Γράφει ο Γεώργιος Βασιλορεΐζης
H Χάρις Αλεξίου εμφανίζεται στο μουσικό στερέωμα το 1970, σε ηλικία 19 ετών, όπου και τραγουδάει για πρώτη φορά στη σκηνή της μπουάτ «Αρχιτεκτονική» στην Πλάκα. Την ίδια χρονιά, κάνει δεύτερες φωνές στο δίσκο «Θαλασσογραφίες» του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ενώ παράλληλα ξεκινάει να σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Επίσης, ηχογραφεί και το πρώτο της προσωπικό τραγούδι με τίτλο «Όταν πίνει μια γυναίκα».
Την επόμενη χρονιά, εμφανίζεται στο πλευρό του Στράτου Διονυσίου και του Τόλη Βοσκόπουλου, ενώ ηχογραφεί τραγούδια σπουδαίων συνθετών (Απόστολος Καλδάρας, Σταύρος Κουγιουμτζής, Τάκης Σούκας, Γιώργος Χατζηνάσιος). Μάλιστα, ακούγοντάς την τυχαία σε μία από αυτές τις ηχογραφήσεις ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης είπε: «Αυτή η φωνή έχει στασίδι στην Εκκλησία».
Παρ’ όλη την αναγνώριση όμως που λάμβανε ήδη από συναδέλφους και δημιουργούς, ο πρώτος μεγάλος σταθμός στην καριέρα της είναι η συμμετοχή της στο δίσκο «Μικρά Ασία» του Απόστολου Καλδάρα και του Πυθαγόρα το 1972: Τραγούδησε τα κομμάτια «Δυο παλικάρια απ’ το Αϊβαλί», «Πήρε φωτιά το Κορδελιό», «Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς», τα οποία και έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Ο δίσκος σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων: είναι ο πρώτος χρυσός δίσκος στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, ενώ συγκαταλέγεται στις σπουδαιότερες ηχογραφήσεις του 20ου αιώνα. Μάλιστα, ο δίσκος γνώρισε ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία και στην Αμερική.
Την περίοδο 1973-1974 δίνει συναυλίες στο πλευρό του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Ξυλούρη, κάνει δεύτερες φωνές σε δύο δίσκους του Στέλιου Καζαντζίδη, αλλά και στο «Παποράκι του Μπουρνόβα» του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, συμμετέχει σε δίσκους μεγάλων δημιουργών όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Άκος Δασκαλόπουλος, η Σώτια Τσώτου, ο Βαγγέλης Γκούφας και ο Κώστας Βίρβος, ενώ κάνει και τη μοναδική της εμφάνιση στον ελληνικό κινηματογράφο, ερμηνεύοντας το τραγούδι «Δυο καημοί» του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, στην ταινία «Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας».
Παρ’ όλα αυτά, οι δύο δίσκοι το 1973-1974 που αποτέλεσαν ορόσημο για την πορεία της, ήταν: Ο δίσκος «Καλημέρα ήλιε» του Μάνου Λοΐζου και του Δημήτρη Χριστοδούλου (ξεχώρισε το «Μια καλημέρα» και το «Ποιος το ξέρει»), και ο δίσκος «Οδός Αριστοτέλους» του Γιάννη Σπανού και του Λευτέρη Παπαδόπουλου (ξεχώρισε το ομότιτλο κομμάτι και το «Μεθυσμενάκι»). Μάλιστα, ερμηνεύοντας την Οδό Αριστοτέλους, για πρώτη φορά πίστεψε ότι θα μείνει στο τραγούδι.
Έπειτα από πέντε χρόνια δισκογραφίας, έρχεται το 1975 ο πρώτος της προσωπικός δίσκος, που γίνεται χρυσός και περιέχει τραγούδια δημιουργών όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Νίκος Γκάτσος, ο Αντώνης Βαρδής, ο Κώστας Βίρβος, ενώ τα κομμάτια που ξεχωρίζουν περισσότερο είναι: «Δημητρούλα», «Η Ρόζα η ναζιάρα», «Ελενίτσα», «Λένγκω» και το «Όταν πίνει μια γυναίκα» σε νέα εκτέλεση. Σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων συνεργάζεται σε μπουάτ για αρκετά χρόνια με το Γιώργο Νταλάρα, τη Δήμητρα Γαλάνη, το Γιάννη Πάριο, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Αντώνη Βαρδή και την Άννα Βίσση.
Το 1976 ηχογραφεί δύο δίσκους: Ο πρώτος έχει τραγούδια διαφόρων δημιουργών όπως Γιάννης Σπανός, Δήμος Μούτσης, Χρήστος Νικολόπουλος, Λευτέρης Παπαδόπουλος κ.α. και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Γκαρσόνα», «Κίτρινη πόλη», «Το Ερηνάκι», «Έλα πάρε με», ενώ ο δεύτερος (που γίνεται και χρυσός) είναι μια συνεργασία με το συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μιχάλη Μπουρμπούλη, Άκου Δασκαλόπουλου, και ξεχωρίζουν τα κομμάτια: «Μάτια μου - μάτια μου», «Χρόνια σαν βροχή», «Τα σκούρα μάτια», «Τα μαύρα κοροϊδεύεις», «Θα ‘ταν δώδεκα του Μάρτη».
Το 1977 ηχογραφεί ένα διπλό δίσκο με παλιά αλλά και νέα τραγούδια δημιουργών όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γιάννης Σπανός, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Τάκης Σούκας κ.α. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος, και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Τι γλυκό να σ’ αγαπούν», «Όλες του κόσμου οι Κυριακές», «Χρόνια χελιδόνια», «Το ξέρω πια δε μ’ αγαπάς», «Το Ανεστάκι», «Μανταλιώ», Ούζο όταν πιείς», «Πουλάκι ξένο», «Το μινόρε της αυγής», «Οι Κυριακές στην Κατερίνη», «Χάθηκα».
Το 1978 συστήνεται και ως δημιουργός, γράφοντάς το πρώτο της τραγούδι για το Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τίτλο «Βαρέθηκα τα χωρατά».
Το 1979 ηχογραφεί ένα δίσκο σταθμό, όχι μόνο για την καριέρα της, αλλά και για το έντεχνο λαϊκό τραγούδι με τίτλο «Τα τραγούδια της Χαρούλας» σε μουσική Μάνου Λοΐζου και στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος, και ξεχωρίζουν τα κομμάτια: «Όλα σε θυμίζουν», «Τέλι-τέλι-τέλι», «Ο φαντάρος», «Πες μου πώς γίνεται», «Τίποτα δεν πάει χαμένο», «Κι εγώ σαν πόλη», «Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή», «Γύφτισσα τον εβύζαξε». Ο Μάνος Λοΐζος, που έτρεφε ιδιαίτερο θαυμασμό για τη Χαρούλα, είχε δηλώσει για εκείνη: «Κουβαλάει μέσα της την παράδοση. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή η τραγουδίστρια είναι η Ελλάδα. Έχει μέσα της τους ελληνικούς δρόμους. Το χρώμα».
Το 1980 ηχογραφεί δίσκο σε μουσική του Αντώνη Βαρδή, και στίχους του Μάνου Ελευθερίου, του Σαράντη Αλιβιζάτου και της ιδίας. Ο δίσκος γίνεται χρυσός και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Φεύγω», «Ξημερώνει» και «Μ’ άφησες σαν πόλη».
Το 1981 τραγουδάει σε περιοδεία μαζί με το Μάνο Λοΐζο, το Θάνο Μικρούτσικο, το Χρήστο Λεοντή, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το Μανώλη Μητσιά. Επίσης, γράφει στίχους για το Γιάννη Πάριο στο «Σαν της θάλασσας τ’ αγέρι», ενώ συμμετέχει και στον πρώτο δίσκο της Αθηναϊκής Κομπανίας. Κυκλοφορεί δύο δισκογραφικές δουλειές: «Τα τραγούδια της γης μου» είναι ένας δίσκος με δημοτικά, σε ενορχήστρωση Τάκη Σούκα (ξεχωρίζει το «Ο ήλιος βασιλεύει»), ενώ «Τα τραγούδια της χθεσινής ημέρας» είναι ένας δίσκος που γίνεται από κοινού με τη Δήμητρα Γαλάνη, και παρόλο που περιέχει παλαιότερα κομμάτια που αναβιώνουν την ατμόσφαιρα των μπουάτ όπως «Ο αρχηγός» και «Τζαμάικα», γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και γίνεται πλατινένιος.
Το 1982 ηχογραφεί το δίσκο «Η ζωή μου κύκλους κάνει» με τραγούδια διαφόρων δημιουργών όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Νίκος Ξυδάκης κ.α. Ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Ζήλια μου», «Αν πεθάνει μια αγάπη», «Φτάνει-φτάνει», «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», «Καϊξής» και ο δίσκος γίνεται χρυσός. Το ίδιο έτος συνεργάζεται με το Νικόλα Άσιμο ερμηνεύοντας δύο τραγούδια του, μεταξύ των οποίων το νανούρισμα «Το παπάκι».
Το 1983 ηχογραφεί το διπλό δίσκο «Τα τσίλικα», που περιέχει παλιά λαϊκά και μικρασιάτικα τραγούδια από τις αρχές του 20ου αιώνα. Ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Μπαρμπαγιαννακάκης», «Άμαν Κατερίνα μου», «Ας μη ξημέρωνε ποτέ», «Μη μου λες πως δεν πονάω», «Αεροπλάνο θα πάρω» (ντουέτο με τον Αγάθωνα). Έτσι, κλείνει ένας κύκλος σχεδόν δέκα ετών, όπου η Χαρούλα ηχογραφεί παραδοσιακά, δημοτικά, σμυρνέικα, και ρεμπέτικα τραγούδια.
Επίσης, παρότι βρίσκεται στη δισκογραφία αρκετά χρόνια και μετράει ήδη πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό της, εντούτοις θα είναι η πρώτη φορά που θα κάνει προσωπική περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια χρονιά τραγουδάει δίπλα στον αδελφό της, Γιώργο Σαρρή, τις «Νταλίκες». Επίσης, στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, η Χάρις Αλεξίου αναλαμβάνει σημαντικό ρόλο στην Ένωση Τραγουδιστών Ελλάδας, υπερασπιζόμενη τα πνευματικά δικαιώματα των καλλιτεχνών.
Το 1984 ηχογραφεί το δίσκο «Εμφύλιος Έρωτας» με τραγούδια δημιουργών όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Ηλίας Κατσούλης, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Γιάννης Πάριος κ.α., ενώ γράφει και η ίδια δύο τραγούδια σε μουσική και στίχους, το ένα από τα οποία είναι «Η μπαλάντα της Ιφιγένειας», ένα αυτοβιογραφικό κομμάτι, αφιερωμένο στη μητέρα της που πρόσφατα είχε φύγει από τη ζωή. Ο δίσκος γίνεται χρυσός, και τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα εξής: «Μία είναι η ουσία», «Η διαθήκη», «Βήμα-βήμα», «Τώρα κι εγώ θα ζήσω». Την ίδια χρονιά τραγουδάει σε δίσκο του Δημήτρη Μητροπάνου και επανεμφανίζεται με το Γιώργο Νταλάρα.
Το 1985 ηχογραφεί το «Μια ζωή μέσα στους δρόμους» του Τάκη Σούκα, τραγουδάει μαζί με το Γιάννη Πάριο το «Κόκκινο γαρύφαλλο», ενώ συμμετέχει και στη συναυλία αφιέρωμα που γίνεται στο Ολυμπιακό Στάδιο στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου, όπου μαζί με το Γιώργο Νταλάρα ερμηνεύει το «Πρωινό τσιγάρο» του Νότη Μαυρουδή και του Άλκη Αλκαίου.
Το 1986 συνεργάζεται δισκογραφικά με το Θάνο Μικρούτσικο, όπου ερμηνεύει κομμάτια του συνθέτη σε στίχους Νίκου Καββαδία, Άλκη Αλκαίου, Ανδρέα Μικρούτσικου κ.α. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Η αγάπη είναι ζάλη», «Ερωτικό (Πιρόγα)», «Το γράμμα», «Ελένη» και «Εφτά νάνοι στο s/s Cyrenia». Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο δίσκο των Φατμέ, τραγουδώντας το «Πες το κι έγινε» και το «Μπλέξαν οι γραμμές μας» με το Νίκο Πορτοκάλογλου. Μαζί με το Θάνο Μικρούτσικο περιοδεύει σε Ελλάδα και εξωτερικό, με τελικό προορισμό το θέατρο Olympia του Παρισιού όπου ηχογραφείται ο δίσκος «Haris Alexiou a Paris». Ο συνθέτης μάλιστα, δε διστάζει να δηλώσει ότι η Χάρις Αλεξίου είναι η αδυναμία του από όλο το ελληνικό τραγούδι, προσθέτοντας: «Στο στόμα της, οι λέξεις, οι φράσεις, οι συλλαβές ζωντανεύουν. Μεταμορφώνονται την ίδια στιγμή σε βουνά και θάλασσα».
Το 1987 τραγουδάει το «Εξαρτάται» σε δίσκο του Μάριου Τόκα. Την ίδια χρονιά συνεργάζεται στο Σείριο με το Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος τη σκηνοθετεί και στη συνέχεια επιμελείται το δίσκο «Η Χάρις Αλεξίου σε απρόβλεπτα τραγούδια», που γίνεται χρυσός και περιέχει εκτός από κομμάτια του Χατζιδάκι, και άλλων σπουδαίων δημιουργών όπως: Nino Rota, Θάνος Μικρούτσικος, Απόστολος Καλδάρας, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Κώστας Τριπολίτης, Γιάννης Ρίτσος, Μπρεχτ. Ξεχωρίζουν τα: «Όποια και να ‘σαι» (Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει), «Η Μαριάνθη των ανέμων», «Canto per me». Μάλιστα, ο συνθέτης θα δηλώσει για τη συνεργασία τους: «H Χάρις Αλεξίου είναι φτιαγμένη από το υλικό που γίνονται οι μεγάλες τραγουδίστριες και που πολλές φορές το τραγούδι είναι μια αφορμή να μας μεταφέρει προγονικά βιώματα, χωμένα μέσα της βαθειά από παλιούς καιρούς. Με αιχμαλώτισε και την απήλαυσα όσο γινόταν πιο πολύ στο Σείριο, όπου ξεδίπλωσε ένα αστείρευτο ταλέντο. Είναι πολύ μεγάλη καλλιτέχνις, δεν πρόκειται για ντόπια υπόθεση. Ο δίσκος είναι μια προσφορά φιλίας προς αυτήν».
Το 1988 η Χάρις Αλεξίου γράφει δύο τραγούδια σε μουσική και στίχους για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, ένα από τα οποία είναι το «Ζήτα μου ό,τι θες», ενώ συνεργάζεται και με τον Ιταλό τραγουδοποιό Paolo Conte, ηχογραφώντας και τραγούδια του σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Την ίδια χρονιά επιστρέφει με έναν πιο εξωστρεφή λαϊκό δίσκο, σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, ο οποίος γίνεται χρυσός, και ξεχωρίζουν αρκετά κομμάτια όπως: «Η νύχτα θέλει έρωτα», «Δεν υπάρχουνε λόγια», «Πάρε το δρόμο ξαναγύρισε», «Αγάπησέ με», «Όλα μου τα καράβια».
Το 1989 συνεργάζεται με τους Φατμέ και την Αφροδίτη Μάνου, ηχογραφεί το «Θυμάσαι» (Ψάξε στ’ όνειρό μας), σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους Λάκη Λαζόπουλου, ενώ κυκλοφορεί σε δίσκο η ζωντανή ηχογράφηση με το Γιάννη Πάριο και τη Δήμητρα Γαλάνη με τίτλο «Η παράσταση αρχίζει». Την ίδια χρονιά, περιοδεύει στο εξωτερικό με το Νίκο Παπάζογλου, ενώ εκδίδεται και εξαντλείται το μοναδικό βιβλίο που έχει γράψει ποτέ, με τίτλο «Η ατέλειωτη λέξη».
Το 1990 κυκλοφορεί ο δίσκος της «Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια» σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους κυρίως της Λίνας Νικολακοπούλου, αλλά και της Χαρούλας. Γίνεται χρυσός, και πολλά τραγούδια γίνονται επιτυχίες όπως: «Μια πίστα από φώσφορο», «Τηλεφωνητής», «Θα πάθεις έρωτα», «Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια», «Κοίτα μια νύχτα», «Μη σε νοιάζει». Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους δίνει μια μεγάλη συναυλία στο στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, γιορτάζοντας τα 20 χρόνια της στο τραγούδι. Στη συναυλία συμμετέχουν ο Γιάννης Πάριος, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Χρήστος Νικολόπουλος, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Λάκης Λαζόπουλος και η Μελίνα Μερκούρη. Την ίδια χρονιά συμμετέχει σε δίσκο του Δημήτρη Παπαδημητρίου, και συνεργάζεται με τους OPA ερμηνεύοντας το «Μες τα δυο της μάτια».
Το 1991 ερμηνεύει το «Πανσέληνος ο έρωτας» σε μουσική Ελένης Καραΐνδρου και στίχους Κώστα Γεωργουσόπουλου, για την ταινία «Το μετέωρα βήμα του πελαργού» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Την ίδια χρονιά τραγουδάει τόσο στο Αττικόν, όσο και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, που ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του σε Έλληνα τραγουδιστή.
Επίσης, συνεργάζεται με τον Κώστα Χατζή, σε ένα πρόγραμμα υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Mauro Bolognini. H παράσταση ηχογραφείται και κυκλοφορεί σε διπλό δίσκο μαζί με νέα τραγούδια που συνέθεσε ο Κώστας Χατζής, σε στίχους του ιδίου, της Χαρούλας, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου κ.α. Ξεχωρίζει το κομμάτι «Καλίμπα».
Το 1992 ηχογραφεί έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της καριέρας της, το «Δι ευχών» σε μουσική Νίκου Αντύπα και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, που ταράζει τα νερά της ελληνικής δισκογραφίας, καθότι ο ηλεκτρονικός ήχος του συνθέτη, σε συνδυασμό με τον ποιητικό λόγο της στιχουργού, είναι ένα νέο καλλιτεχνικό άνοιγμα της Χαρούλας. Ο δίσκος γίνεται διπλά πλατινένιος και ξεχωρίζουν τα κομμάτια: «Δι ευχών», «Να ζήσω ή να πεθάνω», «Συναυλία», «Μάγισσα», «Τα καρέλια». Μάλιστα, η Λίνα Νικολακοπούλου θα δηλώσει κάποια στιγμή αργότερα για τη Χαρούλα: «H φωνή της είναι σαν τον ήχο της καμπάνας. Είτε για πανηγύρι, είτε για γάμο, είτε για πυρκαγιά χτυπήσει, αναγνωρίζεται με τον ίδιο τρόπο».
Το 1993 ο δίσκος «Δι ευχών» κυκλοφορεί στη Γαλλία, το Βέλγιο, το Ισραήλ και την Ιαπωνία, ενώ η Χαρούλα δίνει αυτά τα χρόνια πολλές συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, άλλοτε μόνη της και άλλοτε έχοντας μαζί της ανερχόμενους καλλιτέχνες της εποχής όπως ο Μανώλης Λιδάκης, η Μελίνα Κανά, ο Κώστας Μακεδόνας και ο Βασίλης Λέκκας.
Το 1994 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εϊ» σε μουσική Νίκου Αντύπα, και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Άρη Δαβαράκη και της Χαρούλας. Ο δίσκος γίνεται χρυσός και ξεχωρίζουν τα κομμάτια: «Εϊ τρελάθηκα», «Είσαι η νύχτα με τα αινίγματα» και «Σ’ έχασα». Την ίδια χρονιά ερμηνεύει τα τραγούδια «Οι δρόμοι» και «Ό,τι κι αν γίνει» σε μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου για την τηλεοπτική σειρά «Μη φοβάσαι τη φωτιά». Επίσης, τον Ιούνιο δίνει συναυλία στο City Center της Νέας Υόρκης, στα πλαίσια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, ενώ λίγο αργότερα τραγουδάει στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία του Mauro Bolognini, και τα έσοδα της συναυλίας προσφέρονται στην Εθνική Πινακοθήκη, για την αγορά του «Αγίου Πέτρου» του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου.
Το 1995 κυκλοφορεί ο δίσκος «Οδός Νεφέλης 88»σε μουσική και στίχους της Χαρούλας (και ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη). Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος, και ξεχωρίζουν τα τραγούδια: «Πανσέληνος», «Μινοράκι», «Ψυχές και σώματα», «Φίλοι», «Προσευχή», «Ο άνθρωπος του κάβου», «Το νου μου εσυγύρισα». Ο δίσκος αυτός βραβεύεται από τη Γαλλική Ακαδημία Τραγουδιού ως «Καλύτερος ξενόγλωσσος δίσκος», ο οποίος μάλιστα μπαίνει στο top 10 των βρετανικών charts για πολλές εβδομάδες. Την ίδια χρονιά, τραγουδάει στο Studio Νεφέλη (χώρος που διαμόρφωσε η ίδια), υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Τις δύο επόμενες χρονιές οι live δίσκοι της (που καταγράφουν στιγμές από συναυλίες της σε όλη την υφήλιο), γίνονται πολυπλατινένιοι, και ξεπερνούν σε πωλήσεις τα 400.000 αντίτυπα. Υπάρχουν βέβαια και κάποια νέα κομμάτια, όπως «Το tango της Νεφέλης» (σε μουσική Loreena McKennitt και στίχους της Χαρούλας), το «Για ένα τανγκό» (μουσική & στίχοι της Χαρούλας), το «Κράτα για το τέλος» (σε μουσική Παντελή Θαλασσινού, και στίχους Ηλία Κατσούλη) και «Το τραγούδι του χελιδονιού» που έγραψε η ερμηνεύτρια για τη νεογέννητη Κύπρια Αναστασία Ισαάκ. Επίσης ξεχωρίζουν επανεκτελέσεις όπως: «Άνθρωποι μονάχοι», «Θεός αν είναι», «Συ μου χάραξες πορεία», «Tαμπακιέρα». Το «Tango της Νεφέλης» βρίσκεται για μήνες στα δέκα πρώτα τραγούδια της World Music στην Ευρώπη, και το κανάλι Euronews κάνει εκτενές αφιέρωμα στη Χαρούλα.
Την άνοιξη του 1997, ο Richard Branson, ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης αλυσίδας δίσκων στον κόσμο, της απονείμει ένα ειδικό βραβείο για το live «Γυρίζοντας τον κόσμο ΄92-΄96», ενώ το καλοκαίρι η ίδια εκπροσωπεί την Ελλάδα σε διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με θέμα «Η προώθηση της μουσικής στην Ευρώπη». Επίσης, δίνει τρεις συναυλίες στην Πνύκα, με φόντο την Ακρόπολη, μετά από πρόσκληση της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004.
Το 1998 ηχογραφεί ακόμη ένα cd σε μουσική και στίχους της ίδιας με τίτλο «Το παιχνίδι της αγάπης», το οποίο γίνεται πλατινένιο και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Η παλιά αγορά», «Οι δικοί μου ξένοι», «Δώσ’ μου μια μέρα». Συμμετέχει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Την ίδια χρονιά η Χαρούλα τραγουδάει σε δίσκο με διασκευές του Διονύση Σαββόπουλου, ενώ περιοδεύει στο εξωτερικό με το Νίκο Παπάζογλου. Το χειμώνα, ξανασυναντιέται στη σκηνή μετά από πολλά χρόνια με το Χρήστο Νικολόπουλο, ενώ συνεχίζει τη συνεργασία της με το σκηνοθέτη Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Το 1999 τραγουδάει μαζί με τη διασημότερη Τουρκάλα τραγουδίστρια Sezen Aksu, τόσο στην Αθήνα, όσο και στην Κωνσταντινούπολη, για τους σεισμοπαθείς των δύο χωρών. Επίσης ο Μιχάλης Δέλτα των Stereo Nova διασκευάζει το τραγούδι της «Έλα κοντά μου απόψε» στο νέο του δίσκο, ενώ η ίδια ερμηνεύει το τραγούδι «Στα μισά του δρόμου» για την τηλεοπτική σειρά «Η ζωή μας μια βόλτα» (σε μουσική του Γιάννη Σπάθα, και στίχους του Ευγένιου Αρανίτση).
Το 2000 η Χάρις Αλεξίου κυκλοφορεί το cd «Ψίθυροι» που περιέχει τραγούδια σε δεύτερη εκτέλεση δημιουργών όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Άκης Πάνου, ο Νικόλας Άσιμος, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Γιώργος Ανδρέου, ο Παρασκευάς Καρασούλος κ.α. Ερμηνεύει όλα τα κομμάτια μόνο με τη συνοδεία ενός πιάνου και μιας κιθάρας. Ο δίσκος γίνεται χρυσός, και ξεχωρίζουν τα τραγούδια «Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω», «Ένα αστέρι πέφτει-πέφτει», «Πάρε τα χνάρια μου». Η παρουσίασή του δίσκου γίνεται το χειμώνα στο Μέγαρο Μουσικής και το καλοκαίρι στο μικρό αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Την ίδια χρονιά ιδρύει τη δική της δισκογραφική εταιρεία, με σκοπό να στεγάσει όλες τις μελλοντικές της μουσικές προτάσεις. Η αρχή γίνεται με το «Παράξενο φως», που απαρτίζεται από τραγούδια συνθετών και στιχουργών που έχουν στιγματίσει τη καριέρα της όπως η Loreena McKennitt, ο Αντώνης Βαρδής, ο Νίκος Αντύπας, ο Άρης Δαβαράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Γιώργος Ζαμπέτας, η Βάσω Αλλαγιάννη, ο Μάνος Λοΐζος, ο Γιάννης Σπανός, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Ηλίας Κατσούλης κ.α., ενώ συμμετέχει και η ίδια ως δημιουργός. Γνωστό γίνεται το ντουέτο με τον τότε ανερχόμενο Μιχάλη Χατζηγιάννη (Σ’ αγαπώ - σ’ αγαπώ), το «Να ‘μαι καλά» και το «Εδώ σε θέλω». Ο δίσκος γίνεται χρυσός και μάλιστα κυκλοφορεί σε όλη την Ευρώπη, ενώ η Χαρούλα πραγματοποιεί περιοδεία για άλλη μια φορά στο εξωτερικό.
Το 2001 η Χάρις Αλεξίου συμμετέχει στο διεθνές φεστιβάλ «Η νύχτα με τις πριμαντόνες»: Κάθε 33 χρόνια, γυναίκες απ’ όλο τον κόσμο, που η κάθε μια εκπροσωπεί το τραγούδι και τον πολιτισμό της χώρας της, συγκεντρώνονται σε μια ιδιαίτερη παράσταση χωρίς κοινό. Αυτή τη φορά, η συνάντησή τους έγινε στο Ελληνικό Αμφιθέατρο της Ταορμίνα, κάτω από το ηφαίστειο της Αίτνας, όπου η Χαρούλα τραγουδάει τη «Φαίδρα» του Μίκη Θεοδωράκη δίπλα στις Jessye Norman, Dee Dee Bridgewater, Sheila Chandra, Lina Sastri, Amy Koita, Sainkho, Noa, Amal Murkus, Uxia, Esma, Cristina Branco.
Το 2002 συμμετέχει σε δίσκο του Νότη Μαυρουδή ερμηνεύοντας δύο κομμάτια, το ένα μάλιστα ντουέτο με τη Γλυκερία. Επίσης, συνεργάζεται με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Cine Kεραμεικός, απ’ όπου και προέρχεται η ζωντανή ηχογράφηση ενός διπλού cd, που γίνεται χρυσό. Αυτή η δισκογραφική της δουλειά σηματοδοτεί την επιστροφή της Χαρούλας σε πιο λαϊκούς ήχους.
Το 2003 συνεργάζεται με το Γιάννη Κότσιρα, συμμετέχει στο δίσκο του Αντώνη Βαρδή τραγουδώντας μαζί του τη «Ροκ μπαλάντα» και κυκλοφορεί το δίσκο «Ως την άκρη του ουρανού σου», που γίνεται πολυπλατινένιος και περιέχει τραγούδια τόσο δικά της, όσο και άλλων δημιουργών όπως ο Αντώνης Βαρδής, ο Γιώργος Θεοφάνους, ο Μανώλης Φάμελλος, οι Εκείνος & Εκείνος κ.α. Πολλά τραγούδια ξεχωρίζουν όπως «Το κύμα», «Απόψε θέλω να πιώ», «Εσύ με ξέρεις πιο πολύ» (ντουέτο με το Φίλιππο Πλιάτσικα), «Οι φίλοι μου χαράματα», «Τα καλύτερα θα ‘ρθούν», «Όλα είναι στο μυαλό» (ντουέτο με το Γιάννη Κότσιρα), «Έχω μια αγάπη για σένα» κ.α. Την ίδια χρονιά βραβεύεται στα World Music Awards, ως «Best Selling Greek Artist».
Το 2004 συμμετέχει στην αποχαιρετιστήρια συναυλία των Πυξ-Λαξ, τραγουδάει με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου το κομμάτι «Οι μέρες που δικάζουν» σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους Οδυσσέα Ιωάννου και συνεργάζεται επί σκηνής με την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Πρόκειται για τη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, και η Χαρούλα συμμετέχει στον επίσημο δίσκο της διοργάνωσης τραγουδώντας το «Στρώσε το στρώμα σου για δυο» του Μίκη Θεοδωράκη και του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς μαζί με το Γιώργο Νταλάρα, τη Μαρινέλλα, το Γιάννη Πάριο και τη Δήμητρα Γαλάνη ανοίγουν την Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ενώπιον 2 δισεκατομμυρίων τηλεθεατών.
Επίσης, την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το «Ανθολόγιο», ένα διπλό cd που γίνεται πολυπλατινένιο και περιέχει αφενός 38 σημαντικές στιγμές της καριέρας της, αφετέρου δύο νέα τραγούδια, το ένα από τα οποία είναι το «Πρώτη φορά συγνώμη», σε μουσική και στίχους της ίδιας.
Το 2005 το Ανθολόγιο κυκλοφορεί σε όλη την Ευρώπη σημειώνοντας μάλιστα αξιόλογες πωλήσεις. Επίσης, η Χάρις Αλεξίου γράφει το τραγούδι «Ο άλλος μου εαυτός» στο Γιώργο Νταλάρα, ξεκινάει να επιμελείται δίσκους νέων καλλιτεχνών, ενώ επιπλέον διοργανώνει και μία συναυλία ηθικής συμπαράστασης για τη Βίκυ Μοσχολιού, προσκαλώντας και άλλες τραγουδίστριες διαφόρων γενεών, όπως η Μαρινέλλα, η Δήμητρα Γαλάνη, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Γλυκερία, η Τάνια Τσανακλίδου, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Μελίνα Κανά κ.α. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε διπλό cd.
Το 2006 κυκλοφορεί το cd «Βύσσινο και νεράντζι» που περιέχει τραγούδια νέων δημιουργών με παραδοσιακό ήχο. Ακούγεται το κομμάτι «Ήρθα ξανά», ενώ το cd γίνεται πλατινένιο, και η Χάρις Αλεξίου το παρουσιάζει σε μία και μοναδική συναυλία, με τίτλο «Το αλάτι της γης», συνδυάζοντάς τα τραγούδια με παλαιότερα παραδοσιακά κομμάτια του ρεπερτορίου της.
Την ίδια χρονιά κάνει μια μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη, συνεργάζεται με το γαλλικό συγκρότημα I Muvrini, συμμετέχει σε νέο δίσκο του Λευτέρη Παπαδόπουλου, γράφει τους στίχους στο τραγούδι «Ένα αντίο» για τη Γλυκερία και τραγουδάει μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη στο Ηρώδειο, στο αφιέρωμα για τη Σοφία Βέμπο.
Το χειμώνα του 2007 εμφανίζεται για τρεις παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τη συνοδεία ορχήστρας υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ. Την άνοιξη, κυκλοφορεί ένα διπλό cd, που αποτελεί ζωντανή ηχογράφηση από τη συνεργασία της με το Σωκράτη Μάλαμα και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, και γίνεται σύντομα πλατινένιο.
Το φθινόπωρο του ίδιου έτους, κυκλοφορεί ακόμη ένα διπλό live cd, αυτή τη φορά από τις συναυλίες αφιέρωμα που πραγματοποίησε στο Ηρώδειο η Χάρις Αλεξίου, για τα 25 χρόνια από το χαμό και τα 80 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Λοΐζου. Το cd γίνεται διπλά πλατινένιο ενώ όλες οι συναυλίες που πραγματοποίησε εκείνο το καλοκαίρι, αφιερωμένες στο σπουδαίο δημιουργό, ήταν sold out. Την ίδια χρονιά συμμετέχει σε πέντε τραγούδια στο νέο δίσκο του Σωκράτη Μάλαμα (γράφοντας μάλιστα στίχους για ένα από αυτά). Λίγο πριν την εκπνοή του 2007, η Χάρις Αλεξίου ερμηνεύει σε μία και μοναδική τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου, το ακυκλοφόρητο τραγούδι «Σάββατο», που έγραψε ο κρατούμενος των φυλακών Χρήστος Κρετσόβαλης, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ποινής του, άρχισε να ασχολείται με τη στιχουργική.
Το 2008 ο ράπερ Stereo Mike διασκευάζει το «Φεύγω» στο νέο του δίσκο, ενώ η Χάρις Αλεξίου πραγματοποιεί μια καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, έχοντας μαζί της τον Μπάμπη Στόκα από τους Πυξ-Λαξ. Η αρχή γίνεται από το Καλλιμάρμαρο στάδιο, σε μία συναυλία που συγκέντρωσε πάνω από 20.000 θεατές, ενώ η περιοδεία κλείνει με μία συναυλία τα έσοδα της οποίας δόθηκαν στη μονάδα απεξάρτησης νέων «Ατραπός».
Το 2009 κυκλοφορεί ο δίσκος της «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να ‘σαι», που γίνεται πολυπλατινένιος και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Ο άνθρωπός μου» και «Μεγάλωσα». Πρόκειται για μια δουλειά σε παραγωγή του γιου της Μάνου Θεοφίλου, που περιέχει αφενός δικά της τραγούδια, αφετέρου συμπράξεις με Έλληνες και ξένους δημιουργούς, όπως ο βραβευμένος με Oscar Soundtrack, Gustavo Alfredo Santaolalla. Την ίδια χρονιά ερμηνεύει το «Αμίλητο νερό» του Μίνου Μάτσα και του Ισαάκ Σούση, για την ταινία «Σκλάβοι στα δεσμά τους», που κερδίζει το Βραβείο Μουσικής στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Επιπλέον, εκδίδεται (σε επιμέλεια Γιώργου Τσάμπρα) ένα Λεύκωμα 200 σελίδων για την πορεία της στο ελληνικό τραγούδι, με σπάνιο υλικό. Επίσης, ανοίγει τη συναυλία - αφιέρωμα στο Λευτέρη Παπαδόπουλο που γίνεται στο Ολυμπιακό Στάδιο, ερμηνεύοντας ένα καινούργιο του τραγούδι σε μουσική Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Τέλος, συμμετέχει μαζί με τη Μαρινέλλα, το Γιώργο Νταλάρα, το Δημήτρη Μητροπάνο, τον Πασχάλη Τερζή και τη Γλυκερία σε δύο μεγαλειώδεις συναυλίες αφιέρωμα στη μνήμη του Στέλιου Καζαντζίδη (στο Καλλιμάρμαρο στάδιο της Αθήνας και στο Καυτατζόγλειο στάδιο της Θεσσαλονίκης). Ο αείμνηστος Καζαντζίδης μάλιστα, έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση στη Χάρις Αλεξίου, μιας και κατά τα λεγόμενά του «Η Χαρούλα είναι ό,τι καλύτερο έχει βγάλει αυτός ο τόπος».
Το 2010 εμφανίζεται στο Θέατρο Παλλάς και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, σε ένα πρόγραμμα που παρακολουθούν πάνω από 55.000 θεατές, και έχει επιμεληθεί η Λίνα Νικολακοπούλου. Το καλοκαίρι περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα, έχοντας μαζί της τη Μάρθα Φριντζήλα. Επιπλέον, την ίδια χρονιά ο Δήμαρχος της Σμύρνης δίνει το όνομά της Χάρις Αλεξίου σε μια λεωφόρο της πόλης, τιμώντας την προσφορά της στην τέχνη.
Το 2011 συμμετέχει στον τελευταίο ελληνόγλωσσο δίσκο της Νάνας Μούσχουρη, τραγουδώντας «Το λουλουδάκι του μπαξέ». Την ίδια χρονιά κάνει μια μεγάλη περιοδεία στο εξωτερικό, παραλαμβάνει στη Φλωρεντία της Ιταλίας ένα ευρωπαϊκό βραβείο για την προσφορά της στη μουσική από το ίδρυμα Premio Galileo, ενώ επιπλέον τραγουδάει στην Τελετή Έναρξης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μπάσκετ στην Κωνσταντινούπολη, που μεταδόθηκε ζωντανά σε 172 χώρες. Ακόμη, το φθινόπωρο δίνει πέντε παραστάσεις στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» με θέμα το έργο του Nino Rota και με τη συνοδεία της 60μελούς ορχήστρας της ΕΡΤ.
Το 2012 η Χάρις Αλεξίου εμφανίζεται μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη, σε χειμερινές παραστάσεις και καλοκαιρινές συναυλίες, όπου πάνω από 140.000 θεατές τις παρακολουθούν. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο δίσκος «Τρίπλα» με ακυκλοφόρητους στίχους του Μανώλη Ρασούλη, σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου, Βάσως Αλλαγιάννη, Ορφέα Περίδη, κ.α. Ο δίσκος γίνεται χρυσός και ξεχωρίζει το τραγούδι «Το δεδομένο». Επίσης, συμμετέχει σε δίσκο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.
Το 2013 μέσα από τις χειμερινές και καλοκαιρινές της εμφανίσεις, παρουσιάζει στο κοινό μία νέα μουσική μπάντα, τους Nouveau Sextet, με έθνικ-τζαζ ήχο που αποτελείται από κορυφαίους Έλληνες σολίστ. Την ίδια χρονιά το τραγούδι της «Για ένα τανγκό» θα ντύσει ως μουσικό θέμα την ταινία «Before Midnight» με πρωταγωνιστή τον Ethan Hawke.
Το 2014 κυκλοφορεί το νέο της cd με τίτλο «Τα όνειρα γίνονται πάλι», σε στίχους Νίκου Μωραΐτη, και μελωδίες νέων δημιουργών όπως ο Στάθης Δρογώσης, η Ανδριάννα Μπάμπαλη, κ.α. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος, και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Ένα φιλί», «Καθρέφτης», «Καίω εσένα», «Τα σύνορα». Επίσης, την ίδια χρονιά συνεργάζεται επί σκηνής με την Τάνια Τσανακλίδου.
Ακόμη, κερδίζει το «Βραβείο καλύτερης μετάφρασης ξένου λογοτεχνικού έργου» από την Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας για το βιβλίο του δημοφιλούς Γάλλου καλλιτέχνη Φαμπιέν Μαρσό, με τίτλο «Πάντα Ήρωες», το οποίο μετέφρασε στα ελληνικά η ίδια.
Επιπλέον, η παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου επανηχογραφεί το τραγούδι της «Είμαι στο μόλο». Την ίδια χρονιά η Χαρούλα δίνει μία συναυλία συμπαράστασης και αλληλεγγύης στην πλατεία Συντάγματος, για τις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών.
Το 2015 πραγματοποιεί μία μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία, ενώ επίσης συναντιέται για πρώτη φορά επί σκηνής με την Ελένη Βιτάλη, στο αφιέρωμα για το Χρήστο Νικολόπουλο.
Το 2016 ερμηνεύει δύο κομμάτια του Δημήτρη Παπαδημητρίου, για την ταινία «Η Ρόζα της Σμύρνης», ενώ επιπλέον ξανασυναντιέται στη σκηνή έπειτα από πολλά χρόνια με το Σταύρο Ξαρχάκο, λαμβάνοντας μέρος στη συναυλία προς τιμήν του στο Καλλιμάρμαρο στάδιο.
Την ίδια χρονιά καινοτομεί για άλλη μια φορά, παρουσιάζοντας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα το «Χειρόγραφο», μία αυτοβιογραφική μουσικοθεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές, τόσο για τα κείμενά της, όσο και για τη θεατρική της ερμηνεία.
Το 2017 συμμετέχει στην «Οπερέττα» του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, ενώ τον Οκτώβρη του 2018 εμφανίστηκε στο Ηρώδειο, συμμετέχοντας στο αφιέρωμα στον Δημήτρη Μητροπάνο.
Όλα αυτά τα χρόνια η Χάρις Αλεξίου συνεργάστηκε με τους περισσότερους σπουδαίους δημιουργούς και ερμηνευτές της χώρας μας, και με κάποιους καταξιωμένους ξένους. Τραγούδησε στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου, από τη Βραζιλία μέχρι την Ιαπωνία, και από τη Φινλανδία μέχρι την Τυνησία. Το πολύχρωμο ρεπερτόριό της αποτελείται από ήχους λαϊκούς μέχρι ροκ, κι από παραδοσιακά μέχρι τζαζ, χωρίς να σταματήσει ποτέ να πειραματίζεται στην Τέχνη και να ανακαλύπτει νέους δρόμους. Εκτός από ερμηνεύτρια, είναι και δημιουργός έχοντας γράψει πάνω από 75 τραγούδια. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία από έρευνα του Πέτρου Δραγουμάνου, είναι η εμπορικότερη τραγουδίστρια της ελληνικής δισκογραφίας.
Ο ξένος τύπος την εξύμνησε για τις βυζαντινές καταβολές της φωνής της, ενώ ο ελληνικός τύπος την αποκάλεσε «Ιέρεια του ελληνικού τραγουδιού». Κάποια στιγμή, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είπε «Αν το ελληνικό τραγούδι ήταν βιβλίο, η Χαρούλα θα ήταν το εξώφυλλο».
Χαρακτηρισμοί, διακρίσεις, βραβεία… Προσπάθειες να κλειστεί σε λόγο ο παλμός των ρημάτων, να μπει σε σχήμα η ανάσα, να τετραγωνιστούν τα βουνά της ψυχής, να τιθασευτούν οι χείμαρροι της. Η ίδια απλώς θα δηλώσει: «Δεν ξέρω πώς φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος αυτή τη διαδρομή. Εγώ αισθάνομαι ότι ήμουν πάνω σ’ ένα άλογο και κάλπαζα κι έτρεχα και περνούσα από τόπους διάφορους, συναντούσα διάφορους ανθρώπους, χαιρόμουν που τους συναντούσα, που τραγουδούσα διαφορετικά πράγματα, που είχα αποδοχή».
Η Αλεξίου δεν υπήρξε «θεά» ή «θεία» στις ερμηνείες της, όπως συχνά έχει ειπωθεί, γιατί ποτέ δε τη χώρισε απ’ τους ακροατές της η απόσταση του ουρανού. Δεν ήταν το ξένο σώμα το οποίο θαυμάζεις ή αποδέχεσαι από μακριά. Αλλά ο εαυτός σου που πάσχει να υψωθεί μέσα από τη μοναξιά, το λυγμό, το πένθος, την οργή, την έκρηξη, τη λύτρωση, την απογείωση, το γλέντι. Δεν προαποφάσιζε τις ερμηνείες της, πηγαίνοντας απλώς να τις παρουσιάσει. Βίωνε κάθε φορά μία νέα εκδοχή, μία καινούρια ερμηνευτική προσέγγιση, μία άλλη στιγμή. Δεν ήταν η τραγουδίστρια της μανιέρας. Η παρουσία της και ο τρόπος της, έστω και ψιθυρίζοντας, μετάλλασσε το τραγούδι, κάνοντάς το δικό της και βάζοντας την ανεξάντλητη σφραγίδα της.
Πριν από κάθε συναυλία η Αλεξίου είχε το ίδιο τρακ. Ερμήνευε πάντα με μια δόση αμφιβολίας για το αν η απαράμιλλη διαύγεια του ήχου που ελευθέρωναν οι φωνητικές της χορδές μπορούσε πράγματι να τέρψει τους ουρανούς. Και απ' αυτή τη ρωγμή εκπορεύτηκε χρόνια τώρα, μια επιτακτική αλήθεια που αρκούσε με το παραπάνω για ν' ανάψουν οι αναπτήρες από μόνοι τους. Και έχει ένα δικό της τρόπο να πλησιάζει αυτή την αλήθεια, ακόμα κι αν είναι να καεί.
Το όνομα Χαρούλα που της έδωσε ο κόσμος σε ένδειξη μεγάλης οικειότητας και αγάπης, έγινε κώδικας τιμής αλλά και προσωπικός της κωδικός. Όπου και να βάλεις τη φωνή της Χαρούλας, όπου και να την ακούσεις, σ' ένα μαγαζί, στο αυτοκίνητο, σε ένα ουζάδικο της Λάρισας, στο διάλειμμα ενός κινηματογράφου... από πίσω υπάρχει η ελληνική καρδιά. Είναι μια φωνή που σε συμφιλιώνει με το ελληνικό τοπίο. Η φωνή που συνάθροισε γύρω της το σύμπαν -τον διανοούμενο και τον εργάτη, τον φαντάρο και τον επιστήμονα. Η πρώτη που αγκάλιασε σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Μία καλλιτέχνιδα που έμαθε να υποδέχεται στοργικά τα κύματα της γυναικείας της ύπαρξης και τα αντέχει. Που γνωρίζει καλά τη διακριτική λεπτή γραμμή ανάμεσα στο γέλιο και στο κλάμα. Ένα μοναδικό κράμα «θαυμασμού για τον άνθρωπο» και «συμπόνοιας για την ανεπάρκειά του». Δηλαδή τι άλλο; Αυτή η βαθιά ουσία που διέκρινε όλη την Αρχαία Ελληνική Τέχνη. Τελικά, ίσως και να είναι η παρουσία που ήλθε στη σκηνή για να επιστρέψει στο Ελληνικό τοπίο το δώρο που αυτό της χάρισε...
Του Γεώργιου Βασιλορεΐζη | Φωτογραφίες: NDP Photo Agency
H Χάρις Αλεξίου εμφανίζεται στο μουσικό στερέωμα το 1970, σε ηλικία 19 ετών, όπου και τραγουδάει για πρώτη φορά στη σκηνή της μπουάτ «Αρχιτεκτονική» στην Πλάκα. Την ίδια χρονιά, κάνει δεύτερες φωνές στο δίσκο «Θαλασσογραφίες» του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ενώ παράλληλα ξεκινάει να σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Επίσης, ηχογραφεί και το πρώτο της προσωπικό τραγούδι με τίτλο «Όταν πίνει μια γυναίκα».
Την επόμενη χρονιά, εμφανίζεται στο πλευρό του Στράτου Διονυσίου και του Τόλη Βοσκόπουλου, ενώ ηχογραφεί τραγούδια σπουδαίων συνθετών (Απόστολος Καλδάρας, Σταύρος Κουγιουμτζής, Τάκης Σούκας, Γιώργος Χατζηνάσιος). Μάλιστα, ακούγοντάς την τυχαία σε μία από αυτές τις ηχογραφήσεις ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης είπε: «Αυτή η φωνή έχει στασίδι στην Εκκλησία».
Παρ’ όλη την αναγνώριση όμως που λάμβανε ήδη από συναδέλφους και δημιουργούς, ο πρώτος μεγάλος σταθμός στην καριέρα της είναι η συμμετοχή της στο δίσκο «Μικρά Ασία» του Απόστολου Καλδάρα και του Πυθαγόρα το 1972: Τραγούδησε τα κομμάτια «Δυο παλικάρια απ’ το Αϊβαλί», «Πήρε φωτιά το Κορδελιό», «Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς», τα οποία και έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Ο δίσκος σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων: είναι ο πρώτος χρυσός δίσκος στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, ενώ συγκαταλέγεται στις σπουδαιότερες ηχογραφήσεις του 20ου αιώνα. Μάλιστα, ο δίσκος γνώρισε ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία και στην Αμερική.
Την περίοδο 1973-1974 δίνει συναυλίες στο πλευρό του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Ξυλούρη, κάνει δεύτερες φωνές σε δύο δίσκους του Στέλιου Καζαντζίδη, αλλά και στο «Παποράκι του Μπουρνόβα» του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, συμμετέχει σε δίσκους μεγάλων δημιουργών όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Άκος Δασκαλόπουλος, η Σώτια Τσώτου, ο Βαγγέλης Γκούφας και ο Κώστας Βίρβος, ενώ κάνει και τη μοναδική της εμφάνιση στον ελληνικό κινηματογράφο, ερμηνεύοντας το τραγούδι «Δυο καημοί» του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, στην ταινία «Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας».
Παρ’ όλα αυτά, οι δύο δίσκοι το 1973-1974 που αποτέλεσαν ορόσημο για την πορεία της, ήταν: Ο δίσκος «Καλημέρα ήλιε» του Μάνου Λοΐζου και του Δημήτρη Χριστοδούλου (ξεχώρισε το «Μια καλημέρα» και το «Ποιος το ξέρει»), και ο δίσκος «Οδός Αριστοτέλους» του Γιάννη Σπανού και του Λευτέρη Παπαδόπουλου (ξεχώρισε το ομότιτλο κομμάτι και το «Μεθυσμενάκι»). Μάλιστα, ερμηνεύοντας την Οδό Αριστοτέλους, για πρώτη φορά πίστεψε ότι θα μείνει στο τραγούδι.
Έπειτα από πέντε χρόνια δισκογραφίας, έρχεται το 1975 ο πρώτος της προσωπικός δίσκος, που γίνεται χρυσός και περιέχει τραγούδια δημιουργών όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Νίκος Γκάτσος, ο Αντώνης Βαρδής, ο Κώστας Βίρβος, ενώ τα κομμάτια που ξεχωρίζουν περισσότερο είναι: «Δημητρούλα», «Η Ρόζα η ναζιάρα», «Ελενίτσα», «Λένγκω» και το «Όταν πίνει μια γυναίκα» σε νέα εκτέλεση. Σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων συνεργάζεται σε μπουάτ για αρκετά χρόνια με το Γιώργο Νταλάρα, τη Δήμητρα Γαλάνη, το Γιάννη Πάριο, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Αντώνη Βαρδή και την Άννα Βίσση.
Το 1976 ηχογραφεί δύο δίσκους: Ο πρώτος έχει τραγούδια διαφόρων δημιουργών όπως Γιάννης Σπανός, Δήμος Μούτσης, Χρήστος Νικολόπουλος, Λευτέρης Παπαδόπουλος κ.α. και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Γκαρσόνα», «Κίτρινη πόλη», «Το Ερηνάκι», «Έλα πάρε με», ενώ ο δεύτερος (που γίνεται και χρυσός) είναι μια συνεργασία με το συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μιχάλη Μπουρμπούλη, Άκου Δασκαλόπουλου, και ξεχωρίζουν τα κομμάτια: «Μάτια μου - μάτια μου», «Χρόνια σαν βροχή», «Τα σκούρα μάτια», «Τα μαύρα κοροϊδεύεις», «Θα ‘ταν δώδεκα του Μάρτη».
Το 1977 ηχογραφεί ένα διπλό δίσκο με παλιά αλλά και νέα τραγούδια δημιουργών όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γιάννης Σπανός, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Τάκης Σούκας κ.α. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος, και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Τι γλυκό να σ’ αγαπούν», «Όλες του κόσμου οι Κυριακές», «Χρόνια χελιδόνια», «Το ξέρω πια δε μ’ αγαπάς», «Το Ανεστάκι», «Μανταλιώ», Ούζο όταν πιείς», «Πουλάκι ξένο», «Το μινόρε της αυγής», «Οι Κυριακές στην Κατερίνη», «Χάθηκα».
Το 1978 συστήνεται και ως δημιουργός, γράφοντάς το πρώτο της τραγούδι για το Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τίτλο «Βαρέθηκα τα χωρατά».
Το 1979 ηχογραφεί ένα δίσκο σταθμό, όχι μόνο για την καριέρα της, αλλά και για το έντεχνο λαϊκό τραγούδι με τίτλο «Τα τραγούδια της Χαρούλας» σε μουσική Μάνου Λοΐζου και στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος, και ξεχωρίζουν τα κομμάτια: «Όλα σε θυμίζουν», «Τέλι-τέλι-τέλι», «Ο φαντάρος», «Πες μου πώς γίνεται», «Τίποτα δεν πάει χαμένο», «Κι εγώ σαν πόλη», «Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή», «Γύφτισσα τον εβύζαξε». Ο Μάνος Λοΐζος, που έτρεφε ιδιαίτερο θαυμασμό για τη Χαρούλα, είχε δηλώσει για εκείνη: «Κουβαλάει μέσα της την παράδοση. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή η τραγουδίστρια είναι η Ελλάδα. Έχει μέσα της τους ελληνικούς δρόμους. Το χρώμα».
Το 1980 ηχογραφεί δίσκο σε μουσική του Αντώνη Βαρδή, και στίχους του Μάνου Ελευθερίου, του Σαράντη Αλιβιζάτου και της ιδίας. Ο δίσκος γίνεται χρυσός και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Φεύγω», «Ξημερώνει» και «Μ’ άφησες σαν πόλη».
Το 1981 τραγουδάει σε περιοδεία μαζί με το Μάνο Λοΐζο, το Θάνο Μικρούτσικο, το Χρήστο Λεοντή, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το Μανώλη Μητσιά. Επίσης, γράφει στίχους για το Γιάννη Πάριο στο «Σαν της θάλασσας τ’ αγέρι», ενώ συμμετέχει και στον πρώτο δίσκο της Αθηναϊκής Κομπανίας. Κυκλοφορεί δύο δισκογραφικές δουλειές: «Τα τραγούδια της γης μου» είναι ένας δίσκος με δημοτικά, σε ενορχήστρωση Τάκη Σούκα (ξεχωρίζει το «Ο ήλιος βασιλεύει»), ενώ «Τα τραγούδια της χθεσινής ημέρας» είναι ένας δίσκος που γίνεται από κοινού με τη Δήμητρα Γαλάνη, και παρόλο που περιέχει παλαιότερα κομμάτια που αναβιώνουν την ατμόσφαιρα των μπουάτ όπως «Ο αρχηγός» και «Τζαμάικα», γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και γίνεται πλατινένιος.
Το 1982 ηχογραφεί το δίσκο «Η ζωή μου κύκλους κάνει» με τραγούδια διαφόρων δημιουργών όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Νίκος Ξυδάκης κ.α. Ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Ζήλια μου», «Αν πεθάνει μια αγάπη», «Φτάνει-φτάνει», «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», «Καϊξής» και ο δίσκος γίνεται χρυσός. Το ίδιο έτος συνεργάζεται με το Νικόλα Άσιμο ερμηνεύοντας δύο τραγούδια του, μεταξύ των οποίων το νανούρισμα «Το παπάκι».
Το 1983 ηχογραφεί το διπλό δίσκο «Τα τσίλικα», που περιέχει παλιά λαϊκά και μικρασιάτικα τραγούδια από τις αρχές του 20ου αιώνα. Ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Μπαρμπαγιαννακάκης», «Άμαν Κατερίνα μου», «Ας μη ξημέρωνε ποτέ», «Μη μου λες πως δεν πονάω», «Αεροπλάνο θα πάρω» (ντουέτο με τον Αγάθωνα). Έτσι, κλείνει ένας κύκλος σχεδόν δέκα ετών, όπου η Χαρούλα ηχογραφεί παραδοσιακά, δημοτικά, σμυρνέικα, και ρεμπέτικα τραγούδια.
Επίσης, παρότι βρίσκεται στη δισκογραφία αρκετά χρόνια και μετράει ήδη πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό της, εντούτοις θα είναι η πρώτη φορά που θα κάνει προσωπική περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια χρονιά τραγουδάει δίπλα στον αδελφό της, Γιώργο Σαρρή, τις «Νταλίκες». Επίσης, στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, η Χάρις Αλεξίου αναλαμβάνει σημαντικό ρόλο στην Ένωση Τραγουδιστών Ελλάδας, υπερασπιζόμενη τα πνευματικά δικαιώματα των καλλιτεχνών.
Το 1984 ηχογραφεί το δίσκο «Εμφύλιος Έρωτας» με τραγούδια δημιουργών όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Ηλίας Κατσούλης, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Γιάννης Πάριος κ.α., ενώ γράφει και η ίδια δύο τραγούδια σε μουσική και στίχους, το ένα από τα οποία είναι «Η μπαλάντα της Ιφιγένειας», ένα αυτοβιογραφικό κομμάτι, αφιερωμένο στη μητέρα της που πρόσφατα είχε φύγει από τη ζωή. Ο δίσκος γίνεται χρυσός, και τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα εξής: «Μία είναι η ουσία», «Η διαθήκη», «Βήμα-βήμα», «Τώρα κι εγώ θα ζήσω». Την ίδια χρονιά τραγουδάει σε δίσκο του Δημήτρη Μητροπάνου και επανεμφανίζεται με το Γιώργο Νταλάρα.
Το 1985 ηχογραφεί το «Μια ζωή μέσα στους δρόμους» του Τάκη Σούκα, τραγουδάει μαζί με το Γιάννη Πάριο το «Κόκκινο γαρύφαλλο», ενώ συμμετέχει και στη συναυλία αφιέρωμα που γίνεται στο Ολυμπιακό Στάδιο στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου, όπου μαζί με το Γιώργο Νταλάρα ερμηνεύει το «Πρωινό τσιγάρο» του Νότη Μαυρουδή και του Άλκη Αλκαίου.
Το 1986 συνεργάζεται δισκογραφικά με το Θάνο Μικρούτσικο, όπου ερμηνεύει κομμάτια του συνθέτη σε στίχους Νίκου Καββαδία, Άλκη Αλκαίου, Ανδρέα Μικρούτσικου κ.α. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Η αγάπη είναι ζάλη», «Ερωτικό (Πιρόγα)», «Το γράμμα», «Ελένη» και «Εφτά νάνοι στο s/s Cyrenia». Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο δίσκο των Φατμέ, τραγουδώντας το «Πες το κι έγινε» και το «Μπλέξαν οι γραμμές μας» με το Νίκο Πορτοκάλογλου. Μαζί με το Θάνο Μικρούτσικο περιοδεύει σε Ελλάδα και εξωτερικό, με τελικό προορισμό το θέατρο Olympia του Παρισιού όπου ηχογραφείται ο δίσκος «Haris Alexiou a Paris». Ο συνθέτης μάλιστα, δε διστάζει να δηλώσει ότι η Χάρις Αλεξίου είναι η αδυναμία του από όλο το ελληνικό τραγούδι, προσθέτοντας: «Στο στόμα της, οι λέξεις, οι φράσεις, οι συλλαβές ζωντανεύουν. Μεταμορφώνονται την ίδια στιγμή σε βουνά και θάλασσα».
Το 1987 τραγουδάει το «Εξαρτάται» σε δίσκο του Μάριου Τόκα. Την ίδια χρονιά συνεργάζεται στο Σείριο με το Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος τη σκηνοθετεί και στη συνέχεια επιμελείται το δίσκο «Η Χάρις Αλεξίου σε απρόβλεπτα τραγούδια», που γίνεται χρυσός και περιέχει εκτός από κομμάτια του Χατζιδάκι, και άλλων σπουδαίων δημιουργών όπως: Nino Rota, Θάνος Μικρούτσικος, Απόστολος Καλδάρας, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Κώστας Τριπολίτης, Γιάννης Ρίτσος, Μπρεχτ. Ξεχωρίζουν τα: «Όποια και να ‘σαι» (Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει), «Η Μαριάνθη των ανέμων», «Canto per me». Μάλιστα, ο συνθέτης θα δηλώσει για τη συνεργασία τους: «H Χάρις Αλεξίου είναι φτιαγμένη από το υλικό που γίνονται οι μεγάλες τραγουδίστριες και που πολλές φορές το τραγούδι είναι μια αφορμή να μας μεταφέρει προγονικά βιώματα, χωμένα μέσα της βαθειά από παλιούς καιρούς. Με αιχμαλώτισε και την απήλαυσα όσο γινόταν πιο πολύ στο Σείριο, όπου ξεδίπλωσε ένα αστείρευτο ταλέντο. Είναι πολύ μεγάλη καλλιτέχνις, δεν πρόκειται για ντόπια υπόθεση. Ο δίσκος είναι μια προσφορά φιλίας προς αυτήν».
Το 1988 η Χάρις Αλεξίου γράφει δύο τραγούδια σε μουσική και στίχους για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, ένα από τα οποία είναι το «Ζήτα μου ό,τι θες», ενώ συνεργάζεται και με τον Ιταλό τραγουδοποιό Paolo Conte, ηχογραφώντας και τραγούδια του σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Την ίδια χρονιά επιστρέφει με έναν πιο εξωστρεφή λαϊκό δίσκο, σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, ο οποίος γίνεται χρυσός, και ξεχωρίζουν αρκετά κομμάτια όπως: «Η νύχτα θέλει έρωτα», «Δεν υπάρχουνε λόγια», «Πάρε το δρόμο ξαναγύρισε», «Αγάπησέ με», «Όλα μου τα καράβια».
Το 1989 συνεργάζεται με τους Φατμέ και την Αφροδίτη Μάνου, ηχογραφεί το «Θυμάσαι» (Ψάξε στ’ όνειρό μας), σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους Λάκη Λαζόπουλου, ενώ κυκλοφορεί σε δίσκο η ζωντανή ηχογράφηση με το Γιάννη Πάριο και τη Δήμητρα Γαλάνη με τίτλο «Η παράσταση αρχίζει». Την ίδια χρονιά, περιοδεύει στο εξωτερικό με το Νίκο Παπάζογλου, ενώ εκδίδεται και εξαντλείται το μοναδικό βιβλίο που έχει γράψει ποτέ, με τίτλο «Η ατέλειωτη λέξη».
Το 1990 κυκλοφορεί ο δίσκος της «Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια» σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους κυρίως της Λίνας Νικολακοπούλου, αλλά και της Χαρούλας. Γίνεται χρυσός, και πολλά τραγούδια γίνονται επιτυχίες όπως: «Μια πίστα από φώσφορο», «Τηλεφωνητής», «Θα πάθεις έρωτα», «Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια», «Κοίτα μια νύχτα», «Μη σε νοιάζει». Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους δίνει μια μεγάλη συναυλία στο στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, γιορτάζοντας τα 20 χρόνια της στο τραγούδι. Στη συναυλία συμμετέχουν ο Γιάννης Πάριος, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Χρήστος Νικολόπουλος, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Λάκης Λαζόπουλος και η Μελίνα Μερκούρη. Την ίδια χρονιά συμμετέχει σε δίσκο του Δημήτρη Παπαδημητρίου, και συνεργάζεται με τους OPA ερμηνεύοντας το «Μες τα δυο της μάτια».
Το 1991 ερμηνεύει το «Πανσέληνος ο έρωτας» σε μουσική Ελένης Καραΐνδρου και στίχους Κώστα Γεωργουσόπουλου, για την ταινία «Το μετέωρα βήμα του πελαργού» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Την ίδια χρονιά τραγουδάει τόσο στο Αττικόν, όσο και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, που ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του σε Έλληνα τραγουδιστή.
Επίσης, συνεργάζεται με τον Κώστα Χατζή, σε ένα πρόγραμμα υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Mauro Bolognini. H παράσταση ηχογραφείται και κυκλοφορεί σε διπλό δίσκο μαζί με νέα τραγούδια που συνέθεσε ο Κώστας Χατζής, σε στίχους του ιδίου, της Χαρούλας, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου κ.α. Ξεχωρίζει το κομμάτι «Καλίμπα».
Το 1992 ηχογραφεί έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της καριέρας της, το «Δι ευχών» σε μουσική Νίκου Αντύπα και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, που ταράζει τα νερά της ελληνικής δισκογραφίας, καθότι ο ηλεκτρονικός ήχος του συνθέτη, σε συνδυασμό με τον ποιητικό λόγο της στιχουργού, είναι ένα νέο καλλιτεχνικό άνοιγμα της Χαρούλας. Ο δίσκος γίνεται διπλά πλατινένιος και ξεχωρίζουν τα κομμάτια: «Δι ευχών», «Να ζήσω ή να πεθάνω», «Συναυλία», «Μάγισσα», «Τα καρέλια». Μάλιστα, η Λίνα Νικολακοπούλου θα δηλώσει κάποια στιγμή αργότερα για τη Χαρούλα: «H φωνή της είναι σαν τον ήχο της καμπάνας. Είτε για πανηγύρι, είτε για γάμο, είτε για πυρκαγιά χτυπήσει, αναγνωρίζεται με τον ίδιο τρόπο».
Το 1993 ο δίσκος «Δι ευχών» κυκλοφορεί στη Γαλλία, το Βέλγιο, το Ισραήλ και την Ιαπωνία, ενώ η Χαρούλα δίνει αυτά τα χρόνια πολλές συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, άλλοτε μόνη της και άλλοτε έχοντας μαζί της ανερχόμενους καλλιτέχνες της εποχής όπως ο Μανώλης Λιδάκης, η Μελίνα Κανά, ο Κώστας Μακεδόνας και ο Βασίλης Λέκκας.
Το 1994 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εϊ» σε μουσική Νίκου Αντύπα, και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Άρη Δαβαράκη και της Χαρούλας. Ο δίσκος γίνεται χρυσός και ξεχωρίζουν τα κομμάτια: «Εϊ τρελάθηκα», «Είσαι η νύχτα με τα αινίγματα» και «Σ’ έχασα». Την ίδια χρονιά ερμηνεύει τα τραγούδια «Οι δρόμοι» και «Ό,τι κι αν γίνει» σε μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου για την τηλεοπτική σειρά «Μη φοβάσαι τη φωτιά». Επίσης, τον Ιούνιο δίνει συναυλία στο City Center της Νέας Υόρκης, στα πλαίσια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, ενώ λίγο αργότερα τραγουδάει στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία του Mauro Bolognini, και τα έσοδα της συναυλίας προσφέρονται στην Εθνική Πινακοθήκη, για την αγορά του «Αγίου Πέτρου» του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου.
Το 1995 κυκλοφορεί ο δίσκος «Οδός Νεφέλης 88»σε μουσική και στίχους της Χαρούλας (και ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη). Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος, και ξεχωρίζουν τα τραγούδια: «Πανσέληνος», «Μινοράκι», «Ψυχές και σώματα», «Φίλοι», «Προσευχή», «Ο άνθρωπος του κάβου», «Το νου μου εσυγύρισα». Ο δίσκος αυτός βραβεύεται από τη Γαλλική Ακαδημία Τραγουδιού ως «Καλύτερος ξενόγλωσσος δίσκος», ο οποίος μάλιστα μπαίνει στο top 10 των βρετανικών charts για πολλές εβδομάδες. Την ίδια χρονιά, τραγουδάει στο Studio Νεφέλη (χώρος που διαμόρφωσε η ίδια), υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Τις δύο επόμενες χρονιές οι live δίσκοι της (που καταγράφουν στιγμές από συναυλίες της σε όλη την υφήλιο), γίνονται πολυπλατινένιοι, και ξεπερνούν σε πωλήσεις τα 400.000 αντίτυπα. Υπάρχουν βέβαια και κάποια νέα κομμάτια, όπως «Το tango της Νεφέλης» (σε μουσική Loreena McKennitt και στίχους της Χαρούλας), το «Για ένα τανγκό» (μουσική & στίχοι της Χαρούλας), το «Κράτα για το τέλος» (σε μουσική Παντελή Θαλασσινού, και στίχους Ηλία Κατσούλη) και «Το τραγούδι του χελιδονιού» που έγραψε η ερμηνεύτρια για τη νεογέννητη Κύπρια Αναστασία Ισαάκ. Επίσης ξεχωρίζουν επανεκτελέσεις όπως: «Άνθρωποι μονάχοι», «Θεός αν είναι», «Συ μου χάραξες πορεία», «Tαμπακιέρα». Το «Tango της Νεφέλης» βρίσκεται για μήνες στα δέκα πρώτα τραγούδια της World Music στην Ευρώπη, και το κανάλι Euronews κάνει εκτενές αφιέρωμα στη Χαρούλα.
Την άνοιξη του 1997, ο Richard Branson, ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης αλυσίδας δίσκων στον κόσμο, της απονείμει ένα ειδικό βραβείο για το live «Γυρίζοντας τον κόσμο ΄92-΄96», ενώ το καλοκαίρι η ίδια εκπροσωπεί την Ελλάδα σε διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με θέμα «Η προώθηση της μουσικής στην Ευρώπη». Επίσης, δίνει τρεις συναυλίες στην Πνύκα, με φόντο την Ακρόπολη, μετά από πρόσκληση της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004.
Το 1998 ηχογραφεί ακόμη ένα cd σε μουσική και στίχους της ίδιας με τίτλο «Το παιχνίδι της αγάπης», το οποίο γίνεται πλατινένιο και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Η παλιά αγορά», «Οι δικοί μου ξένοι», «Δώσ’ μου μια μέρα». Συμμετέχει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Την ίδια χρονιά η Χαρούλα τραγουδάει σε δίσκο με διασκευές του Διονύση Σαββόπουλου, ενώ περιοδεύει στο εξωτερικό με το Νίκο Παπάζογλου. Το χειμώνα, ξανασυναντιέται στη σκηνή μετά από πολλά χρόνια με το Χρήστο Νικολόπουλο, ενώ συνεχίζει τη συνεργασία της με το σκηνοθέτη Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Το 1999 τραγουδάει μαζί με τη διασημότερη Τουρκάλα τραγουδίστρια Sezen Aksu, τόσο στην Αθήνα, όσο και στην Κωνσταντινούπολη, για τους σεισμοπαθείς των δύο χωρών. Επίσης ο Μιχάλης Δέλτα των Stereo Nova διασκευάζει το τραγούδι της «Έλα κοντά μου απόψε» στο νέο του δίσκο, ενώ η ίδια ερμηνεύει το τραγούδι «Στα μισά του δρόμου» για την τηλεοπτική σειρά «Η ζωή μας μια βόλτα» (σε μουσική του Γιάννη Σπάθα, και στίχους του Ευγένιου Αρανίτση).
Το 2000 η Χάρις Αλεξίου κυκλοφορεί το cd «Ψίθυροι» που περιέχει τραγούδια σε δεύτερη εκτέλεση δημιουργών όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Άκης Πάνου, ο Νικόλας Άσιμος, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Γιώργος Ανδρέου, ο Παρασκευάς Καρασούλος κ.α. Ερμηνεύει όλα τα κομμάτια μόνο με τη συνοδεία ενός πιάνου και μιας κιθάρας. Ο δίσκος γίνεται χρυσός, και ξεχωρίζουν τα τραγούδια «Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω», «Ένα αστέρι πέφτει-πέφτει», «Πάρε τα χνάρια μου». Η παρουσίασή του δίσκου γίνεται το χειμώνα στο Μέγαρο Μουσικής και το καλοκαίρι στο μικρό αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Την ίδια χρονιά ιδρύει τη δική της δισκογραφική εταιρεία, με σκοπό να στεγάσει όλες τις μελλοντικές της μουσικές προτάσεις. Η αρχή γίνεται με το «Παράξενο φως», που απαρτίζεται από τραγούδια συνθετών και στιχουργών που έχουν στιγματίσει τη καριέρα της όπως η Loreena McKennitt, ο Αντώνης Βαρδής, ο Νίκος Αντύπας, ο Άρης Δαβαράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Γιώργος Ζαμπέτας, η Βάσω Αλλαγιάννη, ο Μάνος Λοΐζος, ο Γιάννης Σπανός, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Ηλίας Κατσούλης κ.α., ενώ συμμετέχει και η ίδια ως δημιουργός. Γνωστό γίνεται το ντουέτο με τον τότε ανερχόμενο Μιχάλη Χατζηγιάννη (Σ’ αγαπώ - σ’ αγαπώ), το «Να ‘μαι καλά» και το «Εδώ σε θέλω». Ο δίσκος γίνεται χρυσός και μάλιστα κυκλοφορεί σε όλη την Ευρώπη, ενώ η Χαρούλα πραγματοποιεί περιοδεία για άλλη μια φορά στο εξωτερικό.
Το 2001 η Χάρις Αλεξίου συμμετέχει στο διεθνές φεστιβάλ «Η νύχτα με τις πριμαντόνες»: Κάθε 33 χρόνια, γυναίκες απ’ όλο τον κόσμο, που η κάθε μια εκπροσωπεί το τραγούδι και τον πολιτισμό της χώρας της, συγκεντρώνονται σε μια ιδιαίτερη παράσταση χωρίς κοινό. Αυτή τη φορά, η συνάντησή τους έγινε στο Ελληνικό Αμφιθέατρο της Ταορμίνα, κάτω από το ηφαίστειο της Αίτνας, όπου η Χαρούλα τραγουδάει τη «Φαίδρα» του Μίκη Θεοδωράκη δίπλα στις Jessye Norman, Dee Dee Bridgewater, Sheila Chandra, Lina Sastri, Amy Koita, Sainkho, Noa, Amal Murkus, Uxia, Esma, Cristina Branco.
Το 2002 συμμετέχει σε δίσκο του Νότη Μαυρουδή ερμηνεύοντας δύο κομμάτια, το ένα μάλιστα ντουέτο με τη Γλυκερία. Επίσης, συνεργάζεται με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Cine Kεραμεικός, απ’ όπου και προέρχεται η ζωντανή ηχογράφηση ενός διπλού cd, που γίνεται χρυσό. Αυτή η δισκογραφική της δουλειά σηματοδοτεί την επιστροφή της Χαρούλας σε πιο λαϊκούς ήχους.
Το 2003 συνεργάζεται με το Γιάννη Κότσιρα, συμμετέχει στο δίσκο του Αντώνη Βαρδή τραγουδώντας μαζί του τη «Ροκ μπαλάντα» και κυκλοφορεί το δίσκο «Ως την άκρη του ουρανού σου», που γίνεται πολυπλατινένιος και περιέχει τραγούδια τόσο δικά της, όσο και άλλων δημιουργών όπως ο Αντώνης Βαρδής, ο Γιώργος Θεοφάνους, ο Μανώλης Φάμελλος, οι Εκείνος & Εκείνος κ.α. Πολλά τραγούδια ξεχωρίζουν όπως «Το κύμα», «Απόψε θέλω να πιώ», «Εσύ με ξέρεις πιο πολύ» (ντουέτο με το Φίλιππο Πλιάτσικα), «Οι φίλοι μου χαράματα», «Τα καλύτερα θα ‘ρθούν», «Όλα είναι στο μυαλό» (ντουέτο με το Γιάννη Κότσιρα), «Έχω μια αγάπη για σένα» κ.α. Την ίδια χρονιά βραβεύεται στα World Music Awards, ως «Best Selling Greek Artist».
Το 2004 συμμετέχει στην αποχαιρετιστήρια συναυλία των Πυξ-Λαξ, τραγουδάει με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου το κομμάτι «Οι μέρες που δικάζουν» σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους Οδυσσέα Ιωάννου και συνεργάζεται επί σκηνής με την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Πρόκειται για τη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, και η Χαρούλα συμμετέχει στον επίσημο δίσκο της διοργάνωσης τραγουδώντας το «Στρώσε το στρώμα σου για δυο» του Μίκη Θεοδωράκη και του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς μαζί με το Γιώργο Νταλάρα, τη Μαρινέλλα, το Γιάννη Πάριο και τη Δήμητρα Γαλάνη ανοίγουν την Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων ενώπιον 2 δισεκατομμυρίων τηλεθεατών.
Επίσης, την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το «Ανθολόγιο», ένα διπλό cd που γίνεται πολυπλατινένιο και περιέχει αφενός 38 σημαντικές στιγμές της καριέρας της, αφετέρου δύο νέα τραγούδια, το ένα από τα οποία είναι το «Πρώτη φορά συγνώμη», σε μουσική και στίχους της ίδιας.
Το 2005 το Ανθολόγιο κυκλοφορεί σε όλη την Ευρώπη σημειώνοντας μάλιστα αξιόλογες πωλήσεις. Επίσης, η Χάρις Αλεξίου γράφει το τραγούδι «Ο άλλος μου εαυτός» στο Γιώργο Νταλάρα, ξεκινάει να επιμελείται δίσκους νέων καλλιτεχνών, ενώ επιπλέον διοργανώνει και μία συναυλία ηθικής συμπαράστασης για τη Βίκυ Μοσχολιού, προσκαλώντας και άλλες τραγουδίστριες διαφόρων γενεών, όπως η Μαρινέλλα, η Δήμητρα Γαλάνη, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Γλυκερία, η Τάνια Τσανακλίδου, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Μελίνα Κανά κ.α. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε διπλό cd.
Το 2006 κυκλοφορεί το cd «Βύσσινο και νεράντζι» που περιέχει τραγούδια νέων δημιουργών με παραδοσιακό ήχο. Ακούγεται το κομμάτι «Ήρθα ξανά», ενώ το cd γίνεται πλατινένιο, και η Χάρις Αλεξίου το παρουσιάζει σε μία και μοναδική συναυλία, με τίτλο «Το αλάτι της γης», συνδυάζοντάς τα τραγούδια με παλαιότερα παραδοσιακά κομμάτια του ρεπερτορίου της.
Την ίδια χρονιά κάνει μια μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη, συνεργάζεται με το γαλλικό συγκρότημα I Muvrini, συμμετέχει σε νέο δίσκο του Λευτέρη Παπαδόπουλου, γράφει τους στίχους στο τραγούδι «Ένα αντίο» για τη Γλυκερία και τραγουδάει μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη στο Ηρώδειο, στο αφιέρωμα για τη Σοφία Βέμπο.
Το χειμώνα του 2007 εμφανίζεται για τρεις παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τη συνοδεία ορχήστρας υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ. Την άνοιξη, κυκλοφορεί ένα διπλό cd, που αποτελεί ζωντανή ηχογράφηση από τη συνεργασία της με το Σωκράτη Μάλαμα και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, και γίνεται σύντομα πλατινένιο.
Το φθινόπωρο του ίδιου έτους, κυκλοφορεί ακόμη ένα διπλό live cd, αυτή τη φορά από τις συναυλίες αφιέρωμα που πραγματοποίησε στο Ηρώδειο η Χάρις Αλεξίου, για τα 25 χρόνια από το χαμό και τα 80 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Λοΐζου. Το cd γίνεται διπλά πλατινένιο ενώ όλες οι συναυλίες που πραγματοποίησε εκείνο το καλοκαίρι, αφιερωμένες στο σπουδαίο δημιουργό, ήταν sold out. Την ίδια χρονιά συμμετέχει σε πέντε τραγούδια στο νέο δίσκο του Σωκράτη Μάλαμα (γράφοντας μάλιστα στίχους για ένα από αυτά). Λίγο πριν την εκπνοή του 2007, η Χάρις Αλεξίου ερμηνεύει σε μία και μοναδική τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου, το ακυκλοφόρητο τραγούδι «Σάββατο», που έγραψε ο κρατούμενος των φυλακών Χρήστος Κρετσόβαλης, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ποινής του, άρχισε να ασχολείται με τη στιχουργική.
Το 2008 ο ράπερ Stereo Mike διασκευάζει το «Φεύγω» στο νέο του δίσκο, ενώ η Χάρις Αλεξίου πραγματοποιεί μια καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, έχοντας μαζί της τον Μπάμπη Στόκα από τους Πυξ-Λαξ. Η αρχή γίνεται από το Καλλιμάρμαρο στάδιο, σε μία συναυλία που συγκέντρωσε πάνω από 20.000 θεατές, ενώ η περιοδεία κλείνει με μία συναυλία τα έσοδα της οποίας δόθηκαν στη μονάδα απεξάρτησης νέων «Ατραπός».
Το 2009 κυκλοφορεί ο δίσκος της «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να ‘σαι», που γίνεται πολυπλατινένιος και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Ο άνθρωπός μου» και «Μεγάλωσα». Πρόκειται για μια δουλειά σε παραγωγή του γιου της Μάνου Θεοφίλου, που περιέχει αφενός δικά της τραγούδια, αφετέρου συμπράξεις με Έλληνες και ξένους δημιουργούς, όπως ο βραβευμένος με Oscar Soundtrack, Gustavo Alfredo Santaolalla. Την ίδια χρονιά ερμηνεύει το «Αμίλητο νερό» του Μίνου Μάτσα και του Ισαάκ Σούση, για την ταινία «Σκλάβοι στα δεσμά τους», που κερδίζει το Βραβείο Μουσικής στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Επιπλέον, εκδίδεται (σε επιμέλεια Γιώργου Τσάμπρα) ένα Λεύκωμα 200 σελίδων για την πορεία της στο ελληνικό τραγούδι, με σπάνιο υλικό. Επίσης, ανοίγει τη συναυλία - αφιέρωμα στο Λευτέρη Παπαδόπουλο που γίνεται στο Ολυμπιακό Στάδιο, ερμηνεύοντας ένα καινούργιο του τραγούδι σε μουσική Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Τέλος, συμμετέχει μαζί με τη Μαρινέλλα, το Γιώργο Νταλάρα, το Δημήτρη Μητροπάνο, τον Πασχάλη Τερζή και τη Γλυκερία σε δύο μεγαλειώδεις συναυλίες αφιέρωμα στη μνήμη του Στέλιου Καζαντζίδη (στο Καλλιμάρμαρο στάδιο της Αθήνας και στο Καυτατζόγλειο στάδιο της Θεσσαλονίκης). Ο αείμνηστος Καζαντζίδης μάλιστα, έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση στη Χάρις Αλεξίου, μιας και κατά τα λεγόμενά του «Η Χαρούλα είναι ό,τι καλύτερο έχει βγάλει αυτός ο τόπος».
Το 2010 εμφανίζεται στο Θέατρο Παλλάς και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, σε ένα πρόγραμμα που παρακολουθούν πάνω από 55.000 θεατές, και έχει επιμεληθεί η Λίνα Νικολακοπούλου. Το καλοκαίρι περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα, έχοντας μαζί της τη Μάρθα Φριντζήλα. Επιπλέον, την ίδια χρονιά ο Δήμαρχος της Σμύρνης δίνει το όνομά της Χάρις Αλεξίου σε μια λεωφόρο της πόλης, τιμώντας την προσφορά της στην τέχνη.
Το 2011 συμμετέχει στον τελευταίο ελληνόγλωσσο δίσκο της Νάνας Μούσχουρη, τραγουδώντας «Το λουλουδάκι του μπαξέ». Την ίδια χρονιά κάνει μια μεγάλη περιοδεία στο εξωτερικό, παραλαμβάνει στη Φλωρεντία της Ιταλίας ένα ευρωπαϊκό βραβείο για την προσφορά της στη μουσική από το ίδρυμα Premio Galileo, ενώ επιπλέον τραγουδάει στην Τελετή Έναρξης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μπάσκετ στην Κωνσταντινούπολη, που μεταδόθηκε ζωντανά σε 172 χώρες. Ακόμη, το φθινόπωρο δίνει πέντε παραστάσεις στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» με θέμα το έργο του Nino Rota και με τη συνοδεία της 60μελούς ορχήστρας της ΕΡΤ.
Το 2012 η Χάρις Αλεξίου εμφανίζεται μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη, σε χειμερινές παραστάσεις και καλοκαιρινές συναυλίες, όπου πάνω από 140.000 θεατές τις παρακολουθούν. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο δίσκος «Τρίπλα» με ακυκλοφόρητους στίχους του Μανώλη Ρασούλη, σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου, Βάσως Αλλαγιάννη, Ορφέα Περίδη, κ.α. Ο δίσκος γίνεται χρυσός και ξεχωρίζει το τραγούδι «Το δεδομένο». Επίσης, συμμετέχει σε δίσκο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.
Το 2013 μέσα από τις χειμερινές και καλοκαιρινές της εμφανίσεις, παρουσιάζει στο κοινό μία νέα μουσική μπάντα, τους Nouveau Sextet, με έθνικ-τζαζ ήχο που αποτελείται από κορυφαίους Έλληνες σολίστ. Την ίδια χρονιά το τραγούδι της «Για ένα τανγκό» θα ντύσει ως μουσικό θέμα την ταινία «Before Midnight» με πρωταγωνιστή τον Ethan Hawke.
Το 2014 κυκλοφορεί το νέο της cd με τίτλο «Τα όνειρα γίνονται πάλι», σε στίχους Νίκου Μωραΐτη, και μελωδίες νέων δημιουργών όπως ο Στάθης Δρογώσης, η Ανδριάννα Μπάμπαλη, κ.α. Ο δίσκος γίνεται πλατινένιος, και ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Ένα φιλί», «Καθρέφτης», «Καίω εσένα», «Τα σύνορα». Επίσης, την ίδια χρονιά συνεργάζεται επί σκηνής με την Τάνια Τσανακλίδου.
Ακόμη, κερδίζει το «Βραβείο καλύτερης μετάφρασης ξένου λογοτεχνικού έργου» από την Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας για το βιβλίο του δημοφιλούς Γάλλου καλλιτέχνη Φαμπιέν Μαρσό, με τίτλο «Πάντα Ήρωες», το οποίο μετέφρασε στα ελληνικά η ίδια.
Επιπλέον, η παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου επανηχογραφεί το τραγούδι της «Είμαι στο μόλο». Την ίδια χρονιά η Χαρούλα δίνει μία συναυλία συμπαράστασης και αλληλεγγύης στην πλατεία Συντάγματος, για τις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών.
Το 2015 πραγματοποιεί μία μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία, ενώ επίσης συναντιέται για πρώτη φορά επί σκηνής με την Ελένη Βιτάλη, στο αφιέρωμα για το Χρήστο Νικολόπουλο.
Το 2016 ερμηνεύει δύο κομμάτια του Δημήτρη Παπαδημητρίου, για την ταινία «Η Ρόζα της Σμύρνης», ενώ επιπλέον ξανασυναντιέται στη σκηνή έπειτα από πολλά χρόνια με το Σταύρο Ξαρχάκο, λαμβάνοντας μέρος στη συναυλία προς τιμήν του στο Καλλιμάρμαρο στάδιο.
Την ίδια χρονιά καινοτομεί για άλλη μια φορά, παρουσιάζοντας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα το «Χειρόγραφο», μία αυτοβιογραφική μουσικοθεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές, τόσο για τα κείμενά της, όσο και για τη θεατρική της ερμηνεία.
Το 2017 συμμετέχει στην «Οπερέττα» του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, ενώ τον Οκτώβρη του 2018 εμφανίστηκε στο Ηρώδειο, συμμετέχοντας στο αφιέρωμα στον Δημήτρη Μητροπάνο.
Όλα αυτά τα χρόνια η Χάρις Αλεξίου συνεργάστηκε με τους περισσότερους σπουδαίους δημιουργούς και ερμηνευτές της χώρας μας, και με κάποιους καταξιωμένους ξένους. Τραγούδησε στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου, από τη Βραζιλία μέχρι την Ιαπωνία, και από τη Φινλανδία μέχρι την Τυνησία. Το πολύχρωμο ρεπερτόριό της αποτελείται από ήχους λαϊκούς μέχρι ροκ, κι από παραδοσιακά μέχρι τζαζ, χωρίς να σταματήσει ποτέ να πειραματίζεται στην Τέχνη και να ανακαλύπτει νέους δρόμους. Εκτός από ερμηνεύτρια, είναι και δημιουργός έχοντας γράψει πάνω από 75 τραγούδια. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία από έρευνα του Πέτρου Δραγουμάνου, είναι η εμπορικότερη τραγουδίστρια της ελληνικής δισκογραφίας.
Ο ξένος τύπος την εξύμνησε για τις βυζαντινές καταβολές της φωνής της, ενώ ο ελληνικός τύπος την αποκάλεσε «Ιέρεια του ελληνικού τραγουδιού». Κάποια στιγμή, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είπε «Αν το ελληνικό τραγούδι ήταν βιβλίο, η Χαρούλα θα ήταν το εξώφυλλο».
Χαρακτηρισμοί, διακρίσεις, βραβεία… Προσπάθειες να κλειστεί σε λόγο ο παλμός των ρημάτων, να μπει σε σχήμα η ανάσα, να τετραγωνιστούν τα βουνά της ψυχής, να τιθασευτούν οι χείμαρροι της. Η ίδια απλώς θα δηλώσει: «Δεν ξέρω πώς φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος αυτή τη διαδρομή. Εγώ αισθάνομαι ότι ήμουν πάνω σ’ ένα άλογο και κάλπαζα κι έτρεχα και περνούσα από τόπους διάφορους, συναντούσα διάφορους ανθρώπους, χαιρόμουν που τους συναντούσα, που τραγουδούσα διαφορετικά πράγματα, που είχα αποδοχή».
Η Αλεξίου δεν υπήρξε «θεά» ή «θεία» στις ερμηνείες της, όπως συχνά έχει ειπωθεί, γιατί ποτέ δε τη χώρισε απ’ τους ακροατές της η απόσταση του ουρανού. Δεν ήταν το ξένο σώμα το οποίο θαυμάζεις ή αποδέχεσαι από μακριά. Αλλά ο εαυτός σου που πάσχει να υψωθεί μέσα από τη μοναξιά, το λυγμό, το πένθος, την οργή, την έκρηξη, τη λύτρωση, την απογείωση, το γλέντι. Δεν προαποφάσιζε τις ερμηνείες της, πηγαίνοντας απλώς να τις παρουσιάσει. Βίωνε κάθε φορά μία νέα εκδοχή, μία καινούρια ερμηνευτική προσέγγιση, μία άλλη στιγμή. Δεν ήταν η τραγουδίστρια της μανιέρας. Η παρουσία της και ο τρόπος της, έστω και ψιθυρίζοντας, μετάλλασσε το τραγούδι, κάνοντάς το δικό της και βάζοντας την ανεξάντλητη σφραγίδα της.
Πριν από κάθε συναυλία η Αλεξίου είχε το ίδιο τρακ. Ερμήνευε πάντα με μια δόση αμφιβολίας για το αν η απαράμιλλη διαύγεια του ήχου που ελευθέρωναν οι φωνητικές της χορδές μπορούσε πράγματι να τέρψει τους ουρανούς. Και απ' αυτή τη ρωγμή εκπορεύτηκε χρόνια τώρα, μια επιτακτική αλήθεια που αρκούσε με το παραπάνω για ν' ανάψουν οι αναπτήρες από μόνοι τους. Και έχει ένα δικό της τρόπο να πλησιάζει αυτή την αλήθεια, ακόμα κι αν είναι να καεί.
Το όνομα Χαρούλα που της έδωσε ο κόσμος σε ένδειξη μεγάλης οικειότητας και αγάπης, έγινε κώδικας τιμής αλλά και προσωπικός της κωδικός. Όπου και να βάλεις τη φωνή της Χαρούλας, όπου και να την ακούσεις, σ' ένα μαγαζί, στο αυτοκίνητο, σε ένα ουζάδικο της Λάρισας, στο διάλειμμα ενός κινηματογράφου... από πίσω υπάρχει η ελληνική καρδιά. Είναι μια φωνή που σε συμφιλιώνει με το ελληνικό τοπίο. Η φωνή που συνάθροισε γύρω της το σύμπαν -τον διανοούμενο και τον εργάτη, τον φαντάρο και τον επιστήμονα. Η πρώτη που αγκάλιασε σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Μία καλλιτέχνιδα που έμαθε να υποδέχεται στοργικά τα κύματα της γυναικείας της ύπαρξης και τα αντέχει. Που γνωρίζει καλά τη διακριτική λεπτή γραμμή ανάμεσα στο γέλιο και στο κλάμα. Ένα μοναδικό κράμα «θαυμασμού για τον άνθρωπο» και «συμπόνοιας για την ανεπάρκειά του». Δηλαδή τι άλλο; Αυτή η βαθιά ουσία που διέκρινε όλη την Αρχαία Ελληνική Τέχνη. Τελικά, ίσως και να είναι η παρουσία που ήλθε στη σκηνή για να επιστρέψει στο Ελληνικό τοπίο το δώρο που αυτό της χάρισε...
Του Γεώργιου Βασιλορεΐζη | Φωτογραφίες: NDP Photo Agency
