Πέντε ακόμα ταινίες «έπαιξαν» στις συζητήσεις της επιτροπής: το «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά, το «Μικρό ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη, «Ο εχθρός μου» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, το «September» της Πέννυς Παναγιωτοπούλου, και το «Wild Duck» του Γιάννη Σακαρίδη - που απηχούν με έναν τρόπο όλες τις «σχολές» (αλλά και τις γενιές) του ελληνικού σινεμά.
Η επιτροπή του ΥΠΠΟ για την επιλογή του κινηματογραφικού έργου που θα συμμετάσχει στις διαδικασίες για την 87η διοργάνωση, διεκδικώντας μια θέση στη shortlist για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, απαρτίστηκε φέτος από τους: Λάκη Παπαστάθη (πρόεδρο), Μαρία Κομνηνού (διευθύντρια Ταινιοθήκης της Ελλάδος), Ολγα Μαλέα (σκηνοθέτρια), Τάσο Γουδέλη (κριτικό κινηματογράφου), Στάθη Βαλούκο (σεναριογράφο), Χάρη Παπαδόπουλο (σκηνοθέτη, πρόεδρο της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών) και Νίνο Φένεκ Μικελίδη (κριτικό κινηματογράφου).
Η τελική ψηφοφορία ανέδειξε πέντε ψήφους υπέρ της «Μικράς Αγγλίας» και μία κατά - με απόντα τον Νίνο Φένεκ Μικελίδη. Όπως μάθαμε, ο Τάσος Γουδέλης επιχειρηματολόγησε υπέρ του «Miss Violence», της ταινίας που πέρυσι τέτοια εποχή αποθεώθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας, όμως μειοψήφησε τελικά, με τη «Μικρά Αγγλία» να κερδίζει την προτίμηση των υπόλοιπων μελών της επιτροπής. Τα οποία ωστόσο εκφράστηκαν πολύ θετικά για το επίπεδο των υπόλοιπων ταινιών - ένα επίπεδο που δικαιολογεί την επιτυχία τους στο εξωτερικό.
400.000 εισιτήρια
Η πρόκριση της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη, ο οποίος βασίστηκε στο μπεστ σέλερ βιβλίο της συζύγου του Ιωάννας Καρυστιάνη, δεν δημιουργεί έκπληξη: η ταινία έκοψε σχεδόν 400.000 εισιτήρια και απέσπασε φέτος το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Αυτό ακριβώς είχε συμβεί και με τις ταινίες που προτάθηκαν από την Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το βραβείο καλύτερης ταινίας της Ακαδημίας είναι αυτομάτως η επίσημη πρόταση της Ελλάδας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ (η Επιτροπή του ΥΠΠΟ κρίνει ανεξάρτητα, μέσα από μια λίστα όλων των ταινιών της χρονιάς).
Αρχές του 2015 θα είναι γνωστό αν η «Μικρά Αγγλία» θα είναι στην τελική πεντάδα.
Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς τις ελληνικές προτάσεις για τα βραβεία Όσκαρ των τελευταίων ετών («Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού», «Άδικος κόσμος», «Attenberg», «Κυνόδοντας» - για να πάμε ανάποδα): ανέδειξαν ταινίες του λεγόμενου νέου «κύματος» του ελληνικού σινεμά σκηνοθετημένες από νέους δημιουργούς της μεταλανθιμικής εποχής (ας μην ξεχνάμε πως ο Γιώργος Λάνθιμος έφτασε στην τελική πεντάδα των Όσκαρ). Συνεπώς, η επιλογή της «Μικράς Αγγλίας» φανερώνει μια στροφή: προς έναν κινηματογράφο πιο κλασικό, πιο κοσμαγάπητο, πιο συνδεδεμένο με τα ελληνικά δεινά, μέσα από μια (ανεξάρτητη) ταινία εποχής με αξιώσεις παραγωγής, με την υπογραφή ενός σκηνοθέτη βαθιά πολιτικοποιημένου (με την ευρύτερη έννοια του όρου), που έχει αποδείξει την αξία του και έχει δοκιμαστεί σε διαφορετικά είδη.
Ίσως αποτελεί μια «υπενθύμιση» πως ο ελληνικός κινηματογράφος δεν ανήκει μόνο στους νέους που τον έχουν απογειώσει τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό (χωρίς ωστόσο να ανταμειφθούν όσο θα τους άξιζε στις ελληνικές αίθουσες). Ούτε μόνο στη σκηνοθετική βιρτουοζιτέ, την «weird» αισθητική, την «αποστειρωμένη» - ενίοτε και ψυχρή ματιά στα τεκταινόμενα. Αλλά και σε δημιουργούς που συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν μέσα στο χρόνο με την ελληνοκεντρική και βαθιά ανθρώπινη ματιά τους, μέσα από έναν κινηματογράφο που σκύβει στις μικρές στιγμές της ελληνικής περιπέτειας. Έναν κινηματογράφο που αντλεί από τη λογοτεχνία και δεν φοβάται να δακρύσει...
Ας ελπίσουμε πως τα υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού θα ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μια καμπάνια υποστήριξης της ταινίας στην (απαιτητική) κούρσα των Όσκαρ - που μόνο θετική μπορεί να αποβεί για την εικόνα της Ελλάδας.
ΕΥΑΝΝΑ ΒΕΝΑΡΔΟΥ
Πηγή: www.enet.gr
Η επιτροπή του ΥΠΠΟ για την επιλογή του κινηματογραφικού έργου που θα συμμετάσχει στις διαδικασίες για την 87η διοργάνωση, διεκδικώντας μια θέση στη shortlist για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, απαρτίστηκε φέτος από τους: Λάκη Παπαστάθη (πρόεδρο), Μαρία Κομνηνού (διευθύντρια Ταινιοθήκης της Ελλάδος), Ολγα Μαλέα (σκηνοθέτρια), Τάσο Γουδέλη (κριτικό κινηματογράφου), Στάθη Βαλούκο (σεναριογράφο), Χάρη Παπαδόπουλο (σκηνοθέτη, πρόεδρο της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών) και Νίνο Φένεκ Μικελίδη (κριτικό κινηματογράφου).
Η τελική ψηφοφορία ανέδειξε πέντε ψήφους υπέρ της «Μικράς Αγγλίας» και μία κατά - με απόντα τον Νίνο Φένεκ Μικελίδη. Όπως μάθαμε, ο Τάσος Γουδέλης επιχειρηματολόγησε υπέρ του «Miss Violence», της ταινίας που πέρυσι τέτοια εποχή αποθεώθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας, όμως μειοψήφησε τελικά, με τη «Μικρά Αγγλία» να κερδίζει την προτίμηση των υπόλοιπων μελών της επιτροπής. Τα οποία ωστόσο εκφράστηκαν πολύ θετικά για το επίπεδο των υπόλοιπων ταινιών - ένα επίπεδο που δικαιολογεί την επιτυχία τους στο εξωτερικό.
400.000 εισιτήρια
Η πρόκριση της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη, ο οποίος βασίστηκε στο μπεστ σέλερ βιβλίο της συζύγου του Ιωάννας Καρυστιάνη, δεν δημιουργεί έκπληξη: η ταινία έκοψε σχεδόν 400.000 εισιτήρια και απέσπασε φέτος το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Αυτό ακριβώς είχε συμβεί και με τις ταινίες που προτάθηκαν από την Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το βραβείο καλύτερης ταινίας της Ακαδημίας είναι αυτομάτως η επίσημη πρόταση της Ελλάδας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ (η Επιτροπή του ΥΠΠΟ κρίνει ανεξάρτητα, μέσα από μια λίστα όλων των ταινιών της χρονιάς).
Αρχές του 2015 θα είναι γνωστό αν η «Μικρά Αγγλία» θα είναι στην τελική πεντάδα.
Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς τις ελληνικές προτάσεις για τα βραβεία Όσκαρ των τελευταίων ετών («Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού», «Άδικος κόσμος», «Attenberg», «Κυνόδοντας» - για να πάμε ανάποδα): ανέδειξαν ταινίες του λεγόμενου νέου «κύματος» του ελληνικού σινεμά σκηνοθετημένες από νέους δημιουργούς της μεταλανθιμικής εποχής (ας μην ξεχνάμε πως ο Γιώργος Λάνθιμος έφτασε στην τελική πεντάδα των Όσκαρ). Συνεπώς, η επιλογή της «Μικράς Αγγλίας» φανερώνει μια στροφή: προς έναν κινηματογράφο πιο κλασικό, πιο κοσμαγάπητο, πιο συνδεδεμένο με τα ελληνικά δεινά, μέσα από μια (ανεξάρτητη) ταινία εποχής με αξιώσεις παραγωγής, με την υπογραφή ενός σκηνοθέτη βαθιά πολιτικοποιημένου (με την ευρύτερη έννοια του όρου), που έχει αποδείξει την αξία του και έχει δοκιμαστεί σε διαφορετικά είδη.
Ίσως αποτελεί μια «υπενθύμιση» πως ο ελληνικός κινηματογράφος δεν ανήκει μόνο στους νέους που τον έχουν απογειώσει τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό (χωρίς ωστόσο να ανταμειφθούν όσο θα τους άξιζε στις ελληνικές αίθουσες). Ούτε μόνο στη σκηνοθετική βιρτουοζιτέ, την «weird» αισθητική, την «αποστειρωμένη» - ενίοτε και ψυχρή ματιά στα τεκταινόμενα. Αλλά και σε δημιουργούς που συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν μέσα στο χρόνο με την ελληνοκεντρική και βαθιά ανθρώπινη ματιά τους, μέσα από έναν κινηματογράφο που σκύβει στις μικρές στιγμές της ελληνικής περιπέτειας. Έναν κινηματογράφο που αντλεί από τη λογοτεχνία και δεν φοβάται να δακρύσει...
Ας ελπίσουμε πως τα υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού θα ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μια καμπάνια υποστήριξης της ταινίας στην (απαιτητική) κούρσα των Όσκαρ - που μόνο θετική μπορεί να αποβεί για την εικόνα της Ελλάδας.
ΕΥΑΝΝΑ ΒΕΝΑΡΔΟΥ
Πηγή: www.enet.gr
