Ο Μίλτος Πασχαλίδης παραχώρησε πριν μερικές μέρες συνέντευξη στην Γιώτα Συκκά και την Καθημερινή.
Αφορμή η κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ «Στη χώρα των αθώων».
Ικανός συνομιλητής, με ευρύ περισκόπιο, ο Πασχαλίδης κινήθηκε και «εντός» αλλά και «εκτός» του δίσκου.
Σας μεταφέρω μερικά αποσπάσματα που με κέντρισαν περισσότερο:
«Ο χώρος του τραγουδιού, της μουσικής και του θεάτρου είναι αντιμέτωπος με συντριβή. Έπειτα από μια δύσκολη δεκαετία στην οποία η ψυχαγωγία δεν ήταν το πρώτο που κοίταζε ο κόσμος, η νέα κρίση τώρα μας αποτελειώνει. Ακυρώθηκαν τα πάντα, δεν γνωρίζουμε πότε θα ξαναδουλέψουμε κι αυτό που περιμέναμε από το υπουργείο Πολιτισμού ήταν να δώσει το επίδομα των 800 ευρώ στους: μουσικούς, ηχολήπτες, τεχνικούς, φωτιστές. Τουλάχιστον να αντέξουν αυτό το διάστημα μέχρι να ξαναβγούμε για συναυλίες. Να δούμε βέβαια και ποια μορφή θα έχουν το καλοκαίρι, πώς θα αντιμετωπίσουμε και τον φόβο του κόσμου…
Ο χώρος της τέχνης ακόμη δεν συνήλθε από την προηγούμενη κρίση και δέχεται τώρα το τελειωτικό πλήγμα, αν δεν στηριχθεί ο κλάδος. Η Ελλάδα πρόλαβε να βάλει ένα θεαματικό αυτογκόλ πολύ πριν ξεκινήσει η οικονομική κρίση, όταν οι δισκογραφικές έδωσαν τον κατάλογό τους σε εφημερίδες και περιοδικά, ευτελίζοντας το προϊόν.
Άλλαξε και ο τρόπος που ακούμε μουσική. Ακούμε πια αποσπασματικά, τραγούδια όχι άλμπουμ, γιατί δεν έχουμε υπομονή για ακρόαση ενός δίσκου 50 λεπτών.
Είμαστε καταδικασμένοι να έχουμε αισιοδοξία γιατί είμαστε γονείς, και εγώ έχω μια κόρη 11 χρόνων. Την περιπέτεια που βιώνουμε δεν την αποκωδικοποίησα ακόμη για να την καταγράψω στα διηγήματα ή στους στίχους μου. Τη ζω με την ίδια έκπληξη όπως όλοι. Φοβάμαι τις οικονομικές και εργασιακές συνέπειες, όμως η μεγαλύτερη έγνοια είναι να μην κάνουν κάποιοι και αυτή την κρίση ευκαιρία. Είναι η στιγμή να ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση για το πώς θα βγουν τα εθνικά συστήματα υγείας έξω από την αγορά. Κι όταν καταλαγιάσει η περιπέτεια, να είμαστε όλοι εδώ».
Αφορμή η κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ «Στη χώρα των αθώων».
Ικανός συνομιλητής, με ευρύ περισκόπιο, ο Πασχαλίδης κινήθηκε και «εντός» αλλά και «εκτός» του δίσκου.
Σας μεταφέρω μερικά αποσπάσματα που με κέντρισαν περισσότερο:
«Ο χώρος του τραγουδιού, της μουσικής και του θεάτρου είναι αντιμέτωπος με συντριβή. Έπειτα από μια δύσκολη δεκαετία στην οποία η ψυχαγωγία δεν ήταν το πρώτο που κοίταζε ο κόσμος, η νέα κρίση τώρα μας αποτελειώνει. Ακυρώθηκαν τα πάντα, δεν γνωρίζουμε πότε θα ξαναδουλέψουμε κι αυτό που περιμέναμε από το υπουργείο Πολιτισμού ήταν να δώσει το επίδομα των 800 ευρώ στους: μουσικούς, ηχολήπτες, τεχνικούς, φωτιστές. Τουλάχιστον να αντέξουν αυτό το διάστημα μέχρι να ξαναβγούμε για συναυλίες. Να δούμε βέβαια και ποια μορφή θα έχουν το καλοκαίρι, πώς θα αντιμετωπίσουμε και τον φόβο του κόσμου…
Ο χώρος της τέχνης ακόμη δεν συνήλθε από την προηγούμενη κρίση και δέχεται τώρα το τελειωτικό πλήγμα, αν δεν στηριχθεί ο κλάδος. Η Ελλάδα πρόλαβε να βάλει ένα θεαματικό αυτογκόλ πολύ πριν ξεκινήσει η οικονομική κρίση, όταν οι δισκογραφικές έδωσαν τον κατάλογό τους σε εφημερίδες και περιοδικά, ευτελίζοντας το προϊόν.
Άλλαξε και ο τρόπος που ακούμε μουσική. Ακούμε πια αποσπασματικά, τραγούδια όχι άλμπουμ, γιατί δεν έχουμε υπομονή για ακρόαση ενός δίσκου 50 λεπτών.
Είμαστε καταδικασμένοι να έχουμε αισιοδοξία γιατί είμαστε γονείς, και εγώ έχω μια κόρη 11 χρόνων. Την περιπέτεια που βιώνουμε δεν την αποκωδικοποίησα ακόμη για να την καταγράψω στα διηγήματα ή στους στίχους μου. Τη ζω με την ίδια έκπληξη όπως όλοι. Φοβάμαι τις οικονομικές και εργασιακές συνέπειες, όμως η μεγαλύτερη έγνοια είναι να μην κάνουν κάποιοι και αυτή την κρίση ευκαιρία. Είναι η στιγμή να ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση για το πώς θα βγουν τα εθνικά συστήματα υγείας έξω από την αγορά. Κι όταν καταλαγιάσει η περιπέτεια, να είμαστε όλοι εδώ».
