Πριν από λίγες ημέρες ο Γιώργος Μπίλιος παρουσίασε το νέο του τραγούδι «Απ’ το πουθενά» σε μουσική του Γιώργου Δημητριάδη και στίχους του Ανδρέα Καραγιαννίδη.
Ένα ξεχωριστό, αισιόδοξο και γοητευτικό κομμάτι, προπομπός του ολοκληρωμένου δίσκου του τραγουδοποιού και ερμηνευτή που θα κυκλοφορήσει από το Ogdoo Music Group.
Ο Γιώργος Μπίλιος στη λίστα των 8 υπογραμμίζει με τις επιλογές του την πλατιά και εκλεκτική γκάμα του. Κυριαρχεί η καθαρόαιμη ροκ ματιά συνδυασμένη με την ελληνική αντίστοιχη πραγματικότητα. Οι εμπνευσμένοι τραγουδοποιοί και το καλό λαϊκό δεν λείπουν απ’ την παλέτα του.
1. Μπάλλος - Διονύσης Σαββόπουλος: Δεν είχα εκτεθεί ιδιαίτερα στο έργο του Σαββόπουλου έως τότε, γνώριζα μόνο τα SOS. Δημοσθένους λέξις, Παλιάτσος και ληστής, Άγγελος εξάγγελος, Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια, και τέτοια. Όταν ένας φίλος κιθαρίστας μου έδωσε ν’ ακούσω αυτόν τον δίσκο ήταν για μένα μια τεράστια αποκάλυψη. Παράδοση και ψυχεδέλεια, μαζί. Πολύ ωραίο trip.
2. Ζεστά ποτά - Αφοι Κατσιμίχα: Το «Ρίτα - Ριτάκι» μου τριβέλιζε τ’ αυτιά, σ’ όλο το Λύκειο. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το επίμονο beat του συνθεσάιζερ μου την έδινε στα νεύρα. Όταν αποφάσισα να δώσω σημασία σε όλον τον δίσκο, ήταν η αρχή μιας τεράστιας αγάπης και παντοτινής. Το «Για ένα κομμάτι ψωμί» είναι σε όλες τις playlist μου, έκτοτε.
3. Το χαμόγελο της Τζοκόντα - Μάνος Χατζιδάκις: Η αγάπη μου για τον Χατζιδάκι ξεκίνησε ως αντίδραση στην μεγάλη αγάπη του πατέρα μου στον Θεοδωράκη. Ο έρωτάς μου ολοκληρώθηκε με το «Χαμόγελο της Τζοκόντα». Ένας δίσκος - ταξίδι. Μελωδίες, μελωδίες και πάλι μελωδίες.
4. Εν λευκώ - Παύλος Σιδηρόπουλος: 7+7, Μοναστηράκι, δίσκοι το Σάββατο, παρέες, κιθάρες, τραγούδια, κουβέντες, πολιτική, αμφισβήτηση, διαδηλώσεις, «Εν λευκώ». «Το βιβλίο των ηρώων» και «Αντεργκράουντ με στρας». Όλο το ροκ το ελληνικό, σ’ένα δίσκο. Κι όλη μας η σκέψη, η υπό διαμόρφωση, σε μια φωνή.
5. Pink Floyd - Atom Heart Mother: Τι θα πει concept δίσκος; 20λεπτο τραγούδι; Μια μελωδία που παίρνει ένα διάδρομο και πάει, στρίβει, αριστερά, δεξιά, πάλι πίσω, μπροστά, σε σοκάκια και πεζοδρόμους, μέχρι λεωφόρους και σ’ απογειώνει; Pink Floyd θα πει. Και πιο συγκεκριμένα Atom Heart Mother.
6. Robert Plant & The Strange Sensation - Mighty Rearranger: Η αγάπη που τρέφω γι’ αυτόν τον άνθρωπο είναι ανυπέρβλητη. Κρατούσε απ’ τα χρόνια των Zeppelin. Όταν όμως άκουσα αυτόν τον δίσκο και συγκεκριμένα το «Tin Pan Valley», είπα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει πάψει ποτέ να πειραματίζεται όσο κι αν μεγαλώσει. Ας είναι καλά…
7. Radiohead - Kid A: Εμβληματικός δίσκος. Από τις πρώτες μελωδίες καταλαβαίνεις ότι οι Radiohead ήρθαν για να μείνουν. Οι λυγμοί του Yorke πιο σπαραχτικοί από ποτέ.
8. David Bowie - Blackstar: Θα μπορούσα να αναφέρω άπειρους δίσκους του σ’ αυτό εδώ το section, θα μπορούσα να είχα γεμίσει τη λίστα μόνο με δικούς του δίσκους, μιας και για μένα δεν έχει βρεθεί άλλος τέτοιος άνθρωπος στη γη (γι’ αυτό και έφυγε για τ’ αστέρια…), αλλά θα περιοριστώ στον τελευταίο του, ως κύκνειο άσμα και ως κατακλείδα. Το Lazarus, κάθε φορά μου φέρνει δάκρυα στα μάτια…
1. Frank Sinatra: Υπέροχη φωνή, μια κατηγορία από μόνος του, ένας άνθρωπος - σχολή στο τραγούδι.
2. Γρηγόρης Μπιθικώτσης: Αγαπημένος ερμηνευτής, ευχαριστώ τους γονείς μου για την πλύση εγκεφάλου!
3. Γιάννης Αγγελάκας: Δεν υπάρχει άλλος τύπος που να εννοεί κάθε φθόγγο που τραγουδάει τόσο πολύ.
4. Μαίρη Λίντα: Μια φωνή που χαϊδεύει τ’ αυτιά και κάνει το λαϊκό τραγούδι ν’ ακούγεται τόσο λυρικό, ώρες - ώρες…
5. Paul Rodgers: Η πιο καθαρή φωνή της ροκ. Τραγουδιστής μεγάλων δυνατοτήτων που ποτέ δεν έκανε το «μπαμ» αλλά για μας ήταν πάντα «σχολείο».
6. Μάνος Λοΐζος: Η απλότητα έκρυβε με μαεστρία το μεγαλείο της ψυχής του. Λείπει, και όχι μόνο ως καλλιτέχνης…
7. David Bowie!
8. Eddie Vedder: Η νεότερη γενιά τραγουδιστών έχουν πλέον αναφορά, αυτόν τον τύπο που έκανε το ροκ πάλι up to date, μετατρέποντάς το σε grunge.
Ένα ξεχωριστό, αισιόδοξο και γοητευτικό κομμάτι, προπομπός του ολοκληρωμένου δίσκου του τραγουδοποιού και ερμηνευτή που θα κυκλοφορήσει από το Ogdoo Music Group.
Ο Γιώργος Μπίλιος στη λίστα των 8 υπογραμμίζει με τις επιλογές του την πλατιά και εκλεκτική γκάμα του. Κυριαρχεί η καθαρόαιμη ροκ ματιά συνδυασμένη με την ελληνική αντίστοιχη πραγματικότητα. Οι εμπνευσμένοι τραγουδοποιοί και το καλό λαϊκό δεν λείπουν απ’ την παλέτα του.
8 δίσκοι:
1. Μπάλλος - Διονύσης Σαββόπουλος: Δεν είχα εκτεθεί ιδιαίτερα στο έργο του Σαββόπουλου έως τότε, γνώριζα μόνο τα SOS. Δημοσθένους λέξις, Παλιάτσος και ληστής, Άγγελος εξάγγελος, Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια, και τέτοια. Όταν ένας φίλος κιθαρίστας μου έδωσε ν’ ακούσω αυτόν τον δίσκο ήταν για μένα μια τεράστια αποκάλυψη. Παράδοση και ψυχεδέλεια, μαζί. Πολύ ωραίο trip.
2. Ζεστά ποτά - Αφοι Κατσιμίχα: Το «Ρίτα - Ριτάκι» μου τριβέλιζε τ’ αυτιά, σ’ όλο το Λύκειο. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το επίμονο beat του συνθεσάιζερ μου την έδινε στα νεύρα. Όταν αποφάσισα να δώσω σημασία σε όλον τον δίσκο, ήταν η αρχή μιας τεράστιας αγάπης και παντοτινής. Το «Για ένα κομμάτι ψωμί» είναι σε όλες τις playlist μου, έκτοτε.
3. Το χαμόγελο της Τζοκόντα - Μάνος Χατζιδάκις: Η αγάπη μου για τον Χατζιδάκι ξεκίνησε ως αντίδραση στην μεγάλη αγάπη του πατέρα μου στον Θεοδωράκη. Ο έρωτάς μου ολοκληρώθηκε με το «Χαμόγελο της Τζοκόντα». Ένας δίσκος - ταξίδι. Μελωδίες, μελωδίες και πάλι μελωδίες.
4. Εν λευκώ - Παύλος Σιδηρόπουλος: 7+7, Μοναστηράκι, δίσκοι το Σάββατο, παρέες, κιθάρες, τραγούδια, κουβέντες, πολιτική, αμφισβήτηση, διαδηλώσεις, «Εν λευκώ». «Το βιβλίο των ηρώων» και «Αντεργκράουντ με στρας». Όλο το ροκ το ελληνικό, σ’ένα δίσκο. Κι όλη μας η σκέψη, η υπό διαμόρφωση, σε μια φωνή.
5. Pink Floyd - Atom Heart Mother: Τι θα πει concept δίσκος; 20λεπτο τραγούδι; Μια μελωδία που παίρνει ένα διάδρομο και πάει, στρίβει, αριστερά, δεξιά, πάλι πίσω, μπροστά, σε σοκάκια και πεζοδρόμους, μέχρι λεωφόρους και σ’ απογειώνει; Pink Floyd θα πει. Και πιο συγκεκριμένα Atom Heart Mother.
6. Robert Plant & The Strange Sensation - Mighty Rearranger: Η αγάπη που τρέφω γι’ αυτόν τον άνθρωπο είναι ανυπέρβλητη. Κρατούσε απ’ τα χρόνια των Zeppelin. Όταν όμως άκουσα αυτόν τον δίσκο και συγκεκριμένα το «Tin Pan Valley», είπα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει πάψει ποτέ να πειραματίζεται όσο κι αν μεγαλώσει. Ας είναι καλά…
7. Radiohead - Kid A: Εμβληματικός δίσκος. Από τις πρώτες μελωδίες καταλαβαίνεις ότι οι Radiohead ήρθαν για να μείνουν. Οι λυγμοί του Yorke πιο σπαραχτικοί από ποτέ.
8. David Bowie - Blackstar: Θα μπορούσα να αναφέρω άπειρους δίσκους του σ’ αυτό εδώ το section, θα μπορούσα να είχα γεμίσει τη λίστα μόνο με δικούς του δίσκους, μιας και για μένα δεν έχει βρεθεί άλλος τέτοιος άνθρωπος στη γη (γι’ αυτό και έφυγε για τ’ αστέρια…), αλλά θα περιοριστώ στον τελευταίο του, ως κύκνειο άσμα και ως κατακλείδα. Το Lazarus, κάθε φορά μου φέρνει δάκρυα στα μάτια…
8 καλλιτέχνες:
1. Frank Sinatra: Υπέροχη φωνή, μια κατηγορία από μόνος του, ένας άνθρωπος - σχολή στο τραγούδι.
2. Γρηγόρης Μπιθικώτσης: Αγαπημένος ερμηνευτής, ευχαριστώ τους γονείς μου για την πλύση εγκεφάλου!
3. Γιάννης Αγγελάκας: Δεν υπάρχει άλλος τύπος που να εννοεί κάθε φθόγγο που τραγουδάει τόσο πολύ.
4. Μαίρη Λίντα: Μια φωνή που χαϊδεύει τ’ αυτιά και κάνει το λαϊκό τραγούδι ν’ ακούγεται τόσο λυρικό, ώρες - ώρες…
5. Paul Rodgers: Η πιο καθαρή φωνή της ροκ. Τραγουδιστής μεγάλων δυνατοτήτων που ποτέ δεν έκανε το «μπαμ» αλλά για μας ήταν πάντα «σχολείο».
6. Μάνος Λοΐζος: Η απλότητα έκρυβε με μαεστρία το μεγαλείο της ψυχής του. Λείπει, και όχι μόνο ως καλλιτέχνης…
7. David Bowie!
8. Eddie Vedder: Η νεότερη γενιά τραγουδιστών έχουν πλέον αναφορά, αυτόν τον τύπο που έκανε το ροκ πάλι up to date, μετατρέποντάς το σε grunge.
