Ο Γιάννης Αγγελάκας είναι ο αναρχικός ποιητής της γενιάς μας

Τα τραγούδια του στις Τρύπες αλλά και αργότερα, είναι από τα πιο διαχρονικά της ελληνόφωνης ροκ μουσικής σκηνής
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Ένα τραγούδι αποτελείται από δύο μέρη. Από τη μουσική και από τους στίχους. Πάντα αγαπούσα τις όμορφες μελωδίες, όμως είμαι από αυτούς που δίνουν μεγάλη σημασία στα λόγια, στις ιστορίες, στα νοήματα, γι’ αυτό άλλωστε και παράτησα την κιθάρα αλλά αγαπώ να γράφω στιχάκια.

Ο Γιάννης Αγγελάκας είναι ένας ροκ ερμηνευτής, ένας τύπος που θα ήθελες να πιεις μαζί του μία μπύρα και να αναλύσεις τις μικρές (και τις μεγάλες) φιλοσοφίες της ζωής. Εκείνος το έχει ήδη κάνει πάντως στα κομμάτια που έχει δημιουργήσει, αφού εκτός από όλα τα προηγούμενα είναι και ένας εξαιρετικός ποιητής.

Και όσο ήταν στις Τρύπες, αλλά και μετά από αυτές, στους στίχους του έβαλε τα πιο σκληρά και όμορφα λόγια, για τον έρωτα, την εξέγερση, τα όνειρα, τον φόβο και την δύναμη, για την ουσία αυτής της ζωής. Η «μουσική των άστρων είναι άγρια» και σκέψου πως κανείς άλλος δεν σκέφτηκε να το πει πριν από αυτόν. «Σηκώθηκα και ήσυχα στα δέντρα προσευχήθηκα ν’ αντέχουμε στις πιο βαθιές χαρές, κι όλη τη νύχτα αφρίζαμε, ποτάμια που γυρίζαμε, ψηλά στις αρχικές μας τις πηγές», γράφει μαζί με τον Βελιώτη και ποτέ ξανά δεν έγινε παρόμοια περιγραφή μίας ερωτικής πράξης τόσο άρτια και έντονα, χωρίς ίχνος χυδαιότητας.

«Πες μου πώς γίνεται η αγάπη να ζει απ’ τη λέξη εχθρός και πώς θα βρω τη σωτηρία σκυμμένος και βουβός», λέει στο «Αιρετικό» του, κάνοντας μία αναφορά - καταγγελία στο μίσος από όπου και αν προέρχεται και έναν υπαινιγμό για την υποδούλωση του σύγχρονου ανθρώπου. Στα live του, η χαρακτηριστική του φωνή που μοιάζει σαν ενός άτακτου ξωτικού που ξεπροβάλλει μέσα από τις φυλλωσιές και τα αιρετικά ουρλιαχτά του ντύνουν ακόμη πιο ταιριαστά την ποιητική του κραυγή.

Το δυνατό (και μουσικά) «Ακούω την αγάπη» είναι ο ροκ ύμνος σε κάθε αγάπη αλλά περισσότερο στον βαθύ έρωτα. Ποιος μπορεί να ακούσει «τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου, τις πολιτείες και τους ανθρώπους, που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου» και να το εκφράσει έτσι ακριβώς όπως ακούγεται στην ψυχή του; Ο Γιάννης Αγγελάκας ποιεί τον λόγο με τον τρόπο που του αξίζει, λέγοντας τα πιο ουσιαστικά με λέξεις εύστοχες, εύηχες, περίτεχνα δεμένες μεταξύ τους, ακόμη και σκληρές. Η αλήθεια εμπεριέχει την σκληρότητα άλλωστε. Και η ποίηση αυτή είναι αληθινή.

«Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης, με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία, όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης, παθαίνουν αμνησία». Το τραγούδι αυτό, από το 1985 που γράφτηκε από τον Γιάννη για να τραγουδηθεί από τον ίδιο ως μέλος ακόμη στις Τρύπες, παραμένει έως και σήμερα πολύ πιο μπροστά από κάθε εποχή, αντικατοπτρίζοντας την χαύνωση, τη νάρκωση, την αδράνεια, τον μη ξεσηκωμό, και τελικά την «Αμνησία».

Προσωπική μου γνώμη είναι πως δεν υπάρχει πιο ενδιαφέρον από το να γράφουν οι άνθρωποι για τη δική τους εποχή. Η τέχνη είναι που καθρεφτίζει την αλήθεια, όσο φανταστική και αν μοιάζει στην πρώτη της ανάγνωση. Μάλλον έτσι γράφεται η ανθρώπινη ιστορία, όλα τα άλλα τελικά γίνονται απλώς εξεταστέα ύλη στο Γυμνάσιο. «Ο χαμένος τα παίρνει όλα» γράφει ο Αγγελάκας το 2003 και η Ελλάδα του 2003 με αυτή του 2017 μοιάζουν τόσο πολύ δεν βρίσκετε; «Τώρα θυμώνεις, ξεφυσάς κι όλο ρωτάς, πού σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα». Πού; Κάπου ενδιάμεσα, το 2013, στιχουργεί τις «Τηλεντρόγκες», λέγοντας «Ψάχνω αφέντη να τον πείσω, ψάχνω τσίρκο να με πάρει, εγώ που’ λεγα θα ζήσω, σαν ελεύθερο λιοντάρι». Μικρές οι νοηματικές αποστάσεις.

«Ταξιδιάρα ψυχή», «Σαράβαλο», «Χάρτινο τσίρκο», «Πόθοι», «Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι» και άλλα πολλά. Κανένα όμως δεν έχει την ενέργεια του «Σιγά μην κλάψω». Εντάξει εδώ υποκλίνομαι και στην μουσική. Σπαραγμός. Ελευθερία. Μέθη. Βαθιά αντιεξουσιαστικό και ορμητικό, με μια οργή και μια ευγένεια μαζί. Συνηθίζεται να συνοδεύει μουσικά αριστερές κινητοποιήσεις της νεολαίας και να παίζεται σε συναυλίες, με το κοινό να φωνάζει αντιφασιστικά συνθήματα. Το είχε τραγουδήσει και ο Παύλος Φύσσας με τον δικό του τρόπο.

Μπορεί ο Γιάννης Αγγελάκας με τις performance του με τις Τρύπες να έγραψε ιστορία στην ελληνική μουσική, όμως αυτό που ξεχνούν οι πολλοί είναι η ποιητική του υπόσταση που είναι εφάμιλλη της εκρηκτικής σκηνικής του παρουσίας.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!