Από τους πιο προικισμένους ερμηνευτές και δημιουργούς της γενιάς του. Πειραιώτης, αλλά και Χιώτης και «Θαλασσινός» όνομα και πράμα, μας κέρασε με παντοτινά διαμάντια και μοναδικές ερμηνείες.
Πάτησε στην παράδοση, την πάντρεψε γλυκά με τη μπαλάντα, τη ροκιά, το λαϊκό, όλα αυτά που κουβαλούσε μέσα του, πάντα όμως με προσωπική ταυτότητα και χαρακτήρα. Η συνύπαρξή του στο ξεκίνημά του με το Γιάννη Νικολάου στους «Λαθρεπιβάτες» και αργότερα «αυτόνομος» με τον κελαριστό στιχουργό Ηλία Κατσούλη, συντέλεσαν στο «γερό καλούπωμά» της τέχνης του.
Τα τραγούδια του είναι χειροποίητα, κεντημένα διπλοβελονιά, μεστά, αισθαντικά, ανθρώπινα. Τραγούδια με «αγνά» υλικά, με τέχνη, μαστοριά, ευαισθησία και φλόγα επικοινωνίας.
Δημιουργίες ενός ευγενικού, ταπεινού, γήινου και κατασταλαγμένου ανθρώπου που ακόμα και σήμερα… εξακολουθεί να βλέπει το τραγούδι αλλιώς… Και το σημαντικότερο: να λειτουργεί αναλόγως.
Φιλόξενος οικοδεσπότης, έβαλε απήγανο στην πόρτα του για τα «δαιμονικά» και τις ύπουλες «σειρήνες» και τίμησε με ειλικρίνεια και συνέπεια τους ανθρώπους που εμπιστεύτηκαν τις «στιγμές» τους στα τραγούδια του.
Μόλις κυκλοφόρησε ο νέος του κύκλος τραγουδιών «Να ‘ταν ο πόλεμος χορός» (Δέκα παιχνίδια που έγιναν τραγούδια) σε στίχους του Κώστα Φασουλά.
Λίγο πριν τη κοινή συνέντευξή του στην Κίκα Α. Ρόκα, ο Παντελής Θαλασσινός μας εκμυστηρεύτηκε έργα και δημιουργούς που τον επηρέασαν. Η όγδοη ερώτηση «προϋποθέτει» 8 έργα και 8 καλλιτέχνες. Γενναιόδωρος όπως πάντα, ο Παντελής μας χάρισε πολύ περισσότερα.
1) Dark side of the moon - Pink Floyd
Ό,τι θυμάμαι απ’ τη σχολική μου ηλικία, κι ό,τι καλύτερο θέλησα να κρατήσω μέσα μου απ’ το Γκρουπ του αιώνα.
2) Reflections - Manos Hatzidakis
Είναι το βινύλιο που έχω δυο φορές, με φόβο μη μου χαλάσει… Όταν τον καιρό της Χούντας, οι Χατζιδάκις & Θεοδωράκης, στη Γαλλία κι Αμερική, έκαναν μουσικές για τον παγκόσμιο κινηματογράφο.
3) Λιποτάκτες - Μίκης Θεοδωράκης
Είναι το LP που ποτέ δεν άκουσα ένα τραγούδι μόνο του… Ήταν όλα δεμένα μεταξύ τους σαν αλυσίδα με δυνατούς κρίκους. Όπως μια καλή ταινία που δε βάζεις να δεις ένα κομμάτι της. Ξύπνησε μέσα μου τη μελωδία κι άρχισα να καταλαβαίνω τη μεγαλοσύνη του Θεοδωράκη.
4) Θητεία - Γιάννης Μαρκόπουλος & Μάνος Ελευθερίου
Μα ποιός είναι επιτέλους αυτός ο Ελευθερίου, που γράφει τόσο σημερινά είπα. Ίσως ο πιο δυνατός ήχος, των φεστιβάλ της μεταχουντικής περιόδου… (Δε γράφω μεταπολίτευση… γιατί την περιμένουμε ακόμα…)
5) 30 Νυχτερινά - Μάνος Χατζιδάκις
Ό,τι πιο φίνο μπήκε μέσα μου… Σαν αεράκι που δροσίζει.
6) Τα απρόβλεπτα τραγούδια της Χάρις Αλεξίου
Ένα αριστούργημα του Σείριου, που το ‘ζησα από κοντά. Στο «Wa Habibi» ξεπερνά τη Fairuz.
7) Η ρεζέρβα - Διονύσης Σαββόπουλος
Ο πιο πολυπαιγμένος δίσκος βινυλίου. Τον ξέρω απ’ έξω… «Λοιπόν μολύβι και χαρτί, η απόγνωση άνοιξε λαγούμι…»
8) Το Φράγμα - Δήμος Μούτσης
Η Επανάσταση στον ήχο αλλά και εντός του Μούτση, πέρασε στο λαό, και στα ψιλοϋποψιασμένα παιδάκια σαν και μένα, με τη σπαρακτική φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου...
9) Τα Μπαράκια - Βαγγέλης Γερμανός
Δίσκος σταθμός στην ιστορία της δισκογραφίας, που μετά το Σαββόπουλο άνοιξε τις πόρτες των εταιρειών στους τραγουδοποιούς. Του χρωστάμε…
10) Ζεστά ποτά - Αφοί Κατσιμίχα
Τομή στην ελληνική δισκογραφία. Έχω οριοθετήσει την πριν και τη μετά εποχή. Ο συνδυασμός του καινούργιου ήχου, με το σοβαρό στίχο, ώθησε πολλούς ν’ αρχίσουν να γράφουν… Ένας απ’ αυτούς κι εγώ.
1) Pink Floyd
Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ακόμα και δευτερόλεπτα ν’ ακούσω κάτι απ αυτούς, θα τους αναγνωρίσω, γιατί υπήρξαμε παιδικοί φίλοι.
2) Eric Clapton
Το απέριττο παίξιμό του και η ουσία στις μελωδίες του με μάγευαν. Είπε γι’ αυτόν κάποτε ο Ian Anderson (Jethro Tull): «Ήθελα μικρός να γίνω ο καλύτερος κιθαρίστας, για καλή μου τύχη άκουσα τον Eric Clapton κι είπα... θα μάθω φλάουτο».
3) Γιάννης Ρίτσος
Ο ζωογόνος αέρας μας, ο αγωνιστής, ο ερωτικός, ο τρυφερός, ο εύστοχος. Το μπόι μας… τα όνειρά μας.
4) Οδυσσέας Ελύτης
Η ματιά του, το γαλανό της Θάλασσας και του ουρανού. Όλη η Ελλάδα.
5) Μίκης Θεοδωράκης
Ο δικός μου θεός. Ένα παλιρροϊκό, τεράστιο κύμα.
6) Σωτηρία Μπέλλου
Η τραγουδίστρια της καρδιάς μου, που κατάφερε τη σφραγίδα της να τη βάζει σε κάθε δεκαετία χωρίς να μοιάζει με τίποτε ως τα τότε. Η ζωή της ένας ολόκληρος αγώνας, στο κατεστημένο και στον καθωσπρεπισμό.
7) Βασίλης Τσιτσάνης
Ο ανεξάντλητος ποταμός μελωδιών, και τραγουδιών που ακόμα αντιγράφουμε όλοι.
8) Μάνος Χατζιδάκις
Δε νομίζω να νοείται Ελλάδα χωρίς αυτόν και τα κεντημένα του τραγούδια. Πολύ μεγάλος δάσκαλος για όλους και για όλα, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που μαθήτευσαν δίπλα του.
9) Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Ο αγαπημένος τραγουδιστής του πατέρα μου. Τραγούδησε στεντόρεια ό,τι ωραιότερο, κάνοντάς μας να αισθανόμαστε ψηλότεροι.
10) Βίκυ Μοσχολιού
Άργησα λίγο να καταλάβω το μέγεθός της. Αλλά μου την επέβαλε η ψυχή μου χωρίς ορθολογισμούς και διαδικασίες.
11) Χάρις Αλεξίου
Ίσως η πιο συγκινητική τραγουδίστρια που άκουσα ποτέ.
12) Μανώλης Μητσιάς
Ο σεμνότερος υπηρέτης της καλής μας μουσικής, με τεράστια φωνή και ρεπερτόριο. Ο Μητσιάς κατ’ εμέ, ποτέ δεν εισέπραξε όσο θα έπρεπε, την προσφορά του… Εκτιμώ αφάνταστα τον ίδιο και το έργο του…
Πάτησε στην παράδοση, την πάντρεψε γλυκά με τη μπαλάντα, τη ροκιά, το λαϊκό, όλα αυτά που κουβαλούσε μέσα του, πάντα όμως με προσωπική ταυτότητα και χαρακτήρα. Η συνύπαρξή του στο ξεκίνημά του με το Γιάννη Νικολάου στους «Λαθρεπιβάτες» και αργότερα «αυτόνομος» με τον κελαριστό στιχουργό Ηλία Κατσούλη, συντέλεσαν στο «γερό καλούπωμά» της τέχνης του.
Τα τραγούδια του είναι χειροποίητα, κεντημένα διπλοβελονιά, μεστά, αισθαντικά, ανθρώπινα. Τραγούδια με «αγνά» υλικά, με τέχνη, μαστοριά, ευαισθησία και φλόγα επικοινωνίας.
Δημιουργίες ενός ευγενικού, ταπεινού, γήινου και κατασταλαγμένου ανθρώπου που ακόμα και σήμερα… εξακολουθεί να βλέπει το τραγούδι αλλιώς… Και το σημαντικότερο: να λειτουργεί αναλόγως.
Φιλόξενος οικοδεσπότης, έβαλε απήγανο στην πόρτα του για τα «δαιμονικά» και τις ύπουλες «σειρήνες» και τίμησε με ειλικρίνεια και συνέπεια τους ανθρώπους που εμπιστεύτηκαν τις «στιγμές» τους στα τραγούδια του.
Μόλις κυκλοφόρησε ο νέος του κύκλος τραγουδιών «Να ‘ταν ο πόλεμος χορός» (Δέκα παιχνίδια που έγιναν τραγούδια) σε στίχους του Κώστα Φασουλά.
Λίγο πριν τη κοινή συνέντευξή του στην Κίκα Α. Ρόκα, ο Παντελής Θαλασσινός μας εκμυστηρεύτηκε έργα και δημιουργούς που τον επηρέασαν. Η όγδοη ερώτηση «προϋποθέτει» 8 έργα και 8 καλλιτέχνες. Γενναιόδωρος όπως πάντα, ο Παντελής μας χάρισε πολύ περισσότερα.
Δίσκοι
1) Dark side of the moon - Pink Floyd
Ό,τι θυμάμαι απ’ τη σχολική μου ηλικία, κι ό,τι καλύτερο θέλησα να κρατήσω μέσα μου απ’ το Γκρουπ του αιώνα.
2) Reflections - Manos Hatzidakis
Είναι το βινύλιο που έχω δυο φορές, με φόβο μη μου χαλάσει… Όταν τον καιρό της Χούντας, οι Χατζιδάκις & Θεοδωράκης, στη Γαλλία κι Αμερική, έκαναν μουσικές για τον παγκόσμιο κινηματογράφο.
3) Λιποτάκτες - Μίκης Θεοδωράκης
Είναι το LP που ποτέ δεν άκουσα ένα τραγούδι μόνο του… Ήταν όλα δεμένα μεταξύ τους σαν αλυσίδα με δυνατούς κρίκους. Όπως μια καλή ταινία που δε βάζεις να δεις ένα κομμάτι της. Ξύπνησε μέσα μου τη μελωδία κι άρχισα να καταλαβαίνω τη μεγαλοσύνη του Θεοδωράκη.
4) Θητεία - Γιάννης Μαρκόπουλος & Μάνος Ελευθερίου
Μα ποιός είναι επιτέλους αυτός ο Ελευθερίου, που γράφει τόσο σημερινά είπα. Ίσως ο πιο δυνατός ήχος, των φεστιβάλ της μεταχουντικής περιόδου… (Δε γράφω μεταπολίτευση… γιατί την περιμένουμε ακόμα…)
5) 30 Νυχτερινά - Μάνος Χατζιδάκις
Ό,τι πιο φίνο μπήκε μέσα μου… Σαν αεράκι που δροσίζει.
6) Τα απρόβλεπτα τραγούδια της Χάρις Αλεξίου
Ένα αριστούργημα του Σείριου, που το ‘ζησα από κοντά. Στο «Wa Habibi» ξεπερνά τη Fairuz.
7) Η ρεζέρβα - Διονύσης Σαββόπουλος
Ο πιο πολυπαιγμένος δίσκος βινυλίου. Τον ξέρω απ’ έξω… «Λοιπόν μολύβι και χαρτί, η απόγνωση άνοιξε λαγούμι…»
8) Το Φράγμα - Δήμος Μούτσης
Η Επανάσταση στον ήχο αλλά και εντός του Μούτση, πέρασε στο λαό, και στα ψιλοϋποψιασμένα παιδάκια σαν και μένα, με τη σπαρακτική φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου...
9) Τα Μπαράκια - Βαγγέλης Γερμανός
Δίσκος σταθμός στην ιστορία της δισκογραφίας, που μετά το Σαββόπουλο άνοιξε τις πόρτες των εταιρειών στους τραγουδοποιούς. Του χρωστάμε…
10) Ζεστά ποτά - Αφοί Κατσιμίχα
Τομή στην ελληνική δισκογραφία. Έχω οριοθετήσει την πριν και τη μετά εποχή. Ο συνδυασμός του καινούργιου ήχου, με το σοβαρό στίχο, ώθησε πολλούς ν’ αρχίσουν να γράφουν… Ένας απ’ αυτούς κι εγώ.
Καλλιτέχνες
1) Pink Floyd
Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ακόμα και δευτερόλεπτα ν’ ακούσω κάτι απ αυτούς, θα τους αναγνωρίσω, γιατί υπήρξαμε παιδικοί φίλοι.
2) Eric Clapton
Το απέριττο παίξιμό του και η ουσία στις μελωδίες του με μάγευαν. Είπε γι’ αυτόν κάποτε ο Ian Anderson (Jethro Tull): «Ήθελα μικρός να γίνω ο καλύτερος κιθαρίστας, για καλή μου τύχη άκουσα τον Eric Clapton κι είπα... θα μάθω φλάουτο».
3) Γιάννης Ρίτσος
Ο ζωογόνος αέρας μας, ο αγωνιστής, ο ερωτικός, ο τρυφερός, ο εύστοχος. Το μπόι μας… τα όνειρά μας.
4) Οδυσσέας Ελύτης
Η ματιά του, το γαλανό της Θάλασσας και του ουρανού. Όλη η Ελλάδα.
5) Μίκης Θεοδωράκης
Ο δικός μου θεός. Ένα παλιρροϊκό, τεράστιο κύμα.
6) Σωτηρία Μπέλλου
Η τραγουδίστρια της καρδιάς μου, που κατάφερε τη σφραγίδα της να τη βάζει σε κάθε δεκαετία χωρίς να μοιάζει με τίποτε ως τα τότε. Η ζωή της ένας ολόκληρος αγώνας, στο κατεστημένο και στον καθωσπρεπισμό.
7) Βασίλης Τσιτσάνης
Ο ανεξάντλητος ποταμός μελωδιών, και τραγουδιών που ακόμα αντιγράφουμε όλοι.
8) Μάνος Χατζιδάκις
Δε νομίζω να νοείται Ελλάδα χωρίς αυτόν και τα κεντημένα του τραγούδια. Πολύ μεγάλος δάσκαλος για όλους και για όλα, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που μαθήτευσαν δίπλα του.
9) Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Ο αγαπημένος τραγουδιστής του πατέρα μου. Τραγούδησε στεντόρεια ό,τι ωραιότερο, κάνοντάς μας να αισθανόμαστε ψηλότεροι.
10) Βίκυ Μοσχολιού
Άργησα λίγο να καταλάβω το μέγεθός της. Αλλά μου την επέβαλε η ψυχή μου χωρίς ορθολογισμούς και διαδικασίες.
11) Χάρις Αλεξίου
Ίσως η πιο συγκινητική τραγουδίστρια που άκουσα ποτέ.
12) Μανώλης Μητσιάς
Ο σεμνότερος υπηρέτης της καλής μας μουσικής, με τεράστια φωνή και ρεπερτόριο. Ο Μητσιάς κατ’ εμέ, ποτέ δεν εισέπραξε όσο θα έπρεπε, την προσφορά του… Εκτιμώ αφάνταστα τον ίδιο και το έργο του…
