Ακολουθεί το κείμενο όπως δημοσιεύτηκε στις 5 Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς ή ανατρέξτε στην «πηγή» του εδώ.
“Η Νατάσσα Μποφίλιου, μέσα σε σύντομο διάστημα, κατάφερε να αναδειχθεί ως σύγχρονη ιέρεια του λεγόμενου έντεχνου τραγουδιού. Στις εμφανίσεις της, σε ατμοσφαιρικές αίθουσες και σκηνές, παρατηρείται το αδιαχώρητο ενώ ακόμη και μέντορες του ελληνικού τραγουδιού όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος αναγνωρίζουν την επάρκεια και το εκτόπισμά της. Γιατί;
Γιατί παίζει μόνη της, εκμεταλλευόμενη την απουσία προικισμένων ερμηνευτών στο χώρο και το είδος της.
Γιατί διαθέτει ικανότητες αλλά και θελκτική σκηνική παρουσία που δεν διστάζει να εγκλωβίζει σε απαγορευτικά κλισέ και συμπληγάδες.
Γιατί δεν «μασάει» και πορεύεται την στράτα της με τους συνεργάτες που καθιερώθηκε, τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο στους στίχους και τον Θέμη Καραμουρατίδη στις μελωδίες.
Γιατί κοιτάει πρωτίστως το σήμερα και λιγότερο το χτες.
Γιατί εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητες επικοινωνίας των καιρών μας μέσω του διαδικτύου και όχι μόνο.
Γιατί περισσότερο τραγουδάει και λιγότερο μιλάει.
Γιατί δεν «παραμυθιάζεται» από σειρήνες, μεγαλόσχημες προτάσεις και δελεαστικούς δεινόσαυρους που θέλουν να επωφεληθούν από την λάμψη και απήχησή της.
Γιατί είναι και τραγουδίστρια και «θηλυκό» και λειτουργεί αναλόγως, χωρίς υπερβολές από την μια αλλά και δίχως ψεύτικες σεμνοτυφίες από την άλλη.
Γιατί δεν χάνει ευκαιρία να στηρίζει το ρεπερτόριό της και να επιμένει στη ρότα της σε δύσκολους καιρούς.
Τα δύσκολα όμως έρχονται τώρα. Η καθιέρωση είναι στόχος ζηλευτός κι αξιοσημείωτος. Η παραμονή στην πρώτη γραμμή, και μάλιστα επί μακρόν, άθλος των ολίγων και εκλεκτών”.
Χαίρομαι που επιβεβαιώθηκαν οι «προβλέψεις» που μαζί με εμένα και άλλοι αρκετοί προέβλεπαν… Μένει όμως η ουσία της τελευταίας «ευχής!» Κι όπως περνούν οι στιγμές χαίρομαι και που το ogdoo.gr –μαζί με το Ogdoo Music Group- αποτελεί πλέον μια δυναμική πραγματικότητα στο χώρο του τραγουδιού κι ας μας έχουν πλιατσικολογήσει κατά καιρούς σε άπειρα ζητήματα, τρόπους και λεπτομέρειες, ταλαντούχοι «φίλοι και εχθροί».
Αυτά είναι άλλωστε παράσημα… για εμάς που βλέπουμε το τραγούδι αλλά και τα ανθρώπινα «αλλιώς!»
“Η Νατάσσα Μποφίλιου, μέσα σε σύντομο διάστημα, κατάφερε να αναδειχθεί ως σύγχρονη ιέρεια του λεγόμενου έντεχνου τραγουδιού. Στις εμφανίσεις της, σε ατμοσφαιρικές αίθουσες και σκηνές, παρατηρείται το αδιαχώρητο ενώ ακόμη και μέντορες του ελληνικού τραγουδιού όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος αναγνωρίζουν την επάρκεια και το εκτόπισμά της. Γιατί;
Γιατί παίζει μόνη της, εκμεταλλευόμενη την απουσία προικισμένων ερμηνευτών στο χώρο και το είδος της.
Γιατί διαθέτει ικανότητες αλλά και θελκτική σκηνική παρουσία που δεν διστάζει να εγκλωβίζει σε απαγορευτικά κλισέ και συμπληγάδες.
Γιατί δεν «μασάει» και πορεύεται την στράτα της με τους συνεργάτες που καθιερώθηκε, τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο στους στίχους και τον Θέμη Καραμουρατίδη στις μελωδίες.
Γιατί κοιτάει πρωτίστως το σήμερα και λιγότερο το χτες.
Γιατί εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητες επικοινωνίας των καιρών μας μέσω του διαδικτύου και όχι μόνο.
Γιατί περισσότερο τραγουδάει και λιγότερο μιλάει.
Γιατί δεν «παραμυθιάζεται» από σειρήνες, μεγαλόσχημες προτάσεις και δελεαστικούς δεινόσαυρους που θέλουν να επωφεληθούν από την λάμψη και απήχησή της.
Γιατί είναι και τραγουδίστρια και «θηλυκό» και λειτουργεί αναλόγως, χωρίς υπερβολές από την μια αλλά και δίχως ψεύτικες σεμνοτυφίες από την άλλη.
Γιατί δεν χάνει ευκαιρία να στηρίζει το ρεπερτόριό της και να επιμένει στη ρότα της σε δύσκολους καιρούς.
Τα δύσκολα όμως έρχονται τώρα. Η καθιέρωση είναι στόχος ζηλευτός κι αξιοσημείωτος. Η παραμονή στην πρώτη γραμμή, και μάλιστα επί μακρόν, άθλος των ολίγων και εκλεκτών”.
Χαίρομαι που επιβεβαιώθηκαν οι «προβλέψεις» που μαζί με εμένα και άλλοι αρκετοί προέβλεπαν… Μένει όμως η ουσία της τελευταίας «ευχής!» Κι όπως περνούν οι στιγμές χαίρομαι και που το ogdoo.gr –μαζί με το Ogdoo Music Group- αποτελεί πλέον μια δυναμική πραγματικότητα στο χώρο του τραγουδιού κι ας μας έχουν πλιατσικολογήσει κατά καιρούς σε άπειρα ζητήματα, τρόπους και λεπτομέρειες, ταλαντούχοι «φίλοι και εχθροί».
Αυτά είναι άλλωστε παράσημα… για εμάς που βλέπουμε το τραγούδι αλλά και τα ανθρώπινα «αλλιώς!»
