Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - «Έχω τον Παναθηναϊκό και τρώω τις φάπες μου. Δεν θέλω άλλη φανέλα»

(ΔΗΛΩΣΕΙΣ) «Δεν γνωρίζω από πολιτική στρατηγική και δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσουν τα καλλιτεχνικά στρατόπεδα, ούτε οι ρατσισμοί
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
του τύπου "γιατί πήγες στο τάδε φεστιβάλ"; Εχω πάει και στου ΣΥΡΙΖΑ και στης ΚΝΕ και στης ΠΑΣΠ. Εχω παίξει και σε συναυλία της ΟΝΝΕΔ στην Πάτρα. Οποιος θέλει να με ακούσει, νιώθω ότι με τιμάει. Από εκεί και πέρα όλοι γνωριζόμαστε και ξέρουμε ποιος είναι ποιος». Αυτά δηλώνει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας στην Ιωάννα Κλεφτογιάννη για την Ελευθεροτυπία. Παραθέτουμε μερικά ακόμα αποσπάσματα:

Το «μαζί» των συναυλιών, ως πνεύμα και ως πράξη, πώς επιβιώνει στις μέρες μας, κύριε Μαχαιρίτσα;
Είμαι ο κατ' εξοχήν άνθρωπος του «μαζί» στις συναυλίες. Σχεδόν ποτέ δεν κάνω μόνος μου. Το κάνω γιατί θέλω να μοιράζομαι και τα όμορφα και τα άσχημα μιας συναυλίας. Και τις ωραίες στιγμές και τις πίκρες, γιατί έχουμε και απ' αυτές.

Τι έχει αλλάξει στη διάθεση του κοινού;
Ο κόσμος είναι σε κατάθλιψη. Το κοινό αυτό, αν ζούσε στη Σουηδία, δεν θα είχαμε 3.000 αυτοκτονίες, αλλά 30.000. Εδώ έχουμε λιακάδα, βγαίνουν έξω, κολυμπάνε στις παραλίες, πηγαίνουν στα χωριά και ξελαμπικάρουν. Και τι να κάνουν; Οι οικονομικοκοινωνικές συνθήκες είναι τρισάθλιες. Το νιώθω και το εισπράττω. Ειδικά αν πας χειμώνα στην επαρχία, οι πόλεις είναι σαν βομβαρδισμένες. Ο κόσμος μοιάζει τρομοκρατημένος και αυτό που κάνει είναι να βλέπει τηλεόραση.

Ποιο κοινό έρχεται ακόμα σε συναυλίες;
Οσο και να σας φανεί παράξενο, οι νέες γενιές. Οι μεγαλύτεροι πάνε ή σε πιο καλτ καταστάσεις ή σε πιο λάιτ και σπάνε μπουκάλια. Πιτσιρικάδες, δεκαπεντάχρονα και δεκαεξάχρονα, βλέπω κάθε χρόνο και το χαίρομαι. Τους χρωστάω ευγνωμοσύνη.

Πολιτικό σχόλιο υπάρχει;
Μα τα τραγούδια της γενιάς μας είναι από μόνα τους πολιτικά σχόλια και κοινωνική παρέμβαση. Το «Για το καλό μου» του Γιάννη Μηλιώκα, το «Για ένα κομμάτι ψωμί» των Κατσιμιχαίων δεν είναι σαν να γράφτηκαν σήμερα, που μας τα κόβουν όλα για να μείνουν ζωντανές οι Τράπεζες; Η τέχνη ανθίζει σε ζόρικες καταστάσεις. Ξεχνάτε τι σπουδαία έργα γράφτηκαν επί επταετίας; Αντιθέτως, η δοτή ευμάρεια, το «πάρτε όλοι τα πάντα», ήταν το σημείο που άρχισε το πράγμα να βρομάει. Η κρίση πολιτισμού επέφερε και την οικονομική κρίση. Ετσι βρήκαν την πόρτα ανοιχτή και μπούκαραν. Οταν ο κόσμος είναι απαίδευτος και τον ενδιαφέρουν τα πιπίνια, η Μύκονος, το Γκάζι, το Μπουρνάζι, τότε χάνεται ο πολιτισμός. Δεν το λέω εγώ, ο Χένρι Κίσινγκερ δεν είπε «αν θέλετε να τους ισοπεδώσετε, πάρτε τους την ιστορία, τη γλώσσα και τη θρησκεία»; Δηλαδή αφήστε τους στην καβλάντα τους και όλα θα είναι μια χαρά. Αυτό δεν πάθαμε;

Ο κόσμος της δισκογραφίας καρκινοβατεί. Υπάρχει ελπίς;
Δεν καρκινοβατεί. Δεν υπάρχει πλέον δισκογραφία. Οι εφημερίδες μόνο κυκλοφορούν δίσκους. Και το Ιντερνετ. Οταν ήμουν πιτσιρικάς, για να ακούσω μουσική δούλευα ένα ολόκληρο καλοκαίρι μεροκάματο σε καφετέρια. Μάζευα λεφτά και τον Οκτώβριο αγόραζα... στερεοφωνικό και απολάμβανα τη μουσική. Τώρα η κόρη μου ακούει μουσική από iPhone και μου σπάει τα νεύρα. Τι θα γίνει με την κρίση, δεν ξέρω. Και καλά εμείς που κάνουμε και συναυλίες. Οι στιχουργοί πώς θα ζήσουν και γιατί να γράψουν; Ο Μάνος Ελευθερίου αν άρχιζε σήμερα θα μπορούσε να ζήσει ως στιχουργός;

Σήμερα, που όλοι ψηφοθηρούν αλληθωρίζοντας προς κάθε κατεύθυνση και οι ψηφοφόροι μετακινούνται από στρατόπεδο σε στρατόπεδο, με αποτέλεσμα ο διαχωρισμός αριστερός-δεξιός να έχει διασαλευτεί, ποιος είναι εν τέλει ο αριστερός;
Η αριστερή ιδεολογία είναι η πιο ανθρώπινη. Πιο κοντά στο κοινό καλό. Αλλά έχουν καταρρεύσει τόσα γύρω μας. Αριστερά είναι για μένα η αντίθεση σε κάθε μορφή λανθάνουσας και εκ του πονηρού εξουσίας. Αλλά εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ούτε η ταμπέλα, ούτε η φανέλα. Έχω τον Παναθηναϊκό και τρώω τις φάπες μου. Δεν θέλω άλλη φανέλα.

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ | Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!