Πάμε σινεμά; (11/10-17/10)

Οι ταινίες που προβάλλονται στις κινηματογραφικές αίθουσες από την Πέμπτη
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
13/10/2018

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Ogdoo.gr
*Γράφει ο Χάρης Αναγνωστάκης


Εννιά ακόμη αφίξεις νέων ταινιών που θα προσπαθήσουν να βρουν το κοινό τους, αν και μέσα στον υπερπληθωρισμό από φιλμ, μάλλον θα δοκιμάσουν σε άλλες μορφές προσέγγισης των κινηματογραφόφιλων. Μπορεί να υπάρχουν ταινίες που ξεχωρίζουν κι έχουν ενδιαφέρον, όπως η γαλλική αστυνομική περιπέτεια «Αδελφικοί εχθροί», αλλά σίγουρα θόρυβο προκαλεί ήδη η τελευταία ταινία του γνωστού προβοκάτορα Λαρς φον Τρίερ «Το σπίτι που έφτιαξε ο Τζακ», που δείχνει ότι έχει πλέον ξεφύγει, με το αποτρόπαιο θέαμα που προσφέρει.

ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΡΩΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ

«Αδελφικοί εχθροί»

(Freres ennemis) Γαλλοβελγική αστυνομική περιπέτεια του 2018, σε σκηνοθεσία του Νταβίντ Ολοφέν, με τους Ματίας Σόναρτς, Ρέντα Καντέμπ, Αντέλ Μπενσερίφ κ.ά.

Ενδιαφέρουσα και ιδιαιτέρως καλογυρισμένη αστυνομική περιπέτεια, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η γαλλική εκδοχή της «Έντασης» του μάστορα Μάικλ Μαν, με αξιοσημείωτες, ωστόσο, διαφορές. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με «σταρ» και ιδιοφυίες του εγκλήματος και της δίωξής του, αλλά με συνηθισμένους γήινους ανθρώπους και μάλιστα μαροκινής καταγωγής, που μεγάλωσαν, ζουν και δρουν στα παρισινά προάστια. Δεν κάνουν θεαματικές ληστείες, αλλά ότι κάνει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας που ζει στην παρανομία: Διακινεί ναρκωτικά. Απ΄ την άλλη, ο αστυνόμος διώκτης του εγκλήματος, δεν είναι κάποιος ήρωας του σώματος, αλλά ένας ταπεινός άνθρωπος που πήρε τη θέση λόγω της μαροκινής καταγωγής του και ζει με τις ενοχές και τις τύψεις του -πολύ περισσότερο απ΄ ό,τι παιδικοί του φίλοι που βρίσκονται απέναντι στο νόμο και στον ίδιο. Οι δυο τους θύματα μιας «προδοσίας», θα πρέπει να αφήσουν κατά μέρος τις διαφορές τους και να συνεργαστούν για να βρουν ποιος ευθύνεται για τη δολοφονία του κοινού τους παιδικού φίλου και επίσης εμπόρου ναρκωτικών, μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον όπου έχει χαθεί η εμπιστοσύνη και οι στοιχειώδεις αξίες.

Ρεαλιστικές εικόνες των παρισινών προαστίων, εγκλωβισμένοι άνθρωποι σε μια πόλη, μια ζωή που δεν επέλεξαν, αλλά ήρθε ως φυσιολογική εξέλιξη. «Κλέφτες και αστυνόμοι» που μοιάζουν να είναι απαραίτητοι σε αυτό το σύγχρονο τρόπο ζωής.

Ο Ελοφέν κινηματογραφεί με δυναμισμό και λιτό τρόπο, χωρίς πολλά πολλά λόγια, έχοντας από κοντά τα πρόσωπα των ηρώων του, με σκοτεινά πλάνα, ακουμπώντας στην παράδοση του γαλλικού φιλμ νουάρ, ενώ είναι φανερό ότι δεν θέλει να εντυπωσιάσει με προσχηματικές εκπλήξεις και ανατροπές. Αν χάνει κάπου η ταινία είναι στο ότι όλα αυτά κάπου τα έχουμε ξαναδεί, αλλά σε μεγάλο βαθμό έτσι είναι πια ο κινηματογράφος.

«Κολέτ»

(Colette) Βιογραφική ταινία αμερικανοαγγλικής παραγωγής 2018, σε σκηνοθεσία Γουός Γουέστμορλαντ με τους Κίρα Νάιτλι, Ντόμινικ Γουέστ, Έλινορ Τόμλισον, Φιόνα Σο κ.ά.

Βιογραφικό δράμα ή μπορεί να το δεις, με μια πιο ευχάριστη διάθεση και ως σάτιρα της «μπελ επόκ», της διανόησης εκείνης της εποχής, αλλά και τη χειραφέτηση μιας γυναίκας που βρέθηκε από την γαλλική επαρχία στο Παρίσι, το οποίο θα κατακτήσει με μια σειρά βιβλίων -με λίγο πολύ σκανδαλιστικά θέματα- που, ωστόσο, υπογράφει ο άνδρας της. Κι όλα αυτά με ένα βρετανικό καστ και έναν Άγγλο σκηνοθέτη, που διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά των ταινιών του είδους αν και περισσότερο προσεγγίζει μια στρωτή, δίχως γωνίες, τηλεταινία του BBC.

Η Κίρα Νάιτλι, επιστρέφει στο γνώριμο προς αυτήν είδος, τις ταινίες εποχής, υποδυόμενη τη Σιντονί Γκαμπριέλ Κολέτ, μια δυναμική και συναισθηματική γυναίκα, που παντρεύεται ένα μεγαλύτερό της κατά πολύ, επιχειρηματία των γραμμάτων στο Παρίσι, στα τέλη του 19ου αιώνα. Εκείνος, ένας γλεντζές, σπάταλος και με ροπή στην απιστία, πείθει την Κολέτ να γράψει ένα μυθιστόρημα, αλλά στο ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί ο ίδιος, παρότι ήταν εντελώς ατάλαντος.. Αυτό και τα επόμενα βιβλία με την ίδια ηρωίδα, θα γίνουν μπεστ σέλερ, αλλά ταυτόχρονα δοκιμάζεται η σχέση τους, καθώς η Κολέτ βρίσκεται στη σκιά του άνδρα της, που ρουφά όλη τη δόξα, αλλά και την αδυναμία της στις άλλες γυναίκες, όπως άλλωστε και εκείνος...

Γιατί μπορεί να το δει κάποιος και ως σάτιρα; Μα για το πως καλογραμμένες ιστοριούλες μπορούν να κατακτήσουν το αναγνωστικό κοινό και να φέρουν χρήμα στους παραγωγούς, αλλά και πως από το τέλος του 19ου αιώνα υπήρχε το απαραίτητο μάρκετινγκ για την επιτυχία και το χρήμα, κάτι στο οποίο είχε ταλέντο ο σύζυγός της συγγραφέως Ανρί Γκοτιέ Βιλάρ.

Οι ηθοποιοί, της βρετανικής σχολής, τα πάνε καλά και ειδικά ο Ντόμινικ Γουέστ, αλλά η Κίρα Νάιτλι, που έχει την κινηματογραφική παιδεία, θα πρέπει μάλλον να το προσέξει αυτό με την ενσωματωμένη «μποτοξιέρα» στο πρόσωπό της. Ειδικά σε μια δραματική ταινία και μάλιστα εποχής, το σκάσιμο μιας ρυτίδας είναι φυσιολογικό και ίσως απαραίτητο.


ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ

«Το σπίτι που έφτιαξε ο Τζακ»

(The house that Jack build) Θρίλερ σε διεθνή παραγωγή του 2018, σε σκηνοθεσία του Λαρς φον Τρίερ, με τους Ματ Ντίλον, Μπρούνο Γκανς, Ούμα Θέρμαν, Ράιλι Κίο κ.ά.

Κάτι παράξενο πρέπει να συμβαίνει εκεί ψηλά στη Σκανδιναβία γιατί δεν μπορεί να φταίει μόνο η προβοκατόρικη και προκλητική συμπεριφορά του Λαρς φον Τρίερ, για το ανατριχιαστικά αποτρόπαιο θέαμα που προσφέρει στην τελευταία του ταινία. Ο Τρίερ, μπορεί να κατέχει την τεχνική της κάμερας, αλλά δείχνει να απέχει πολύ από το τι πρέπει να την κάνει. Βεβαίως είναι γνωστό ότι έχει το δικό του κοινό σε όλο τον κόσμο και σίγουρα θα πάει να δει «Το σπίτι που έφτιαξε ο Τζακ», αν και τα θεμέλια είναι σάπια. Εδώ είναι ίσως και το μόνο που έχει δίκιο, πράγματι τα θεμέλια αυτού του κόσμου -στον οποίο έχουμε εγκλωβιστεί- είναι σάπια.

Εδώ, ο Τρίερ φτιάχνει το πορτρέτο ενός δολοφόνου τέρατος, ενός «σίριαλ κίλερ», ενός καλλιεργημένου πολιτικού μηχανικού που παρασύρει τα θύματά του και τα σκοτώνει με σαδιστικούς τρόπους. Μας δείχνει με εμετικές λεπτομέρειες δολοφονίες που σε ανυποψίαστο θεατή θα προκαλέσουν το πιθανότερο στομαχική διαταραχή.

«Alpha»

(Alpha) Περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 2018, σε σκηνοθεσία Άλμπερτ Χιουζ, με τους Κόντι Σμιτ-Μακφί, Γιοχάνες Χάουκουρ Γιοχάνεσον, Νατάσια Μαλτέ, Λέονορ Βαλέρα.

Προϊστορική περιπέτεια ή μάλλον παραμυθάκι που συνδυάζει τον «Ασπροδόντη» με την κυριαρχία που είχε η φύση πάνω στους ανθρώπους 20.000 χρόνια πριν. Εύπεπτο, χωρίς να λέει τίποτα πέρα από τα συνηθισμένα και πέρα από μερικά απλοϊκά μηνύματα (ο σεβασμός στη φύση, η δύναμη του ανθρώπου, η σχέση πατέρα γιου κλπ), αλλά τουλάχιστον αποφεύγει τους πομπώδεις τρόπους και τις μεγαλοστομίες. Ωστόσο, μάλλον δεν θα ικανοποιήσει τους λάτρεις της καταιγιστικής περιπέτειας, όπως μπορεί να προβάλλεται. Συμπαθητικό, μικρό, μάλλον για το βίντεο και μια κρύα νύχτα δίπλα στο τζάκι.

Στο τέλος της Εποχής των Παγετώνων, ένας νεαρός, γιος του αρχηγού μιας μικρής φυλής, μετά από ένα ατύχημα σε ένα κυνήγι, θα βρεθεί τραυματισμένος και μόνος στο πουθενά, καθώς όλοι και ο πατέρας του θα νομίσουν ότι είναι νεκρός. Ο νεαρός, θα αναγκαστεί να επιβιώσει στην άγρια και παγωμένη φύση παρέα με ένα λύκο, τον οποίο θα εξημερώσει. Οι δυο τους θα αναπτύξουν ένα σπάνιο δέσιμο και μαζί θα αντιμετωπίσουν τους κινδύνους μέχρι να φτάσουν στο τέλος όλα καλά.

Καλός ο νεαρός πρωταγωνιστής Κόντι Σμιτ-Μακφί, αλλά καλύτερο το λυκόσκυλο που παίζει δίπλα του τον λύκο...

«Mε διαβατήριο τη γοητεία»

(The charmer) Κοινωνική ταινία δανέζικης παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία του Μιλάντ Αλαμί, με τους Αρνταλάν Εσμαΐλι, Σόχο Ρεζανεχάντ, Λαρς Μπρίγκμαν κ.ά.

Ο ιρανικής καταγωγής σκηνοθέτης Μιλάντ Αλαμί, που ζει και εργάζεται πλέον στη Δανία, κάνει μια ταινία για να πει κάτι ενδιαφέρον, δηλαδή ότι μπορεί να νιώθεις ξένος παντού. Αλλά όλα αυτά μέσα από διδακτισμούς, τα γνωστά κλισέ, αλλά και ηθικολογίες που προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ Δύσης και Ανατολής και πέφτουν τελικά στο κενό.

Ένας τριαντάχρονος Ιρανός μετανάστης στην Κοπεγχάγη, τα πρωινά εργάζεται ως μεταφορέας, για να στέλνει χρήματα και στην οικογένειά του στην πατρίδα, ενώ τα βράδια φορά το μοναδικό του κοστούμι και προσπαθεί να γοητέψει γυναίκες, που αναζητεί στα μπαρ. Στόχος του να βρει μία σύντροφο για να αποκτήσει μόνιμη διεύθυνση και να πάρει την πολυπόθητη άδεια παραμονής.

«Οι άντρες δεν κλαίνε»

(Muskarci ne placu) Ψυχολογικό δράμα (παραγωγής Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Σλοβενίας, Κροατίας, Γερμανίας) του 2018, σε σκηνοθεσία Άλεν Ντρίζεβιτς, με τους Μπρόρις Ισάκοβιτς, Λέον Λούτσεφ κ.ά.

Θεατρικής δομής ψυχολογικό δράμα, για τη συμφιλίωση μετά από έναν εμφύλιο, που αποτελεί την επίσημη υποψηφιότητα της Βοσνίας για τα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Οκτώ βετεράνοι του πολέμου, Βόσνιοι, Κροάτες και Σέρβοι, μαζεμένοι σε ένα χειμερινό ξενοδοχείο της ορεινής Βοσνίας το καλοκαίρι, θα βρεθούν σε ένα ομαδικό εργαστήριο ψυχανάλυσης. Ο καθοδηγητής τους, ένας Σλοβένος, τους πιέζει να κοιτάξουν κατάματα τα τραύματά τους, να ανακαλέσουν το γεγονός που τους σημάδεψε και να το αναπαραστήσουν, για να το αντιμετωπίσουν.


«Η Μεγάλη Νύχτα του Φρανσίσκο Σάνκτις»

(La Larga Noche de Francisco Sanctis) Αργεντίνικο πολιτικό θρίλερ του 2018, σε σκηνοθεσία των Φρανσίσκο Μάρκες, Αντρέα Τέστα, με τους Ντιέγκο Βελάσκες, Λάουρα Παρέδες, Βαλέρια Λοΐς κ.ά.

Πολιτικό θρίλερ που δεν είναι καθόλου αδιάφορο και θα μπορούσε ίσως να βρει το κοινό του αν δεν υπήρχε αυτή η πλημμυρίδα ταινιών στις αίθουσες.

Η ιστορία διαδραματίζεται στο Μπουένος Άιρες του 1977, όπου πριν ένα χρόνο έχει καταλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας με πραξικόπημα ο στυγνός δικτάτορας Βιντέλα. Ο Φρανσίσκο Σάνκτις, ένας οικογενειάρχης (με επαναστατικές ιδέες και δράση στο παρελθόν) που πλέον ζει μια ήσυχη ζωή, μαθαίνει για μια επικείμενη απαγωγή (από τις χιλιάδες) του στρατιωτικού καθεστώτος. Ο ίδιος έχει μόνο μια νύχτα για να πάρει την πιο σημαντική απόφαση της ζωής του. Να προσπαθήσει να τους προειδοποιήσει, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του ή να στρέψει αλλού το κεφάλι του και να συνεχίσει να ζει ήσυχα; Ένα ερώτημα που τέθηκε σε χιλιάδες ανθρώπους σε όλη τη γη, όταν οι δικτατορίες ήθελαν να καθαρίσουν τους «ενοχλητικούς».


«Ευρώπη, το όνειρο»

Ντοκιμαντέρ, ελληνικής παραγωγής του 2017, σε σκηνοθεσία Αννέτα Παπαθανασίου και Άγγελου Κοβότσου.

Ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για το ρατσισμό και την ξενοφοβία, αλλά και την οικονομική κρίση που διαλύει τα όνειρα των νέων. Οι Παπαθανασίου-Κοβότσος, που έχουν γράψει και το σενάριο ακολουθούν τρία παιδιά, ένα ελληνόπουλο, που με κλίση στη δραματική τέχνη έχει το όνειρο να φύγει για σπουδές στο εξωτερικό, χωρίς να επιβαρύνει τους οικονομικά αδύναμους γονείς του, ένα 17χρονο από τη Συρία, που έφτασε στη Βιέννη και περιμένει την άφιξη της διασκορπισμένης οικογένειάς του, αλλά και ένα προσφυγόπουλο από το Αφγανιστάν, που προσπαθεί να προσαρμοστεί στην καθημερινότητα της Στοκχόλμης, όπου ζει σε ένα ξενώνα προσφύγων.


«Σιωπηλός διάδρομος»

(Down a Dark Hall) Ταινία τρόμου αμερικανικής παραγωγής 2018, σε σκηνοθεσία Ροντρίγκο Κορτές, με τους ΑναΣοφία Ρομπ, Ούμα Θέρμαν, Ιζαμπέλ Φούρμαν, Βικτόρια Μορόλε κ.ά.

Ακόμη μία ανούσια ταινία τρόμου που απευθύνεται στο νεανικό κοινό, λες και τα 17χρονα ζουν για να δίνουν τον όβολό τους στα αμερικανικά στούντιο.

Μία προβληματική και βίαιη έφηβη αναγκάζει τους γονείς της να τη στείλουν για τη διαπαιδαγώγησή της σε ένα αυστηρό οικοτροφείο, που υπόσχεται την αναμόρφωσή της, αλλά και σε μια ανωτέρου επιπέδου εκπαίδευση. Εκεί η νεαρά θα βρεθεί με ακόμη τέσσερα προβληματικά κορίτσια, χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο, αντιμέτωπη με τη μυστηριώδη διευθύντρια του οικοτροφείου και τους αυστηρά επιλεγμένους καθηγητές για τα τέσσερα, τα πιο σημαντικά, μαθήματα της ζωής τους, τα μαθηματικά, τη μουσική, τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία...

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!