Η βιογραφία του Νουρέγιεφ επί της οθόνης

Για πρώτη φορά η βιογραφία του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, του χορευτή - σούπερ σταρ, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη και γίνεται δραματοποιημένη ταινία. Στην ουσία πρόκειται για μια ταινία για τον χαρακτήρα και την ψυχολογία του Νουρέγιεφ, που φωτίζει τις πιο εσωτερικές πλευρές του διάσημου χορευτή που αυτομόλησε στη Δύση, για να νοιώσει, όπως ο ίδιος έλεγε, ελεύθερος.

Ηθικός αυτουργός ο δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ καταξιωμένος ηθοποιός και πλέον και σκηνοθέτης Ρέιφ Φάινς, που το 2011 σκηνοθέτησε τον Σαιξπηρικό «Κοριολανό» και το 2013 την «Αόρατη Γυναίκα». Ο Φάινς διάβασε τη βιογραφία της Τζούλι Κάβανο για τον θρυλικό χορευτή Ρούντολφ Νουρέγιεφ και στάθηκε ιδιαίτερα στην ιστορία των νεανικών του χρόνων, τα οποία θεώρησε ιδιαίτερα κινηματογραφικά. Πράγματι η ταινία εστιάζει αρκετά στα πρώιμα χρόνια του Νουρέγιεφ και στο μεγάλωμά του, ως τη στιγμή που το άστρο του άρχισε να αναγνωρίζεται στο Παρίσι και αποφάσισε να αφήσει την πατρίδα του για να αποδείξει σε όλους ότι ήταν ο καλύτερος σε όλο τον κόσμο.

Δεν τον αποκαλούσαν άλλωστε τυχαία το «Λευκό κοράκι». Ο Νουρέγιεφ ήταν μια πολυσύνθετη, χαρισματική περσόνα που ξεχώριζε όχι μόνο με τον τρόπο που χόρευε, αλλά με όλη την προσωπικότητά του. Η σπίθα που τον ακολουθούσε σε κάθε του βήμα και ο ερωτισμός του, διαμόρφωσαν ένα μύθο που εξακολουθεί να είναι ισχυρός ως σήμερα. Έζησε μια ζωή πολύ πλούσια, γεμάτη εμπειρίες, μετακινήσεις, αναγνώριση.

Να περάσουν όλα τα παραπάνω σε μια ταινία ήταν πολύ δύσκολο στοίχημα για τον τολμηρό Ρέιφ Φάινς, που όχι μόνο σκηνοθετεί την ταινία, αλλά κρατάει πολύ πειστικά και έναν από τους βασικούς ρόλους, αυτόν του μέντορα και δασκάλου του Νουρέγιεφ στη σχολή στο Λένινγκραντ, Αλεξάντρ Πούσκιν. Ο Νουρέγιεφ είχε μια σύντομη σχέση με τη γυναίκα του Ξένια Πούσκιν, κάτι που περνάει στην ταινία, η οποία κάνει επίσης νύξεις για την ομοφυλοφιλική ταυτότητα του χορευτή.

Ο Φάινς τόλμησε να αγγίξει το άστρο του Νουρέγιεφ, έχοντας ως καμβά του το πολύ καλό σενάριο του θεατρικού συγγραφέα και υποψήφιου για Όσκαρ σεναριογράφου Ντέιβιντ Χέαρ («Οι Ώρες», «Σφραγισμένα Χείλη)». Το σενάριο είναι πλούσιο, γεμάτο πτυχές και στοιχεία για τον Νουρέγιεφ και φωτίζει το μέσα του χορευτή, κάτι που ακολούθησε και η σκηνοθεσία. Επίσης υπάρχει και πολιτική διάσταση στην ταινία και η δυσαρέσκεια από το ρωσικό καθεστώς περνάει στο σενάριο.

Ο Φάινς πολύ σωστά επέλεξε η ταινία να γυριστεί στα ρωσικά, μητρική γλώσσα του Νουρέγιεφ, κάτι που βοηθάει στην απόδοση της ατμόσφαιρας και στα γαλλικά, καθώς παρακολουθούμε το αστέρι των μπαλέτων Κίροφ να χορεύει στο Παρίσι να λάμπει και να μαγεύει το κοινό. Συγκεκριμένα η ιστορία αποτελείται από τρία μέρη: Παρίσι 1961, Λένινγκραντ ’55-’61 και τέλη του ‘40, κατά τα παιδικά χρόνια του Νουρέγιεφ.

Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν το ποιος θα ερμηνεύσει τον Νουρέγιεφ. Ο οποίος έπρεπε βέβαια να είναι χορευτής και να τον θυμίζει. Πράγματι ο Όλεγκ Ιβένκο που επιλέχθηκε, από τους πέντε επικρατέστερους, είναι χορευτής, με ωραίο σώμα, κίνηση και μια εικόνα που έχει κάτι από τον θρυλικό Ρούντι. Οι υποκριτικές του ικανότητες δεν είναι αξιοσημείωτες, αλλά οι χορευτικές σκηνές ούτως ή άλλως υπερισχύουν. Ωστόσο η φλόγα, το πάθος, ο ενθουσιασμός του Νουρέγιεφ είναι αδύνατον να μεταδοθούν. Είναι γεγονός ότι μια φορά γεννιούνται τέτοιες προσωπικότητες. Παρόλες τις δυσκολίες, η προσπάθεια του Ιβένκο είναι αξιοπρεπής.

Εξίσου αξιοπρεπής και ο Φάινς, κινηματογραφεί τον Νουρέγιεφ χωρίς να τον απογειώνει όπως του έπρεπε, αλλά δημιουργεί μια ταινία που έχει σεβασμό στην προσωπικότητα που χειρίζεται και περνάει κινηματογραφικά στους νεότερους ένα κομμάτι από τη θρυλική ιστορία του, στην οποία μπήκε τελεία και παύλα το 1993, όταν έφυγε από τη ζωή.

Σκηνοθεσία: Ρέιφ Φάινς
Σενάριο: Ντέιβιντ Χέαρ
Με τους: Όλεγκ Ιβένκο, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Ρέιφ Φάινς, Ραφαέλ Περσονάζ, Σεργκέι Πολούνιν, Τσουλπάν Χαμάτοβα, Καλύψω Βάλουα
Είδος: Βιογραφία, Δράμα
Βαθμολογία: 7,5/10

Δείτε εδώ το τρέιλερ εδώ: