Και να μην γνώριζες τις Πειραιώτικες καταβολές του Νότη Ανανιάδη, σίγουρα θα τις αντιλαμβανόσουν απ’ τις πρώτες κιόλας σελίδες του μυθιστορήματος του. Χαρτογράφηση κανονική της πόλης, της ακτογραμμής και των κοντινών νησιών της. Άλλωστε «κέντρο» της ιστορίας του είναι τα Μέθανα και δευτερευόντως η Αίγινα.
Ο Ανανιάδης τοποθετεί τα γεγονότα στο 2023 ενώ έχει προηγηθεί η κρίση που οδήγησε στην ολική κατάρρευση της χώρας και του μεγάλου λιμανιού της. Το χάος που θα ακολουθήσει θα συμπορευτεί με την παράλυση του κράτους, την έκρηξη της βίας και της ασύστολης παρανομίας όπου αφού ολοκλήρωσαν το «ρεσάλτο» τους, μοιραία συμμαζεύτηκαν για να έρθει η «ανοικοδόμηση» πάνω στην «Καμένη Χώρα», μια τέλος πάντων επαναφορά στην κανονικότητα.
Οι πληγές βέβαια, παραμένουν ανοικτές…
Αντιγράφω απ’ το οπισθόφυλλο:
«Τα πράγματα πάντως είχαν όντως αλλάξει. Άλλαζαν καθημερινά με ταχύτατους ρυθμούς. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν ότι στα εξήντα-εξήντα ένα μου ήμουν πλέον "ελεύθερος χρεών", όπως μου άρεσε να λέω. Δεν χρωστούσα σε κανένα πούστη και δεν είχα καμιά διάθεση να ξοδέψω αυτήν την πολυτέλεια.
Τι δουλειά έχουν μια παρέα εβδομηντάρηδες, κάποιοι τυχοδιώκτες δημοσιογράφοι και δυο πανίσχυροι επιχειρηματίες σε μια συνάντηση σε ένα χωριό των Μεθάνων, πενήντα χρόνια μετά την εξέγερση της Νομικής;
Τι γυρεύουν τρεις "περπατημένες" γυναίκες επιχειρηματίες της νύχτας σε ένα διπλανό χωριουδάκι; Τι είδους μαγαζί πάνε να ανοίξουν;
Μάρτιος του 2023. Μετά το χάος στο οποίο η οικονομική κρίση βύθισε την Αττική, στα νησιά του Σαρωνικού και στα Μέθανα κάποιοι προσπαθούν να ξανασταθούν στα πόδια τους και κάποιοι σχεδιάζουν την "επόμενη μέρα", μετά την επιστροφή σε μια νέα κανονικότητα».
Ο Ανανιάδης καδράρει ξάστερα το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της ρεμούλας που έφερε όσα έφερε και φυσικά και το νέο σκηνικό, όπου «παίκτες» είναι οι ίδιοι παλιοί λύκοι καμουφλαρισμένοι με αρνίσια προσωπεία, που στο όνομα της καινούρια καθαρής μέρας, ακονίζουν κάτω απ’ το τραπέζι τα βρώμικα μαχαίρια τους.
Μέσα σε αυτό το φόντο η εκτυλίσσονται προσωπικές ιστορίες, παλιές και νέες αγάπες και βέβαια το μυστήριο ενός εγκλήματος και μιας εξαφάνισης.
Μου άρεσε πολύ ο αλκοολικός δημοσιογράφος του, αντιήρωας, σημερινός «καταραμένος», πρώην ονειροπόλος, συμβιβασμένος με τα λάθη και τα πάθη του. Πικρή η ματιά του, σαρκαστική, με φεγγοβολήματα, «καμένα» μεν, του υγιούς παρελθόντος του δε. Το ίδιο και ο «αντίποδάς» του, ο νεαρός αστυνομικός διευθυντής…
Γραφή στέρεα, «σβέλτη», χαρακτήρες καλοδομημένοι, εικόνες «ζωντανές», αγωνία ζυγισμένη, τόσο όσο, ροή γάργαρη. Το σουρεαλιστικό στοιχεία της «χρονικής μεταφοράς» και των γεγονότων της «ολικής καταστροφής» δεν ξενίζουν ούτε στιγμή, καθώς γίνονται εξ’ αρχής πειστικότατα.
Πέρασα όμορφα κατά την «απνευστί» ανάγνωσή του μυθιστορήματος. Δεν αντιστάθηκα βέβαια να βρέξω το λαρύγγι μου… όχι φυσικά όσο ο δημοσιογράφος της «Καμένης Χώρας».
Λίγα λόγια για το συγγραφέα:
Ο Νότης Ανανιάδης γεννήθηκε και µεγάλωσε στον Πειραιά. Είναι δηµοσιογράφος.
Το προηγούµενο µυθιστόρηµά του, Σκιές στα Νερά, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Synergie (2011).
Το 2017 κυκλοφόρησε η συλλογή χρονογραφηµάτων του Παιχνίδι Κέντρου, εκδόσεις ΠΛΕΥΣΙΣ.
Το 2012 κυκλοφόρησε η συλλογή άρθρων του Κείµενα, για την πόλη, το λιµάνι και τα νησιά, εκδόσεις ΠΛΕΥΣΙΣ.
Το 2007 εκδόθηκε η συλλογή άρθρων του Το Νησί µου ο Πειραιάς, εκδόσεις Synergie.
Το 2000 επιµελήθηκε και συµµετείχε στην οµαδική συλλογή Εκεί, γύρω στα 40, εκδόσεις Ελληνικά Γράµµατα.
Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του Καμένη Χώρα (Τόπος 2021)
Ο Ανανιάδης τοποθετεί τα γεγονότα στο 2023 ενώ έχει προηγηθεί η κρίση που οδήγησε στην ολική κατάρρευση της χώρας και του μεγάλου λιμανιού της. Το χάος που θα ακολουθήσει θα συμπορευτεί με την παράλυση του κράτους, την έκρηξη της βίας και της ασύστολης παρανομίας όπου αφού ολοκλήρωσαν το «ρεσάλτο» τους, μοιραία συμμαζεύτηκαν για να έρθει η «ανοικοδόμηση» πάνω στην «Καμένη Χώρα», μια τέλος πάντων επαναφορά στην κανονικότητα.
Οι πληγές βέβαια, παραμένουν ανοικτές…
Αντιγράφω απ’ το οπισθόφυλλο:
«Τα πράγματα πάντως είχαν όντως αλλάξει. Άλλαζαν καθημερινά με ταχύτατους ρυθμούς. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν ότι στα εξήντα-εξήντα ένα μου ήμουν πλέον "ελεύθερος χρεών", όπως μου άρεσε να λέω. Δεν χρωστούσα σε κανένα πούστη και δεν είχα καμιά διάθεση να ξοδέψω αυτήν την πολυτέλεια.
Τι δουλειά έχουν μια παρέα εβδομηντάρηδες, κάποιοι τυχοδιώκτες δημοσιογράφοι και δυο πανίσχυροι επιχειρηματίες σε μια συνάντηση σε ένα χωριό των Μεθάνων, πενήντα χρόνια μετά την εξέγερση της Νομικής;
Τι γυρεύουν τρεις "περπατημένες" γυναίκες επιχειρηματίες της νύχτας σε ένα διπλανό χωριουδάκι; Τι είδους μαγαζί πάνε να ανοίξουν;
Μάρτιος του 2023. Μετά το χάος στο οποίο η οικονομική κρίση βύθισε την Αττική, στα νησιά του Σαρωνικού και στα Μέθανα κάποιοι προσπαθούν να ξανασταθούν στα πόδια τους και κάποιοι σχεδιάζουν την "επόμενη μέρα", μετά την επιστροφή σε μια νέα κανονικότητα».
Ο Ανανιάδης καδράρει ξάστερα το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της ρεμούλας που έφερε όσα έφερε και φυσικά και το νέο σκηνικό, όπου «παίκτες» είναι οι ίδιοι παλιοί λύκοι καμουφλαρισμένοι με αρνίσια προσωπεία, που στο όνομα της καινούρια καθαρής μέρας, ακονίζουν κάτω απ’ το τραπέζι τα βρώμικα μαχαίρια τους.
Μέσα σε αυτό το φόντο η εκτυλίσσονται προσωπικές ιστορίες, παλιές και νέες αγάπες και βέβαια το μυστήριο ενός εγκλήματος και μιας εξαφάνισης.
Μου άρεσε πολύ ο αλκοολικός δημοσιογράφος του, αντιήρωας, σημερινός «καταραμένος», πρώην ονειροπόλος, συμβιβασμένος με τα λάθη και τα πάθη του. Πικρή η ματιά του, σαρκαστική, με φεγγοβολήματα, «καμένα» μεν, του υγιούς παρελθόντος του δε. Το ίδιο και ο «αντίποδάς» του, ο νεαρός αστυνομικός διευθυντής…
Γραφή στέρεα, «σβέλτη», χαρακτήρες καλοδομημένοι, εικόνες «ζωντανές», αγωνία ζυγισμένη, τόσο όσο, ροή γάργαρη. Το σουρεαλιστικό στοιχεία της «χρονικής μεταφοράς» και των γεγονότων της «ολικής καταστροφής» δεν ξενίζουν ούτε στιγμή, καθώς γίνονται εξ’ αρχής πειστικότατα.
Πέρασα όμορφα κατά την «απνευστί» ανάγνωσή του μυθιστορήματος. Δεν αντιστάθηκα βέβαια να βρέξω το λαρύγγι μου… όχι φυσικά όσο ο δημοσιογράφος της «Καμένης Χώρας».
Λίγα λόγια για το συγγραφέα:
Ο Νότης Ανανιάδης γεννήθηκε και µεγάλωσε στον Πειραιά. Είναι δηµοσιογράφος.
Το προηγούµενο µυθιστόρηµά του, Σκιές στα Νερά, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Synergie (2011).
Το 2017 κυκλοφόρησε η συλλογή χρονογραφηµάτων του Παιχνίδι Κέντρου, εκδόσεις ΠΛΕΥΣΙΣ.
Το 2012 κυκλοφόρησε η συλλογή άρθρων του Κείµενα, για την πόλη, το λιµάνι και τα νησιά, εκδόσεις ΠΛΕΥΣΙΣ.
Το 2007 εκδόθηκε η συλλογή άρθρων του Το Νησί µου ο Πειραιάς, εκδόσεις Synergie.
Το 2000 επιµελήθηκε και συµµετείχε στην οµαδική συλλογή Εκεί, γύρω στα 40, εκδόσεις Ελληνικά Γράµµατα.
Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του Καμένη Χώρα (Τόπος 2021)
