφα, να αράξεις σε μια παραλία να παίξεις με την κιθάρα και να διασκεδάσεις…


Θες να μας μιλήσεις λίγο για τον Παναγιώτη Στεργίου;
Ο πατέρας μου, εκτός του ότι είναι πατέρας μου και αισθάνομαι ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου γι’ αυτό, είναι ένας χαρισματικός καλλιτέχνης που σέβεται την παράδοση κι ένας απ’ τους καλύτερους μπουζουξήδες που υπάρχουν. Πέρα απ’ αυτό, είναι ο καλύτερος άνθρωπος που υπάρχει!


Αυτό αποτελεί κοινή ομολογία...
Ναι και κάθε φορά που το ακούω γεμίζω με αγάπη. Τον λατρεύω!

Η φωτογραφία studio είναι του Μάριου Μάκρα | Στην τελευταία φωτογραφία ο Ισίδωρος Πάτερος


ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!