Ο Κρατερός Κατσούλης και η Κατερίνα Καραβάτου έδωσαν συνέντευξη στο «Page 2» της Νέας Σελίδας.
Εκεί ο πρώτος στάθηκε και στο πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπώρησε.
Είπε, μεταξύ άλλων ο Κατσούλης:
«Είχα μια περιπέτεια με την υγεία μου που τελικά ήταν πολύ πιο σοβαρή απ’ ό,τι πίστευα. Στην αρχή νόμιζα ότι είχα πάθει οσφυαλγία, ένα πιο σοβαρό λουμπάγκο δηλαδή, αλλά ήταν κάτι πολύ πιο σοβαρό. Έχρηζε μακροχρόνιας και εντατικής θεραπείας. Αναγκάστηκα να αποχωρήσω και από την παράσταση στην οποία έπαιζα τότε αλλά και από την εκπομπή και να πάρω κορτιζόνη για έναν μήνα. Αυτό βέβαια είχε διάφορες επιπτώσεις, γιατί η μακροχρόνια χρήση κορτιζόνης, όταν δεν μπορείς να κινηθείς, παραλύει τους μυς. Έπρεπε, λοιπόν, ουσιαστικά να ξαναμάθω να περπατάω…
Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο που έχει μάθει να αθλείται, να χορεύει, να βρεθεί κάποια στιγμή να κινείται μόνο για να αυτοεξυπηρετείται. Αυτό βεβαίως με έκανε να καταλάβω κάτι που μου είχα ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά δεν του είχα δώσει μεγάλη σημασία: να προσέχω τον εαυτό μου. Διότι όλοι μας έχουμε συνηθίσει να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί και να καταπονούμε τον εαυτό μας, μέχρι που κάποια στιγμή ο οργανισμός μας δεν αντέχει. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν κάνω φέτος θέατρο. Θέλω να δυναμώσω πρώτα τον οργανισμό μου, ώστε να είμαι, όταν επιστρέψω, όπως θέλω να είμαι».
Εκεί ο πρώτος στάθηκε και στο πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπώρησε.
Είπε, μεταξύ άλλων ο Κατσούλης:
«Είχα μια περιπέτεια με την υγεία μου που τελικά ήταν πολύ πιο σοβαρή απ’ ό,τι πίστευα. Στην αρχή νόμιζα ότι είχα πάθει οσφυαλγία, ένα πιο σοβαρό λουμπάγκο δηλαδή, αλλά ήταν κάτι πολύ πιο σοβαρό. Έχρηζε μακροχρόνιας και εντατικής θεραπείας. Αναγκάστηκα να αποχωρήσω και από την παράσταση στην οποία έπαιζα τότε αλλά και από την εκπομπή και να πάρω κορτιζόνη για έναν μήνα. Αυτό βέβαια είχε διάφορες επιπτώσεις, γιατί η μακροχρόνια χρήση κορτιζόνης, όταν δεν μπορείς να κινηθείς, παραλύει τους μυς. Έπρεπε, λοιπόν, ουσιαστικά να ξαναμάθω να περπατάω…
Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο που έχει μάθει να αθλείται, να χορεύει, να βρεθεί κάποια στιγμή να κινείται μόνο για να αυτοεξυπηρετείται. Αυτό βεβαίως με έκανε να καταλάβω κάτι που μου είχα ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά δεν του είχα δώσει μεγάλη σημασία: να προσέχω τον εαυτό μου. Διότι όλοι μας έχουμε συνηθίσει να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί και να καταπονούμε τον εαυτό μας, μέχρι που κάποια στιγμή ο οργανισμός μας δεν αντέχει. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν κάνω φέτος θέατρο. Θέλω να δυναμώσω πρώτα τον οργανισμό μου, ώστε να είμαι, όταν επιστρέψω, όπως θέλω να είμαι».
