Από τις 18 Ιανουαρίου του 1915 που είδε το φως της ζωής στα Τρίκαλα, ως τις 18 Ιανουαρίου του 1984, όταν από το Λονδίνο που νοσηλευόταν, ξεκίνησε το ταξίδι του για το πάλκο των αθανάτων, αναμόρφωσε το ρεμπέτικο τραγούδι και το μετέτρεψε σε τραγούδι όλου του ελληνικού λαού…
Οι εμφανίσεις του μπροστά στον τηλεοπτικό φακό δεν ήταν πολλές. Πέρα από τη συμμετοχή του σε κάποιες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου στα χρόνια του ’50 και του ’60, υπάρχουν κάποιες λιγοστές παρουσίες του Βασίλη Τσιτσάνη, στη δεκαετία του ’70 και στα πρώτα χρόνια του ’80.
Το καλοκαίρι του 1984, λίγους μήνες μετά το θάνατό του, προβλήθηκαν στην κρατική τηλεόραση τέσσερα ωριαία αφιερώματα στο μεγάλο δημιουργό. Η έρευνα και η επιμέλεια, όπως και το φωτογραφικό αρχείο ήταν του Κώστα Χατζηδουλή, το ρεπορτάζ της Πέπυς Ραγκούση, η φωτογραφία και το μοντάζ του Ντίνου Κατσουρίδη και η σκηνοθεσία του Κώστα Φέρρη, με τη συνεργασία του Ντίνου Κατσουρίδη.
Από τη σειρά αυτή πέρασαν δεκάδες μορφές του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, παλιοί αλλά και νεώτεροι συνεργάτες του Τσιτσάνη, η γυναίκα του και ο γιος του Κώστας, καθώς και πολλοί απλοί φίλοι του, κυρίως από την πόλη των Τρικάλων.
Στο απόσπασμα που ακολουθεί μιλούν ο Μιχάλης Γενίτσαρης, ο Στέλιος Βαμβακάρης, που αναφέρεται στη γνωριμία του Μάρκου με τον Τσιτσάνη, ο Δημήτρης Γκόγκος (Μπαγιαντέρας), ο Τόλης Χάρμας και ο Γιώργος Νταλάρας, που αναφέρεται στην περίοδο του εμφυλίου αλλά και στα τραγούδια που έγραψε ο Τσιτσάνης στη δεκαετία του ’60. Επίσης τραγουδούν ο Τάκης Μπίνης το «Ότι κι αν πω δεν σε ξεχνώ», οι Οπισθοδρομικοί με την Ελευθερία Αρβανιτάκη τη «Σεράχ», ενώ υπάρχουν και δυο μοναδικά αποσπάσματα με τον Γιώργο Νταλάρα και τη Βίκυ Μοσχολιού, να τραγουδούν a capella , αποσπάσματα από δυο μεγάλες επιτυχίες της δεκαετίας του ’60, «Κλάψε σήμερα καρδιά μου» και «Δεν είναι όνειρο η ζωή».
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως το φίλο Γιώργο Ρωμοσιό για τη βοήθειά του.
