Δήμητρα Γαλάνη: «Ο Χατζιδάκις και ο Γκάτσος ήταν απολύτως ροκ άτομα»

Η Δήμητρα Γαλάνη για την κρίση, το προσφυγικό, το σύμφωνο συμβίωσης, το λαϊκό, τον Χατζιδάκι, τον Γκάτσο και το PassPort Κεραμεικός.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Η Δήμητρα Γαλάνη όπου με αφορμή τις παραστάσεις της στο PassPort Κεραμεικός μαζί με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τη Γιώτα Νέγκα παραχώρησε συνέντευξη στη Λένα Παπαδημητρίου για το BHmagazino (Κυριακή 29 Φεβρουαρίου 2016).

Σε αυτήν, η Δήμητρα Γαλάνη στα 63 της χρόνια και με μια μεγάλη διαδρομή με ξεχωριστές στις αποσκευές της, μίλησε για το τραγούδι, τις επιλογές της, για όσα καίρια μας περιβάλλουν, για πρόσωπα και ζητήματα του χτες αλλά και του σήμερα.

Σταχυολογήσαμε μερικές χαρακτηριστικές τοποθετήσεις της:

Η Γαλάνη για το λαϊκό τραγούδι


«Νιώθω και τώρα όπως το 1993. Ζούμε πάλι σε μια εποχή που έχουμε απομακρυνθεί από τον ήχο της λαϊκής μας μουσικής. Υπάρχει μια λαϊκοπόπ σκυλοκατάσταση και ένα όργιο διασκευών. Το λαϊκό τραγούδι θα είναι πάντα το κέντρο βάρους μας, το σημείο αναφοράς μας. Το έχουμε ανάγκη. Είναι μια ένεση ελληνικότητας, σας το λέω χωρίς να λαϊκίζω καθόλου… Αυτό κάνουμε και σήμερα με τις φίλες μου, την Ελένη (σ.σ.: Τσαλιγοπούλου) και τη Γιώτα (σ.σ.: Νέγκα) στις συναυλίες μας στο PassPort. Σκαλίζουμε τη μνήμη μας και ανακαλούμε τα σημεία αναφοράς μας. Δεν είναι ακριβώς το γλέντι με την έννοια του "τα σπάω", αλλά με την έννοια του "θυμάμαι" και συμμετέχω. Σαν να έχω ξεχάσει το σώμα μου και το ξαναθυμάμαι. Αυτό κάνουμε, οι τρεις μας, ξαναψηλαφούμε το σώμα του λαϊκού μας τραγουδιού. Και βλέπουμε τον κόσμο να χαμογελάει και να χαίρεται. Είναι κάτι που μας έχει λείψει πολύ...».

Η Γαλάνη για την πλαστή ευμάρεια και την κρίση


«Ε, "μύριζε" κάποια στιγμή ότι προς τα εκεί πάμε. Κοιτάξτε, τον καιρό που όλα έδειχναν ότι έβαιναν καλώς - κυρίως μετά την πρώτη τετραετία του ΠαΣοΚ - ήμουν και εγώ ένας από αυτούς που άρχισαν να αισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά. Μιλάω για τη δεκαετία του '80. Και τότε έλειψα λίγο από την Ελλάδα, έζησα δύο χρόνια στο Παρίσι. Είναι η εποχή που αρχίζει μια λαϊκίστικη αντιμετώπιση σε όλα και στην αισθητική μας γενικότερα. Με τρόμαξε όλο αυτό. Δεν "κούμπωνε" με την έως τότε παιδεία μου. Σήμερα κατάλαβα ότι είχα δίκιο που τρόμαξα. Είχε γίνει σίγουρα μια μεγάλη αλλαγή που την είχε πολύ ανάγκη η Ελλάδα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε πολύ σημαντικά πράγματα, αλλά κάτι ξέχασε... Νομίζω ότι ξέχασε την πνευματικότητα, την αισθητική, αλλά βασικά την παιδεία που σαφώς είχε ο ίδιος. Δεν ήταν ο μόνος, πολλοί πολιτικοί μας το έχουν κάνει αυτό. Φαίνεται ότι είναι το τίμημα της εξουσίας. Δεν ξέρω, ειλικρινά. Κάποια στιγμή, πιστεύω, το πράγμα ξέφυγε από τα χέρια του, και έπεσε σε άλλα που οδήγησαν τη χώρα στο χάος. Εχω την εντύπωση ότι από ένα σημείο και έπειτα οι σημαντικοί πολιτικοί μας κατάλαβαν τι παιχνίδι παιζόταν σε σχέση με άλλα κέντρα εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδας και άρχισαν να εγκαταλείπουν σιγά σιγά. Και το τι παιχνίδι παιζόταν το βλέπουμε σήμερα πια».

Η Γαλάνη για το σύμφωνο συμβίωσης


«Το θέμα των ομόφυλων ζευγαριών είναι μια παράμετρος. Βρίσκουν, όμως, διάφοροι και μπερδεύουν τον κόσμο και αντί να μας απασχολούν σοβαρά θέματα που πρέπει να δει η κοινωνία ώστε να προχωρήσει τα βήματά της μπροστά, όπως θέματα που αφορούν την ελευθερία της σκέψης και του λόγου, την αποδοχή της διαφορετικότητας, το δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρέπεια, τη δικαιοσύνη και γενικότερα τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, όλες αυτές τις αξίες δηλαδή που είναι θεμελιακές για την ανθρώπινη υπόσταση και την εξέλιξή μας, μας βάζουν να ασχολιόμαστε με δεύτερες σκέψεις και έτσι μπερδεύεται ο κόσμος. Ετσι βγαίνουν οι κοινωνίες με φοβικά σύνδρομα και εσωστρέφειες... Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις ανθρώπινες σχέσεις στην ησυχία τους και τις δυσκολίες τους. Οι ερωτικές σχέσεις έτσι κι αλλιώς είναι μια αφορμή για να βρεθούν δυο ανθρώπινες ψυχές. Μπορείς μια ερωτική σχέση να τη διατρέξεις και να βρεθείς σε ένα τοπίο που λέγεται "ο ένας για τον άλλον;". Αν ναι, μπορείς να λες ότι ολοκληρώνεσαι ως άνθρωπος. Ανθρώπινα πράγματα δηλαδή...».

Η Γαλάνη για τις συνεχείς αναφορές «τρίτων» στον Χατζιδάκι και τον Γκάτσο


«Δεν το βρίσκω τεχνητό αυτό. Θεωρώ ότι συμβαίνει επειδή ακριβώς προσωπικότητες όπως ο Χατζιδάκις ή ο Γκάτσος, όπως και άλλες μεγάλες προσωπικότητες της περίφημης γενιάς του '30, μίλησαν και είδαν πράγματα σε καιρούς που ήμασταν τυφλοί, κουφοί και ανίδεοι... Και σήμερα έχουμε πνευματικούς ανθρώπους, απλά πιστεύω ότι είναι αρκετά τρομαγμένοι, μπορώ να πω, από τις εξελίξεις. Εδώ, βέβαια, πρέπει κάτι να διευκρινίσουμε. Τι είναι διανόηση; Τι είναι πνευματικότητα; Είναι κάτι νοητικό μόνο; Ή είναι μια διορατικότητα, μια άλλη οπτική για τη ζωή; Ο Χατζιδάκις και ο Γκάτσος ήταν, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω τον όρο, απολύτως ροκ άτομα. Ροκ, με την έννοια της ελευθερίας, της μη συμβατικότητας. Δεν σταματούσαν, προχωρούσαν βαθιά στα πράγματα, ήταν τολμηροί, χτυπούσαν τον "λαϊκισμό" κατακούτελα. Αυτό ήταν που έδωσε αιωνιότητα στο έργο τους. Γι' αυτό, ό,τι έλεγαν τότε "δένει" τόσο στο σήμερα και θα είναι αιώνια νέο».

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!