Ο Νίκος Αβαγιανός πριν από μερικά χρόνια μίλησε στο ogdoo.gr για στιγμές της προσωπικής του διαδρομής, στεκόμενος, μεταξύ άλλων, στις ιδιαίτερες περιπτώσεις της Βίκυς Μοσχολιού και της Έλλης Λαμπέτη.
Μάλιστα ειδικά για την πρώτη, κατά καιρούς ο πολυπράγμων καλλιτέχνης έχει παρουσιάσει ξεχωριστά αφιερώματα. Στο video αναφέρεται στην τελευταία παράσταση της Μοσχολιού στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος ενώ για την δεύτερη, πάντα στην κάμερα, εξομολογείται την ιδιότυπη γνωριμία τους.
Είπε ακόμη στη συνέντευξή του στον γράφοντα, ο Νίκος Αβαγιανός:
«Πήγα στη δραματική σχολή πριν καν τελειώσω το εξατάξιο Γυμνάσιο. Τελείωσα το σχολείο ταυτόχρονα με τη σχολή. Ξεκίνησα σαν κομπάρσος στο Θέατρο Ακροπόλ. Χόρεψα σε μικρορολάκια σε όλα τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Ο Δαλιανίδης, επειδή με ήξερε από παιδί, είχαμε μεγαλώσει στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών, με δήλωνε σαν χορευτή, γιατί το μεροκάματο του χορευτή ήταν μεγαλύτερο από του ηθοποιού. Δίχως να έχω κάνει ποτέ μου χορό στην παράσταση «Οι Εραστές του Ονείρου» στο θέατρο Βέμπο το όνομα φιγουράριζε στη μαρκίζα ως σολίστ. Είχα το ρυθμό μέσα μου. Μετά συνεργάστηκα με την Έλλη Λαμπέτη στη «Γλυκιά Ίρμα» και στο «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ.
Ακολούθησαν κι άλλες σημαντικές παραστάσεις ώσπου απρόσμενα το τραγούδι μπήκε στη ζωή μου. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γινόμουν τραγουδιστής. Πήγαινα σε μια εξαιρετική δασκάλα που μου είχε συστήσει η Δήμητρα Γαλάνη για να βελτιώσω τις επιδόσεις μου στα μιούζικαλ. Ένα βράδυ βρέθηκα στα μπουζούκια, στην «Αδυναμία» του Λευτέρη Ψιλόπουλου. Στην παρέα θέλαν να μου κάνουν πλάκα, και είπαν στον Ψιλόπουλο πως τραγουδάω. Εκείνος με γνώριζε σαν θαμώνα, πήγαινα συχνά εκεί με τη Λάσκαρη και το Βοσκόπουλο και άλλως γνωστούς «ξενύχτες». Πλάκα στην πλάκα, με άκουσε, του άρεσα και κάπως έτσι, το 1974 βρέθηκα στην πίστα. Άρχισα να φτιάχνω ένα όνομα σαν ερμηνευτής και βρέθηκα στου «Καρουσάκη», που τότε είχε τα μεγάλα του σουξέ. Εκεί γνώρισα την αγαπημένη μου Πίτσα Παπαδοπούλου.
Μετά δούλεψα με τον Καφάση και την Άννα Χρυσάφη. Αργότερα συνεργάστηκα με τη Μοσχολιού, τον Μπιθικώτση… Στη «Φαντασία» δούλεψα με τον Διονυσίου… Αλλά και με τον Τσιτσάνη, τη Μπέλλου, τη Σακελλαρίου, τη Τζένη Βάνου, τον Κόκοτα μοιραστήκαμε το ίδιο πάλκο.
Επίσης συνόδευσα τη Βίκυ στην τελευταία ζωντανή εμφάνιση στο Regency Casino της Θεσσαλονίκης. Ήμουν μαζί της κατόπιν δικής της πρότασης. Πάντα όμως θεωρούσα τον εαυτό μου ηθοποιό που προσπαθεί να ερμηνεύσει το τραγούδι, το στίχο, την ατμόσφαιρα, την αλήθεια του».
Μάλιστα ειδικά για την πρώτη, κατά καιρούς ο πολυπράγμων καλλιτέχνης έχει παρουσιάσει ξεχωριστά αφιερώματα. Στο video αναφέρεται στην τελευταία παράσταση της Μοσχολιού στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος ενώ για την δεύτερη, πάντα στην κάμερα, εξομολογείται την ιδιότυπη γνωριμία τους.
Είπε ακόμη στη συνέντευξή του στον γράφοντα, ο Νίκος Αβαγιανός:
«Πήγα στη δραματική σχολή πριν καν τελειώσω το εξατάξιο Γυμνάσιο. Τελείωσα το σχολείο ταυτόχρονα με τη σχολή. Ξεκίνησα σαν κομπάρσος στο Θέατρο Ακροπόλ. Χόρεψα σε μικρορολάκια σε όλα τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Ο Δαλιανίδης, επειδή με ήξερε από παιδί, είχαμε μεγαλώσει στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών, με δήλωνε σαν χορευτή, γιατί το μεροκάματο του χορευτή ήταν μεγαλύτερο από του ηθοποιού. Δίχως να έχω κάνει ποτέ μου χορό στην παράσταση «Οι Εραστές του Ονείρου» στο θέατρο Βέμπο το όνομα φιγουράριζε στη μαρκίζα ως σολίστ. Είχα το ρυθμό μέσα μου. Μετά συνεργάστηκα με την Έλλη Λαμπέτη στη «Γλυκιά Ίρμα» και στο «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ.
Ακολούθησαν κι άλλες σημαντικές παραστάσεις ώσπου απρόσμενα το τραγούδι μπήκε στη ζωή μου. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γινόμουν τραγουδιστής. Πήγαινα σε μια εξαιρετική δασκάλα που μου είχε συστήσει η Δήμητρα Γαλάνη για να βελτιώσω τις επιδόσεις μου στα μιούζικαλ. Ένα βράδυ βρέθηκα στα μπουζούκια, στην «Αδυναμία» του Λευτέρη Ψιλόπουλου. Στην παρέα θέλαν να μου κάνουν πλάκα, και είπαν στον Ψιλόπουλο πως τραγουδάω. Εκείνος με γνώριζε σαν θαμώνα, πήγαινα συχνά εκεί με τη Λάσκαρη και το Βοσκόπουλο και άλλως γνωστούς «ξενύχτες». Πλάκα στην πλάκα, με άκουσε, του άρεσα και κάπως έτσι, το 1974 βρέθηκα στην πίστα. Άρχισα να φτιάχνω ένα όνομα σαν ερμηνευτής και βρέθηκα στου «Καρουσάκη», που τότε είχε τα μεγάλα του σουξέ. Εκεί γνώρισα την αγαπημένη μου Πίτσα Παπαδοπούλου.
Μετά δούλεψα με τον Καφάση και την Άννα Χρυσάφη. Αργότερα συνεργάστηκα με τη Μοσχολιού, τον Μπιθικώτση… Στη «Φαντασία» δούλεψα με τον Διονυσίου… Αλλά και με τον Τσιτσάνη, τη Μπέλλου, τη Σακελλαρίου, τη Τζένη Βάνου, τον Κόκοτα μοιραστήκαμε το ίδιο πάλκο.
Επίσης συνόδευσα τη Βίκυ στην τελευταία ζωντανή εμφάνιση στο Regency Casino της Θεσσαλονίκης. Ήμουν μαζί της κατόπιν δικής της πρότασης. Πάντα όμως θεωρούσα τον εαυτό μου ηθοποιό που προσπαθεί να ερμηνεύσει το τραγούδι, το στίχο, την ατμόσφαιρα, την αλήθεια του».
