8 Καλλιτέχνες
Bruce Dickinson
Ο κορυφαίος frontman. Κανείς δεν μπορεί να επικοινωνήσει και να διαχειριστεί ένα συναυλιακό κοινό όπως ο Bruce. Μάλλον η μεγαλύτερή μου τραγουδιστική επιρροή ακόμα κι όταν κινούμαι σε πολύ αλλότριο τραγουδιστικό “έδαφος”. Ο μετερωρισμός στις ψηλές τονικές περιοχές, η σαγηνευτική αφήγηση ιστοριών, όπου κάθε λέξη εκφέρεται με νόημα και η κινητική σκηνική παρουσία που διαρκώς δημιουργεί οπτικά γεγονότα που “φυλακίζουν” την προσοχή του κοινού είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που με επηρέασαν βαθιά. Αν σε αυτά προστεθεί και η διαρκώς ανατροφοδοτούμενη πολυπραγμοσύνη του, είναι σαφές γιατί ο Bruce δεν βρίσκεται καθόλου τυχαία στην κορυφή της λίστας μου.
Freddie Mercury
Πληθωρικός ερμηνευτικά και σκηνικά. Το είδος του καλλιτέχνη, που καθιστά σαφές σε κάθε του εμφάνιση ότι η σκηνή δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο πέρα από τον φυσικό του βιότοπο. Οι θεατράλε ερμηνείες του και οι musical απολίξεις των τραγουδιών των Queen αποτέλεσαν άτυπη πύλη εισόδου για μένα στην υπόθεση μουσικό θέατρο.
Δημήτρης Μητροπάνος
Ουδέποτε ένας βαθιά λαικός ερμηνευτής και άνθρωπος δεν υπήρξε τόσο “αυτοκρατορικός”. Στο ειδικό βάρος της πορείας και των μυθικών - στουντιακών και συναυλιακών - του ερμηνειών συναντιούνται άνευ όρων όλες οι φυλές των μουσικόφιλων. Και όταν λέμε όλες, εννοούμε όλες!
Dio
Ο κοντός με την μεγάλη, με την τεράστια φωνή. Δύσκολα θα βρεις κάποιον, ακόμα κι έξω από τους hard rock/heavy metal κύκλους, που θα αμφισβητήσει το φωνητικό/ερμηνευτικό του αποτύπωμα. Ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω την αίσθηση δέους που μου δημιουργήθηκε την πρώτη φορά που τον είδα και κυρίως τον άκουσα να τραγουδάει ζωντανά.
Γιώργος Νταλάρας
Αυτό που πολλές φορές διατυπώνεται, από κάποιους και μία διάθεση κριτικής, ότι “ο Νταλάρας έχει υπάρξει το μεγαλύτερο μαγαζί”, σε κάθε περίπτωση εμπεριέχει μέσα του και το πραγματικό γεγονός. Ο Νταλάρας είναι ο μεγαλύτερος και πιο ολοκληρωμένος έλληνας τραγουδιστής με το διαχρονικό εύρος των ερμηνειών, του ρεπερτορίου και της δημοφιλίας του να είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Σαφέστατα η μεγαλύτερή μου ελληνόφωνη τραγουδιστική επιρροή.
David Bowie
Πέρα από το μεγαλειώδες και το απολαυστικό των ερμηνειών του είναι το στοιχείο της διαρκούς επανεφεύρεσης και επανασύστασης του εαυτού του και το μπόλιασμα της ευρύτερης pop και rock κουλτούρας με πιο avant garde καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά που λειτούργησε απελευθερωτικά και στην δική μου συνολική αντίληψη για το performance.
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Κανείς δεν τραγουδούσε τότε όπως τραγούδησε ο Βασίλης και μάλλον κανείς δεν το έκανε και στην συνέχεια. Δύναμη, πάθος, λυρισμός, πληθωρικές ερμηνείες και ένα σκηνικό στήσιμο που μπορεί να σκεπάσει τα πάντα. Αν και οι φωνές μας δεν ομοιάζουν συχνοτικά και ηχοχρωματικά, στην ερμηνεία της “Κακής φωτιάς” κάτι με τράβηξε προς τα εκεί...
Χάρης και Πάνος Καστιμίχας
Από μόνος του ο καθένας αποτελεί ένα τεράστιο ερμηνευτικό κεφάλαιο στο ελληνικό τραγούδι. Τους βάζω μαζί, καθώς από κοινού διαθέτουν αυτήν την εντυπωσιακή ικανότητα να περιηγούνται σε διάφορα ερμηνευτικά μονοπάτια διατηρώντας αφενός μια αβίαστη φυσική ποιότητα και αφετέρου ένα υποβόσκον αλλά ατόφιο rock πρόσημο. Ειδικά αυτό το τελευταίο αποτελεί διακριτό σημείο στις επιρροές μου.
8 Έργα - Δίσκοι
Pink Floyd - "The wall"
Μου ασκούν τεράστια γοήτεια τα μεγαλόπνοα, καθολικά έργα τέχνης ανεξαρτήτως είδους ή φόρμας. Ένα μικρό σύνολο από αυτά δε, συνθέτει τον πυρήνα των πιο δομικών μου επιρροών, όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και ως μια γενικότερη αντίληψη για τα πράγματα. Το “Wall” βρίσκεται στον πιο σκληρό πυρήνα αυτού του πυρήνα! Η δημιουργική μεγαλοφυία των Pink Floyd αλλά και του Roger Waters συγκεκριμένα, παρέδωσε ένα έργο που τόσο ως δίσκος, όσο και στην μεταγενέστερη σκηνική του απόδοση μπήκε στην λίστα των διαχρονικών μου εμμονών, παρέα με την Οδύσσεια του Διαστήματος, την Τέταρτη Διάσταση, την Ορέστεια και το Δαχτυλίδι των Νιμπελούγκεν. Όπως σκωπτικά λέγεται συχνά: η καλύτερη όπερα του 2ου μισού (τουλάχισντον) του 20ου αιώνα είναι το “The Wall”.
Μίκης Θεοδωράκης - "Αξίον Εστί"
Το ελληνικό Wall πολύ πριν το Wall. Ένα ολισιτικής πνοής έργο και δίσκος που γκρέμισε συθέμελα κάθε αρτηριοσκληρωτικό τεχνητό διαχωρισμό μεταξύ λόγιου και λαικού και άλλαξε μια για πάντα τα δεδομένα στην ελληνική δισκογραφία. Ο υψηλός ποιητικός λόγος μπήκε αβίαστα σε χιλιάδες στόματα σαν να βρισκόταν πάντα εκεί (και όντως βρισκόταν απλά δεν είχε καταφέρει να αρθρωθεί και να ακουστεί). Ένας δίσκος παραγώμενο μιας δύσκολης εποχής που όμως “έπσρωνχε” μπροστά.
The Beatles – "Abbey Road"
Δίσκος που συγκυριακά έπεσε στην αντίληψή μου σε μια ηλικία που τα ακούσματά μου είχαν σαφώς πιο μονοσήμαντο χαρακτήρα και ως φυσικό επακόλουθο άλλαξε τα πάντα. Στα τραγούδια και στα μέρη του μπορούν να εντοπιστούν οι φύτρες όλων των μεγανέστερων ειδών της δυτικής δισκογραφίας. Άλλωστε από τις παραγωγικές συγκολλήσεις του George Martin στην δεύτερη πλευρά του δίσκου γεννήθηκε το progressive rock, είδος αγαπημένο και μεγάλη μου επιρροή.
Θάνος Μικρούτσικος - "Σταυρός του Νότου"
Δίσκος σταθμός για τον συνθέτη, το ελληνικό τραγούδι, αλλά και την υπόθεση μελοποιημένη ποίηση εν γένει. Ένας ιδιαίτερος ποιητής όπως Νίκος Καββαδίας έγινε τραγουδιστικό κτήμα ενός ολόκληρου λαού, μέσα από το μοναδικό μελοποιητικό άγγιγμα του Μικρούτσικου.
"Ζεστά Ποτά"
Δίσκος σημείο καμπής για το ελληνικό τραγούδι από όλες τις απόψεις. Ελάχιστες φορές έκτοτε το ελληνικό τραγούδι ανανεώθηκε και συγχρονίστηκε με την εκάστοτε επόμενη εποχή με τόσο ολοκληρωμένο τρόπο.
"Στου αιώνα την παράγκα"
Ο αρτιότερος δίσκος συλλογής τραγουδιών (με έντονη βέβαια μια υποβόσκουσα θεματική ενιαιότητα) από καταβολής της ελληνικής δισκογραφίας. Το αναπόφευκτα εντυπωσιακό αποτέλεσμα της συνεύρεσης όλων των εμπλεκόμενων συντελεστών του στην πιο ολοκληρωμένη και ώριμη στιγμή τους.
"Jesus Christ Superstar"
Rock και musical, δύο πράγματα που αγαπώ ιδιαίτερα, συνδυασμένα αριστοτεχνικά. Ο ρόλος του Χριστού είναι σίγουρα από μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της καλλιτεχνικής μου πορείας κι ας συνέβει σε αρκετά νεαρή ηλικία. Οι αντίστοιχοι ερμηνευτές σε διεθνή ανεβάσματα διαχρονικά (Ian Gillan, Ted Neeley, Steve Balsamo) εντάσσονται σίγουρα στις επιρροές μου. Σήμερα μάλλον θα προτιμούσα να ερμηνεύσω τον Ιούδα!
"Les Miserables"
Το έτερο αγαπημένο μου musical. Δεν χορταίνω να το βλέπω ζωντανά, ξανά και ξανά και σε κάθε ευκαιρία να τραγουδάω πολλά από τα μέρη του. Υπέροχο δείγμα δημιουργικής ώσμωσης λογοτεχνίας, μουσικής και επιβλητικών τραγουδιστικών μερών. Το γεγονός ότι “οπερατίζει” μάλλον το κάνει σταθερά όλο και πιο αγαπημένο μου μεγαλώνοντας.
