Νίκος Σιακούφης - «Οι φυσικοί ήχοι & το ατμοσφαιρικό στοιχείο, δομές για τη μουσική μου»

(ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ & PHOTOS) Ο στιχουργός, συνθέτης και ερμηνευτής Νίκος Σιακούφης, που ζει και δημιουργεί στην Άρτα, πρωτοσυστήθηκε στο κοινό το 2011
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
με τη δισκογραφική δουλειά του, σε ροκ ύφος, «Χάρτινα Τρένα». Δεν άργησε να ακολουθήσει η δεύτερη διαφορετική και κατασταλαγμένη, όπως είπε ο ίδιος, δουλειά του με τίτλο «Ταξίδι σε φόντο μπλε», που μόλις κυκλοφόρησε στα δισκοπωλεία της χώρας, σε ύφος ατμοσφαιρικό. Σήμερα, ο Νίκος συστήνεται και στο ogdoo.grκαι μιλά για τη σχέση του με την Άρτα και την Αθήνα, τους δύο δίσκους που έχει στο ενεργητικό του, το ύφος και τη μουσική του, καθώς και για τα άμεσα σχέδια του.

Μεγάλωσες και ζεις στην Άρτα. Είναι δύσκολη η δραστηριοποίηση στον τομέα σου στην επαρχία;
Κάθε άλλο μπορώ να πω. Στην αρχή είχα μερικούς ενδοιασμούς για το αν θα μπορούσα να κάνω κάτι πάνω στη μουσική. Τελικά μετά από χρόνια δεν μετανιώνω για την επιλογή μου και μπορώ να πω πως με βοήθησε και με το παραπάνω σε ό,τι έχει να κάνει με το δημιουργικό μέρος. Οι δυνατότητες είναι πλέον πολλές και στην επαρχία. Σ' αυτό έχει βοηθήσει και η τεχνολογία σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το μόνο αρνητικό είναι ο χρόνος που απαιτείται για τη μετακίνηση προς το κέντρο. Αν όμως το ταξίδι είναι απόλαυση, όπως στη δική μου περίπτωση, η απόσταση δεν μπορεί να θεωρηθεί απροσπέλαστο τείχος.

Πώς και δεν μετακόμισες μόνιμα στην Αθήνα; Πιστεύεις πως κάτι τέτοιο θα βοηθούσε στην καλλιτεχνική σου πορεία;
Το δοκίμασα πριν από κάποια χρόνια αλλά δεν άντεξα τους ρυθμούς της πόλης. Είμαι άνθρωπος που με τον χρόνο δεν τα πάω καλά. Θέλω πάντα την άνεσή μου να κινηθώ και η Αθήνα δεν το συγχωρεί αυτό το κουσούρι. Αν πάλι χρειαστεί να μετακινηθώ προς τα 'κει για τις ανάγκες της δουλειάς μου, το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη μιας και την αγάπη μου για τη μουσική δεν μπορούν να μου τη στερήσουν τα χιλιόμετρα. Στο μέλλον πάντως δεν αποκλείω το να μένω για κάποιο διάστημα και στην Αθήνα, ανάλογα με τις ανάγκες που θα προκύψουν. Προς το παρόν πάντως οι καιροί για τους καλλιτέχνες είναι πολύ δύσκολοι και η επαρχία σε βοηθάει υπερβολικά στο να μπορείς να συντηρείσαι με κάτι άλλο παράλληλα με το τραγούδι. Εγώ στο θέμα αυτό μπορώ να πω πως είμαι από τους τυχερούς.
DSC 0339.JPG 1
Τι έκανες αυτά τα έντεκα χρόνια που είχες φύγει από την Άρτα και τι σε ώθησε να επιστρέψεις;
Σπουδές, δουλειά, στρατός και η μουσική με κράτησαν έντεκα χρόνια μακριά από τον τόπο μου. Αυτό που με έκανε να γυρίσω ήταν μια στιγμή αδυναμίας. Ενώ ήμουν στην Αθήνα και εργαζόμουν, δεν συμβιβάστηκα και επέλεξα την επιστροφή. Ήξερα από καιρό ότι μέσα μου ο τόπος μου με καλούσε. Αν και του είχα γυρισμένη την πλάτη για πολύ καιρό, τελικά με πήρε μαζί του και μάλλον καλά έκανε...

Κυκλοφόρησες και τους δύο σου δίσκους εν καιρώ κρίσης. Δεν ήταν παρακινδυνευμένο; Είχες την ανταπόκριση που περίμενες;
Το να κάνεις δύο δισκογραφικές δουλειές από το 2012 μέχρι σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο. Χρειάστηκε τεράστια υπομονή και αγάπη αλλά τελικά νομίζω πως το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Γνώριζα πως ήταν ρίσκο από την αρχή, αλλά ήταν μια απόφαση που είχε δρομολογήσει το μυαλό και η ψυχή μου πολύ πιο πριν, οπότε δεν είχα επιλογή. Το πρώτο άλμπουμ, με τίτλο «Χάρτινα Τρένα», γνώρισε και ακόμη γνωρίζει αρκετά μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό που ακούει αυτό το είδος μουσικής στην Ελλάδα και ήταν κάτι που μου έδωσε αυτόματα τη δυνατότητα να κινηθώ με μεγαλύτερη ταχύτητα προς το δεύτερο άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο «Ταξίδι σε φόντο μπλε». Ακόμη είναι νωρίς για να εκφράσω εντυπώσεις. Υπομονή, λοιπόν, λίγους μήνες και θα ξέρω πόσο ευαισθητοποίησαν τα τραγούδια μου τους φίλους ακροατές.

Πώς προέκυψε αυτή η στροφή από το ύφος του πρώτου σου δίσκου σε αυτό του δεύτερου, από το ροκ στην μπαλάντα;
Η πρώτη μου δουλειά βασίστηκε κυρίως στον αυθορμητισμό και σε οτιδήποτε είχα στο μυαλό μου τα προηγούμενα χρόνια, που είχα μια ροκ μπάντα και έπαιζα μουσική. Ήταν, λοιπόν, φυσικό επακόλουθο να γίνει μια δουλειά με τον τρόπο ενορχήστρωσης που μέχρι τότε εγώ και οι υπόλοιποι συντελεστές του άλμπουμ είχαμε υιοθετήσει. Δεν ήταν κακό αυτό. Ίσα - ίσα που υπάρχει ένας δίσκος που δένει το πριν και το μετά. Το δεύτερο άλμπουμ ενορχηστρώθηκε συνειδητά. Είχα είδη κατασταλάξει στο πώς θα ήθελα να είναι η μουσική μου, βασισμένη σε ποια όργανα, και με τη βοήθεια του φίλου Νίκου Σαλωνίτη κατάφερα να το πετύχω σχεδόν στο απόλυτο. Πλέον μπορώ να πω με σιγουριά πως οι φυσικοί ήχοι και το ατμοσφαιρικό στοιχείο αποτελούν τις δομές για τη μουσική μου. Πιστεύω πως έκανα τη μεταβολή, ή μάλλον την επανεκκίνησή μου, αρκετά γρήγορα και αυτό θα είναι κάτι που θα πάρω σαν σημάδι για το μέλλον. Άλλοι καλλιτέχνες προσπαθούν να απαγκιστρωθούν χρόνια από καταστάσεις που τους βαραίνουν και πάλι δεν το καταφέρνουν. Σε μένα ήρθε εντελώς φυσιολογικά. Θα έλεγα πως το μυαλό μου το είχε σκεφτεί πριν να το πάρω απόφαση.

Ποιο είναι το θέμα του νέου σου δίσκου και από πού το εμπνεύστηκες;
Το «Ταξίδι σε φόντο μπλε» είναι ένα βαθύτατα συναισθηματικό άλμπουμ. Μιλάει για θέματα όπως ο αποχωρισμός και η ξαφνική συνάντηση μετά από χρόνια - με κάποιο άτομο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου, τους παροδικούς χωρισμούς… Θίγει απόλυτα με ένα τραγούδι το θέμα της σύγχρονης μετανάστευσης και με τρόπο λυρικό, μπορώ να πω, προσεγγίζει την εσωτερική αναζήτηση σε καιρούς που όλοι ψάχνουμε μια σανίδα σωτηρίας. Ο τίτλος του άλμπουμ, όπως και το ομότιτλο τραγούδι, είναι ο δικός μου εγκλωβισμένος κόσμος και οι τάσεις φυγής προς το άγνωστο αναζητώντας το ιδανικό, που στα μάτια της ψυχής μου έχει το χρώμα μπλε.

Γράφεις, συνθέτεις και ερμηνεύεις. Τι σε ευχαριστεί περισσότερο και ποιο θεωρείς ότι είναι το ατού σου;
Με ευχαριστεί περισσότερο να γράφω στίχους. Είναι, πιστεύω, ο καλύτερος τρόπος να εκφράσω αυτά που νιώθω. Η μουσική είναι σαν τη βροχή. Έρχεται πάντα κατόπιν για να προσθέσει τον ήχο στη σιωπή και να ακουστούν τα πάντα δυνατά. Ατού στην περίπτωσή μου νομίζω πως είναι αυτό που προαναφέρατε, το ότι τα κάνω όλα μαζί. Είναι απόλυτα δεμένο αυτό που βγαίνει στο τέλος και πάντα ταυτισμένο με το νόημα. Στοιχεία όπως το να γράφεις ή να μελοποιείς κάτι όμορφο ή ακόμη και να το τραγουδάς δεν θα είχαν αξία αν όλα μαζί δεν μπορούσαν να κρατηθούν αγκαλιά. Το σύνολο είναι αυτό που πάντα κερδίζει στο τέλος.

Ποιο θα είναι το επόμενο σου βήμα; Επικείμενες εμφανίσεις ίσως;
Στόχος μου είναι να ξεκινήσω εμφανίσεις σε δύο μήνες περίπου. Να περιμένω, δηλαδή, να ακούσει ο κόσμος το «Ταξίδι σε φόντο μπλε», να κατανοήσει και να αφομοιώσει τα τραγούδια πριν δει την εικόνα σε μια σκηνή. Μέχρι τότε μένω προσηλωμένος στις υποχρεώσεις για την προώθηση του άλμπουμ και προβάρουμε με τους συνεργάτες μου μέχρι να ξεκινήσει η περιοδεία και τα μακρινά ταξίδια!

Τέλος, πώς οραματίζεσαι τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια από τώρα;
Το μέλλον δεν μπορώ και δεν θέλω ποτέ να το σκέφτομαι. Χάνω την ουσία του «τώρα» και συμβιβάζομαι με την ιδέα ότι ο χρόνος φθείρει τα πάντα. Το μόνο που εύχομαι είναι να έχω τη δύναμη να συνεχίσω σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς να γράφω τραγούδια και να βγάζω προς τα έξω τις εμπειρίες μου με νότες και στίχους. Ποιος ξέρει; Ίσως σε πέντε χρόνια να έχουμε την τύχη να μιλήσουμε πάλι για το άλμπουμ που θα είναι τότε σε κυκλοφορία. Σας ευχαριστώ πολύ!
DSC 0281

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!