Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Καταλαβαίνω τι λένε "τα κομπιούτερ και οι αριθμοί"

«Δεν έχω καμιά τρέλα να ξεμπερδέψουμε με το παλιό, έχω την επιθυμία να ξεμπερδέψουμε με ότι είναι προβληματικό και παθογόνο»
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Γενικώς, όμως, έχουν χάσει οι λέξεις τη σημασία τους, τι είναι προοδευτικό, τι είναι βία, τι είναι κράτος, τι είναι δημοκρατία, για να συνεννοηθούμε πρέπει να τα ορίσουμε όλα από την αρχή».

Αυτά δηλώνει μεταξύ άλλων μεταξύ άλλων ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σε συνέντευξή του στον Γιώργο Νάστο που δημοσιεύεται στο BHmagazino. Ο Μαρκουλάκης σκηνοθετεί και παίζει, τον «Θεό της σφαγής», της Γιασμίν Ρεζά - έχει μεταφερθεί στο σινεμά από τον Ρομάν Πολάνσκι- στο Θέατρο Αθηνών και παράλληλα είναι σκηνοθέτης της γαλλικής κωμωδίας «Για όνομα...» στο Θέατρο Αλίκη.

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης


Σταχυολογήσαμε μερικές ακόμη χαρακτηριστικές στιγμές του: «Λέμε τις ίδιες λέξεις και εννοούμε άλλα πράγματα. Κι αυτό αφήνει το πεδίο ελεύθερο για να μας χειραγωγήσουν».

«Θα ήμουν δε πολύ χαρούμενος αν ξεμπερδεύαμε με το παλιό, αλλά η αίσθησή μου είναι ότι ξεμπερδεύουμε με το παλιό φέρνοντας το παλιότερο ή το εξίσου παλιό, οπότε δεν "ψήνομαι" καθόλου. Δίνουμε στο παλιό μια αρνητική συνυποδήλωση που δεν την έχει κατ' ανάγκη, δηλαδή υπάρχει και το παλιό καλό κρασί. Επίσης, αν είναι να σε χειρουργήσει κάποιος, προτιμάς έναν έμπειρο παρά έναν μαθητευόμενο».

«Τα κοινωνικά δίκτυα και τα γκάτζετ με φοβίζουν μόνο για τον χρόνο που μπορείς να ξοδέψεις σε αυτά, δεν θεωρώ ότι μας αποξενώνουν. Θέλω να πω ότι καταλαβαίνω τι λένε "τα κομπιούτερ και οι αριθμοί". Δεν νομίζω ότι η επαφή με τα μέσα που έχουν δοθεί στον σύγχρονο άνθρωπο απομακρύνει τον έναν από τον άλλον, όσο και αν καμιά φορά εκνευρίζομαι κι εγώ με τον εαυτό μου ή με τους φίλους μου όταν αποβλακωνόμαστε μπροστά σε μια οθόνη. Δεν φοβάμαι για τις ψυχές μας, ότι πάνε πιο μακριά. Έχω δει και ανθρώπους να ερωτεύονται ή να τσακώνονται με πάθος εκεί. Παράλληλα, μας ανοίγει ένα τεράστιο παράθυρο στον πλανήτη. Είναι αυτό ένα κομμάτι του πολιτισμού μας αταξινόμητο κι εμένα με γοητεύουν πολύ τα αταξινόμητα πράγματα. Από την άλλη, δεν ξέρω πώς να χειριστώ την επαφή της γενιάς του γιου μου με τις οθόνες. Ξέρω ότι βάζουμε κανόνες, ότι πρέπει να υπάρχει μέτρο, αλλά είμαι περίεργος να δω τι σχέση θα αποκτήσει αυτή η γενιά με τη γραφή και την ανάγνωση και, άρα, με την κριτική σκέψη. Μήπως θα αναπτυχθεί κάτι άλλο που εμείς δεν έχουμε; Tα αντιμετωπίζω όλα αυτά με δέος».

«Η δυνατότητα που έχει δοθεί στον καθένα να λέει τη γνώμη του, χωρίς κανένα ρίσκο και χωρίς κανέναν κόπο, είναι ζήτημα. Αυτό όμως ξεκινάει και από τους επαγγελματίες της γραφής στα Μέσα. Παλιότερα, όταν διάβαζες μια θεατρική κριτική, είχες την αίσθηση ότι ο κόπος που είχε γίνει για να γραφτεί η κριτική ήταν ευθέως ανάλογος με την προσπάθεια που είχε γίνει για να φτιαχτεί η παράσταση, ακόμη και αν περιέγραφε μια αποτυχία, γιατί και η αποτυχία κρύβει συχνά απίστευτο κόπο. Δεν μπορούμε να αποθεώνουμε σήμερα την "αποψούλα". Καταλαβαίνω ότι υπάρχει η ανάγκη για μικρές αναλύσεις και κείμενα. Όμως θέλει μεγάλη προσοχή ο χειρισμός».

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!