πριν έναν χρόνο με τη δισκογραφική δουλειά «Πάλι Βρέχει», που κυκλοφορεί από την Polytropon. Ο Βασίλης Σκουλάς τον τιμά με την ερμηνεία του σε 6 τραγούδια, ο Αργύρης Μπακιρτζής σε 2 τραγούδια, επίσης συμμετέχουν ο Μανώλης Χατζημανώλης και ο Γιώργος Κοντορικός. Την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014, εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, στη σκηνή του Holy Wood Stage, μαζί με το Γιώργο Μιχαήλ και τη φιλική συμμετοχή της Αντιγόνης Μπασακάρου.
Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε ο πρώτος σου δίσκος «Πάλι Βρέχει», με τραγούδια και συνεργασίες που ξεχωρίζουν. Πήγαινέ μας μια βόλτα στο πρόσφατο αυτό μουσικό σου ταξίδι.
Τα τραγούδια ξεκίνησα να τα ηχογραφώ πριν πολλά χρόνια, στην πορεία τα άφησα για λίγο και κάποια στιγμή τα άκουσε ο Μανώλης Χατζημανώλης, του άρεσαν και όταν με ρώτησε ποιους ερμηνευτές θα ήθελες του είπα το Βασίλη Σκουλά και τον Αργύρη Μπακιρτζή. Ήταν μεγάλη τιμή για εμένα η συμμετοχή τους στο δίσκο, είναι δυο άνθρωποι που εκτιμώ βαθύτατα και για το καλλιτεχνικό τους έργο, αλλά και για τον χαρακτήρα τους και το ήθος τους. Με τους άλλους δυο ερμηνευτές, το Μανώλη Χατζημανώλη και το Γιώργο Κοντορίκο, μας συνδέει μακροχρόνια φιλία και μοιραζόμαστε εκτός από τη μουσική κι άλλες ανησυχίες και αγώνες. Βέβαια μεγάλο μερίδιο σε όλο αυτό το μουσικό ταξίδι έχει και ο Φώτης Κακαβέλης, που έκανε την ενορχήστρωση και την ηχοληψία, όπως και ο Ζήσης Φτάκας που έπαιξε στο cd, μαζί ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε μαζί πλέον και στις εμφανίσεις.
Πώς συνδέεις μέσα από τα τραγούδια σου, το σύγχρονο έντεχνο τραγούδι με την λαϊκή παράδοση;
Παράδοση είναι όλα αυτά που με κάποιον τρόπο παραδόθηκαν μέσα μου και μίλησαν στην ψυχή μου. Είναι σαν μια βαλίτσα γεμάτη μελωδίες και στίχους που κουβαλάω στο ταξίδι της ζωής. Αυτά που γράφω είναι μια περιγραφή, με τον δικό μου τρόπο, όλων αυτών των συναισθημάτων και των εικόνων που μας χαρίζονται από τη φύση του ανθρώπου και του σύμπαντος. Αυτό που λέμε σύγχρονο έντεχνο είναι στην ουσία ο μοναδικός τρόπος που έχει κάθε άνθρωπος στην εποχή που ζει να περιγράφει μουσικά κάποια πράγματα. Οπότε τα πάντα είναι παραδοσιακά (από την στιγμή που προϋπήρχαν) και σύγχρονα αφού προσαρμόζονται στην εποχή που ζούμε.
Φωτογραφία: Γρηγόρης Δαλλής
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου θα εμφανιστείς στο Holy Wood stage με τον Γιώργο Μιχαήλ, πως έχει προκύψει αυτή η συνεργασία και τι θα ακούσουμε στο πρόγραμμά σας;
Με τον Γιώργο κάνουμε παρέα πάρα πολλά χρόνια, δεν είναι μια καθαρά μουσική συνεργασία. Πάντα βρισκόμαστε και παίζουμε ή απλώς κουβεντιάζουμε για ώρες. Είπαμε απλά να βγάλουμε τα όργανα από το σπίτι και να μοιραστούμε με τον κόσμο όλα αυτά που έχουμε μέσα μας. Να δώσουμε και να πάρουμε πράγματα μέσα από ένα μουσικό ταξίδι. Στις συναυλίες θα ακούσετε τραγούδια δικά μου και του Γιώργου (δικά μας κατά μια έννοια πάντα, γιατί τα ερεθίσματα που έχουμε για να γράψουμε κάτι προέρχονται από τον κόσμο, σωστότερο θα ήταν να λέγαμε είναι δική μας η περιγραφή). Επίσης αγαπημένα τραγούδια άλλων καλλιτεχνών, αλλά και τραγούδια του Γιώργου από τη συνεργασία του με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Ζεις και εργάζεσαι στη Κοζάνη, πόσο δύσκολο είναι για έναν δημιουργό από την επαρχία να επικοινωνεί το έργο του;
Ζω και εργάζομαι στην Κοζάνη από καθαρά προσωπική επιλογή. Δεν θα έφευγα να ζήσω σε κάποια μεγαλούπολη για να επικοινωνήσω το έργο μου. Αν κάτι αξίζει θα βρει τον δρόμο του, τα τραγούδια είναι σαν τα παιδιά. Τα κυοφορούμε όσο υπάρχουν σαν ιδέα μέσα μας, τα μεγαλώνουμε στολίζοντας τα ενορχηστρωτικά και από την στιγμή που είναι έτοιμα για ακρόαση ενηλικιώνονται, φεύγουν από την αγκαλιά μας και τραβάνε τον δρόμο τους. Τα στηρίζουμε βέβαια όσο μπορούμε μέσα από συναυλίες και από τα μέσα επικοινωνίας γιατί κάθε καλός γονιός οφείλει να στηρίζει τα παιδιά του. Από εκεί και πέρα αν αξίζουν πραγματικά ελπίζουμε να βρούνε μέσα στις καρδιές των ανθρώπων ένα μονοπάτι να διασχίσουν.
Νιώθεις ότι έχεις μουσικές συγγένειες στη σημερινή μουσική πραγματικότητα;
Μουσικές συγγένειες πάντα θα υπάρχουν ανεξάρτητα από την σημερινή ή την εκάστοτε μουσική πραγματικότητα. Νιώθω πως συγγενεύω με κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται είτε μουσικά είτε με κάθε άλλο τρόπο, με κάθε καλλιτέχνη που σέβεται τον ακροατή και μοιράζεται με ειλικρίνεια τις ανησυχίες του. Έχω συγγενέψει έτσι με Ινδιάνους που τραγουδούν για την αρμονία της φύσης, με Αφρικανούς που ξορκίζουν το κακό μέσα από τον ήχο των κρουστών, με Ανατολίτες μέσα από έναν αμανέ. Ίσως στις μέρες μας είναι πιο δύσκολο λόγω της μεγάλης μάζας των δεδομένων που δεχόμαστε να βρούμε κάποια πράγματα ή να τα δώσουμε την πρέπουσα σημασία αλλά από την άλλη φτάνουν και πιο εύκολα σε εμάς μουσικές που ίσως δεν είχαμε την δυνατότητα παλιότερα να ακούσουμε.
Καλλιτεχνικά αυτήν την περίοδο σε τι φάση σε βρίσκουμε;
Ετοιμάζουμε με τον Γιώργο Μιχαήλ μια δισκογραφική δουλειά από κοινού και κάποιες συναυλίες ανά την Ελλάδα.
Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε ο πρώτος σου δίσκος «Πάλι Βρέχει», με τραγούδια και συνεργασίες που ξεχωρίζουν. Πήγαινέ μας μια βόλτα στο πρόσφατο αυτό μουσικό σου ταξίδι.
Τα τραγούδια ξεκίνησα να τα ηχογραφώ πριν πολλά χρόνια, στην πορεία τα άφησα για λίγο και κάποια στιγμή τα άκουσε ο Μανώλης Χατζημανώλης, του άρεσαν και όταν με ρώτησε ποιους ερμηνευτές θα ήθελες του είπα το Βασίλη Σκουλά και τον Αργύρη Μπακιρτζή. Ήταν μεγάλη τιμή για εμένα η συμμετοχή τους στο δίσκο, είναι δυο άνθρωποι που εκτιμώ βαθύτατα και για το καλλιτεχνικό τους έργο, αλλά και για τον χαρακτήρα τους και το ήθος τους. Με τους άλλους δυο ερμηνευτές, το Μανώλη Χατζημανώλη και το Γιώργο Κοντορίκο, μας συνδέει μακροχρόνια φιλία και μοιραζόμαστε εκτός από τη μουσική κι άλλες ανησυχίες και αγώνες. Βέβαια μεγάλο μερίδιο σε όλο αυτό το μουσικό ταξίδι έχει και ο Φώτης Κακαβέλης, που έκανε την ενορχήστρωση και την ηχοληψία, όπως και ο Ζήσης Φτάκας που έπαιξε στο cd, μαζί ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε μαζί πλέον και στις εμφανίσεις.
Πώς συνδέεις μέσα από τα τραγούδια σου, το σύγχρονο έντεχνο τραγούδι με την λαϊκή παράδοση;
Παράδοση είναι όλα αυτά που με κάποιον τρόπο παραδόθηκαν μέσα μου και μίλησαν στην ψυχή μου. Είναι σαν μια βαλίτσα γεμάτη μελωδίες και στίχους που κουβαλάω στο ταξίδι της ζωής. Αυτά που γράφω είναι μια περιγραφή, με τον δικό μου τρόπο, όλων αυτών των συναισθημάτων και των εικόνων που μας χαρίζονται από τη φύση του ανθρώπου και του σύμπαντος. Αυτό που λέμε σύγχρονο έντεχνο είναι στην ουσία ο μοναδικός τρόπος που έχει κάθε άνθρωπος στην εποχή που ζει να περιγράφει μουσικά κάποια πράγματα. Οπότε τα πάντα είναι παραδοσιακά (από την στιγμή που προϋπήρχαν) και σύγχρονα αφού προσαρμόζονται στην εποχή που ζούμε.
Φωτογραφία: Γρηγόρης Δαλλής
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου θα εμφανιστείς στο Holy Wood stage με τον Γιώργο Μιχαήλ, πως έχει προκύψει αυτή η συνεργασία και τι θα ακούσουμε στο πρόγραμμά σας;
Με τον Γιώργο κάνουμε παρέα πάρα πολλά χρόνια, δεν είναι μια καθαρά μουσική συνεργασία. Πάντα βρισκόμαστε και παίζουμε ή απλώς κουβεντιάζουμε για ώρες. Είπαμε απλά να βγάλουμε τα όργανα από το σπίτι και να μοιραστούμε με τον κόσμο όλα αυτά που έχουμε μέσα μας. Να δώσουμε και να πάρουμε πράγματα μέσα από ένα μουσικό ταξίδι. Στις συναυλίες θα ακούσετε τραγούδια δικά μου και του Γιώργου (δικά μας κατά μια έννοια πάντα, γιατί τα ερεθίσματα που έχουμε για να γράψουμε κάτι προέρχονται από τον κόσμο, σωστότερο θα ήταν να λέγαμε είναι δική μας η περιγραφή). Επίσης αγαπημένα τραγούδια άλλων καλλιτεχνών, αλλά και τραγούδια του Γιώργου από τη συνεργασία του με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Ζεις και εργάζεσαι στη Κοζάνη, πόσο δύσκολο είναι για έναν δημιουργό από την επαρχία να επικοινωνεί το έργο του;
Ζω και εργάζομαι στην Κοζάνη από καθαρά προσωπική επιλογή. Δεν θα έφευγα να ζήσω σε κάποια μεγαλούπολη για να επικοινωνήσω το έργο μου. Αν κάτι αξίζει θα βρει τον δρόμο του, τα τραγούδια είναι σαν τα παιδιά. Τα κυοφορούμε όσο υπάρχουν σαν ιδέα μέσα μας, τα μεγαλώνουμε στολίζοντας τα ενορχηστρωτικά και από την στιγμή που είναι έτοιμα για ακρόαση ενηλικιώνονται, φεύγουν από την αγκαλιά μας και τραβάνε τον δρόμο τους. Τα στηρίζουμε βέβαια όσο μπορούμε μέσα από συναυλίες και από τα μέσα επικοινωνίας γιατί κάθε καλός γονιός οφείλει να στηρίζει τα παιδιά του. Από εκεί και πέρα αν αξίζουν πραγματικά ελπίζουμε να βρούνε μέσα στις καρδιές των ανθρώπων ένα μονοπάτι να διασχίσουν.
Νιώθεις ότι έχεις μουσικές συγγένειες στη σημερινή μουσική πραγματικότητα;
Μουσικές συγγένειες πάντα θα υπάρχουν ανεξάρτητα από την σημερινή ή την εκάστοτε μουσική πραγματικότητα. Νιώθω πως συγγενεύω με κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται είτε μουσικά είτε με κάθε άλλο τρόπο, με κάθε καλλιτέχνη που σέβεται τον ακροατή και μοιράζεται με ειλικρίνεια τις ανησυχίες του. Έχω συγγενέψει έτσι με Ινδιάνους που τραγουδούν για την αρμονία της φύσης, με Αφρικανούς που ξορκίζουν το κακό μέσα από τον ήχο των κρουστών, με Ανατολίτες μέσα από έναν αμανέ. Ίσως στις μέρες μας είναι πιο δύσκολο λόγω της μεγάλης μάζας των δεδομένων που δεχόμαστε να βρούμε κάποια πράγματα ή να τα δώσουμε την πρέπουσα σημασία αλλά από την άλλη φτάνουν και πιο εύκολα σε εμάς μουσικές που ίσως δεν είχαμε την δυνατότητα παλιότερα να ακούσουμε.
Καλλιτεχνικά αυτήν την περίοδο σε τι φάση σε βρίσκουμε;
Ετοιμάζουμε με τον Γιώργο Μιχαήλ μια δισκογραφική δουλειά από κοινού και κάποιες συναυλίες ανά την Ελλάδα.
