Μπορεί κανείς να μπει από καθαρή και μόνο περιέργεια να δει που οδηγούν τα σκαλιά μιας ανοιχτής πόρτας που δεν έχει καμία ταμπέλα έξω που να προσδιορίζει το εσωτερικό του χώρου. Κατεβαίνοντας η πρώτη θέα είναι τα μεγάλα βαρέλια με κρασί που δίνουν τον προσδιορισμό ενός υπόγειου καπηλειού. Στο εσωτερικό του μαγαζιού υπάρχουν μόλις 9 τραπέζια στρωμένα με λαδόκολλα που συνήθως είναι γεμάτα. Ένα τέτοιο μέρος κρύβει ένα μύθο. Είναι ο μύθος της οινοποσίας και του φαγητού που έρχεται από μια άλλη εποχή που δεν έχουμε ζήσει οι περισσότεροι. Εκεί μέσα νοιώθεις σαν να παίζεις σε μια παλιά ταινία με τον Κώστα Χατζηχρήστο.
Στον τοίχο μιας κολώνας πάνω από ένα τραπεζάκι είναι η φωτογραφία του Κώστα Βάρναλη του θρυλικού λογοτέχνη, ποιητή και δημοσιογράφου (1884-1974) που ήταν θαμώνας του οινομαγειρείου του Κυρ Μήτσου, που μας πληροφόρησε ότι καθόταν σε αυτό ακριβώς το σημείο. Όταν τον ρώτησα κάποτε ποια είναι η πιο όμορφη γυναίκα, μου αποκρίθηκε «η γυναίκα του άλλου»! Αλλά δεν ήταν ο μόνος που σύχναζε εκεί. Ανάμεσά στους επώνυμους που έτρωγαν εκεί ήταν και ο Δημήτρης Κωνσταντάρας και ο Βασίλης Τσιβιλίκας.
Η ιστορία του «Δίπορτου» ξεκινά στο ίδιο ακριβώς σημείο, τον προπερασμένο αιώνα, το 1875! Πριν από 144 χρόνια όταν άνοιξε το μαγαζί ο κυρ Μιχάλης. Στη δεκαετία του ’50, το 1957, ένας νέος από το Κάβο Ντόρο της Ευβοίας έρχεται στην Αθήνα και πιάνει δουλειά εκεί σε ηλικία 13 ετών. Είναι ο κυρ Μήτσος που γίνεται το δεξί χέρι του αφεντικού. Είναι νέος δραστήριος και φιλότιμος. Έτσι όταν πεθαίνει ο κυρ Μιχάλης από εγκεφαλικό το 1991 αναλαμβάνει το μαγαζί ο σημερινός ιδιοκτήτης του και το διατηρεί έως σήμερα χωρίς να έχει κάνει παρεμβάσεις στο χώρο.
Φορά μια κάτασπρη καθαρή πουκαμίσα εργασίας, μαγειρεύει και σερβίρει ο ίδιος κι έχει ένα νεαρό βοηθό. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο κυρ Μήτσος είναι μουστακαλής, κιμπάρης και αεικίνητος «νεαρός» 73 ετών σήμερα. Το οινομαγειρείο του σερβίρει υπέροχη φάβα, φασολάδα, κουκιά, ρεβίθια, γίγαντες, σαλάτα, φρέσκα μικρά ψάρια και καλό κρασί ανάμεσα στα εδέσματα και εναλλασσόμενο μενού, όπως κριθαράκι με μοσχάρι την ημέρα που έγινε το ρεπορτάζ. Το φαγητό σερβίρεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα!
Η κουζίνα είναι μέσα στον κυρίως χώρο στον οποίο μπαίνεις από τη μία πόρτα και βγαίνεις από την άλλη, που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του μαγαζιού. Όπως λέει και το τραγούδι «δύο πόρτες έχει η ζωή». Όλο και κάποιος περαστικός μουσικός θα περάσει από εκεί μέσα να τραγουδήσει λαϊκά τραγούδια, όπως γινόταν στις παλιές ταβέρνες.
Το «Δίπορτο» βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την πλατεία της Αγοράς στην οδό Σωκράτους 9 και Πλατείας Θεάτρου στο υπόγειο ενός νεοκλασικού κτιρίου. Είναι ανοιχτό από το πρωί έως αργά το απόγευμα, γύρω στις 7 μ.μ. Από τύχη θα βρεις αμέσως άδειο τραπέζι, αλλά γρήγορα θα εξυπηρετηθείς. Είναι τόσο φιλικό το περιβάλλον που ο χρόνος της αναμονής είναι ευχάριστος. Τον τελευταίο καιρό το ανακαλύπτουν όλο και περισσότεροι εραστές του παραδοσιακού και της καλοπέρασης.
Φωτογραφίες: Γ. Αλεξίου
Στον τοίχο μιας κολώνας πάνω από ένα τραπεζάκι είναι η φωτογραφία του Κώστα Βάρναλη του θρυλικού λογοτέχνη, ποιητή και δημοσιογράφου (1884-1974) που ήταν θαμώνας του οινομαγειρείου του Κυρ Μήτσου, που μας πληροφόρησε ότι καθόταν σε αυτό ακριβώς το σημείο. Όταν τον ρώτησα κάποτε ποια είναι η πιο όμορφη γυναίκα, μου αποκρίθηκε «η γυναίκα του άλλου»! Αλλά δεν ήταν ο μόνος που σύχναζε εκεί. Ανάμεσά στους επώνυμους που έτρωγαν εκεί ήταν και ο Δημήτρης Κωνσταντάρας και ο Βασίλης Τσιβιλίκας.
Η ιστορία του «Δίπορτου» ξεκινά στο ίδιο ακριβώς σημείο, τον προπερασμένο αιώνα, το 1875! Πριν από 144 χρόνια όταν άνοιξε το μαγαζί ο κυρ Μιχάλης. Στη δεκαετία του ’50, το 1957, ένας νέος από το Κάβο Ντόρο της Ευβοίας έρχεται στην Αθήνα και πιάνει δουλειά εκεί σε ηλικία 13 ετών. Είναι ο κυρ Μήτσος που γίνεται το δεξί χέρι του αφεντικού. Είναι νέος δραστήριος και φιλότιμος. Έτσι όταν πεθαίνει ο κυρ Μιχάλης από εγκεφαλικό το 1991 αναλαμβάνει το μαγαζί ο σημερινός ιδιοκτήτης του και το διατηρεί έως σήμερα χωρίς να έχει κάνει παρεμβάσεις στο χώρο.
Φορά μια κάτασπρη καθαρή πουκαμίσα εργασίας, μαγειρεύει και σερβίρει ο ίδιος κι έχει ένα νεαρό βοηθό. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο κυρ Μήτσος είναι μουστακαλής, κιμπάρης και αεικίνητος «νεαρός» 73 ετών σήμερα. Το οινομαγειρείο του σερβίρει υπέροχη φάβα, φασολάδα, κουκιά, ρεβίθια, γίγαντες, σαλάτα, φρέσκα μικρά ψάρια και καλό κρασί ανάμεσα στα εδέσματα και εναλλασσόμενο μενού, όπως κριθαράκι με μοσχάρι την ημέρα που έγινε το ρεπορτάζ. Το φαγητό σερβίρεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα!
Η κουζίνα είναι μέσα στον κυρίως χώρο στον οποίο μπαίνεις από τη μία πόρτα και βγαίνεις από την άλλη, που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του μαγαζιού. Όπως λέει και το τραγούδι «δύο πόρτες έχει η ζωή». Όλο και κάποιος περαστικός μουσικός θα περάσει από εκεί μέσα να τραγουδήσει λαϊκά τραγούδια, όπως γινόταν στις παλιές ταβέρνες.
Το «Δίπορτο» βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την πλατεία της Αγοράς στην οδό Σωκράτους 9 και Πλατείας Θεάτρου στο υπόγειο ενός νεοκλασικού κτιρίου. Είναι ανοιχτό από το πρωί έως αργά το απόγευμα, γύρω στις 7 μ.μ. Από τύχη θα βρεις αμέσως άδειο τραπέζι, αλλά γρήγορα θα εξυπηρετηθείς. Είναι τόσο φιλικό το περιβάλλον που ο χρόνος της αναμονής είναι ευχάριστος. Τον τελευταίο καιρό το ανακαλύπτουν όλο και περισσότεροι εραστές του παραδοσιακού και της καλοπέρασης.
Φωτογραφίες: Γ. Αλεξίου
