Η μουσική τους ακούγεται στο μισοσκόταδο μ’ ένα μπουκάλι ουίσκι και ένα ποτήρι με μπόλικα παγάκια, αλλά και καβάλα στο άλογο σ’ ένα τρελό riding στην έρημο με τον ήλιο ψηλά! Είναι το περήφανο rock’n’roll και η δύναμη που σου δίνει αν το έχεις μέσα σου.
Το γκρουπ πήρε το όνομά του από το ομώνυμο είδος των βρετανικών αναγνωσμάτων του 19ου αιώνα, τα οποία κόστιζαν μία πένα, ενώ η θεματολογία τους στρεφόταν γύρω από ιστορίες φρίκης και γοτθικού τρόμου.
Με επιρροές που εκτείνονται ανάμεσα στην αυστραλέζικη και στην αμερικανική εναλλακτική σκηνή, αλλά και με αναφορές στην Alt. Country, στην Americana, στο Post Punk και στο Garage, ο κιθαριστικός ήχος των Penny Dreadful είναι άλλοτε ηλεκτρικά φορτισμένος και άλλοτε σκοτεινός και ταξιδιάρικος, προσκαλώντας τον ακροατή σε ένα μυσταγωγικό ταξίδι που ακροβατεί ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, άλλοτε με βρόμικους ήχους και αποδομημένα riff και άλλοτε με μελαγχολικές μελωδίες πνιγμένες στους ήχους του βιμπράτο, με θέματα εμπνευσμένα από την ατμόσφαιρα των ταινιών του Tarantino, του Jarmusch και των παραληρηματικών ντοκιμαντέρ του Werner Herzog.
Από το 2010, η μπάντα έχει ροκάρει στις περισσότερες αθηναϊκές σκηνές, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, παρέα με τους Last Drive, Thee Holy Strangers, Illegal Operation, Dustbowl, Minor Mine και άλλους, ξεσηκώνοντας το κοινό με τον ήχο της και θα είναι τα opening acts των Fuzztones, το Σάββατο 28 Οκτωβρίου στο Gagarin 205
Τον Οκτώβριο του 2013, οι Penny Dreadful κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους "Deadwood” σε βινύλιο και cd και τον Ιανουάριο του 2017 ακολούθησε το δεύτερο άλμπουμ "Pilgrimage", σε cd και σε βινύλιο με διπλό εξώφυλλο (gatefold), το οποίο θα υπογράψουν μετά το live τους στο Vinyl Is Back την Κυριακή 8 Οκτωβρίου στις 2 μ.μ..
Τους Penny Dreadful αποτελούν οι: Γιάννης Καλιφατίδης (κιθάρα, φωνή), Νίκος Παναγιώτου (τύμπανα), Διονύσης Τελιόπουλος (κιθάρα, φωνητικά), Νίκος Κορωναίος (μπάσο).
O frontman των Penny Dreadful, Γιάννης Καλιφατίδης, γνωστός και από την πορεία τους στους Into The Abyss, μας μεταφέρει στον μυστηριώδη αλλά και τόσο καθαρό μουσικό κόσμο του συγκροτήματος σε μια φανταστική διαδρομή με μια Κάντιλακ στις απέραντες αμερικάνικες λεωφόρους. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Πότε σχηματιστήκατε και κάτω από ποιες συνθήκες; Ήσασταν παλιοί γνώριμοι, είχατε ξαναπαίξει μαζί σε άλλα σχήματα ή σας έφερε η μουσική δύναμη κοντά;
Η μπάντα φτιάχτηκε το 2010 από μια παρέα φίλων που συνυπήρχε σε έναν κοινό χώρο εργασίας. Ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι όλοι μας είχαμε την ανάγκη να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να τζαμάρουμε και να κάνουμε μουσική, μιας και όλοι μας ψαχνόμασταν τότε.
Ποια είναι η έδρα του συγκροτήματος; Είστε από κάποια περιοχή της πόλης; Πού κάνετε πρόβες, ποιο είναι το ορμητήριό σας;
Οι Penny Dreadful κατοικοεδρεύουν στην Αθήνα. Ευτυχώς, δεν μένουμε πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο - τουλάχιστον όχι για τα δεδομένα μιας μεγαλούπολης. Πρόβες κάνουμε εδώ και περίπου έναν χρόνο στο Down Stroke Studio του Θάνου Αμοργινού (ex-Last Drive, ex-Earthbound), όπου νιώθουμε σαν στο σπίτι μας.
Ποιο είναι το μουσικό στίγμα που θέλουν να δώσουν οι Penny Dreadful; Ποια είναι δηλαδή η φιλοσοφία του γκρουπ;
Οι Dreadful αγαπούν τους πειραματισμούς και σιχαίνονται τα στερεότυπα. Αρχίσαμε με ξεκάθαρες καταβολές από την ανεξάρτητη αυστραλέζικη και αμερικανική σκηνή, αλλά δεν νομίζω ότι θέτουμε στον εαυτό μας περιορισμούς. Φιλτράρουμε τις επιρροές μας και τις βγάζουμε προς τα έξω, με κοινό γνώμονα τον ήχο της μπάντας. Η φιλοσοφία μας είναι να παίζουμε rock’n’roll, που από μόνο του είναι ένα τεράστιο συρτάρι για να χωρέσει οτιδήποτε, αρκεί να έχει ψυχή. Θα έλεγα ότι τα κύρια συναισθήματα πίσω από τις συνθέσεις και τον ήχο της μπάντας πηγάζουν από ένα ημίφως και από την αγάπη μας για την απεραντοσύνη αλλά και για εγκαταλειμμένους τόπους παραδομένους στη σκουριά και στη σκόνη. Ένα road movie που ακροβατεί ανάμεσα στο φως και στη συννεφιά.
Υπάρχει σήμερα μουσική σκηνή στην Ελλάδα και αν υπάρχει ποια είναι τα χαρακτηριστικά της;
Στον δικό μας ήχο υπάρχουν σήμερα κάμποσες ελληνικές μπάντες που συγκροτούν μια οικογένεια ή μια σκηνή, αν θες. Κοινός άξονας είναι η αγάπη για τον εναλλακτικό κιθαριστικό ήχο, που είναι ποτισμένος με τα blues, το punk, το grunge και την americana.
Πότε ξεκίνησες σαν μουσικός την πορεία σου και ποιοι ήταν οι κύριοι σταθμοί της διαδρομής αυτής;
Όλα τα μέλη της μπάντας ξεκινήσαμε από την εφηβεία μας, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι μουσικοί στο ροκ. Προσωπικά, έχω πίσω μου μια ευρωπαϊκή πορεία με την ελληνογερμανική μπάντα Into the Abyss, με τέσσερα άλμπουμ και αρκετές περιοδείες στην Ευρώπη. Αλλά αυτό ήταν παλιά. Ο ήχος ήταν διαφορετικός απ’ ό,τι σήμερα. Εδώ και επτά χρόνια υπάρχουν για μένα μόνο οι Dreadful.
Ποια είναι η αποτίμησή σου για το ροκ στην Ελλάδα όπως το έχεις ζήσει και όπως έχει εξελιχθεί;
Το ροκ στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν μια ζωντανή υπόθεση, από τον Πουλικάκο και τη Σπυριδούλα μέχρι τους Yell-O-Yell, τους Villa 21, τους Last Drive, τις Τρύπες και δεκάδες άλλες μπάντες. Όλες ενέπνευσαν εκατοντάδες παιδιά να πιάσουν τα όργανα, να φτιάξουν μπάντες, να γράψουν μουσική, να εκφραστούν μέσα από μια άλλη Ελλάδα, μακριά από λαϊκές και έντεχνες φόρμες. Αν το καλοσκεφτείς, είμαστε μια χώρα με τεράστια, σταθερή και στιβαρή παρουσία σε ροκ μπάντες.
Ποιες είναι οι κυριότερες μουσικές σας επιρροές;
Ο κατάλογος με τις επιρροές των Dreadful θα γέμιζε σελίδες. Αν θέλουμε να κρατήσουμε πέντε δέκα πράγματα, θα έλεγα ότι μας έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα ο Neil Young, οι Gun Club, οι Clash, οι Wipers, η σκηνή του αμερικανικού desert rock, ο Dr. John, η σκηνή του Detroit και δεκάδες άλλοι.
Ο δεύτερος δίσκος των Penny Dreadful πώς προέκυψε; Ποιο είναι το ιστορικό του και τι υλικό περιέχει το «Pilgrimage»; (Τραγούδια που γράφτηκαν για το δίσκο αυτό ή και παλιότερο ανέκδοτο υλικό). Είναι στο ίδιο μουσικό ύφος με το πρώτο άλμπουμ;
Υφολογικά, νομίζω ότι είναι ένας πιο ενιαίος δίσκος. Δώσαμε μεγαλύτερη προσοχή στο κομμάτι της σύνθεσης. Από την άλλη, κρατήσαμε αυτό που λέμε «ψυχή». Ο δίσκος προέκυψε όπως κάθε δισκογραφική δουλειά, φαντάζομαι. Δηλαδή, μέσα από πρόβες και ζυμώσεις. Είναι ένα άλμπουμ που μιλάει για την αυταπάτη του προσκυνητή. Φτάνοντας στον προσκυνηματικό τόπο, ανακαλύπτει ότι δεν έχει να περιμένει κανένα θαύμα - από κανέναν. Οπότε, συνειδητοποιεί ότι δεν έχει νόημα να προσκυνάει. Μουσικά, νομίζω ότι αφεθήκαμε πιο ελεύθεροι, χωρίς να μείνουμε προσκολλημένοι σε συγκεκριμένες φόρμες.
Πόσο ευνοϊκές είναι οι συνθήκες για να σχηματιστεί ένα νέο γκρουπ σήμερα και να διατηρηθεί;
Δεν νομίζω ότι αυτό σηκώνει γενικεύσεις. Η κάθε μπάντα έχει τα δικά της βιώματα και σχηματίζεται κάτω από διαφορετικές συνθήκες η κάθε μία. Αλλά, για να διατηρηθεί μια μπάντα, χρειάζεται αγάπη, αλληλοκατανόηση, δουλειά και προσήλωση στον στόχο, που δεν είναι άλλος από την ίδια τη μουσική.
Τα μέλη του γκρουπ ζουν αποκλειστικά από την μουσική; Εσύ;
Φυσικά. Όλοι πουλάμε χιλιάδες δίσκους και ζούμε από τις διαφημίσεις που μας ζητάνε καθημερινά οι πολυεθνικές, χα χα!
Πώς πέρασες τα παιδικά σου χρόνια και τι ήταν αυτό που σε έσπρωξε να γίνεις μουσικός; Υπήρξε κάποιος άνθρωπος που σε επηρέασε και σε έσπρωξε μέσα στην όμορφη «περιπέτεια» των γκρουπ;
Προσωπικά, ανήκω σε μια γενιά που διψούσε για μουσική και μεγάλωσε με βινύλια και κασέτες. Οι δίσκοι ήταν λιγοστοί, όπως και οι καλές εκπομπές. Ψάχναμε τους πειρατικούς σταθμούς να βρούμε να ακούσουμε κάτι καινούριο, κάτι ενδιαφέρον. Μιλάω για τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Θυμάμαι τον εαυτό μου στο σχολείο να ανταλλάσσω δίσκους με συμμαθητές μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά που δανείστηκα από έναν φίλο πέντε δίσκους που ήταν το Super Session, Zappa, Clash, Sex Pistols και Neil Young. Μιλάμε για την απόλυτη σύγχυση, χα χα! Όμορφα πράγματα! Η κιθάρα και τα γκρουπ προέκυψαν από μια ανάγκη να γίνεις μέρος αυτού που λέμε rock’n’roll.
Τι σημαίνει rock’n’roll για σένα;
Να μην παραδίνεσαι και να μη συμμορφώνεσαι. Να μην αφήνεις κανέναν να σε περιορίζει. Να μιλάς με την ψυχή σου. Να αναζητάς τα όριά σου και να τα ξεπερνάς. Να αναθεωρείς συνεχώς τη δημιουργία σου και να προχωράς, χωρίς να ξέρεις πού θα σε βγάλει. Είναι μια σχέση υπερβατική, ένα ταξίδι στο άγνωστο, χωρίς εγγυήσεις. Παίζεις rock’n’roll, γιατί δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό, δεν μπορείς να ανασάνεις.
*Οι Penny Dreadful θα εμφανιστούν στο Vinyl Is Back, στο Μουσείο Αυτοκινήτου (Γ' Σεπτεμβρίου 74-78 και Ιουλιανού, πλησίον ηλεκτρικού Σταθμός Βικτώρια) την Κυριακή 8 Οκτωβρίου στις 2 μ.μ., ελεύθερη είσοδος.
Το γκρουπ πήρε το όνομά του από το ομώνυμο είδος των βρετανικών αναγνωσμάτων του 19ου αιώνα, τα οποία κόστιζαν μία πένα, ενώ η θεματολογία τους στρεφόταν γύρω από ιστορίες φρίκης και γοτθικού τρόμου.
Με επιρροές που εκτείνονται ανάμεσα στην αυστραλέζικη και στην αμερικανική εναλλακτική σκηνή, αλλά και με αναφορές στην Alt. Country, στην Americana, στο Post Punk και στο Garage, ο κιθαριστικός ήχος των Penny Dreadful είναι άλλοτε ηλεκτρικά φορτισμένος και άλλοτε σκοτεινός και ταξιδιάρικος, προσκαλώντας τον ακροατή σε ένα μυσταγωγικό ταξίδι που ακροβατεί ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, άλλοτε με βρόμικους ήχους και αποδομημένα riff και άλλοτε με μελαγχολικές μελωδίες πνιγμένες στους ήχους του βιμπράτο, με θέματα εμπνευσμένα από την ατμόσφαιρα των ταινιών του Tarantino, του Jarmusch και των παραληρηματικών ντοκιμαντέρ του Werner Herzog.
Από το 2010, η μπάντα έχει ροκάρει στις περισσότερες αθηναϊκές σκηνές, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, παρέα με τους Last Drive, Thee Holy Strangers, Illegal Operation, Dustbowl, Minor Mine και άλλους, ξεσηκώνοντας το κοινό με τον ήχο της και θα είναι τα opening acts των Fuzztones, το Σάββατο 28 Οκτωβρίου στο Gagarin 205
Τον Οκτώβριο του 2013, οι Penny Dreadful κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους "Deadwood” σε βινύλιο και cd και τον Ιανουάριο του 2017 ακολούθησε το δεύτερο άλμπουμ "Pilgrimage", σε cd και σε βινύλιο με διπλό εξώφυλλο (gatefold), το οποίο θα υπογράψουν μετά το live τους στο Vinyl Is Back την Κυριακή 8 Οκτωβρίου στις 2 μ.μ..
Τους Penny Dreadful αποτελούν οι: Γιάννης Καλιφατίδης (κιθάρα, φωνή), Νίκος Παναγιώτου (τύμπανα), Διονύσης Τελιόπουλος (κιθάρα, φωνητικά), Νίκος Κορωναίος (μπάσο).
O frontman των Penny Dreadful, Γιάννης Καλιφατίδης, γνωστός και από την πορεία τους στους Into The Abyss, μας μεταφέρει στον μυστηριώδη αλλά και τόσο καθαρό μουσικό κόσμο του συγκροτήματος σε μια φανταστική διαδρομή με μια Κάντιλακ στις απέραντες αμερικάνικες λεωφόρους. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Πότε σχηματιστήκατε και κάτω από ποιες συνθήκες; Ήσασταν παλιοί γνώριμοι, είχατε ξαναπαίξει μαζί σε άλλα σχήματα ή σας έφερε η μουσική δύναμη κοντά;
Η μπάντα φτιάχτηκε το 2010 από μια παρέα φίλων που συνυπήρχε σε έναν κοινό χώρο εργασίας. Ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι όλοι μας είχαμε την ανάγκη να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να τζαμάρουμε και να κάνουμε μουσική, μιας και όλοι μας ψαχνόμασταν τότε.
Ποια είναι η έδρα του συγκροτήματος; Είστε από κάποια περιοχή της πόλης; Πού κάνετε πρόβες, ποιο είναι το ορμητήριό σας;
Οι Penny Dreadful κατοικοεδρεύουν στην Αθήνα. Ευτυχώς, δεν μένουμε πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο - τουλάχιστον όχι για τα δεδομένα μιας μεγαλούπολης. Πρόβες κάνουμε εδώ και περίπου έναν χρόνο στο Down Stroke Studio του Θάνου Αμοργινού (ex-Last Drive, ex-Earthbound), όπου νιώθουμε σαν στο σπίτι μας.
Ποιο είναι το μουσικό στίγμα που θέλουν να δώσουν οι Penny Dreadful; Ποια είναι δηλαδή η φιλοσοφία του γκρουπ;
Οι Dreadful αγαπούν τους πειραματισμούς και σιχαίνονται τα στερεότυπα. Αρχίσαμε με ξεκάθαρες καταβολές από την ανεξάρτητη αυστραλέζικη και αμερικανική σκηνή, αλλά δεν νομίζω ότι θέτουμε στον εαυτό μας περιορισμούς. Φιλτράρουμε τις επιρροές μας και τις βγάζουμε προς τα έξω, με κοινό γνώμονα τον ήχο της μπάντας. Η φιλοσοφία μας είναι να παίζουμε rock’n’roll, που από μόνο του είναι ένα τεράστιο συρτάρι για να χωρέσει οτιδήποτε, αρκεί να έχει ψυχή. Θα έλεγα ότι τα κύρια συναισθήματα πίσω από τις συνθέσεις και τον ήχο της μπάντας πηγάζουν από ένα ημίφως και από την αγάπη μας για την απεραντοσύνη αλλά και για εγκαταλειμμένους τόπους παραδομένους στη σκουριά και στη σκόνη. Ένα road movie που ακροβατεί ανάμεσα στο φως και στη συννεφιά.
Υπάρχει σήμερα μουσική σκηνή στην Ελλάδα και αν υπάρχει ποια είναι τα χαρακτηριστικά της;
Στον δικό μας ήχο υπάρχουν σήμερα κάμποσες ελληνικές μπάντες που συγκροτούν μια οικογένεια ή μια σκηνή, αν θες. Κοινός άξονας είναι η αγάπη για τον εναλλακτικό κιθαριστικό ήχο, που είναι ποτισμένος με τα blues, το punk, το grunge και την americana.
Πότε ξεκίνησες σαν μουσικός την πορεία σου και ποιοι ήταν οι κύριοι σταθμοί της διαδρομής αυτής;
Όλα τα μέλη της μπάντας ξεκινήσαμε από την εφηβεία μας, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι μουσικοί στο ροκ. Προσωπικά, έχω πίσω μου μια ευρωπαϊκή πορεία με την ελληνογερμανική μπάντα Into the Abyss, με τέσσερα άλμπουμ και αρκετές περιοδείες στην Ευρώπη. Αλλά αυτό ήταν παλιά. Ο ήχος ήταν διαφορετικός απ’ ό,τι σήμερα. Εδώ και επτά χρόνια υπάρχουν για μένα μόνο οι Dreadful.
Ποια είναι η αποτίμησή σου για το ροκ στην Ελλάδα όπως το έχεις ζήσει και όπως έχει εξελιχθεί;
Το ροκ στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν μια ζωντανή υπόθεση, από τον Πουλικάκο και τη Σπυριδούλα μέχρι τους Yell-O-Yell, τους Villa 21, τους Last Drive, τις Τρύπες και δεκάδες άλλες μπάντες. Όλες ενέπνευσαν εκατοντάδες παιδιά να πιάσουν τα όργανα, να φτιάξουν μπάντες, να γράψουν μουσική, να εκφραστούν μέσα από μια άλλη Ελλάδα, μακριά από λαϊκές και έντεχνες φόρμες. Αν το καλοσκεφτείς, είμαστε μια χώρα με τεράστια, σταθερή και στιβαρή παρουσία σε ροκ μπάντες.
Ποιες είναι οι κυριότερες μουσικές σας επιρροές;
Ο κατάλογος με τις επιρροές των Dreadful θα γέμιζε σελίδες. Αν θέλουμε να κρατήσουμε πέντε δέκα πράγματα, θα έλεγα ότι μας έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα ο Neil Young, οι Gun Club, οι Clash, οι Wipers, η σκηνή του αμερικανικού desert rock, ο Dr. John, η σκηνή του Detroit και δεκάδες άλλοι.
Ο δεύτερος δίσκος των Penny Dreadful πώς προέκυψε; Ποιο είναι το ιστορικό του και τι υλικό περιέχει το «Pilgrimage»; (Τραγούδια που γράφτηκαν για το δίσκο αυτό ή και παλιότερο ανέκδοτο υλικό). Είναι στο ίδιο μουσικό ύφος με το πρώτο άλμπουμ;
Υφολογικά, νομίζω ότι είναι ένας πιο ενιαίος δίσκος. Δώσαμε μεγαλύτερη προσοχή στο κομμάτι της σύνθεσης. Από την άλλη, κρατήσαμε αυτό που λέμε «ψυχή». Ο δίσκος προέκυψε όπως κάθε δισκογραφική δουλειά, φαντάζομαι. Δηλαδή, μέσα από πρόβες και ζυμώσεις. Είναι ένα άλμπουμ που μιλάει για την αυταπάτη του προσκυνητή. Φτάνοντας στον προσκυνηματικό τόπο, ανακαλύπτει ότι δεν έχει να περιμένει κανένα θαύμα - από κανέναν. Οπότε, συνειδητοποιεί ότι δεν έχει νόημα να προσκυνάει. Μουσικά, νομίζω ότι αφεθήκαμε πιο ελεύθεροι, χωρίς να μείνουμε προσκολλημένοι σε συγκεκριμένες φόρμες.
Πόσο ευνοϊκές είναι οι συνθήκες για να σχηματιστεί ένα νέο γκρουπ σήμερα και να διατηρηθεί;
Δεν νομίζω ότι αυτό σηκώνει γενικεύσεις. Η κάθε μπάντα έχει τα δικά της βιώματα και σχηματίζεται κάτω από διαφορετικές συνθήκες η κάθε μία. Αλλά, για να διατηρηθεί μια μπάντα, χρειάζεται αγάπη, αλληλοκατανόηση, δουλειά και προσήλωση στον στόχο, που δεν είναι άλλος από την ίδια τη μουσική.
Τα μέλη του γκρουπ ζουν αποκλειστικά από την μουσική; Εσύ;
Φυσικά. Όλοι πουλάμε χιλιάδες δίσκους και ζούμε από τις διαφημίσεις που μας ζητάνε καθημερινά οι πολυεθνικές, χα χα!
Πώς πέρασες τα παιδικά σου χρόνια και τι ήταν αυτό που σε έσπρωξε να γίνεις μουσικός; Υπήρξε κάποιος άνθρωπος που σε επηρέασε και σε έσπρωξε μέσα στην όμορφη «περιπέτεια» των γκρουπ;
Προσωπικά, ανήκω σε μια γενιά που διψούσε για μουσική και μεγάλωσε με βινύλια και κασέτες. Οι δίσκοι ήταν λιγοστοί, όπως και οι καλές εκπομπές. Ψάχναμε τους πειρατικούς σταθμούς να βρούμε να ακούσουμε κάτι καινούριο, κάτι ενδιαφέρον. Μιλάω για τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Θυμάμαι τον εαυτό μου στο σχολείο να ανταλλάσσω δίσκους με συμμαθητές μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά που δανείστηκα από έναν φίλο πέντε δίσκους που ήταν το Super Session, Zappa, Clash, Sex Pistols και Neil Young. Μιλάμε για την απόλυτη σύγχυση, χα χα! Όμορφα πράγματα! Η κιθάρα και τα γκρουπ προέκυψαν από μια ανάγκη να γίνεις μέρος αυτού που λέμε rock’n’roll.
Τι σημαίνει rock’n’roll για σένα;
Να μην παραδίνεσαι και να μη συμμορφώνεσαι. Να μην αφήνεις κανέναν να σε περιορίζει. Να μιλάς με την ψυχή σου. Να αναζητάς τα όριά σου και να τα ξεπερνάς. Να αναθεωρείς συνεχώς τη δημιουργία σου και να προχωράς, χωρίς να ξέρεις πού θα σε βγάλει. Είναι μια σχέση υπερβατική, ένα ταξίδι στο άγνωστο, χωρίς εγγυήσεις. Παίζεις rock’n’roll, γιατί δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό, δεν μπορείς να ανασάνεις.
*Οι Penny Dreadful θα εμφανιστούν στο Vinyl Is Back, στο Μουσείο Αυτοκινήτου (Γ' Σεπτεμβρίου 74-78 και Ιουλιανού, πλησίον ηλεκτρικού Σταθμός Βικτώρια) την Κυριακή 8 Οκτωβρίου στις 2 μ.μ., ελεύθερη είσοδος.
