«Είχα χρόνια στο μυαλό μου όνειρο και σκέψη να κάνω ένα αφιέρωμα στον Γκάτσο, όμως επειδή γίνονταν διάφορες τέτοιες εκδηλώσεις δεν ήθελα να φανεί ότι προσπαθώ να εκμεταλλευτώ το όνομά του. Εχω πει, βέβαια, γύρω στα 90 τραγούδια του, είχα κερδίσει το δικαίωμα να το κάνω, όμως δεν ήθελα να πει κανείς ότι αποπειρώμαι να καπηλευτώ τη σχέση μου μαζί του».
Αυτά δηλώνει μεταξύ άλλων ο Μανώλης Μητσιάς στον Γιώργο Νάστο και το ΒΗΜΑmagazino που κυκλοφορεί με το Βήμα της Κυριακής με αφορμή τη συναυλία «Ο Γκάτσος που αγάπησα» που παρουσιάζεται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 6 Οκτωβρίου.
Και συνεχίζει ο Μανώλης Μητσιάς για τον Νίκο Γκάτσο:
«Με τον Γκάτσο συνέβαινε το εξής: ό,τι περιέργεια κι αν είχες, ό,τι κι αν ήθελες να μάθεις, εκείνος χρησιμοποιούσε έναν άλλον τρόπο για να σε διδάξει, σου έλεγε πως εσύ θα δεις τι θα κάνεις, ότι είσαι επαγγελματίας, πως εσύ θα αποφασίσεις. Κατάλαβα αργότερα, όταν άκουσα στο "Δίχτυ" τη φράση "μονάχος βρες την άκρη της κλωστής", ότι σε αυτήν συμπυκνώνεται η κοσμοθεωρία του. Σου έλεγε πολλά πράγματα αλλά όχι σαν δάσκαλος, όπως κάνουν κάποιοι για να το παίξουν παλιοί και έμπειροι. Νομίζω πως οι σοφοί άνθρωποι δεν κάνουν επίδειξη γνώσεων, ούτε μοιράζουν νουθεσίες, αλλά σε αφήνουν να χαράξεις εσύ ο ίδιος τον δρόμο σου».
Και καταλήγει ο Μανώλης Μητσιάς για την προνοητικότητα και περιεκτικότητα των στίχων του Νίκου Γκάτσου:
«Θα σας παραπέμψω στον δίσκο "Το Δρομολόγιο", στο τραγούδι "Οι Ρήτορες" που λέει "πότε θα βγει να σκούξει κάποιος: αυτός ο κόσμος είναι σάπιος!". Μεγάλη κουβέντα αυτή. Στο "Μακρινή της αγάπης ώρα" υπάρχουν τα λόγια "Το σκυλί στην πόρτα μας έγινε τσακάλι. Πέφτουν οι καλύτεροι, προχωρούν οι άλλοι". Ολα αυτά με ανάγκασαν να σκεφτώ πιο βαθιά. Το "Δρομολόγιο" υπήρξε γενικώς ένας μεγάλος σταθμός στην πορεία μου. Δεν φανταζόμουν όταν τραγουδούσα το "Σαν τον Τσε Γκεβάρα" - "Χορεύουν οι νέγροι στη Φωκίωνος Νέγρη, ούτ' εσύ τους ξέρεις αλλά ούτ' εγώ" - ότι ο Γκάτσος προμήνυε τα μελλούμενα. Και άλλους σπουδαίους στιχουργούς έχω ερμηνεύσει, τον Αλκη Αλκαίο με την "Πιρόγα", ας πούμε. Ο Γκάτσος ήταν ωστόσο και πολύ περιεκτικός, στον "Τσάμικο" μέσα σε τρεις στροφές περιγράφει μια ολόκληρη χώρα. Θα έπρεπε αυτό το τραγούδι να διδάσκεται στα σχολεία, να γίνει ο νέος Εθνικός Υμνος, όπως έχει γράψει και ο Χρήστος Γιανναράς».
Πηγή: ΒΗΜΑmagazino - Συνέντευξη στο Γιώργο Νάστο
Αυτά δηλώνει μεταξύ άλλων ο Μανώλης Μητσιάς στον Γιώργο Νάστο και το ΒΗΜΑmagazino που κυκλοφορεί με το Βήμα της Κυριακής με αφορμή τη συναυλία «Ο Γκάτσος που αγάπησα» που παρουσιάζεται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 6 Οκτωβρίου.
Και συνεχίζει ο Μανώλης Μητσιάς για τον Νίκο Γκάτσο:
«Με τον Γκάτσο συνέβαινε το εξής: ό,τι περιέργεια κι αν είχες, ό,τι κι αν ήθελες να μάθεις, εκείνος χρησιμοποιούσε έναν άλλον τρόπο για να σε διδάξει, σου έλεγε πως εσύ θα δεις τι θα κάνεις, ότι είσαι επαγγελματίας, πως εσύ θα αποφασίσεις. Κατάλαβα αργότερα, όταν άκουσα στο "Δίχτυ" τη φράση "μονάχος βρες την άκρη της κλωστής", ότι σε αυτήν συμπυκνώνεται η κοσμοθεωρία του. Σου έλεγε πολλά πράγματα αλλά όχι σαν δάσκαλος, όπως κάνουν κάποιοι για να το παίξουν παλιοί και έμπειροι. Νομίζω πως οι σοφοί άνθρωποι δεν κάνουν επίδειξη γνώσεων, ούτε μοιράζουν νουθεσίες, αλλά σε αφήνουν να χαράξεις εσύ ο ίδιος τον δρόμο σου».
Και καταλήγει ο Μανώλης Μητσιάς για την προνοητικότητα και περιεκτικότητα των στίχων του Νίκου Γκάτσου:
«Θα σας παραπέμψω στον δίσκο "Το Δρομολόγιο", στο τραγούδι "Οι Ρήτορες" που λέει "πότε θα βγει να σκούξει κάποιος: αυτός ο κόσμος είναι σάπιος!". Μεγάλη κουβέντα αυτή. Στο "Μακρινή της αγάπης ώρα" υπάρχουν τα λόγια "Το σκυλί στην πόρτα μας έγινε τσακάλι. Πέφτουν οι καλύτεροι, προχωρούν οι άλλοι". Ολα αυτά με ανάγκασαν να σκεφτώ πιο βαθιά. Το "Δρομολόγιο" υπήρξε γενικώς ένας μεγάλος σταθμός στην πορεία μου. Δεν φανταζόμουν όταν τραγουδούσα το "Σαν τον Τσε Γκεβάρα" - "Χορεύουν οι νέγροι στη Φωκίωνος Νέγρη, ούτ' εσύ τους ξέρεις αλλά ούτ' εγώ" - ότι ο Γκάτσος προμήνυε τα μελλούμενα. Και άλλους σπουδαίους στιχουργούς έχω ερμηνεύσει, τον Αλκη Αλκαίο με την "Πιρόγα", ας πούμε. Ο Γκάτσος ήταν ωστόσο και πολύ περιεκτικός, στον "Τσάμικο" μέσα σε τρεις στροφές περιγράφει μια ολόκληρη χώρα. Θα έπρεπε αυτό το τραγούδι να διδάσκεται στα σχολεία, να γίνει ο νέος Εθνικός Υμνος, όπως έχει γράψει και ο Χρήστος Γιανναράς».
Πηγή: ΒΗΜΑmagazino - Συνέντευξη στο Γιώργο Νάστο
