Αν έπρεπε να δώσω ένα χαρακτηρισμό στη φωνή της Ελευθερίας Πάτση βασιζόμενος στα δύο πρώτα τραγούδια - δείγμα της επερχόμενης δισκογραφικής της δουλειάς, αυτός θα ήταν «τσαμπουκαλού». Θα ήμουν έτσι, μάλλον, σύμφωνος και προς την εξαγγελία των εμφανίσεων που θα κάνει στις 25/2 και 11/3 στο Σταυρό του Νότου, εμφανίσεις που η ίδια χαρακτηρίζει ευρηματικά ως «κομιλφολαϊκές».
Το λοιπόν, στην παρακάτω συνέντευξη, η δυναμική Ελευθερία Πάτση αφηγείται τη δική της ιστορία, τη δική της εκκίνηση στην προσωπική δισκογραφία που έχει για «αφέτη» τη Μυρτώ Κοντοβά. Όσοι περίεργοι -άρα και φιλομαθείς περί τα μουσικά μας πράγματα- αναζητείστε την στο youtube, ιδανικά όμως (μιας και η πραγματική μουσική είναι η ζωντανή μουσική) επισκεφτείτε την στις εμφανίσεις της στο Σταυρό του Νότου.
Τι σημαίνει για εσάς η υπογραφή της Μυρτώς Κοντοβά στην επιμέλεια παραγωγής της πρώτης σας δισκογραφικής απόπειρας; Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Η ίδια η Μυρτώ λέει συχνά ότι ως στιχουργός γίνεται παραγωγική όταν κάτι τη συγκινεί και την εμπνέει. Και επειδή ασχολείται με πολλά και διαφορετικά πράγματα, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή καταπιάνεται μ’ ένα ολόκληρο μουσικό πρότζεκτ που σχετίζεται με εμένα καταλαβαίνετε τι σημαίνει και πώς με κάνει να αισθάνομαι. Δεν είναι μόνο η υπογραφή της που με γοητεύει αλλά η φαντασία και το δημιουργικό πνεύμα της. Όλα αυτά με ώθησαν να της τηλεφωνήσω πριν από δύο χρόνια. Κάποια στιγμή εκείνη μου έστειλε ένα τραγούδι (το μαγικό, ακυκλοφόρητο προς το παρόν, «Αιγόκερω» σε μουσική του Βαγγέλη Τούντα) και μου είπε ότι ψάχνει για μια «ζωισμένη» φωνή. Το δοκίμασα με την κιθάρα μου στο σπίτι, το ηχογράφησα στο κινητό και της το έστειλα. Σε μια ώρα μου τηλεφώνησε: «είσαι αυτή η ζωισμένη φωνή που λέγαμε πριν». Χαρά και συγκίνηση.
Στις μέρες μας, που η δισκογραφία «πνέει τα λοίσθια», τι είναι αυτό που κάνει ένα νέο άνθρωπο, ένα νέο καλλιτέχνη, να θέλει να κυκλοφορήσει ένα cd;
«Θα πάμε κόντρα κι όπου βγει» όπως έχει γράψει η Μυρτώ σε ένα στίχο της. Η ανάγκη δημιουργίας και η δισκογραφία είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Εμείς είμαστε ακόμη στη φάση της δημιουργίας και της εξερεύνησης αλλά ένα πρώτο στίγμα από αυτό που ονειρευόμαστε θα το βρείτε στα δύο πρώτα τραγούδια μας, «Δεν έχω λόγια» και «Άγριο πάθος» σε στίχους της Μυρτώς Κοντοβά και μουσική του Βαγγέλη Τούντα, που ακούγονται ήδη στα ραδιόφωνα. Ακόμα κι αν λείψει το φυσικό προϊόν (που δεν το θέλω καθόλου γιατί λατρεύω τα cd στα χέρια μου και στη δισκοθήκη μου) η μουσική θα συνεχίσει να γράφεται και οι στίχοι θα συνεχίσουν τραγουδιούνται.
Ποια η σχέση σας με τη μουσική; Έχετε σπουδάσει; Παίζετε κάποιο όργανο; Κάνετε μαθήματα φωνητικής;
8 χρονών πήγα στο ωδείο, σπούδασα κιθάρα και θεωρητικά. Αυτή η σχέση μου με τη μουσική, όχι μόνο δεν σταμάτησε από τότε αλλά συνεχώς εξελισσόταν με νέους τρόπους, όπως είναι το να διδάσκω κιθάρα και να τραγουδάω. Το άνοιγμα στο τραγούδι το έκανα για πρώτη φορά στα 18 μου χωρίς κανένα μάθημα φωνητικής. Οι συνεργασίες μου όμως με μύθους του ελληνικού τραγουδιού, όπως η Βίκυ Μοσχολιού και ο Σταμάτης Κραουνάκης, ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Μαθήματα φωνητικής ξεκίνησα αργότερα και συνεχίζω όσο αντέχει η τσέπη μου.
Πότε και σε ποια συγκυρία ακούσατε για πρώτη φορά ένα τραγούδι σας στο ραδιόφωνο; Σε ποιες περιστάσεις και με ποιους τρόπους ακούτε μουσική; Ποιο τραγούδι ακούσατε σήμερα πρώτο - πρώτο από το πρωί που ξυπνήσατε;
Πέρσι τον Αύγουστο στη Θεσσαλονίκη καθώς οδηγούσα, άκουσα για πρώτη φορά στο ραδιόφωνο το «Δεν έχω λόγια». Ένιωσα περίεργα, χαρούμενα περίεργα. Με θυμάμαι να χαμογελάω και ξαφνικά να τσιρίζω μόνη μου στο αυτοκίνητο. Ακούω μουσική όλη μέρα, με συγκινεί, με αναζωογονεί και με ενεργοποιεί. Σήμερα ξύπνησα με το «Θέλω να σε ξεπεράσω» του Φοίβου Δεληβοριά το οποίο ηχογράφησα το βράδυ που πήγα στην απίθανη φετινή του παράσταση.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες; Ποια είναι τα πρώτα σας ακούσματα, εκείνα που θυμάστε από παιδί;
Όταν ήμουν παιδάκι άκουγα ό,τι κασέτα αγόραζε η μεγαλύτερη αδελφή μου, R.Ε.Μ, Bon Jovi, Beatles. Μεγαλώνοντας άρχισα να ενδιαφέρομαι περισσότερο για την ελληνική τραγουδοποιία κι όταν κατάλαβα ότι η μουσική θα παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου ξεκίνησα να ψάχνω τις μεγάλες ερμηνεύτριες. Ελένη Βιτάλη, Τάνια Τσανακλίδου, Δήμητρα Γαλάνη και φυσικά την ανυπέρβλητη Χαρούλα Αλεξίου.
Ποιο όνειρο θα θέλατε να εκπληρώσετε μέσα από το τραγούδι;
Για μένα αληθινή χαρά θα είναι να μπουν τα τραγούδια μας στα σπίτια και στις καρδιές των ανθρώπων. Το να καταφέρεις να συγκινήσεις κάποιον με τον στίχο, τη μουσική και βέβαια με τη φωνή είναι κάτι μοναδικό, σχεδόν υπερβατικό. Το όνειρό μου λοιπόν είναι να καταφέρω να βρω μια γέφυρα που θα με ενώσει με ανθρώπους που δε με ξέρουν και δεν τους ξέρω. Να πω κι ένα πιο κοντινό όνειρο;
Φυσικά.
Να έρθει ο κόσμος αυτής της πόλης, που τώρα τη γνωρίζω κι εγώ, στο Σταυρό του νότου στις 25 Φλεβάρη και στις 11 του Μάρτη, ημέρα Κυριακή στην «κομιλφολαϊκή» μας παράσταση, να διασκεδάσουμε, να συγκινηθούμε και να παθιαστούμε με το μπλέξιμο των τραγουδιών και των οργάνων. Τσαμπούνες και βιολιά, ηλεκτρικές κιθάρες και μπλουζ πιάνα, καζού και μαντολίνα!
Το λοιπόν, στην παρακάτω συνέντευξη, η δυναμική Ελευθερία Πάτση αφηγείται τη δική της ιστορία, τη δική της εκκίνηση στην προσωπική δισκογραφία που έχει για «αφέτη» τη Μυρτώ Κοντοβά. Όσοι περίεργοι -άρα και φιλομαθείς περί τα μουσικά μας πράγματα- αναζητείστε την στο youtube, ιδανικά όμως (μιας και η πραγματική μουσική είναι η ζωντανή μουσική) επισκεφτείτε την στις εμφανίσεις της στο Σταυρό του Νότου.
Τι σημαίνει για εσάς η υπογραφή της Μυρτώς Κοντοβά στην επιμέλεια παραγωγής της πρώτης σας δισκογραφικής απόπειρας; Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Η ίδια η Μυρτώ λέει συχνά ότι ως στιχουργός γίνεται παραγωγική όταν κάτι τη συγκινεί και την εμπνέει. Και επειδή ασχολείται με πολλά και διαφορετικά πράγματα, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή καταπιάνεται μ’ ένα ολόκληρο μουσικό πρότζεκτ που σχετίζεται με εμένα καταλαβαίνετε τι σημαίνει και πώς με κάνει να αισθάνομαι. Δεν είναι μόνο η υπογραφή της που με γοητεύει αλλά η φαντασία και το δημιουργικό πνεύμα της. Όλα αυτά με ώθησαν να της τηλεφωνήσω πριν από δύο χρόνια. Κάποια στιγμή εκείνη μου έστειλε ένα τραγούδι (το μαγικό, ακυκλοφόρητο προς το παρόν, «Αιγόκερω» σε μουσική του Βαγγέλη Τούντα) και μου είπε ότι ψάχνει για μια «ζωισμένη» φωνή. Το δοκίμασα με την κιθάρα μου στο σπίτι, το ηχογράφησα στο κινητό και της το έστειλα. Σε μια ώρα μου τηλεφώνησε: «είσαι αυτή η ζωισμένη φωνή που λέγαμε πριν». Χαρά και συγκίνηση.
Στις μέρες μας, που η δισκογραφία «πνέει τα λοίσθια», τι είναι αυτό που κάνει ένα νέο άνθρωπο, ένα νέο καλλιτέχνη, να θέλει να κυκλοφορήσει ένα cd;
«Θα πάμε κόντρα κι όπου βγει» όπως έχει γράψει η Μυρτώ σε ένα στίχο της. Η ανάγκη δημιουργίας και η δισκογραφία είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Εμείς είμαστε ακόμη στη φάση της δημιουργίας και της εξερεύνησης αλλά ένα πρώτο στίγμα από αυτό που ονειρευόμαστε θα το βρείτε στα δύο πρώτα τραγούδια μας, «Δεν έχω λόγια» και «Άγριο πάθος» σε στίχους της Μυρτώς Κοντοβά και μουσική του Βαγγέλη Τούντα, που ακούγονται ήδη στα ραδιόφωνα. Ακόμα κι αν λείψει το φυσικό προϊόν (που δεν το θέλω καθόλου γιατί λατρεύω τα cd στα χέρια μου και στη δισκοθήκη μου) η μουσική θα συνεχίσει να γράφεται και οι στίχοι θα συνεχίσουν τραγουδιούνται.
Ποια η σχέση σας με τη μουσική; Έχετε σπουδάσει; Παίζετε κάποιο όργανο; Κάνετε μαθήματα φωνητικής;
8 χρονών πήγα στο ωδείο, σπούδασα κιθάρα και θεωρητικά. Αυτή η σχέση μου με τη μουσική, όχι μόνο δεν σταμάτησε από τότε αλλά συνεχώς εξελισσόταν με νέους τρόπους, όπως είναι το να διδάσκω κιθάρα και να τραγουδάω. Το άνοιγμα στο τραγούδι το έκανα για πρώτη φορά στα 18 μου χωρίς κανένα μάθημα φωνητικής. Οι συνεργασίες μου όμως με μύθους του ελληνικού τραγουδιού, όπως η Βίκυ Μοσχολιού και ο Σταμάτης Κραουνάκης, ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Μαθήματα φωνητικής ξεκίνησα αργότερα και συνεχίζω όσο αντέχει η τσέπη μου.
Πότε και σε ποια συγκυρία ακούσατε για πρώτη φορά ένα τραγούδι σας στο ραδιόφωνο; Σε ποιες περιστάσεις και με ποιους τρόπους ακούτε μουσική; Ποιο τραγούδι ακούσατε σήμερα πρώτο - πρώτο από το πρωί που ξυπνήσατε;
Πέρσι τον Αύγουστο στη Θεσσαλονίκη καθώς οδηγούσα, άκουσα για πρώτη φορά στο ραδιόφωνο το «Δεν έχω λόγια». Ένιωσα περίεργα, χαρούμενα περίεργα. Με θυμάμαι να χαμογελάω και ξαφνικά να τσιρίζω μόνη μου στο αυτοκίνητο. Ακούω μουσική όλη μέρα, με συγκινεί, με αναζωογονεί και με ενεργοποιεί. Σήμερα ξύπνησα με το «Θέλω να σε ξεπεράσω» του Φοίβου Δεληβοριά το οποίο ηχογράφησα το βράδυ που πήγα στην απίθανη φετινή του παράσταση.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες; Ποια είναι τα πρώτα σας ακούσματα, εκείνα που θυμάστε από παιδί;
Όταν ήμουν παιδάκι άκουγα ό,τι κασέτα αγόραζε η μεγαλύτερη αδελφή μου, R.Ε.Μ, Bon Jovi, Beatles. Μεγαλώνοντας άρχισα να ενδιαφέρομαι περισσότερο για την ελληνική τραγουδοποιία κι όταν κατάλαβα ότι η μουσική θα παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου ξεκίνησα να ψάχνω τις μεγάλες ερμηνεύτριες. Ελένη Βιτάλη, Τάνια Τσανακλίδου, Δήμητρα Γαλάνη και φυσικά την ανυπέρβλητη Χαρούλα Αλεξίου.
Ποιο όνειρο θα θέλατε να εκπληρώσετε μέσα από το τραγούδι;
Για μένα αληθινή χαρά θα είναι να μπουν τα τραγούδια μας στα σπίτια και στις καρδιές των ανθρώπων. Το να καταφέρεις να συγκινήσεις κάποιον με τον στίχο, τη μουσική και βέβαια με τη φωνή είναι κάτι μοναδικό, σχεδόν υπερβατικό. Το όνειρό μου λοιπόν είναι να καταφέρω να βρω μια γέφυρα που θα με ενώσει με ανθρώπους που δε με ξέρουν και δεν τους ξέρω. Να πω κι ένα πιο κοντινό όνειρο;
Φυσικά.
Να έρθει ο κόσμος αυτής της πόλης, που τώρα τη γνωρίζω κι εγώ, στο Σταυρό του νότου στις 25 Φλεβάρη και στις 11 του Μάρτη, ημέρα Κυριακή στην «κομιλφολαϊκή» μας παράσταση, να διασκεδάσουμε, να συγκινηθούμε και να παθιαστούμε με το μπλέξιμο των τραγουδιών και των οργάνων. Τσαμπούνες και βιολιά, ηλεκτρικές κιθάρες και μπλουζ πιάνα, καζού και μαντολίνα!
