Μανώλης Ρασούλης & Πέτρος Βαγιόπουλος - 5 Δίσκοι 1 Ιστορία

ακόμη φορά αφουγκράζεται τις εξελίξεις και οραματίζεται το δικό του ερωτοκοινωνικό καθεστώς

ΠΟΤΕ ΒΟΥΔΑΣ ΠΟΤΕ ΚΟΥΔΑΣ (1986)

Το κεφάλαιο του νέου λαϊκού τραγουδιού, που άνοιξε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 η «Εκδίκηση Της Γυφτιάς», οφείλει τα μέγιστα στην παρουσία και πάνω απ’ όλα στην ικανότητα του Μανώλη Ρασούλη να αποτυπώνει έμμετρα στο αυστηρό τραγουδιστικό πλαίσιο βαθύτερες φιλοσοφικές αναζητήσεις και σταθερές αλλά και τη νεορεαλιστική διάθεση του να καταπιάνεται με την κοινωνική, την πολιτική, την πολιτιστική και ενίοτε την αθλητική (ως παλιός ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ και του Ηρόδοτου) πραγματικότητα της χώρας. Κινείται με ευελιξία σε νεολογισμούς και λεκτικά σχήματα απίστευτης δυναμικής και ευστοχίας. Με το «Πότε Βούδας Πότε Κούδας» εδραιώνεται η συνεργασία Ρασούλη- Βαγιόπουλου. Το ομώνυμο τραγούδι απογειώνεται κυρίως έπειτα από μια συναυλιακή δισκογράφηση του με τον πρώτο διδάξαντα, Νίκο Παπάζογλου. Φτάνει μέχρι και το τελευταίο ελληνάδικο μπαράκι της επικράτειας, κρατώντας αμείωτο το ρυθμό της επιτυχίας του μέχρι σήμερα. Το «Νιώσε με», με τη φωνή του Μανώλη Ρασούλη, μια ιδιαίτερη μπαλάντα, ξεχωρίζει σαν μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του νεότερου τραγουδιού. Το «Να 'χα την ξύπνια μηχανή», με τη Χριστίνα Μαραγκόζη και τον Αντώνη Βαρδή, είναι μια γλυκιά ερωτική επινόηση μετά το χωρισμό. Τα τραγούδια «Πάνω τάξη κάτω τάξη», «Όλα στη ζωή είναι ρόλοι», «Ο ισοβίτης» και «Ερωτόσημο θα βάλω» ακούγονται με τις φωνές των δημιουργών, τα «Τσερνομπιλιές» και «Πρωθυπουργός να γίνω» με τη Γλυκερία και το ζεϊμπέκικο «Όποιος δεν είναι αμαρτωλός» με τον Λεωνίδα Βελή. Στο δίσκο κυρίαρχος ο ήχος του τζουρά από τον Ναπολέοντα Μουλιάκο, φίλο και συντοπίτη του συνθέτη, και οι κιθάρες του Παναγιώτη Καλατζόπουλου, ο οποίος υπογράφει μαζί με τον Πέτρο Βαγιόπουλο την ενορχήστρωση.

ΒΑΛΚΑΝΙΖΑΤΕΡ (1995)

Μετά τον Λοΐζο, τον Ξυδάκη και τον Νικολόπουλο, ο Βαγιόπουλος γίνεται ο βασικός συνθέτης των στίχων του Μανώλη Ρασούλη, ο οποίος για μία ακόμη φορά αφουγκράζεται τις εξελίξεις και οραματίζεται το δικό του ερωτοκοινωνικό καθεστώς, με το «Βαλκανιζατέρ». Τον πρωτότυπο όρο του Ρασούλη, που πρωτοεμφανίστηκε το 1985 στο σημείωμά του στο δίσκο «Εσύ Κι Αν Γίνεις Υπουργός Εγώ θα Σ’ Αγαπάω», δανείστηκε αργότερα, ως τίτλο για την ταινία του, ο σκηνοθέτης Σωτήρης Γκορίτσας. Εδώ παίρνει σάρκα και οστά στο ρυθμό των δύο τετάρτων που γρηγορεύουν και γίνονται ξέφρενο χασαποσέρβικο. Πολυπολιτισμικός και πολυφωνικός, ο δίσκος χαίρει της ερμηνευτικής υποστήριξης της Ελένης Βιτάλη («Τίποτα δεν χάνεται», «Βαλκανιζατέρ»), της Γλυκερίας («Δυο, δυο ποτέ»), του Πασχάλη Τερζή («Ο άντρας με το χωρισμό πονάει περισσότερο»), του Πέτρου Γαϊτάνου, του Λάμπρου Καρελά, του Θοδωρή Παπαδόπουλου, του Αγάθωνα Ιακωβίδη και του Ανδρέα Καρακότα. Ο Βαγιόπουλος κρατά και εδώ ζωηρούς τους ρυθμούς, επεξεργαζόμενος, με τον εξωστρεφή τρόπο του, τη λαϊκή μούσα και όποτε χρειάζεται συγκρατημένα έλκει στοιχεία από τη δυτική επιρροή του.

ΣΕΛΟΤΕΪΠ [1997)

Όπως ομολογεί στο ένθετο του cd ο Πέτρος Βαγιόπουλος, το «Σελοτέιπ» έχει μουσικά στοιχεία και από τους τρεις προηγούμενους δίσκους του με τον Ρασούλη, αλλά και ιδιαίτερα δικά του. Ρυθμούς, σκοπούς, φωνές, που έρχονται από διαφορετικές κατευθύνσεις και παρέες, αλλά συναντιούνται σε μια, με συνδετική ύλη, όχι το σελοτέιπ, αλλά την έμπνευση των δημιουργών. Ο Ορφέας Περίδης σημάδεψε με την ερμηνεία του το «Βαλς» στη μετάβαση του 2000, ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας συμφωνούν με τον Ρασούλη στο διαχρονικό «Κακοί ντυθήκανε καλοί και πιάσαν εξουσία», η Γλυκερία λάμπει στην «Μπαλάντα της ευτυχίας», η Ναταλί Ρασούλη παίρνει το δισκογραφικό βάπτισμα του πυρός με τη «Ρέμβη» και το ομώνυμο του δίσκου, ο Κώστας Μακεδόνας μια ματιά κι ένα φιλί της αγαπημένης του τα κοστολογεί περί τα 60 δισ. δολάρια, ο Αντώνης Καφετζόπουλος με ή χωρίς τη Zo λί άφησε το γάμο και πήγε για πουρνάρια, ενώ ο ίδιος ο Ρασούλης, με αφορμή τη βροχή του ’95 και την πλημμύρα στα υπόγεια του Περισσού, κάνει ένα ιστορικό (και όχι μόνο) σχόλιο με το τραγούδι «Στου Ρέντη έπεσε βροχή». Συμμετέχουν ακόμη ο Ανδρέας Καρακότας, ο Αγάθωνας Ιακωβίδης, η Κατερίνα Σιάπαντα και ο Γιάννης Εμμανουηλίδης.

ΣΤΟ ΝΟΗΜΑΤΟΥΡΓΕΙΟ (ΜΑΓΚΑΣ ΕΠΙΖΩΝ) (1998)

Με κεντρικό όργανο το τρίχορδο μπουζούκι του Μανώλη Πάππου ξετυλίγεται ο φιλοσοφικός διάλογος ανάμεσα στον παλιό μάγκα (Γιώργο Ξηντάρη) και στον νέο (Γιώργο Λίζο), με τις εμβόλιμες παρεμβάσεις των δημιουργών και της χορωδίας, που, ως χορός σε αρχαία τραγωδία, υπενθυμίζουν σε όλη τη διάρκεια του δίσκου πως «Ο μάγκας ζει στην πέμπτη εποχή». Η λέξη μάγκας παραπέμπει κατευθείαν στο ρεμπέτικο, που είναι μια βασική μουσική παράμετρος του δίσκου. Εν αρχή ην το νόημα και ακολούθως το ερώτημα πού βρίσκεται αυτό. Οι απαντήσεις πολλές. Μια απ' αυτές και ο εν λόγω δίσκος, έμμεση αναφορά στον άγνωστο Χ, στους γνωστούς και αγαπημένους, που, είτε με την παρουσία τους είτε με το έργο τους, στάθηκαν δάσκαλοι. Έτσι προέκυψαν και οι κεντρικοί ήρωες. Ο επιζών μάγκας (που κι αυτός πρωτοεμφανίστηκε το 1985 στον «Υπουργό», όταν ο Ρασούλης παρέδωσε το στιχουργικό υλικό του «Νοηματουργείου» στο συνθέτη για μελοποίηση) και ο πνευματικός του γιος, το άγιο νόημα και η μυστική σκυτάλη. Τα διαδραματιζόμενα εδώ είναι συγκινητικά, δοσμένα με τον ζευγαρωτό δεκαπεντασύλλαβο και θυμίζουν τη δημοτική παράδοση και τις μαντινάδες της Κρήτης. Στο δίσκο περιέχονται και τρία οργανικά, γραμμένα σε διαφορετικές περιόδους, που συμπληρώνουν έναν από τους πιο ιδιαίτερους δίσκους του Βαγιόπουλου και του Ρασούλη, ο οποίος αδικήθηκε από τις συγκυρίες, αλλά και την αμηχανία του ραδιοφώνου να παρακολουθήσει τέτοιες concept συλλήψεις.

ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙΣ ΜΕΣ ΣΤΗΝ KINΑ ΤΣΑΚΙ ΤΣΑΝ; (2000)

Αρθρώνοντας ένα σύγχρονο και ταυτόχρονα σύνθετα συναισθηματικό τραγουδοποιητικό λόγο, ο δίσκος ξεκινά με τον Μανώλη Ρασούλη να απαντά στον Μάνο Χατζιδάκι και να επιμένει πως «Αυτός ο κόσμος μπορεί ν' αλλάξει Κεμάλ». Κατόπιν, η Νένα Βενετσάνου επεξεργάζεται την έννοια της «Μαμάς μας της Αγοράς» και ο Ορφέας Περίδης «μελαγχολεί» στα «Ρώσικα μάτια», αποδίδοντας το ρόλο του επί πληρωμή θύτη και εραστή σε μια ποιητική αδεία συναισθηματική κατάθεση του δημιουργού, που περισσότερο αποτύπωνε εκείνο το πολιτικό και κυρίως πολιτισμικό σοκ του 1991. Η Γλυκερία αποφαίνεται πως «Άλλο η Ελλάδα, Άλλο οι Έλληνες», που τους αναζητεί από τον Καύκασο και την Αφρική μέχρι την Αστόρια, το Μόντρεαλ, το Σίδνεϊ και το Ντίσελντορφ. Ο Μανώλης Μητσιάς συνδυάζει τις «Εφτά νότες» με τα εφτά γράμματα τού σ' αγαπάω, ο Αντώνης Καφετζόπουλος αναρωτιέται «Τι άλλο ψάχνω στη ζωή», ενώ η Ναταλί Ρασούλη αποφεύγει να ανέβει στον «Πύργο ελέγχου». Ακόμη, ο Ρασούλης και πάλι μάς δίνει μια έξοχη πραγματεία για τον «Ήρωα» του Τούρκου σκηνοθέτη Γιλμάζ Γκιουνέι και τα Ημισκούμπρια προσφέρουν την «Ευθυμία» τους στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, στον οποίο συμμετέχουν επίσης, εκτός από τους δημιουργούς, ο Δημήτρης Μπάσης και ο Γιώργος Λίζος. Ένας ακόμη πολυσυμμετοχικός δίσκος του διδύμου Ρασούλη - Βαγιόπουλου, που ενορχηστρώθηκε από το συνθέτη, σε συνεργασία με τον Αλέξη Βάκη.