Ο Σταμάτης Φασουλής παραχώρησε συνέντευξη στον Πάνο Ζόγκα που δημοσιεύεται στο περιοδικό DownTown.
Εκεί μεταξύ άλλων ο Σταμάτης Φασουλής δήλωσε:
«Υπήρξε μια περίοδος που έπινα πάρα πολύ. Έπινα ένα μπουκάλι βότκα κάθε βράδυ. Αυτό πριν από 30 χρόνια. Όταν τελείωνε η παράσταση στο θέατρο, ξεκινούσα να πίνω μέχρι το πρωί. Έφυγε κι αυτό, αλλά με τρομάζει ακόμα. Το κλότσησε ο οργανισμός μου. Πήγαινε το μυαλό μου ότι μου κάνει κακό, αλλά έλεγα: δεν με αφορά, θα πιω. Το έκοψα οριστικά το ’96….Δεν τα ελέγχω όλα. Είναι ακόμα πράγματα που μπορεί να με πάρουν από κάτω και έρχονται στιγμές που με φοβάμαι. Αλλά ευτυχώς υπάρχει το θέατρο και τα ξορκίζω. Λυγίζω εύκολα στη ζωή, αλλά επειδή δεν το δείχνω, ντρέπομαι, αυτό με κάνει σκληρό και ταυτόχρονα εντελώς ευάλωτο»
Ακόμη ο Σταμάτης Φασουλής μίλησε για τη δουλειά του αλλά και για τα περιουσιακά του στοιχεία μετά από μια έντονη παρουσία στο θέατρο και όχι μόνο:
«Αν σταματήσω να δουλεύω, εκείνο που με περιμένει είναι να ζήσω περίπου ένα χρόνο με τα υπάρχοντα. Και μετά με τη σύνταξη μου, που θα είναι περίπου 1.000 ευρώ το μήνα, για να πληρώνω τα φάρμακα μου και το τηλέφωνο μου. Δεν έχω αποταμιεύσεις στην τράπεζα. Το μόνο περιουσιακό μου στοιχείο είναι ένα σπίτι 85τ.μ. και ένα αυτοκίνητο που αγόρασα το ’94, μια BMW την οποία και δεν έχω οδηγήσει ποτέ. Δεν το λέω με παράπονο, γιατί πέρασα μια υπέροχη ζωή. Έκανα αυτά που ήθελα, επένδυσα σε ταξίδια, σε φαγητά με φίλους, σε διακοπές. Οτιδήποτε θα μπορούσε να μου προσφέρει μια ευχαρίστηση που δεν έχει να κάνει με πράγματα. Βλέπω συναδέλφους που ανοίχτηκαν και δουλεύουν για να πληρώνουν τα δάνεια και δεν το αντέχω. Ευτυχώς δεν έπεσα στη λούμπα, δεν πήρα ούτε ένα δάνειο και έτσι τώρα είμαι από τους τυχερούς. Κάθε χρόνο πηγαίνω έναν μήνα στο εξωτερικό και βλέπω θέατρο και αυτό είναι ακριβό. Και έναν μήνα πηγαίνω στη Σίφνο. Αλλά αυτές είναι οι μόνες μου σπατάλες. Και όταν πηγαίνω εκεί, περνώ καλά. Και το να περνάς καλά κοστίζει».
Εκεί μεταξύ άλλων ο Σταμάτης Φασουλής δήλωσε:
«Υπήρξε μια περίοδος που έπινα πάρα πολύ. Έπινα ένα μπουκάλι βότκα κάθε βράδυ. Αυτό πριν από 30 χρόνια. Όταν τελείωνε η παράσταση στο θέατρο, ξεκινούσα να πίνω μέχρι το πρωί. Έφυγε κι αυτό, αλλά με τρομάζει ακόμα. Το κλότσησε ο οργανισμός μου. Πήγαινε το μυαλό μου ότι μου κάνει κακό, αλλά έλεγα: δεν με αφορά, θα πιω. Το έκοψα οριστικά το ’96….Δεν τα ελέγχω όλα. Είναι ακόμα πράγματα που μπορεί να με πάρουν από κάτω και έρχονται στιγμές που με φοβάμαι. Αλλά ευτυχώς υπάρχει το θέατρο και τα ξορκίζω. Λυγίζω εύκολα στη ζωή, αλλά επειδή δεν το δείχνω, ντρέπομαι, αυτό με κάνει σκληρό και ταυτόχρονα εντελώς ευάλωτο»
Ακόμη ο Σταμάτης Φασουλής μίλησε για τη δουλειά του αλλά και για τα περιουσιακά του στοιχεία μετά από μια έντονη παρουσία στο θέατρο και όχι μόνο:
«Αν σταματήσω να δουλεύω, εκείνο που με περιμένει είναι να ζήσω περίπου ένα χρόνο με τα υπάρχοντα. Και μετά με τη σύνταξη μου, που θα είναι περίπου 1.000 ευρώ το μήνα, για να πληρώνω τα φάρμακα μου και το τηλέφωνο μου. Δεν έχω αποταμιεύσεις στην τράπεζα. Το μόνο περιουσιακό μου στοιχείο είναι ένα σπίτι 85τ.μ. και ένα αυτοκίνητο που αγόρασα το ’94, μια BMW την οποία και δεν έχω οδηγήσει ποτέ. Δεν το λέω με παράπονο, γιατί πέρασα μια υπέροχη ζωή. Έκανα αυτά που ήθελα, επένδυσα σε ταξίδια, σε φαγητά με φίλους, σε διακοπές. Οτιδήποτε θα μπορούσε να μου προσφέρει μια ευχαρίστηση που δεν έχει να κάνει με πράγματα. Βλέπω συναδέλφους που ανοίχτηκαν και δουλεύουν για να πληρώνουν τα δάνεια και δεν το αντέχω. Ευτυχώς δεν έπεσα στη λούμπα, δεν πήρα ούτε ένα δάνειο και έτσι τώρα είμαι από τους τυχερούς. Κάθε χρόνο πηγαίνω έναν μήνα στο εξωτερικό και βλέπω θέατρο και αυτό είναι ακριβό. Και έναν μήνα πηγαίνω στη Σίφνο. Αλλά αυτές είναι οι μόνες μου σπατάλες. Και όταν πηγαίνω εκεί, περνώ καλά. Και το να περνάς καλά κοστίζει».
