Ελένη Βιτάλη: H πιο ροκ λαϊκή ερμηνεύτρια!

Μία γυναίκα, ευάλωτη και δυνατή μαζί, μία τραγουδίστρια από αυτές που μετράς στα δάχτυλα του ενός χεριού.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Αν ήταν να διαλέξω τη ελληνική γυναικεία φωνή που με αγγίζει περισσότερο, ίσως να μην ήταν απλώς μία άρτια κρυστάλλινη φωνή, χωρίς ίχνος απόκλισης από τους μουσικούς κανόνες, ίσως να ήταν μία φωνή, περισσότερο μπάσα (εκτός από την εξαίρεση της Αρβανιτάκη, έχω αδυναμία στα μπάσα, βλ. Αλεξίου), με μία ζεστή χροιά, με λυγμό, με μεγάλη αλλά γλυκιά (και όχι τσιριχτή) έκταση, μια φωνή με αλήθεια. Ίσως να ήταν η φωνή της Ελένης Βιτάλη. Που έχει τόσο βελούδο όσο χρειάζεται, που μοιάζει ανεπιτήδευτη, αλλά έχει μια στιβαρότητα ασύγκριτη. Που έχει ευαισθησία και επιθετικότητα σε ισόποσες δόσεις. Ακριβώς όπως συμβαίνει και με την κυρία που την φέρει. Νομίζω ότι η κυρία Βιτάλη είναι λίγο και από τα δύο. Όμως περισσότερο από όλα, νομίζω ότι είναι ένας άνθρωπος πάντα σύγχρονος της εποχής του και λίγο πιο μπροστά, που μπορεί να τσαλακωθεί, με χιούμορ, με εξωστρεφή προσωπικότητα και φυσικά μία καλλιτέχνιδα, με μεγάλα τραγούδια στο ενεργητικό της.

Από τη φύση της ελεύθερο πνεύμα, μεγαλωμένη «νομαδικά», πλάι στον πατέρα της Τάκη Λαβίδα, δεξιοτέχνη στο σαντούρι, και τη μητέρα της Λούση που τραγουδούσε σε πανηγύρια, η Ελένη Βιτάλη έχει υπηρετήσει το λαϊκό και το έντεχνο τραγούδι, προσθέτοντάς του κάτι που του έλειπε. Ή ακόμη περισσότερο, δημιουργώντας ένα μοναδικό δικό της ύφος. Το να ανήκεις σε ένα είδος σημαίνει κάτι, το να ανήκει ένα είδος - ή έστω ένα από τα ύφη του - σε σένα, ω, σημαίνει πολλά. Με την παρουσία της στην ελληνική μουσική, δημιούργησε κάτι σαν σχολή. Με την προσωπικότητά της και με κάποιες περιπέτειες που είχε με εξαρτήσεις, τις οποίες έχει παραδεχτεί και η ίδια, έχει διχάσει. Εγώ, βέβαια, είμαι στην πλευρά των υποστηρικτών. Γενικά, υποστηρίζω τους ανθρώπους που είναι ειλικρινείς, αλλά με όλα τους, με τα πάθη και τις αδυναμίες τους, που ζουν, που κάνουν λάθη, που μαθαίνουν από αυτά, μπορεί να είναι και οι μόνοι που ξέρουν κάτι παραπάνω, μπορεί και όχι. Μπορεί εγώ να μην είμαι έτσι, γι’ αυτό.

Το Τραγούδι των Γύφτων έχει τα πιο σπαρακτικά γυρίσματα, είναι και ο κόσμος των Ρομά, που πάντα μου προκαλούσε ενδιαφέρον, το Ίσως φταίνε τα φεγγάρια, σε μουσική Νότη Μαυρουδή, που είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια -μία γυναίκα, μία μοναξιά, μία αναμονή, μια ματαιότητα, τα φεγγάρια και οι άλλοι, που πάντα θα σε κοιτούν σαν να είσαι τρελός, μόνο και μόνο γιατί είσαι λίγο πιο ανθρώπινος και τρωτός.

Το δίχτυ, τραγουδισμένο από εκείνη, καλύτερο από κάθε άλλη του ερμηνεία. Συγκλονιστικά έχει πει φυσικά και το Μακριά μου να φύγεις, αμανέ, που λίγες τραγουδίστριες μπορούν να ερμηνεύσουν, πλησιάζοντάς την έστω και λίγο. Η Κιβωτός που έγραψε μόλις γεννήθηκε ο γιος της και το σκληρό Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα, με τα ψεύτικα χαμόγελα της νύχτας. Έπειτα, η Ταχεία, που μιλά για την αγάπη που πρέπει να προλάβεις και το Ένα χειμωνιάτικο πρωί, σε δικούς της στίχους και μουσική, που μέσα στην λιτότητά του, περικλείει τον συμβολισμό της απόφασης, του θάρρους, της προσωπικής αλλαγής, όμως ταυτόχρονα και της δεύτερης σκέψης, του συναισθηματισμού, που πάντα θα μας πηγαίνει ένα βήμα πίσω ή και ένα βήμα μπροστά, ποιος ξέρει.

Πάμε γι’ άλλες πολιτείες αναρχικές, να βρεθούμε σ’ απεργίες προσωπικές τραγουδά και νομίζω ότι το κομμάτι αυτό του Σπανουδάκη, που το πρωτοάκουσα όταν ήμουν 4 χρονών, θα είναι για πάντα ένα από τα πιο οικεία τραγούδια στα αυτιά μου, μαζί με το Εξαρτάται της Αλεξίου, το Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ της Πρωτοψάλτη και όλα τα συναφή της δεκαετίας που ήρθα σε αυτόν τον κόσμο.

Ένα κορίτσι που τραγούδησε για πρώτη φορά σε ένα πανηγύρι μαζί με την μητέρα της, που έκανε δισκογραφία, συμμετέχοντας σε έναν δίσκο με την Μπέλλου, από την πρώτη του ακρόαση κιόλας. Μία γυναίκα, ευάλωτη και δυνατή μαζί, μία τραγουδίστρια από αυτές που μετράς στα δάχτυλα του ενός χεριού. Με οδηγό στα πρώτα βήματα της μουσικής της πορεία τον περίφημο Πατσιφά, με ένα κρατημένο σημείωμα της Κατερίνας Γώγου, που προμήνυε την αυτοκτονία της, με πολλές ιστορίες να πει, με συνεργασίες σημαντικές, με ροκ καρδιά. Είναι μία ροκ λαϊκή ερμηνεύτρια και δεν υπάρχει τίποτα οξύμωρο σε αυτό. Γιατί ροκ για μένα δεν είναι μόνο ένα είδος μουσικής, αλλά συχνά, πολύ πιο ουσιαστικά είναι ο τρόπος που ερμηνεύεις και πρεσβεύεις οποιοδήποτε άλλο είδος και οτιδήποτε άλλο στη ζωή σου. Και γιατί το σωστό λαϊκό, όπως και το ρεμπέτικο, (οφείλουν να) είναι ροκ.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!