Από το βιβλίο του Θανάση Λάλα «Γιώργος Νταλάρας… και το καλοκαίρι κρυώνω! Μισός αιώνας ελληνικό τραγούδι» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρμός.
Ο Λάλας ρωτάει τον ερμηνευτή, μετά την αναφορά τους στον Μπιθικώτση: «Αντίθετα με τον Άκη Πάνου ήσασταν πάντα σε κόντρες» και ο Νταλάρας απαντά:
Όχι πάντα. Με τον Άκη Πάνου, αυτό τον μεγάλο λαϊκό συνθέτη, είχα μια θυελλώδη σχέση. Πρώτα απ’ όλα είχα την τύχη να πω μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του. Πολύ πριν απ’ αυτό, όμως, ο Άκης ήταν φίλος με τον Λουκά. Όταν σου λέω φίλος, φίλος κολλητός. Και η κυρά – Δήμητρα, φίλες με την κυρά - Τάνια, τη μάνα μου.
Παρότι μ’ αγαπούσε, με τζαρτζάριζε συνέχεια. Γιωργάκη αυτό, Γιωργάκη το άλλο. Ήταν και φιλόσοφος ο Άκης, με πραγματική λαϊκή σοφία, φαίνεται από τους στίχους του, με πολλούς ανθρώπους πάντα γύρω του, που τον ανακάλυπταν και τον θαύμαζαν.
Όταν συνεργαστήκαμε, εγώ δεν πολυχαμπάριαζα, γιατί τον ήξερα τον Άκη από μικρός και νόμιζε ότι ίσως δεν του έδινα τη δέουσα προσοχή που του έδιναν όσοι του ζητούσαν τραγούδια ή οι φίλοι του. Θεώρησε λοιπόν ότι δεν ήμουν αρκετά «σεβαστικός», όπως συνήθιζαν να λένε οι παλιοί, είχα και άποψη και για τις ενορχηστρώσεις και για όλα. Και αυτό δεν του πολυάρεσε και εξέφρασε τα παράπονά του. Τον αγαπούσα όμως αληθινά και το ήξερε.
Στο νοσοκομείο λίγο πριν φύγει, έδωσε στην Μίνα, την αδελφή του, μια σειρά από καταπληκτικούς στίχους και της είπε, απ’ ότι μου είπε η ίδια: «Αυτά να τα πας στο μικρό, ξέρει εκείνος τι να τα κάνει». Έτσι μ’ έλεγε, ο «μικρός».
Ο Λάλας ρωτάει τον ερμηνευτή, μετά την αναφορά τους στον Μπιθικώτση: «Αντίθετα με τον Άκη Πάνου ήσασταν πάντα σε κόντρες» και ο Νταλάρας απαντά:
Όχι πάντα. Με τον Άκη Πάνου, αυτό τον μεγάλο λαϊκό συνθέτη, είχα μια θυελλώδη σχέση. Πρώτα απ’ όλα είχα την τύχη να πω μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του. Πολύ πριν απ’ αυτό, όμως, ο Άκης ήταν φίλος με τον Λουκά. Όταν σου λέω φίλος, φίλος κολλητός. Και η κυρά – Δήμητρα, φίλες με την κυρά - Τάνια, τη μάνα μου.
Παρότι μ’ αγαπούσε, με τζαρτζάριζε συνέχεια. Γιωργάκη αυτό, Γιωργάκη το άλλο. Ήταν και φιλόσοφος ο Άκης, με πραγματική λαϊκή σοφία, φαίνεται από τους στίχους του, με πολλούς ανθρώπους πάντα γύρω του, που τον ανακάλυπταν και τον θαύμαζαν.
Όταν συνεργαστήκαμε, εγώ δεν πολυχαμπάριαζα, γιατί τον ήξερα τον Άκη από μικρός και νόμιζε ότι ίσως δεν του έδινα τη δέουσα προσοχή που του έδιναν όσοι του ζητούσαν τραγούδια ή οι φίλοι του. Θεώρησε λοιπόν ότι δεν ήμουν αρκετά «σεβαστικός», όπως συνήθιζαν να λένε οι παλιοί, είχα και άποψη και για τις ενορχηστρώσεις και για όλα. Και αυτό δεν του πολυάρεσε και εξέφρασε τα παράπονά του. Τον αγαπούσα όμως αληθινά και το ήξερε.
Στο νοσοκομείο λίγο πριν φύγει, έδωσε στην Μίνα, την αδελφή του, μια σειρά από καταπληκτικούς στίχους και της είπε, απ’ ότι μου είπε η ίδια: «Αυτά να τα πας στο μικρό, ξέρει εκείνος τι να τα κάνει». Έτσι μ’ έλεγε, ο «μικρός».
