Ήδη στην Ιταλία έχουν ξεκινήσει να στήνονται «λαϊκά δικαστήρια» από αρμόδιους και μη σχετικά με το κατά πόσο το φιλμ αντιπροσωπεύει το πολυδιάστατο, φωτεινό και γκρίζο συνάμα σύμπαν του καλλιτέχνη και ανθρώπου «Παζολίνι».
Σκηνοθέτης, συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος, ηθοποιός, λόγιος και λαϊκός μαζί, αντισυμβατικός, πολιτικοποιημένος, χειμαρρώδης, πλημυρισμένος από εσωτερικές συγκρούσεις που τον οδηγούσαν σε ρήξη με το στενό αλλά και το ευρύτερο «περιβάλλον» του ο Pier Paolo Pasolini δίχασε το κοινό και την κριτική, αποσπώντας θερμούς πιστούς αλλά και ορκισμένους πολέμιους που αμφισβήτησαν την χαρισματική υπόσταση και την τέχνη του.
Σε αυτό έπαιξε ρόλο και η άκαμπτη στάση του ίδιου στα «πιστεύω» του όπως και η ομοφυλοφιλία του, η οποία τον «βασάνιζε», αλλά την ίδια ώρα δεν την απέκρυβε. Το «Pasolini» όπως και ο ήρωας του, που έσβησε το 1975 στην Όστια της Ρώμης υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, αφήνει μια ασαφή επίγευση. Δεν είναι τυπική βιογραφία, δεν «σκάβει» στον μέσα και έξω κόσμο του Πασολίνι με το «νυστέρι» που αναζητά να βρει την αιτία και να δώσει γιατρειά…
Σκοπός του επίσης «αμφιλεγόμενου» δημιουργού της είναι να δώσει την «στιγμή», το «πέρασμα» του χαρισματικού λάτρη και λειτουργού της τέχνης και να μεταφέρει στιγμές από την «αύρα» του. Στο πλησίασμα του στόχου καταλυτικό ρόλο παίζει ο συνοδοιπόρος του Γουίλεμ Νταφόε σε μια εξαιρετική ερμηνεία, που «γράφει» από μόνη της!
Η ταινία παλατζάρει μεταξύ ιδιοφυίας και «αδιαφορίας» δίχως τελικά το ζύγισμα να καταλήγει στη μια ή την άλλη πλευρά. Μια συνεχής αιώρηση… Μια αδιάκοπη πικρόγλυκη πάλη… και φυγή. Σαν το βίο του ίδιου του Παζολίνι.
Γράφει ο ίδιος χαρακτηριστικά για τον πατέρα του και τα δύσκολα παιδικά του χρόνια: «Γεμάτος πάθος, σεξουαλικότατος, βίαιος σαν χαρακτήρας κατέληξε στη Λιβύη, χωρίς δεκάρα• έτσι άρχισε τη στρατιωτική καριέρα που τον καταπίεσε και τον παραμόρφωσε ψυχολογικά τόσο ώστε να τον σπρώξει στον έσχατο συντηρητισμό. Είχε ποντάρει τα πάντα πάνω στη φιλολογική μου καριέρα, από τότε που ήμουνα ακόμα παιδί, μιας και τα πρώτα μου ποιήματα τα έγραψα σε ηλικία εφτά χρονών. Είχε διαισθανθεί, ο κακομοίρης, αλλά δεν είχε προβλέψει τις ταπεινώσεις που θα συνόδευαν την επιτυχία μου».
Σκηνοθέτης, συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος, ηθοποιός, λόγιος και λαϊκός μαζί, αντισυμβατικός, πολιτικοποιημένος, χειμαρρώδης, πλημυρισμένος από εσωτερικές συγκρούσεις που τον οδηγούσαν σε ρήξη με το στενό αλλά και το ευρύτερο «περιβάλλον» του ο Pier Paolo Pasolini δίχασε το κοινό και την κριτική, αποσπώντας θερμούς πιστούς αλλά και ορκισμένους πολέμιους που αμφισβήτησαν την χαρισματική υπόσταση και την τέχνη του.
Σε αυτό έπαιξε ρόλο και η άκαμπτη στάση του ίδιου στα «πιστεύω» του όπως και η ομοφυλοφιλία του, η οποία τον «βασάνιζε», αλλά την ίδια ώρα δεν την απέκρυβε. Το «Pasolini» όπως και ο ήρωας του, που έσβησε το 1975 στην Όστια της Ρώμης υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, αφήνει μια ασαφή επίγευση. Δεν είναι τυπική βιογραφία, δεν «σκάβει» στον μέσα και έξω κόσμο του Πασολίνι με το «νυστέρι» που αναζητά να βρει την αιτία και να δώσει γιατρειά…
Σκοπός του επίσης «αμφιλεγόμενου» δημιουργού της είναι να δώσει την «στιγμή», το «πέρασμα» του χαρισματικού λάτρη και λειτουργού της τέχνης και να μεταφέρει στιγμές από την «αύρα» του. Στο πλησίασμα του στόχου καταλυτικό ρόλο παίζει ο συνοδοιπόρος του Γουίλεμ Νταφόε σε μια εξαιρετική ερμηνεία, που «γράφει» από μόνη της!
Η ταινία παλατζάρει μεταξύ ιδιοφυίας και «αδιαφορίας» δίχως τελικά το ζύγισμα να καταλήγει στη μια ή την άλλη πλευρά. Μια συνεχής αιώρηση… Μια αδιάκοπη πικρόγλυκη πάλη… και φυγή. Σαν το βίο του ίδιου του Παζολίνι.
Γράφει ο ίδιος χαρακτηριστικά για τον πατέρα του και τα δύσκολα παιδικά του χρόνια: «Γεμάτος πάθος, σεξουαλικότατος, βίαιος σαν χαρακτήρας κατέληξε στη Λιβύη, χωρίς δεκάρα• έτσι άρχισε τη στρατιωτική καριέρα που τον καταπίεσε και τον παραμόρφωσε ψυχολογικά τόσο ώστε να τον σπρώξει στον έσχατο συντηρητισμό. Είχε ποντάρει τα πάντα πάνω στη φιλολογική μου καριέρα, από τότε που ήμουνα ακόμα παιδί, μιας και τα πρώτα μου ποιήματα τα έγραψα σε ηλικία εφτά χρονών. Είχε διαισθανθεί, ο κακομοίρης, αλλά δεν είχε προβλέψει τις ταπεινώσεις που θα συνόδευαν την επιτυχία μου».
