Ο Ο αφηγητής του βιβλίου παρακολουθεί μέσα από μια φανταστική ιστορία τη ζωή του Δημήτρη Γούναρη, του πολιτικού που στιγματίστηκε περισσότερο από όλους τους ηγέτες του 20ού αιώνα στην Ελλάδα.
Δεν τον αθωώνει, αλλά θέλει να φωτίσει τις δημιουργικές πλευρές της πορείας του, από το ξεκίνημα μιας πολλά υποσχόμενης διαδρομής, ως το καταστροφικό τέλος.
Κι επειδή η λογοτεχνία ούτε δικαιοσύνη απονέμει, ούτε ιστορία γράφει, αυτό που μένει στο τέλος είναι η αίσθηση ότι ακόμα και για κορυφαίες ιστορικές περιόδους, η αληθινή συζήτηση ίσως να μην έχει ακόμα αρχίσει.
Ο νεαρός Πατρινός συγγραφέας -γεννημένος το 1992- σε πρόσφατη παρουσίαση του έργου ανέφερε πώς οι Έλληνες αρέσκονται στην αγιοποίηση ή στην δαιμονοποίηση των πολιτικών τους. Στην περίπτωση του Γούναρη η Ιστορία τον δαιμονοποίησε επιρρίπτοντάς του όλες τις ευθύνες για τον εθνικό διχασμό και την μικρασιατική καταστροφή, αποσιωπώντας ταυτόχρονα καθετί θετικό που προσέφερε σε αυτόν τον τόπο. Η κοινωνική ασφάλιση και τα ταμεία ψηφίστηκαν από την δική του κυβέρνηση το καλοκαίρι του 1922, λίγους μήνες δηλαδή πριν την εκτέλεσή του.
Συνέχισε λέγοντας πως θέλησε να βοηθήσει με απλό τρόπο, μυθιστορηματικό, να μάθει ο καθένας το κομμάτι της ιστορίας, που ίσως δεν διδάχτηκε ποτέ. Γιατί σύμφωνα με τον Σεφέρη: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Το Δόντι»
Δεν τον αθωώνει, αλλά θέλει να φωτίσει τις δημιουργικές πλευρές της πορείας του, από το ξεκίνημα μιας πολλά υποσχόμενης διαδρομής, ως το καταστροφικό τέλος.
Κι επειδή η λογοτεχνία ούτε δικαιοσύνη απονέμει, ούτε ιστορία γράφει, αυτό που μένει στο τέλος είναι η αίσθηση ότι ακόμα και για κορυφαίες ιστορικές περιόδους, η αληθινή συζήτηση ίσως να μην έχει ακόμα αρχίσει.
Ο νεαρός Πατρινός συγγραφέας -γεννημένος το 1992- σε πρόσφατη παρουσίαση του έργου ανέφερε πώς οι Έλληνες αρέσκονται στην αγιοποίηση ή στην δαιμονοποίηση των πολιτικών τους. Στην περίπτωση του Γούναρη η Ιστορία τον δαιμονοποίησε επιρρίπτοντάς του όλες τις ευθύνες για τον εθνικό διχασμό και την μικρασιατική καταστροφή, αποσιωπώντας ταυτόχρονα καθετί θετικό που προσέφερε σε αυτόν τον τόπο. Η κοινωνική ασφάλιση και τα ταμεία ψηφίστηκαν από την δική του κυβέρνηση το καλοκαίρι του 1922, λίγους μήνες δηλαδή πριν την εκτέλεσή του.
Συνέχισε λέγοντας πως θέλησε να βοηθήσει με απλό τρόπο, μυθιστορηματικό, να μάθει ο καθένας το κομμάτι της ιστορίας, που ίσως δεν διδάχτηκε ποτέ. Γιατί σύμφωνα με τον Σεφέρη: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Το Δόντι»
