Δώρος Δημοσθένους: One… chat for the road!

(VIDEO) Μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
"One for the Road" τιτλοφορείται ο προσωπικός δίσκος του Δώρου Δημοσθένους, κι εμείς εν αναμονή της επικείμενης συναυλίας του στο Half Note Jazz Club το Σάββατο, 29 Οκτωβρίου 2012, τον συναντήσαμε για μια κουβεντούλα για το "δρόμο" του, τη δουλειά του, τις εμφανίσεις του, τα σχέδια του.

Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη, ο οποίος συμμετέχει ενεργά στα μουσικά δρώμενα της χώρας εδώ και 21 χρόνια, με εξαιρετικές συνεργασίες στο ενεργητικό του (όπως με τη Νάνα Μούσχουρη, τη Μαρία Φαραντούρη, αλλά κυρίως με συνθέτες - Μάριο Τόκα, Δημήτρη Λάγιο, Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο, Χρήστο Λεοντή, Νίκο Κυπουργό κ.α), με προσωπική δισκογραφία και μια διακριτική παρουσία, που μεταβάλλεται σε εκρηκτική επί σκηνής. Ας δούμε μαζί τι μας είπε.

Περιμένουμε μια συναυλία στο Half Note στις 29 του Σεπτέμβρη. Πες μας τι πρόκειται ν' ακούσουμε.
Στο Half Note παρουσιάζω μια παράσταση με τίτλο"Sing, sing, sing", όπου στην ουσία προτρέπω τον κόσμο να τραγουδήσει και να χορέψει μαζί μου. Θ' ακούσουμε blues, swing και rock & roll. Πολλά τραγούδια μιας δεκαετίας ξεχασμένης, θα 'λεγα, της δεκαετίας του '50, η οποία επανέρχεται με κάποιο τρόπο. Στην παράσταση συμμετέχει και μια ομάδα χορού swing, η Athens Lindy Hop. Επίσης θα συμμετέχουν οι μουσικοί Παντελής Μπενετάτος στο πιάνο, Κώστας Κωνσταντίνου στο μπάσο, ο Δημήτρης Κλωνής στα ντραμς, στο σαξόφωνο ο Κώστας Βαζούρας και στην κιθάρα και τραγούδι ο Βασίλης Τζαβάρας.

Έχεις ήδη ένα δίσκο που κυκλοφόρησε το 2008 με τίτλο "One for the road". Ετοιμάζεις κάτι άλλο;
Ναι, αυτόν τον καιρό έχω μπει στο στούντιο κι ετοιμάζω ένα δίσκο με ελληνικά τραγούδια του '40 - '50 διασκευασμένα σε swing, που θα κυκλοφορήσει πολύ σύντομα. Κάνω μια "επιστροφή", θέλω να κλείσω ένα κύκλο που αφορά στο παρελθόν με μουσικές που μου άρεσαν από παλιά, γιατί πάντα, ακόμα και τη δεκαετία του '80, σαν έφηβος αντί ν' ακούσω τα τραγούδια της εποχής που παίζονταν στο ραδιόφωνο, άκουγα τραγούδια του '60. Δεν είχα τραγουδήσει ποτέ αυτές τις μουσικές, ούτε τους τραγουδιστές που θαύμαζα στο παρελθόν και θέλησα να κάνω μια επιστροφή. Καμιά φορά λέω ότι το μέλλον είναι το παρελθόν. Αυτό βιώνω αυτή την εποχή. Ίσως να είναι μια εσωτερική ανάγκη επιστροφής σε μια εποχή πιο ανέμελη. Κι έτσι, φαντάζομαι κι απ' τις ταινίες που έβλεπα μικρός ότι αυτή η εποχή, του '60, '70, είχε μια ανεμελιά. Τουλάχιστον έτσι όπως την θυμάμαι από τις ταινίες.

Κάτι απ' αυτό θα δούμε και στο Half Note.
Ναι. Ένα ταξίδι σε μια άλλη εποχή.

Άλλα σχέδια για εμφανίσεις; Συναυλίες, συμμετοχές;
Θα κάνουμε κάποιες παραστάσεις στην Κύπρο, με θέμα "Από την Κύπρο και τη Μεσόγειο" τον Οκτώβριο, με παραδοσιακά τραγούδια της Κύπρου και της Μεσογείου. Αυτή την παράσταση την είχα κάνει και στη Νέα Υόρκη και στο Ίδρυμα Κακογιάννη, πριν ένα χρόνο περίπου. Και στη συνέχεια κάποιες άλλες παραστάσεις ανά την Ελλάδα. Είμαι σε επαφή με κάποιους χώρους όπου θα παρουσιάσω την καινούρια μου δουλειά το χειμώνα.

Μάλιστα! Λοιπόν έχεις γεννηθεί στην Κύπρο, στη Λεμεσό συγκεκριμένα, αλλά δραστηριοποιείσαι στην Ελλάδα. Πολλά χρόνια;
Απ' το '91 είμαι στην Ελλάδα, ήρθα χάρη στην προτροπή του συνθέτη Δημήτρη Λάγιου και σκοπεύω να μείνω.

Έχεις κάνει σπουδές στο τραγούδι;
Ναι, έχω τελειώσει κλασσικό τραγούδι και θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο, αλλά η καλύτερη σπουδή είναι η ενασχόληση μου με τα διαφορετικά είδη κατά τη διάρκεια της μουσικής μου πορείας.

Παίζεις κάποιο μουσικό όργανο;
Αν χρειαστεί σε κάποια παράσταση παίζω κάνα κομμάτι στο πιάνο, παίζω λίγη κιθάρα... Έπαιζα, αλλά...

Γράφεις;
Ναι! Μ' αρέσει πολύ, το δημιουργικό κομμάτι μ' ενδιαφέρει πάρα πολύ, αλλά το κύριο όπλο μου, ας πούμε, είναι η φωνή, δεν είναι η σύνθεση. Υπάρχουν άλλοι που μπορούν να το κάνουν καλύτερα. Στον πρώτο δίσκο, το "One for the road " που προανέφερες, υπάρχουν κάποιες δικές μου συνθέσεις.

Ποιός σ' έχει επηρεάσει;
Πολλά πράγματα, να πω την αλήθεια, έχω εισπράξει από τον Χατζιδάκι. Παρ' όλο που δεν τον έχω γνωρίσει, ουσιαστικά ο Χατζιδάκις με έχει διαμορφώσει. Από λεγόμενα ανθρώπων που τον γνώρισαν, έχω καταλάβει την αισθητική προσέγγιση πάνω στο τραγουδιστικό κομμάτι και γενικά στη μουσική. Μ' έχει επηρεάσει βαθειά ο Χατζιδάκις.

Το λαϊκό τραγούδι, δε θα πω ότι το αποφεύγεις, αλλά ποιά είναι η σχέση σου μαζί του;
Υπάρχουν λαϊκοί τραγουδιστές που υπηρετούν το είδος καλύτερα από μένα. Λαϊκό δεν είναι το τραγούδι που προβάλλεται απ' τα μέσα. Έχω μια διαφορετική προσέγγιση, πιο βαθιά.

Καζαντζίδης ή Μπιθικώτσης;
Ο Καζαντζίδης είναι ένας θρύλος. Όμως, αυτή η εκφορά του λόγου, παρ' όλο που νιώθει τον πόνο, δε μου ταιριάζει τόσο όσο η άλλη προσέγγιση που έχει ο Μπιθικώτσης. Σε μια συνέντευξη είχα διαβάσει πως όταν ρωτήθηκε ο Μπιθικώτσης ποιά η διαφορά του με τον Καζαντζίδη, είπε "Ο Καζαντζίδης κλαίει και το δείχνει, εγώ κλαίω από μέσα μου".

Στις προσωπικές σου επιλογές όμως, δεν ακολουθείς το λαϊκό δρόμο.
Ναι, θα 'λεγα πως κατά βάσιν είμαι τραγουδιστής σε εισαγωγικά έντεχνος, αν και ο όρος δε με καλύπτει, δηλαδή τα υπόλοιπα τι είναι, κακότεχνα; χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη και καταλαβαίνεις τι εννοώ, θα ‘λεγα λοιπόν ότι το ατού μου είναι εκεί. Το αγαπώ βαθιά αυτό το είδος, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Λεοντή, Μαρκόπουλο κ.α. αλλά έχω δει να υφίσταται και κάποια «κακομεταχείριση», σε κάποιες περιπτώσεις από τους ίδιους τους συνθέτες που κατά καιρούς χρησιμοποίησαν τραγουδιστές που βρίσκονταν στην επικαιρότητα, χωρίς ν' ασχοληθούν με το ποια φωνή ταιριάζει στο τραγούδι, τους επιβλήθηκαν ενδεχομένως κάποιοι τραγουδιστές, είτε από εταιρείες, είτε από άλλους παράγοντες, προφανώς για να γεμίσουν κάποιο χώρο και κάπου με ξένισε η όλη ιστορία. Όταν ήρθα εδώ στα 19 μου, ήθελα να κάνω πράγματα και να αποκτήσω σωστά εφόδια, να τραγουδήσω ωραία τραγούδια από συνθέτες που έχουν μια καλή αισθητική και είναι υπηρέτες του ωραίου και του υψηλού, αλλά ειδικά τα τελευταία χρόνια αυτό που επικρατεί στην Ελλάδα με το τραγούδι είναι κάτι που δε μου ταιριάζει. Έτσι αποφάσισα να διευρύνω την τραγουδιστική μου γκάμα και να ασχοληθώ με τα τραγούδια της εποχής που μ’ άρεσε. Κυρίως ξένα, αυτά που γνώρισα μέσα από τον κινηματογράφο και που τα είχα ξεχάσει όλα αυτά τα χρόνια.

Γράφονται καλά τραγούδια σήμερα;
Σίγουρα γράφονται... Δε ξέρω κατά πόσο φτάνουν στα αυτιά του κόσμου. Υπάρχει πολλή πληροφορία, πάρα πολλοί τραγουδιστές, πάρα πολλές μουσικές και μια υπερπροβολή του ευτελούς. Αν η μουσική ήταν στα χέρια ανθρώπων που αναζητούν το ωραίο και το υπηρετούν, σίγουρα θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Σήμερα γράφονται πολλά τραγούδια της μιας μέρας.

Κάποια στιγμή πρωταγωνίστησες σε μιούζικαλ. Έχεις σπουδάσει ηθοποιία;
Όχι, όχι... Όταν με πήρε ο Λειβαδάς για το Grease, επέμενε πολύ να το κάνω. Του έλεγα "Μα εγώ δεν είμαι ηθοποιός". Λέει "Μου 'χουν πει ότι μπορείς να το κάνεις!". Του 'χε πει ο συγχωρεμένος ο Γιώργος ο Λαζάνης που ήταν στο Θέατρο Τέχνης ότι μπορώ να το κάνω. Εγώ του 'πα ότι θα κάνω πρόβες ένα μήνα, να δω ότι μπορώ να χορέψω, ότι μπορώ να κάνω πρόζα και μετά θα αποφασίσω. Φυσικά, του έβγαλα την πίστη μέχρι να αποφασίσω να το κάνω και μάλιστα υπάρχει κι ένα αστείο με το Λειβαδά. Δεν ήξερα πως αμείβεται ένας πρωταγωνιστής στο θέατρο κι είχα βάλει ένα φίλο να ρωτήσει. Δεν ήθελα να ασχοληθώ με τα οικονομικά και ιδίως για ένα πράγμα που δεν επιθυμούσα ιδιαίτερα να κάνω. Ρώτησε, λοιπόν, ο Μιχαηλίδης ο φίλος μου και δημοσιογράφος κάποιον από το χώρο της μουσικής, πόσο αμείβονται οι πρωταγωνιστές του θεάτρου. Του είπανε 400.000 Δραχμές (εννοώντας μηνιαίως) και πήγαμε μαζί να συζητήσουμε με το Λειβαδά το οικονομικό θέμα. Του λέει λοιπόν ο Χρήστος, εγώ δε θα δεχτώ για το Δώρο κάτω από 300.000 Δραχμές ΤΟ ΒΡΑΔΥ. Κι ο Λειβαδάς, σηκώνει το τηλέφωνο και λέει στη γραμματέα του με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή του "Αγγελική, πάρε το ψυχίατρο και πες του να φέρει δύο ζουρλομανδύες, έχω δύο τρελούς εδώ!" Τελικά, θα 'λεγα ότι από μια λάθος πληροφορία, πήρα ένα αξιοσέβαστο ποσό μηνιαίως.

Τι παρουσιάζεις στις προσωπικές σου συναυλίες;
Κάποια στιγμή ξεκίνησα μια παράσταση με τίτλο "One for the road" που στη συνέχεια έγινε και δίσκος. Σε αυτή την παράσταση ήθελα να χρησιμοποιήσω τραγούδια που θα ήθελα να ακούσω σε ένα μπαρ, που να εξυπηρετούν όλη αυτή την ατμόσφαιρα του μπαρ και της νύχτας. Κι έκανα μία αναδρομή μέσω διαδικτύου, μέσω ταινιών, να δω πώς ήταν αυτή η εποχή με Humphrey Bogart και τέτοια. Και θα ‘λεγα πως οι παραστάσεις μου τα πέντε τελευταία χρόνια είναι μία πορεία μέσα στη νύχτα, σε εποχές που δεν έχω ζήσει, αλλά θα 'θελα να ήταν έτσι η νύχτα στην Αθήνα. Υπάρχουν 2-3 μπαρ που έχουν αυτή την ατμόσφαιρα, είναι το MG στη Μαβίλη, το Μικρό Μπαρ του κυρ Γιάννη, είναι το Au Revoir στην Πατησίων...

Τι επιθυμείς για το μέλλον, σε σχέση με τη δουλειά σου ή το τραγούδι γενικότερα.
Έχω συγκεντρώσει πάρα πολλές ιδέες κι εύχομαι να μπορέσω να πραγματοποιήσω έστω και τις μισές, γιατί ο χρόνος κυλά τόσο γρήγορα που δε φτάνει, για να ολοκληρώσεις τα πάντα.

Στο video που συνοδεύει το κείμενο, ο Δώρος Δημοσθένους μιλάει για την παράσταση στο Half Note.

Ευχαριστώ το Gogo Tasty Bar στο Νέο Κόσμο, για τη φιλοξενία.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!