Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η αίσθηση της όσφρησης συνδέεται άμεσα και σε μεγάλο βαθμό με τη μνήμη. Όλοι μας έχουμε ζήσει τη στιγμή εκείνη που μία μυρωδιά έρχεται σε «αγγίζει», ξεκλειδώνει το συρτάρι των αναμνήσεων και σε... ταξιδεύει φέρνοντας στο μυαλό σου διαφόρων ειδών αναμνήσεις. Οι ξερές πευκοβελόνες το καλοκαίρι, ένα φαγητό που μαγειρεύεται, η ζεστή μυρωδιά ενός καινούριου βιβλίου, η μυρωδιά του ψωμιού έξω από το φούρνο, είναι ορισμένα από τα σημεία αναφοράς που έχει ο καθένας μας για τις δικές του αγαπημένες μυρωδιές.
Όμως η όσφρηση είναι ιδιαίτερα παράξενη. Δεν απλώνεται πάντα σε οσμές συνηθισμένες, καθημερινές. Έχει τη δυνατότητα να καταλάβει οσμές ασυνήθιστες όπως μου συνέβη και εμένα δύο φορές μπροστά στη θέα ενός μικρού πρίγκιπα. Ήταν ακριβώς αυτή η οσμή της ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας πριν την καταιγίδα αναμνήσεων που θα ακολουθούσε από έναν καλλιτέχνη που από την πρώτη κιόλας στιγμή στην πρόβα ήχου υποσχόταν πολλά. Το όνομα αυτού Βασίλης Προδρόμου. Τα δύο διαφορετικά σχήματα που παρακολούθησα δεν είχαν κάποιο συγκεκριμένο όνομα αλλά είχαν τις ξεχωριστές μουσικές οσμές των συντελεστών τους που με ένα ξαφνικό πάντρεμα των μουσικών τους διαθέσεων γεννούσαν αναμνήσεις. Ήταν σα να είχα ξαφνικά ξανασυναντήσει τις ίδιες αυτές μυρωδιές σε άλλο σκηνικό, με άλλους πρωταγωνιστές, με άλλη υπόθεση και το μυαλό μου απλά ταξίδευε και χαμογελούσε. Μου ήταν αδιανόητο να μη γράψω αμέσως γι’ αυτό γιατί πόσο εύκολο μπορεί να πει κανείς ότι είναι, σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται άοσμη και άγευστη, να βρούμε τον τρόπο να απομονώσουμε τις προσωπικές μας μυρωδιές και να ξεθάψουμε τις αναμνήσεις από την ταλαιπωρημένη μνήμη μας και να επαναφέρουμε το χαμένο μας χρόνο. Και ήρθε η ώρα να ξεκινήσουν τα Live… Τι σου είναι όμως κι αυτοί οι ήχοι ρε παιδί μου, αυτά τα ακούσματα, αυτές οι μουσικές. Με στοιχειώνουν και με κυνηγάνε ακόμα και στα πιο παράξενα και αναπάντεχα μέρη. Με χαϊδεύουν απαλά και γλυκά στα αυτιά μου. Οι ξέφρενοι ρυθμοί της τρελαμένης καρδιάς στο πρώτο ραντεβού. Ο χτύπος τις βροχής πάνω στο τσίγκο. Τα γέλια των παιδιών. Οι φωνές των συγκροτημάτων και των θεατών στις συναυλίες. Οι κραυγές των γλάρων στη θάλασσα και των αδέσποτων σκυλιών στους δρόμους. Μυρωδιές και ήχοι. Ήχοι και μυρωδιές. Που μαζί με τις εικόνες, με τις μνήμες θα με κυνηγούν, θα με μαγεύουν, θα με σημαδεύουν για πάντα.
Οι μουσικές έχουν την ιδιότητα να λειτουργούν ως προειδοποιητικές σημάνσεις. Αν είναι δυσάρεστες, λειτουργούν αποκρουστικά και μας προειδοποιούν να απομακρυνθούμε άμεσα από κοντά τους, να αποφύγουμε το χώρο, το αντικείμενο ή το πρόσωπο που τις αναπαράγει. Στην προκειμένη περίπτωση ο μικρός μας Πρίγκιπας δοκίμασε τις αντοχές μας γιατί οι ήχοι που ανέδιδε ήταν τόσο ελκυστικοί τόσο γλυκύτατοι που μας παρέσυραν με την άφταστη γοητεία τους. Φωνή τρομοκράτη, δίχως πάσο και διαβατήριο, ταξίδεψε στην ατμόσφαιρα και εισέβαλλε στα ανυποψίαστα αυτιά μας. Αόρατα φαντάσματα γνωστών τραγουδιστών που νόμισες ότι είναι εκεί και σιγοντάρουν τον Βασίλη. Δε μου αρέσει να συγκρίνω κανέναν και δε θα το κάνω ούτε εδώ, αλλά μου είναι αδιανόητο να μην τονίσω ότι όποιο τραγούδι και να ερμήνευε ο Βασίλης Προδρόμου είχες την εντύπωση ότι το ερμήνευε ο καλλιτέχνης που το πρωτοτραγούδησε. Τη μια είχες την εντύπωση ότι σου τραγουδάει ο Κηλαηδόνης από το πάρτυ στη Βουλιαγμένη και την επόμενη στιγμή ο Ξυλούρης από τον Ψηλορείτη, κι εκείνη τη στιγμή ξεπρόβαλε από πίσω ο Αγγελάκας με τους επισκέπτες του, κάνοντας χάζι με τον Παπάζογλου στη ρωγμή του χρόνου. Ολόκληρη παρέλαση από καλλιτέχνες του Ελληνικού πενταγράμμου. Κι όμως χωρίς ίχνος αντιγραφής τους, αλλά με την ιδιαίτερη και ταλαντούχα φωνή του Βασίλη, η οποία έπαιζε με το χρόνο και την γεμάτη ένταση διάθεσή μας, κάνοντας απεγνωσμένα κύκλους στα αυτιά μας μπας και κάνει συμφωνία με το μυαλό μας να θυμηθεί, να αγαπήσει και να ερωτευτεί, να ξεχάσει ή να μισήσει. Μέσα σε δύο ώρες πόσες φορές δε σταθήκαμε άγαλμα σ’ αυτή τη μοναδική φωνή έτοιμοι να λυτρωθούμε, έτοιμοι για ένα ταξίδι στην κόλαση και στον παράδεισο μαζί. Αυτή η φωνή διαπερνάει με μανία τα ακατέργαστα αυτιά μας και εισβάλλει θριαμβευτικά σε κάθε κύτταρο του κορμιού μας εξουσιάζοντας μυαλό και σάρκα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο Βασίλης Προδρόμου από 13 Δεκεμβρίου θα «κάνει το τραγούδι βόλτα» με τη Γλυκερία και τον Μπάμπη Τσέρτο στη Μουσική Σκηνή Γραμμές. Εύχομαι να έχω τη δυνατότητα να τον απολαύσω ξανά από κοντά σύντομα.
Υ.Γ. Ο τίτλος του άρθρου βγήκε από το γεγονός ότι παρόλο που ο Βασίλης μου θύμισε τόσα πολλά, νομίζω ότι μόνο μια μορφή είναι τόσο κοντά του σαν φωνή, σκηνική παρουσία και όψη… ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο πρίγκιπας της ροκ. Ο Βασίλης Προδρόμου είναι λοιπόν ο δικός μας Μικρός Πρίγκιπας, έτοιμος να μας ξεναγήσει στον δικό του μουσικό πλανήτη με μόνο μέσον την υπέροχη και ζεστή φωνή του. Καλή ακρόαση…
Οι φωτογραφίες είναι από τη Μουσική Σκηνή Noir στη Δράμα στις 16/11/13.
