γνώση και ιδέες. Ας πούμε, πως, η διανόηση στη μουσική δεν είναι, μόνο, προνόμιο της ιστορίας. Όντας επί της ουσίας και με έντονη προσωπικότητα δημιουργός, βλέπει τη μουσική στις τρεις διαστάσεις της, επεξεργάζεται μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο το υλικό της τέχνης του και δομεί, αριστοτεχνικά, ένα «τραγούδι» που δεν είναι πάντα και το ευκολότερο για ακρόαση. Είναι σύγχρονος και συχνά μπροστά από την εποχή του, αυστηρός, αποφεύγοντας τις ευκολίες και τους αντίστοιχους συναισθηματισμούς, κανονικός, κατανοώντας, ενίοτε, ότι το τραγούδι είναι επικοινωνιακή και όχι μοναχική τέχνη, σύνθετος και παράξενος μαζί. Σίγουρα όχι και το πιο εύκολο πρόσωπο για να προσπαθήσεις, μέσ’ απ’ το έργο του, πάντα, να το αναλύσεις.
Γεννήθηκε στην πόλη των Χανίων όπου και έζησε μέχρι τα 17 του χρόνια και ενηλικιώθηκε στην Αθήνα. Έκτοτε, πλουτίζοντας την ωδειακή και δυτική του εμπειρία και ενεργοποιώντας τη μνήμη της παράδοσής του, συνέθεσε τον προσωπικό του μουσικό κώδικα, αξιοποιώντας ταυτόχρονα, στιχουργικά, την, συχνά, κοφτερή ματιά του για θέματα που αφορούν την σύγχρονη κατάσταση. Κουβαλά τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκι και τον Μαμαγκάκη, αλλά και τον Άκη Πάνου και τον Καλδάρα. Όμως, μην ψάχνεται, εδώ, για πρωτογενείς ομοιότητες, εντοπίσιμες «δια γυμνού οφθαλμού». Μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει έξι κύκλους τραγουδιών, ενώ, τέσσερα τραγούδια του ερμήνευσε η Αναστασία Μουτσάτσου και στίχους του μελοποίησαν ο Αλέξης Βάκης, ο Μιχάλης Νικολούδης και ο Μιχάλης Κουμπιός.
Ολοκληρωμένος δημιουργός , με εξαιρετική ενορχηστρωτική ικανότητα και φαντασία, που σηματοδοτούν την μουσική αυτονομία του έργου του, την οποία, τα τελευταία χρόνια, υποστηρίζει με πάθος, παρουσιάζοντας, αυστηρά, οργανικούς, μουσικούς κύκλους, (Ημερολόγιο: Largo, Θάλασσες Των Μικρών Λάμψεων, Άφοβοι-Έφηβοι) κρατώντας, συνειδητά, απόσταση από το τραγούδι.
Έχοντας προεργασία ως μουσικός και ενορχηστρωτής του Ξυδάκη, παρουσιάζει τα πρώτα τραγούδια του κοντά στο πνεύμα των μέχρι τότε εργασιών εκείνου, Κάιρο – Ναύπλιο – Χαρτούμ και άλλων, στον τελικό ήχο των οποίων είχε καθοριστική συμβολή. Κεντρικό τραγουδιστικό πρόσωπο η Ελένη Βιτάλη που ερμήνευσε, με τον γνωστό πληθωρικό της τρόπο, τα έξι από τα εννιά, συνολικά, τραγούδια. Σχεδόν δηλαδή, επρόκειτο για προσωπικό της δίσκο, απ’ τον οποίο ξεχωρίζουν τα Μια νύχτα μεθυσμένη και Η αγάπη είναι στα μαύρα, που, παρά τις ορατές αδυναμίες του ρεπερτορίου της, δεν υποστήριξε ποτέ στις ζωντανές εμφανίσεις της. Ο Μανώλης Γαλιάτσος τραγούδησε, δίνοντας τον δικό του, ιδιαίτερο, τόνο, το ομότιτλο και το Καληνύχτα ξανά και ο Νίκος Ξυδάκης το απτάλικο ζεϊμπέκικο Η καλύτερη στιγμή, όντως, μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου του οποίου υπήρξε και παραγωγός. Στο Φως του Αυγούστου εμφανίζεται ως μουσικός και ηχολήπτης, μαζί με τον Γιώργο Καρυώτη, ο Γιώργος Ανδρέου, από τους συνθέτες με συγγενική, τότε, αντίληψη για το ηχητικό αποτέλεσμα, ενώ το εξώφυλλο είναι του Αλέξη Κυριτσόπουλου και παραπέμπει στο γενικότερο αισθητικό κλίμα της Λύρας, για λογαριασμό της οποίας επιμελήθηκε αρκετά εξώφυλλα, αν και ο εν λόγω δίσκος εκδόθηκε από τη Sony.
Ένας από τους πιο ιδιαίτερους δίσκους της δεκαετίας του ’90 – για τον συνθέτη, σίγουρα, ο πιο προσωπικός. Για το ενιαίο, αδιάσπαστο κλίμα του. Για την δύναμη των λαϊκών τραγουδιστών όταν εντάσσονται και σκηνοθετούνται μέσα σ’ ένα περιβάλλον διαφορετικών, των εγνωσμένων, απαιτήσεων, εν προκειμένω την Πίτσα Παπαδοπούλου και τον Μπάμπη Τσετίνη. Για το νεαρό, αποκάλυψη τότε, Κώστα Παυλίδη και κυρίως για τον ίδιο τον Γαλιάτσο, που τόλμησε και πήρε, τελικά, πάνω του ερμηνευτικά τον μισό και πλέον δίσκο. Για τους σπουδαίους μουσικούς, Ζαχαρίου, Καραντίνη, Ρεμπούτσικα, Σαλέα, Χατζόπουλο και τις μουσικές σκηνές που τονίζουν διάλογους (Το τραγούδι του μικρού μόρτη, Κάρβουνο και χρυσάφι, Ο νόμος κι ο παράνομος) και σόλο ερμηνείες (Στην καθ’ ημάς ανατολή, Τραγούδια του αλλουνού, Δημοτικό τραγούδι, Του θανάτου οι ιππότες) έξω από κλισέ και συμβατικότητες. Για τους, χωρίς ελαφρότητες, στίχους, που, στην περίπτωση του Άντρες είναι μοναχοί στερεοποιούνται σε αλήθειες μιας πολλαπλής μοναδικότητας ιδιαίτερης και ασύγκριτης.
Η Τρίτη φορά είναι κι η φαρμακερή, που λένε. Με αυτό τον δίσκο τα τραγούδια του Γαλιάτσου γνωρίζουν εκτός από καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία – χωρίς να θέτουν σε αμφισβήτηση βασικές αρχές του. Μετά τους Άντρες... δίσκο για τρεις αντρικές και μια γυναικεία φωνές, ο συνθέτης, πραγματοποιεί το ακριβώς αντίθετο, ένα δίσκο για τρεις γυναικείες και μια αντρική – τη δική του – φωνές. Η Γλυκερία ερμήνευσε τα Κόκκινα χείλη το πρωί, Της αγάπης το μαντήλι και Το λάθος, η Ελένη Τσαλιγοπούλου τα Λιανοτράγουδο και Στην αγάπη δυο δεκάρες και η Νίκη Τσαϊρέλη τα λιγότερο ακουσμένα αλλά εξ ίσου ισχυρά Αν πειράχτηκα για κάτι, Καλός χρυσός και άγιος και Πριν ραγίσει η καρδιά. Δίσκος έντεχνης αναφοράς με στοιχεία από το δημοτικό και το λαϊκό τραγούδι, αυτό, που, σε γενικές γραμμές και πολύ απλοϊκά διατυπωμένα, είναι το βασικό μουσικό στίγμα του δημιουργού. Κάποιοι από τους καλύτερους σύγχρονους μουσικούς έπαιξαν τα εννιά τραγούδια και τρία οργανικά, ενώ, ο Αλέξης Κυριτσόπουλος σχεδίασε, όπως τις δυο προηγούμενες φορές, αλλά, και την αμέσως επόμενη, το εξώφυλλο.
Το Ασήμι του Μεσημεριού αντανακλάται στη φωνή της Νίκης Ξυλούρη, ως το αποτέλεσμα μιας ακόμη καλλιτεχνικής διαδικασίας και της ολοκλήρωσης ενός κύκλου. Ο δημιουργός αφουγκράζεται την αιωνιότητα της ελληνικότητας, με ήχους, χρώματα, φωνές και τοπία της πέτρας, του νερού και του φωτός, από τη Μακεδονία ως την Κρήτη. Ένας σπάνιος μουσικός βιότοπος, ένα σύμπαν που φανερώνεται κεχριμπαρένιο σαν τα ηλιόλουστα στάχυα του καλοκαιριού. Ένα παιχνίδι των αισθήσεων κι ένα τελετουργικό της απόλαυσης της προσωπικής του μουσικής εμπειρίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ηχογραφήθηκε από τις 10 Ιουνίου έως τις 22 Σεπτεμβρίου, ένα ολόκληρο καλοκαίρι!
Δεκατέσσερα τραγούδια για τον Νίκο Κουρουπάκη, που φλερτάρουν με το έντεχνο και κυρίως το λαϊκό ιδίωμα, με νεύρο και ένταση. Ερμηνευτικό πάθος και ανάλογη ορχηστρική υποστήριξη με κάποιες ενστάσεις για τους συνθετητές που αντικατέστησαν, αποδίδοντας κάπως ψεύτικα, κυρίως, το ακορντεόν και το μπάσο. Αρκετά καλά τραγούδια, κάποια από τα οποία ακούστηκαν και στα ραδιόφωνα, Τα κρυφά μας λόγια, Ο γυρισμός, Σαν Οδυσσέας αλλά και πολύ δυνατές στιγμές όπως το ζεϊμπέκικο Ζωή σε σβήνω και το, εντυπωσιακής σύλληψης, Γκέτο με την εκφραστική και μουσική ανατροπή, του, κυριολεκτικά, εκρηκτικού ρεφρέν.
