Μία μουσική συνομιλία που, όπως ανέφερε ο μεγάλος Έλληνας ερμηνευτής, διευκολύνεται και από τη μουσική συγγένεια που διακρίνει το έργο των δύο συνθετών. Για αυτές τις συγγένειες καθώς και για την ηθική παρουσία των δύο δημιουργών που κρίνεται δυσαναπλήρωτη μίλησε ο Μανώλης Μητσιάς στο Γιάννη Στάμου, για την Ελευθεροτυπία.
Συνηθίζουμε να συνδέουμε τη μουσική του Τσιτσάνη με την ανατολίτικη πλευρά μας και του Χατζιδάκι με έναν προσανατολισμό δυτικότροπο. Πόσο ανταποκρίνεται αυτό στην πραγματικότητα;
Δε θεωρώ ότι ισχύει, γιατί η μουσική του Τσιτσάνη, εκτός από τις ανατολίτικες ρίζες της, είναι αυτό που λέμε κανταδόρικη, με πλήθος πολυφωνικών τραγουδιών, και γι' αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αντίστοιχα και ευρωπαϊκή. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που η μουσική του Τσιτσάνη ταιριάζει αισθητικά με του Χατζιδάκι.
Τι έχουμε απολέσει από την Ελλάδα του Χατζιδάκι και του Τσιτσάνη;
Κατ' αρχάς την ίδια την παρουσία τους. Τα τραγούδια τους θα υπάρχουν για πάντα, όμως η ηθική παρουσία τους είναι δυσαναπλήρωτη. Ήταν άνθρωποι που πίστευαν στον ελληνικό πολιτισμό και τον υπηρέτησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έχουμε χάσει το λόγο τους. Ο Μάνος μπορούσε να σε εμπνεύσει με μία και μόνο συνέντευξή του. Σε λίγα λεπτά τα έλεγε όλα.
Σε μουσικό επίπεδο;
Σήμερα τα νέα παιδιά μιμούνται ξενόφερτα είδωλα. Κι εμείς είχαμε ξένα μουσικά ακούσματα, αλλά σημεία αναφοράς ήταν ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης. Σήμερα έχει αλλάξει δραματικά η αισθητική. Σπανίζουν οι δισκογραφικές που έχουν τη διάθεση να επενδύσουν σε κάτι άρτιο καλλιτεχνικά. Το κοινώς λεγόμενο ποιοτικό. Έχουμε καταργήσει την ελληνική γλώσσα, και ένας λαός μπορεί να χαθεί από την απώλεια της γλώσσας του.
Μπορεί κάποιος σήμερα ή στο εγγύς μέλλον να χαρακτηριστεί επίγονος αυτών των μεγάλων συνθετών;
Πολύ δύσκολα, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη ζωή ουδείς αναντικατάστατος. Μπορεί και να μην τον έχουμε εντοπίσει. Δύσκολα η μεγάλη μάζα αντιλαμβάνεται άμεσα τέτοιου μεγέθους καλλιτέχνες. Ο Τσιτσάνης, αντίστοιχα, τα πρώτα χρόνια στη Θεσσαλονίκη τραγουδούσε για 50 ανθρώπους στα ουζερί.
Σε ανθρώπινο επίπεδο τι σας λείπει από τους δύο μεγάλους μας συνθέτες;
Η μεγαλοψυχία τους. Η μεγαλοκαρδία τους. Ήταν άνθρωποι γενναιόδωροι και αυτό φαίνεται στα τραγούδια τους. Αν δεν είσαι ικανός να αγαπήσεις, δεν πρόκειται ποτέ να δημιουργήσεις οτιδήποτε καλό.
Διαβάστε ΕΔΩ μια προηγούμενη συνέντευξη του Μανώλη Μητσιά στην Κίκα Α. Ρόκα.
Πηγή: www.enet.gr
Συνηθίζουμε να συνδέουμε τη μουσική του Τσιτσάνη με την ανατολίτικη πλευρά μας και του Χατζιδάκι με έναν προσανατολισμό δυτικότροπο. Πόσο ανταποκρίνεται αυτό στην πραγματικότητα;
Δε θεωρώ ότι ισχύει, γιατί η μουσική του Τσιτσάνη, εκτός από τις ανατολίτικες ρίζες της, είναι αυτό που λέμε κανταδόρικη, με πλήθος πολυφωνικών τραγουδιών, και γι' αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αντίστοιχα και ευρωπαϊκή. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που η μουσική του Τσιτσάνη ταιριάζει αισθητικά με του Χατζιδάκι.
Τι έχουμε απολέσει από την Ελλάδα του Χατζιδάκι και του Τσιτσάνη;
Κατ' αρχάς την ίδια την παρουσία τους. Τα τραγούδια τους θα υπάρχουν για πάντα, όμως η ηθική παρουσία τους είναι δυσαναπλήρωτη. Ήταν άνθρωποι που πίστευαν στον ελληνικό πολιτισμό και τον υπηρέτησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έχουμε χάσει το λόγο τους. Ο Μάνος μπορούσε να σε εμπνεύσει με μία και μόνο συνέντευξή του. Σε λίγα λεπτά τα έλεγε όλα.
Σε μουσικό επίπεδο;
Σήμερα τα νέα παιδιά μιμούνται ξενόφερτα είδωλα. Κι εμείς είχαμε ξένα μουσικά ακούσματα, αλλά σημεία αναφοράς ήταν ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης. Σήμερα έχει αλλάξει δραματικά η αισθητική. Σπανίζουν οι δισκογραφικές που έχουν τη διάθεση να επενδύσουν σε κάτι άρτιο καλλιτεχνικά. Το κοινώς λεγόμενο ποιοτικό. Έχουμε καταργήσει την ελληνική γλώσσα, και ένας λαός μπορεί να χαθεί από την απώλεια της γλώσσας του.
Μπορεί κάποιος σήμερα ή στο εγγύς μέλλον να χαρακτηριστεί επίγονος αυτών των μεγάλων συνθετών;
Πολύ δύσκολα, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη ζωή ουδείς αναντικατάστατος. Μπορεί και να μην τον έχουμε εντοπίσει. Δύσκολα η μεγάλη μάζα αντιλαμβάνεται άμεσα τέτοιου μεγέθους καλλιτέχνες. Ο Τσιτσάνης, αντίστοιχα, τα πρώτα χρόνια στη Θεσσαλονίκη τραγουδούσε για 50 ανθρώπους στα ουζερί.
Σε ανθρώπινο επίπεδο τι σας λείπει από τους δύο μεγάλους μας συνθέτες;
Η μεγαλοψυχία τους. Η μεγαλοκαρδία τους. Ήταν άνθρωποι γενναιόδωροι και αυτό φαίνεται στα τραγούδια τους. Αν δεν είσαι ικανός να αγαπήσεις, δεν πρόκειται ποτέ να δημιουργήσεις οτιδήποτε καλό.
Διαβάστε ΕΔΩ μια προηγούμενη συνέντευξη του Μανώλη Μητσιά στην Κίκα Α. Ρόκα.
Πηγή: www.enet.gr
