Jhumpa Lahiri - «Εκεί όπου ανθίζουν οι υάκινθοι» (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)

Η βραβευμένη με το Pulitzer συγγραφέας Jhumpa Lahiri εξιστορεί τη ζωή μιας οικογένειας και την πορεία δύο αδελφών στις ταραγμένες…
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 

συνθήκες των δεκαετιών που ακολούθησαν την ανεξαρτητοποίηση της Ινδίας από τη Βρετανία. Στην Καλκούτα της δεκαετίας του ’60, ο ιδεαλιστής φοιτητής Ουντάγιαν εντάσσεται στο μαοϊκό κίνημα και θυσιάζει τη ζωή του για τις πολιτικές του απόψεις. Μετά τον βίαιο θάνατό του, ο αφοσιωμένος αδελφός του, ο Σουμπάς, ο οποίος σπουδάζει στην Αμερική, επιστρέφει στην Ινδία, παντρεύεται τη χήρα του, την Γκαούρι, και την οδηγεί στην Αμερική, ελπίζοντας αφενός ότι αυτή θα μπορέσει να ξαναφτιάξει εκεί τη ζωή της και αφετέρου ότι θα γίνουν ο ένας για τον άλλον σύντροφοι σε μια κοινή πορεία. Ο γάμος τους έχει οικτρή κατάληξη∙ η Γκαούρι εγκαταλείπει τον Σουμπάς και, σε αντάλλαγμα για όσα έκανε γι’ αυτήν, του αφήνει την κόρη που απέκτησε με τον Ουντάγιαν. Ο ίσκιος του Ουντάγιαν στοιχειώνει μέχρι τέλους αυτή την αποτυχημένη σχέση, η οποία βαρύνεται επίσης και από ένα μυστικό που συνδέει την Γκαούρι με τον Ουντάγιαν και εκείνη δεν το αποκαλύπτει ποτέ.

Η ιστορία των δύο αδελφών έχει ως φόντο την εξέγερση του Ναξαλμπάρι, μια εξέγερση που συγκλόνισε την Ινδία και της οποίας η βίαιη καταστολή από την ινδική κυβέρνηση προκάλεσε την αντίδραση πολλών διανοούμενων της Δύσης. Βασίζεται δε σε ένα πραγματικό συμβάν, το οποίο έγινε στη γειτονιά των παππούδων της συγγραφέα στην Καλκούτα τη δεκαετία του ’60. Δύο αδέλφια βρήκαν καταφύγιο στο πλημμυρισμένο γούπατο κοντά στο σπίτι των συγγενών της∙ η αστυνομία τούς εντόπισε και στη συνέχεια τους συνέλαβε, για να τους εκτελέσει αργότερα. Έχοντας μια αόριστη εικόνα της εξέγερσης από τα όσα άκουγε κατά τις συχνές επισκέψεις των παιδικών της χρόνων στην Καλκούτα, η Lahiri βρήκε το κουράγιο να καταπιαστεί με το θέμα αυτό έπειτα από πολλά χρόνια και να το ερευνήσει, αφού είχε ήδη δημοσιεύσει άλλα έργα της.

Η γραφή της χαρακτηρίζεται από απλή γλώσσα, ενώ οι ήρωές της, φιγούρες απολύτως ανθρώπινες, με μια πλούσια γκάμα συναισθημάτων, είναι ικανοί να εκφράσουν όχι μόνο την οργή και την πικρία αλλά και τη συγγνώμη και την ελπίδα. Θίγει επίσης το ζήτημα της συναισθηματικής «εξάρθρωσης» και της απώλειας του τόπου τους που υφίστανται οι μετανάστες, το ερώτημα κατά πόσο μπορούν αυτοί να ταυτιστούν με το νέο περιβάλλον και να νιώσουν ολοκληρωτικά Αμερικανοί. 

Παιδί ινδών μεταναστών και η ίδια, γεννήθηκε το 1967 στο Λονδίνο. Ήταν δύο ετών όταν οι γονείς της μετανάστευσαν στην Αμερική, όπου ο πατέρας της εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στο πανεπιστήμιο του Ρόουντ Άιλαντ. Όσο για τη μητέρα της, που επί χρόνια δίδασκε σε ένα σχολείο στο Ρόουντ Άιλαντ, έβρισκε συχνά μέσα στις τσέπες των πανωφοριών της σημειώματα από μαθητές που της έλεγαν να γυρίσει πίσω στη χώρα της. «Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που εξακολουθούν να μη θεωρούν καλόδεχτη την παρουσία της οικογένειάς μου. Συχνά οι Αμερικανοί με κοιτούν και αναρωτιούνται αν μπορώ να μιλήσω αγγλικά» λέει. 
Οι εμπειρίες τόσο των μελών της οικογένειάς της όσο και αυτές των φίλων, των συγγενών και άλλων γνωστών από τις κοινότητες των μεταναστών από τη Βεγγάλη, με τις οποίες είναι εξοικειωμένη, διατρέχουν τα έργα της. Συχνά οι ήρωές της είναι ινδοί μετανάστες που θα πρέπει να ελιχθούν ανάμεσα στις πολιτιστικές αξίες του τόπου τους και σε αυτές της θετής τους πατρίδας. Η Lahiri δείχνει τις νεότερες γενιές να απορρίπτουν τις αναστολές των μεταναστών πατέρων τους, που πολύ συχνά αφοσιώνονται στην κοινότητά τους, και τις ευθύνες τους έναντι των άλλων μεταναστών.

AΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΩΝ ΤΗΣ JHUMPA LAHIRI

The Spectator
Τι σας έκανε να γράψετε αυτή την ιστορία;
Έμαθα για μια εκτέλεση που είχε γίνει στην Καλκούτα στις αρχές της δεκαετίας του ’70, στην περιοχή όπου μεγάλωσε ο πατέρας μου, όπου έζησαν η γιαγιά και ο παππούς μου από την πλευρά του πατέρα μου και όπου κι εγώ πέρασα αρκετό χρόνο ως παιδί: το Tollygunge, που είναι και η περιοχή όπου αρχίζει η ιστορία. Με τον καιρό άρχισα ν’ ακούω νύξεις σχετικά μ’ ένα περιστατικό όπου δύο αδέρφια που ζούσαν πολύ κοντά σ’ εμάς, και που είχαν αναμειχθεί  στο ναξαλίτικο κίνημα, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής παραστρατιωτικών. Έμαθα ότι βρήκαν καταφύγιο στο νερό, για να προστατευτούν και να κρυφτούν από την αστυνομία, και ότι τους τράβηξαν έξω και τους πυροβόλησαν μπροστά στα μέλη της οικογένειάς τους, τα οποία είχαν παρατάξει εκεί για να παρακολουθήσουν το γεγονός. Όσο το σκεφτόμουν αυτό, με τα χρόνια, ένιωσα πολύ έντονα ότι ίσως ήταν κάτι για το οποίο θα άξιζε να γράψω κάτι μυθοπλαστικό. Αυτός ήταν ο σπόρος, ο οποίος αναπτύχθηκε με πολύ αργό ρυθμό. Ήμουν παιδάκι όταν συνέβησαν όλα αυτά, και οι γονείς μου δεν βρίσκονταν στην Ινδία εκείνη την περίοδο. Ζούσαμε [στην Αμερική]. Οπότε, μεγάλωσα μεν μ’ αυτή την ιστορία, αλλά μ’ έναν τρόπο αρκετά αποστασιοποιημένο. Και νομίζω ότι ένας λόγος που θέλησα να δουλέψω μ’ αυτό το υλικό ήταν ότι ήθελα να κατανοήσω καλύτερα κάτι που βρισκόταν πάντα εκεί πίσω, στον μακρινό ορίζοντα, αλλά που ποτέ δεν γνώρισα ούτε κατανόησα η ίδια. Πιστεύω ότι επειδή συνειδητοποίησα σιγά σιγά ότι κάτι τρομερό και βίαιο είχε συμβεί λίγα βήματα από το σημείο όπου ζούσαν οι παππούδες μου, από το σπίτι όπου είχα περάσει τόσον καιρό, ένιωθα ότι κάτι με συνέδεε μ’ αυτό το περιστατικό, παρόλο που δεν ήταν έτσι.

The New York Times Sunday Book Review
Ποια βιβλία μυθοπλασίας από ή για μετανάστες υπήρξαν πιο σημαντικά για σας, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και ως πηγή έμπνευσης; 
Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείτε με τον όρο «μυθοπλασία από ή για μετανάστες». Οι συγγραφείς πάντα έχουν την τάση να γράφουν για τον κόσμο απ’ τον οποίο προέρχονται. Και συμβαίνει πολλοί συγγραφείς να έχουν τις ρίζες τους σε μέρη διαφορετικά από εκείνα όπου καταλήγουν να ζουν, είτε από επιλογή είτε από αναγκαιότητα είτε λόγω συγκυριών, και επομένως να γράφουν γι’ αυτές τους τις εμπειρίες. Αν κατατάξουμε κάποια βιβλία στην κατηγορία της μυθοπλασίας από μετανάστες, πώς θα ονομάσουμε τα υπόλοιπα; Μυθοπλασία από ντόπιους; Δεν μπορώ να συμφωνήσω μ’ αυτό τον διαχωρισμό. Δεδομένης της ιστορίας των Ηνωμένων Πολιτειών, ολόκληρη η αμερικανική μυθοπλασία θα μπορούσε να ονομαστεί μυθοπλασία από μετανάστες. Ο Χόθορν γράφει για μετανάστες. Το ίδιο και η Γουίλα Κάθερ. Από τις αρχές της λογοτεχνίας, οι ποιητές και οι συγγραφείς βάσισαν τις αφηγήσεις τους στη θεματολογία της διάσχισης συνόρων, της περιπλάνησης, της εξορίας, των συναντήσεων πέρα από το οικείο. Ο ξένος αποτελεί αρχέτυπο στην επική ποίηση, στα μυθιστορήματα.  Η αποξένωση και η ενσωμάτωση αποτελούσαν πάντα βασικά θέματα. 

Η Jhumpa Lahiri (Τζούμπα Λαχίρι), κόρη ινδών μεταναστών, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1967, αλλά μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Η πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο Διερμηνέας ασθενειών τιμήθηκε με τα βραβεία Pulitzer και Pen/Hemingway, ενώ έλαβε τον τίτλο The New Yorker Debut of the Year. Το 2003 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Η συνωνυμία, ενώ το 2008 ακολούθησε η δεύτερη συλλογή διηγημάτων της Unaccustomed Earth, η οποία βραβεύτηκε με το Frank O'Connor International Short Story Award και το Asian American Literary Award. Το «Εκεί όπου ανθίζουν οι υάκινθοι», το οποίο συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Man Booker 2013, είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και γίνονται μπεστ σέλερ. Παντρεμένη εδώ και χρόνια με τον ελληνικής καταγωγής δημοσιογράφο Alberto Vourvoulias-Bush και μητέρα ενός γιου και μιας κόρης, ζει στην Ιταλία.

Περισσότερα για την Jhumpa Lahiri και τα βιβλία της θα βρείτε στη σελίδα της συγγραφέα στο facebook (facebook.com/JhumpaLahiriAuthor) και στον διαδικτυακό τόπο www.metaixmio.gr

Μετάφραση: Σταυρούλα Αργυροπούλου | Σειρά: Ξένη λογοτεχνία
(ISBN: 978-960-566-395-7, τιμή: 17,70 €, σελ.: 504)

 

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!