Πηγαίος γελοιογράφος και δημιουργός με σκωπτική ματιά αν ήθελε θα συνέχισε τον «στρωμένο» και «καθώς πρέπει» δρόμο που είχε χαράξει με επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του ’70.
Ο Γιάννης Λογοθέτης όμως, γνωστός ως ΛοΓό, επέλεξε να χαράξει μια τρίτη στράτα, που στο πέρασμα των χρόνων διαπιστώνουμε πως πίσω από την πλάκα και τον χαβαλέ, υπήρχε τελικά και πολλή ουσία. Κι αυτό γιατί ο ΛοΓό στα «χιουμοριστικά» του είναι μαεστρικά αιχμηρός και «καθημερινά» κοινωνικοπολιτικός, όπως ακριβώς έπραξε και στα «σοβαρά» του όπου συντροφεύονται με απλόχερο χαμόγελο… πλημμυρισμένο από «νόημα».
10 λοιπόν τέτοιες στιγμές του γεννημένου στις 24 Απριλίου 1939 στη Θάσο ευρηματικού καλλιτέχνη.
Χαράματα με το πρώτο λεωφορείο
φεύγω για τη δουλειά δυο φιλιά
και πες μου αντίο…
Σε μουσική Δήμου Μούτση με τον Μανώλη Μητσιά το 1970.
Παράλληλα με τον Κώστα Κωνσταντακόπουλο και τον Γιάννη Πουλόπουλο.
Έχω μια βάρκα, μια βάρκα με πανιά
και μια μικρή στην Κοκκινιά.
Ασημοστολισμένη
και πολυαγαπημένη
Δυο χρόνια αργότερα Ο ΛοΓό θα δώσει εμβληματικό παρών στο δίσκο του συνθέτη «Συνοικισμός Α» με τους Βίκυ Μοσχολιού και Αντώνη Καλογιάννη…
Έτσι είν’ η ζωή και πώς να την αλλάξεις
άλλοι κλαίνε κι άλλοι γελάνε δηλαδή
έτσι είν’ η ζωή και πώς να την ξεγράψεις
πώς να την ξεγράψεις με μολύβι και χαρτί
Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε
καραβάκια στο ταξίδι δε με παίρνετε, καλέ;
Το 1973 κυκλοφορεί το άλμπουμ «Έχει ο Θεός» σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου και με τον Γιάννη Λογοθέτη να υπογράφει για πρώτη φορά όλα τα τραγούδια ενός βινυλίου 33 στροφών…Τραγουδούν ο Μανώλης Μητσιάς και η Δήμητρα Γαλάνη.
Σε παρακαλώ πες μου αν θέλεις κάτι,
πέρασες εσύ ποτέ με ψωμί κι αλάτι;
Σε παρακαλώ πες μου κάτι ακόμα,
έγειρες να κοιμηθείς σε βρεγμένο χώμα;
Αν μ’ αγαπάς φίλα σταυρό
κι εγώ θα ψάξω και θα βρω αν λες αλήθεια.
Πάρε τον Ηλεκτρικό, έχω αγωνία
στη Νέα Ιωνία έλα σ’ αγαπώ.
Μέχρι και στον…Κουγιουμτζή θα φτάσει η «χάρη» του ΛοΓό
Σαν τα πουλιά σκορπίσαμε
στα τέσσερα σημεία.
Τόσες ελπίδες είχαμε,
δεν έμεινε καμία.
Ίσως η χλιαρή απήχηση που είχαν δίσκοι βαθιάς προοπτικής, όπως οι «Μαρτυρίες» με τον Μούτση και «Τα παιδικά» με τον Χριστόδουλο Χάλαρη το 1974 να έστρεψαν ακόμη πιο αποφασιστικά τον ΛοΓό να χαράξει τον δικό του δρόμο, που μαζί με τον Θέμη Ανδρεάδη -και όχι μόνο- έκανε τη ζωή πιο γλυκιά…Και στα δυο όμως παραπάνω άλμπουμ είχαμε εξαιρετικές καταθέσεις…
Σύντομες ανακοινώσεις, φόβος κι απορία,
πράσινο, πορτοκαλί, φύλλο πορείας.
Εμβατήρια όλη μέρα και την επομένη,
κι εγώ σου ’λεγα "φοβάμαι, Ελένη",
Και μια πιο πρόσφατη στιγμή του ΛοΓό, που αγαπήθηκε, τραγουδιέται και χορεύεται… και που συνδυάζει μοναδικά τις «πτυχές» του καλλιτέχνη… Η μουσική του Πέτου Βαγιόπουλου και η ερμηνεία του Γιώργου Μαργαρίτη.
Αν σου κόψουνε το ρεύμα
και το πρωϊνό το γεύμα
και την προκαταβολή
να μια συμβουλή:
Το καλύτερο μπεγλέρι
είναι τα κλειδιά στο χέρι
Ο Γιάννης Λογοθέτης όμως, γνωστός ως ΛοΓό, επέλεξε να χαράξει μια τρίτη στράτα, που στο πέρασμα των χρόνων διαπιστώνουμε πως πίσω από την πλάκα και τον χαβαλέ, υπήρχε τελικά και πολλή ουσία. Κι αυτό γιατί ο ΛοΓό στα «χιουμοριστικά» του είναι μαεστρικά αιχμηρός και «καθημερινά» κοινωνικοπολιτικός, όπως ακριβώς έπραξε και στα «σοβαρά» του όπου συντροφεύονται με απλόχερο χαμόγελο… πλημμυρισμένο από «νόημα».
10 λοιπόν τέτοιες στιγμές του γεννημένου στις 24 Απριλίου 1939 στη Θάσο ευρηματικού καλλιτέχνη.
Χαράματα με το πρώτο λεωφορείο
φεύγω για τη δουλειά δυο φιλιά
και πες μου αντίο…
Σε μουσική Δήμου Μούτση με τον Μανώλη Μητσιά το 1970.
Παράλληλα με τον Κώστα Κωνσταντακόπουλο και τον Γιάννη Πουλόπουλο.
Έχω μια βάρκα, μια βάρκα με πανιά
και μια μικρή στην Κοκκινιά.
Ασημοστολισμένη
και πολυαγαπημένη
Δυο χρόνια αργότερα Ο ΛοΓό θα δώσει εμβληματικό παρών στο δίσκο του συνθέτη «Συνοικισμός Α» με τους Βίκυ Μοσχολιού και Αντώνη Καλογιάννη…
Έτσι είν’ η ζωή και πώς να την αλλάξεις
άλλοι κλαίνε κι άλλοι γελάνε δηλαδή
έτσι είν’ η ζωή και πώς να την ξεγράψεις
πώς να την ξεγράψεις με μολύβι και χαρτί
Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε
καραβάκια στο ταξίδι δε με παίρνετε, καλέ;
Το 1973 κυκλοφορεί το άλμπουμ «Έχει ο Θεός» σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου και με τον Γιάννη Λογοθέτη να υπογράφει για πρώτη φορά όλα τα τραγούδια ενός βινυλίου 33 στροφών…Τραγουδούν ο Μανώλης Μητσιάς και η Δήμητρα Γαλάνη.
Σε παρακαλώ πες μου αν θέλεις κάτι,
πέρασες εσύ ποτέ με ψωμί κι αλάτι;
Σε παρακαλώ πες μου κάτι ακόμα,
έγειρες να κοιμηθείς σε βρεγμένο χώμα;
Αν μ’ αγαπάς φίλα σταυρό
κι εγώ θα ψάξω και θα βρω αν λες αλήθεια.
Πάρε τον Ηλεκτρικό, έχω αγωνία
στη Νέα Ιωνία έλα σ’ αγαπώ.
Μέχρι και στον…Κουγιουμτζή θα φτάσει η «χάρη» του ΛοΓό
Σαν τα πουλιά σκορπίσαμε
στα τέσσερα σημεία.
Τόσες ελπίδες είχαμε,
δεν έμεινε καμία.
Ίσως η χλιαρή απήχηση που είχαν δίσκοι βαθιάς προοπτικής, όπως οι «Μαρτυρίες» με τον Μούτση και «Τα παιδικά» με τον Χριστόδουλο Χάλαρη το 1974 να έστρεψαν ακόμη πιο αποφασιστικά τον ΛοΓό να χαράξει τον δικό του δρόμο, που μαζί με τον Θέμη Ανδρεάδη -και όχι μόνο- έκανε τη ζωή πιο γλυκιά…Και στα δυο όμως παραπάνω άλμπουμ είχαμε εξαιρετικές καταθέσεις…
Σύντομες ανακοινώσεις, φόβος κι απορία,
πράσινο, πορτοκαλί, φύλλο πορείας.
Εμβατήρια όλη μέρα και την επομένη,
κι εγώ σου ’λεγα "φοβάμαι, Ελένη",
Και μια πιο πρόσφατη στιγμή του ΛοΓό, που αγαπήθηκε, τραγουδιέται και χορεύεται… και που συνδυάζει μοναδικά τις «πτυχές» του καλλιτέχνη… Η μουσική του Πέτου Βαγιόπουλου και η ερμηνεία του Γιώργου Μαργαρίτη.
Αν σου κόψουνε το ρεύμα
και το πρωϊνό το γεύμα
και την προκαταβολή
να μια συμβουλή:
Το καλύτερο μπεγλέρι
είναι τα κλειδιά στο χέρι
