Σπουδαίος συνθέτης και γνώστης των βυζαντινών δρόμων. Συνεργάστηκε με όλους τους κορυφαίους της εποχής του μιας και επί χρόνια διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του λαϊκού τμήματος της Columbia και μαέστρος στις ηχογραφήσεις της. Η παρουσία του και ο λόγος του υπήρξαν πολύτιμα και στη νεότερη εποχή, στην οποία το τοπίο της έρευνας για πρόσωπα και πράγματα του λαϊκού τραγουδιού παρέμεινε κάπως θολό. Τον συνάντησα την 1η Οκτωβρίου του 2003 στο επί χρόνια ανοιχτό για όλους γραφείο του, που, εκείνο τον καιρό, διατηρούσε κάτω από το σπίτι του στον περιφερειακό του Λυκαβηττού και πρόθυμα μου μίλησε για τον Γιώργο Μητσάκη, με τον οποίο τον συνέδεε μακροχρόνια φιλία και συνεργασία. Πριν από την μακρά συνεργασία του με τον Κώστα Βίρβο, φωτεινή - αν και με πολλά τραγούδια στο σκοτεινό και ζόρικο ύφος του 50 - υπήρξε η συνεργασία του με τον Χρήστο Κολοκοτρώνη. Ακολούθησε για μια περίοδο η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και για ένα μικρότερο φεγγάρι ο Γιώργος Μητσάκης, ο οποίος σε τέτοια κλίμακα μόνο στον Δερβενιώτη έδωσε στίχους του. Εκτός από μικρές συνεργασίες του με τον Τσιτσάνη, τον Χιώτη και τον Ζαμπέτα δεν θυμάμαι, έτσι πρόχειρα να έχει δώσει κάπου αλλού στίχους. Μαζί, λοιπόν, έφτιαξαν 16 τραγούδια. Όλα στο ύφος του τραγουδιού της εποχής 1956-57 οπότε και γράφτηκαν. Ανάμεσά τους μικρά διαμαντάκια όπως τα «Ο πόνος με πλημμύρισε» και «Δεν θέλω πια να μ’ αγαπάς» που είχε τραγουδήσει η 16χρονη, τότε, Πόλυ Πάνου! Εδώ θα τ’ ακούσουμε από την νεότερη δισκογραφημένη εκτέλεση της Βίκυς Μοσχολιού και την ζωντανή τηλεοπτική της Εύας Ξένου με τις πενιές του Γιάννη Παπαβασιλείου (Βλάχου).
Θόδωρος Δερβενιώτης:
«Με τον Γιώργο Μητσάκη γνωριστήκαμε το 1951 στην οδό Ίωνος. Εκεί ήταν τα δύο μπαράκια, του Μάριου κι ένα ακόμα, όπου σύχναζαν οι λαϊκοί μουσικοί και τραγουδιστές. Αφορμή για τη γνωριμία μας στάθηκε το γεγονός ότι ήξερα να διαβάζω και να γράφω νότες. Όταν άρχισε να διαδίδεται λοιπόν αυτό, με πλησίασαν πολλοί για να τους γράψω τις παρτιτούρες για τη λογοκρισία. Από τους πρώτους ήταν ο Μητσάκης:
- Εσύ είσαι ο Θοδωρής; Κι είσαι κι από τον Βόλο;
Κάποιο ρόλο στη ζεστή γνωριμία μας έπαιξε και το γεγονός ότι ο Μητσάκης - απ’ ό,τι μου είπε, εγώ δεν το γνώριζα - είχε μεγαλώσει στον Βόλο.
- Εγώ δεν έχω ένα τραγουδάκι και απλά να πάμε πάνω στου Μάριου να το γράψουμε. Θέλω να σε ρωτήσω αν έρχεσαι στο σπίτι μου στην Πετρούπολη. Έχω έναν αριθμό τραγουδιών. Θά ’ρθεις το πρωί, θα γράφουμε, θα φάμε το μεσημέρι, θα πιούμε τον καφέ μας, θα τελειώσουμε, θα σε πληρώσω και θα φύγεις.
Θόδωρος Δερβενιώτης:
«Με τον Γιώργο Μητσάκη γνωριστήκαμε το 1951 στην οδό Ίωνος. Εκεί ήταν τα δύο μπαράκια, του Μάριου κι ένα ακόμα, όπου σύχναζαν οι λαϊκοί μουσικοί και τραγουδιστές. Αφορμή για τη γνωριμία μας στάθηκε το γεγονός ότι ήξερα να διαβάζω και να γράφω νότες. Όταν άρχισε να διαδίδεται λοιπόν αυτό, με πλησίασαν πολλοί για να τους γράψω τις παρτιτούρες για τη λογοκρισία. Από τους πρώτους ήταν ο Μητσάκης:
- Εσύ είσαι ο Θοδωρής; Κι είσαι κι από τον Βόλο;
Κάποιο ρόλο στη ζεστή γνωριμία μας έπαιξε και το γεγονός ότι ο Μητσάκης - απ’ ό,τι μου είπε, εγώ δεν το γνώριζα - είχε μεγαλώσει στον Βόλο.
- Εγώ δεν έχω ένα τραγουδάκι και απλά να πάμε πάνω στου Μάριου να το γράψουμε. Θέλω να σε ρωτήσω αν έρχεσαι στο σπίτι μου στην Πετρούπολη. Έχω έναν αριθμό τραγουδιών. Θά ’ρθεις το πρωί, θα γράφουμε, θα φάμε το μεσημέρι, θα πιούμε τον καφέ μας, θα τελειώσουμε, θα σε πληρώσω και θα φύγεις.
Πράγματι, σε δυο-τρεις μέρες με κάλεσε και πήγα. Από τότε τού ’γραψα αρκετά τραγούδια, μέχρι που μπήκα κι εγώ στο χώρο της σύνθεσης. Τα πρώτα τέσσερα-πέντε τραγούδια μου ήταν σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Μετά έγραψα αρκετά με τον Χρήστο Κολοκοτρώνη, όχι βέβαια όσα έγραψα αργότερα με τον Βίρβο, αλλά για την εποχή εκείνη γράψαμε πολλά τραγούδια μαζί. Ο διευθυντής της Columbia, ο Μηλιόπουλος, μας φώναζε και μας ενημέρωνε έγκαιρα πότε θα κυκλοφορήσει η εταιρεία δίσκους, αν έχουμε τραγούδια να πάρουμε σειρά ηχογράφησης κ.λπ. Ήταν λοιπόν μια κυκλοφορία που θα γινόταν του Αγίου Δημητρίου. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, ο Κολοκοτρώνης που μου έδινε στίχους καθυστέρησε κι έτσι δεν πρόλαβα κι έχασα τον 'Αι Δημήτρη. Πηγαίνοντας πάλι στην εταιρεία, με ρώτησε ο Μηλιόπουλος γιατί δεν είχα περάσει τραγούδια. Του είπα ότι δεν είχα στίχους. Δεν γνώριζα τότε κανέναν άλλον, με τον Χαράλαμπο Βασιλειάδη είχαμε λίγο ψυχρανθεί.
Καλά, θα το κανονίσω εγώ, έλα μεθαύριο να σου πω.
Έπιασε τον Μητσάκη και τον ρώτησε αν ήθελε να μου δώσει στίχους. Εγώ δεν ήξερα ότι ο Γιώργος έγραφε και στίχους. Οι δίσκοι τότε έγραφαν μόνο τους συνθέτες και νόμιζες ότι όλοι έγραφαν και στίχους. Όταν, πιο παλιά, ο Πάνος Πετσάς με είχε παροτρύνει να γράψω τραγούδια, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να του πω:
- Μα πώς; Αφού δεν έχω στίχους!
Έβαλε κάτι γέλια που ακόμα τα θυμάμαι.
- Και ποιος γράφει στίχους ρε;
- Αφού οι δίσκοι έτσι γράφουν πάνω.
- Άσε τι γράφουν οι δίσκοι!
Αυτό ήταν το έθιμο τότε. Πίστευα λοιπόν ότι και με τον Μητσάκη συνέβαινε το ίδιο. Για να σου δώσω να καταλάβεις, κάποτε πήρα το πρώτο τραγούδι από τον Βίρβο, με τη μεσολάβηση του Κολοκοτρώνη. Ο Χρήστος έτυχε πάλι τότε να έχει στενότητα στίχων, ενώ είχαμε ήδη έτοιμο ένα τραγούδι με τον Καζαντζίδη και έπρεπε να το ζευγαρώσουμε για να κυκλοφορήσει ο δίσκος. Έβαλα το όνομά του Βίρβου στο δίσκο και εκείνος μου έκανε παράπονα:
- Ξέρεις τι ζημιά έκανες;
- Τι;
- Μου 'βαλες το όνομα!
- Δεν έπρεπε να σου βάλω το όνομα; Δεν είναι σωστό, δεν είναι δίκαιο; Αφού τους στίχους εσύ τους έγραψες.
- Σωστό είναι, αλλά τώρα οι άλλοι συνθέτες δεν θα μου παίρνουν στίχους, γιατί θα νομίζουν ότι θέλω το όνομά μου στο δίσκο!
Εγώ λοιπόν δεν ήξερα και με τον Μητσάκη τι συμβαίνει. Την άλλη μέρα στο μπαράκι, με πλησίασε ο ίδιος ο Γιώργος.
- Ήθελες στίχους και δεν μου το ’λεγες;
- Με συγχωρείς αλλά δεν ήξερα.
Έτσι αρχίσαμε τη συνεργασία. Βέβαια, το στιλ που έγραφε ο Μητσάκης ήτανε διαφορετικό από το δικό μου. Διάλεξα όμως από πολλούς στίχους του αυτά που ήθελα. Από τότε διατηρήσαμε μια καλή φιλία».
Τα τραγούδια της συνεργασίας τους:
Δεν θέλω πια να μ’ αγαπάς – Πόλυ Πάνου, Αντώνης Κλειδωνιάρης
Ο πόνος με πλημμύρισε – Πόλυ Πάνου, Αντώνης Κλειδωνιάρης
Να τό ’βρεις από άλλη – Πόλυ Πάνου, Αντώνης Κλειδωνιάρης
Κλάψε με μάνα κλάψε με – Στέλιος Καζαντζίδης
Όποιος αγάπησε – Στέλιος Καζαντζίδης
Αλλοίμονο στη μάνα μου – Στέλιος Καζαντζίδης
Ξενιτεμένο μου παιδί – Γιώτα Λύδια. Αντώνης Κλειδωνιάρης
Λέλι-Λέλι – Γιώτα Λύδια, Στράτος Ατταλίδης
Ο κόσμος σήμερα – Γιάννης Κουλουκάκης
Παίξτε τραγούδια θλιβερά – Γιάννης Κουλουκάκης, Γεωργία Τζόυ
Ο άτυχος – Μανώλης Φακίνος (Μπαρμπεράκης), Γιώτα Λύδια
Η παραπονιάρα – Άννα Λιάνα, Δημήτρης Ρουμελιώτης
Κοιτάτε έναν άντρα – Μιράντα Ναϊς
Κάντε τόπο να περάσω – Ζωζώ Σαπουντζάκη, Σταύρος Παρούσης
Το θύμα – Ζωζώ Σαπουντζάκη
Εσύ είσαι ο φονιάς – Ζωζώ Σαπουντζάκη
