«Η Σακίρα, η Ριάνα, η Μάιλι Σάιρους, όλες αυτές που παίζουν με τη σέξι εικόνα, με αφήνουν παντελώς αδιάφορη. Ειδικά η Μπιγιονσέ. Λευκός καρχαρίας… Έβγαλε το παιδί και τον άντρα της στα βραβεία του MTV στη σκηνή, και – τι έπαρση: “Είναι η μεγαλύτερη εν ζωή τραγουδίστρια” αποφάνθηκε εκείνος με στόμφο. Κάποτε τις έλεγαν τραγουδίστριες του κεφιού. Βέβαια, κι αυτό είναι μέρος της διασκέδασης. Ωστόσο. Χώρος πρέπει να υπάρχει για όλα, αλλά στις σωστές αναλογίες».
Αυτά δηλώνει μεταξύ άλλων η Αλέκα Κανελλίδου σε συνέντευξή της στη Γιώτα Συκκά που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή Της Κυριακής. Αφορμή οι τρεις συναυλίες που ετοιμάζει στις 14 του μηνός στο Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης, στο Θέατρο Δόρας Στράτου στου Φιλοπάππου (16/9) και στο Κηποθέατρο Παπάγου (19/9) ενώ τον χειμώνα θα την δούμε και πάλι για λίγες ημέρες στο Half Νote.
Σταχυολογήσαμε μερικές ακόμη χαρακτηριστικές στιγμές της: «Συναυλίες σε ανοιχτό χώρο έχω κάνει ελάχιστες στην καριέρα μου. Τον χειμώνα τραγουδούσα στα κέντρα και το Πάσχα λίγες ημέρες στη Θεσσαλονίκη, αυτό ήταν. Όπως είπε ένας φίλος, ήμουν “λουλούδι εσωτερικού χώρου”. Με το σύστημα γενικά δεν τα πήγαινα και τέλεια. Δεν ήμουν απέναντί του, αλλά ούτε κολλητή του. Είχα φτιάξει έτσι τα πράγματα, ώστε σε ένα βαθμό έκανα αυτό που ήθελα. Τραγουδούσα τους χειμώνες – τότε επτά ημέρες την εβδομάδα επί επτά μήνες. Το καλοκαίρι ήταν για την οικογένειά μου και τον εαυτό μου».
«Οι Έλληνες κατά βάση θέλουν να βγουν έξω να τα σπάσουν όταν διασκεδάζουν. Μαθαίνοντας καμιά φορά τις καινούργιες συνήθειες νιώθω εξωγήινη. Στη διασκέδαση σήμερα υπάρχει βία. Παλιά είχαμε τα πιάτα. Θυμάμαι μετά το “Άσε με να φύγω” και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1974 τραγούδησα κάπου στην παραλία με τον Γιάννη Πάριο, τη Δούκισσα, τον Στράτο Διονυσίου. Κάποια στιγμή ρώτησα τη Δούκισσα “γιατί φοράς μπότες;”. Μου είπε ότι τα πόδια της ήταν χαραγμένα από τα πιάτα. Αλλά και τα λουλούδια είναι επικίνδυνα. Ειδικά τώρα υπάρχει μια επιθετικότητα. Το νέο είδος διασκέδασης είναι “πάμε να σκοτωθούμε”».
Πηγή: kathimerini.gr
Αυτά δηλώνει μεταξύ άλλων η Αλέκα Κανελλίδου σε συνέντευξή της στη Γιώτα Συκκά που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή Της Κυριακής. Αφορμή οι τρεις συναυλίες που ετοιμάζει στις 14 του μηνός στο Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης, στο Θέατρο Δόρας Στράτου στου Φιλοπάππου (16/9) και στο Κηποθέατρο Παπάγου (19/9) ενώ τον χειμώνα θα την δούμε και πάλι για λίγες ημέρες στο Half Νote.
Σταχυολογήσαμε μερικές ακόμη χαρακτηριστικές στιγμές της: «Συναυλίες σε ανοιχτό χώρο έχω κάνει ελάχιστες στην καριέρα μου. Τον χειμώνα τραγουδούσα στα κέντρα και το Πάσχα λίγες ημέρες στη Θεσσαλονίκη, αυτό ήταν. Όπως είπε ένας φίλος, ήμουν “λουλούδι εσωτερικού χώρου”. Με το σύστημα γενικά δεν τα πήγαινα και τέλεια. Δεν ήμουν απέναντί του, αλλά ούτε κολλητή του. Είχα φτιάξει έτσι τα πράγματα, ώστε σε ένα βαθμό έκανα αυτό που ήθελα. Τραγουδούσα τους χειμώνες – τότε επτά ημέρες την εβδομάδα επί επτά μήνες. Το καλοκαίρι ήταν για την οικογένειά μου και τον εαυτό μου».
«Οι Έλληνες κατά βάση θέλουν να βγουν έξω να τα σπάσουν όταν διασκεδάζουν. Μαθαίνοντας καμιά φορά τις καινούργιες συνήθειες νιώθω εξωγήινη. Στη διασκέδαση σήμερα υπάρχει βία. Παλιά είχαμε τα πιάτα. Θυμάμαι μετά το “Άσε με να φύγω” και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1974 τραγούδησα κάπου στην παραλία με τον Γιάννη Πάριο, τη Δούκισσα, τον Στράτο Διονυσίου. Κάποια στιγμή ρώτησα τη Δούκισσα “γιατί φοράς μπότες;”. Μου είπε ότι τα πόδια της ήταν χαραγμένα από τα πιάτα. Αλλά και τα λουλούδια είναι επικίνδυνα. Ειδικά τώρα υπάρχει μια επιθετικότητα. Το νέο είδος διασκέδασης είναι “πάμε να σκοτωθούμε”».
Πηγή: kathimerini.gr
