μου ανακοίνωνε με λύπη από το τηλέφωνο πως το περιοδικό «Όασις», στο οποίο εκείνος διηύθυνε και ο υπογράφων ήταν σταθερός συνεργάτης, «κατέβαζε ρολά»…. Οι λόγοι; Γνωστοί και συνηθισμένοι… Η κρίση, η πτώση των πωλήσεων κλπ…. Ύστερα από ενάμιση χρόνο και μετά από πολλές περιπέτειες, τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και το «Δίφωνο», περιοδικό που, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, εξέδιδε ο ίδιος εκδοτικός οργανισμός…
Θυμάμαι με πόση αγωνία περιμέναμε (εγώ και πολλοί άλλοι «ομοιοπαθείς»), να φτάσει η μέρα της κυκλοφορίας των αγαπημένων μουσικών περιοδικών… Το «Ντέφι», η «Μουσική» και ο «Ήχος» στα χρόνια του ’80, το διαχρονικό «Pop & Rock», το «Heavy metal» μετέπειτα «Μetal Hammer», που κάλυπτε τις «σκληρές» μουσικές αναζητήσεις μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί (κοντά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80), το «Δίφωνο» και το «Πάλκο» στα χρόνια του ‘90, αλλά και το «Echo», το «Λαϊκό Τραγούδι» και για ελάχιστα τεύχη η «Οκτάβα» και το «Διαπασών» στην προηγούμενη δεκαετία…. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει βεβαίως στον «Μετρονόμο» του φίλου και ακούραστου εργάτη του τύπου Θανάση Συλιβού, που είναι και ο μόνος που για 13 συναπτά έτη, άντεξε και αντέχει στην πάλη με τα «θηρία»… Χωρίς μάλιστα να προσφέρει- πέραν ελαχίστων αξιοπρόσεκτων εξαιρέσεων- cd ή οτιδήποτε άλλο μαζί με το περιοδικό… Διαπιστώνω επίσης με χαρά, πως και το «Metal Hammer» συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι σήμερα…
Τελευταία αξιοσημείωτη προσπάθεια που εθεάθη να περιμένει «εναγωνίως» τους αναγνώστες στα περίπτερα, πριν από λίγο καιρό, είναι το «Sound Vision», που εκδόθηκε σε συνεργασία με το «Ήχος και εικόνα» και ασχολείται, κυρίως, με το τεχνικό μέρος της μουσικής…
Συζητώντας κατά καιρούς με φίλους, επιβεβαιώνεται πόσο λείπει σε όλους ένα «δυνατό» μουσικό περιοδικό…. Ένα «Δίφωνο», σαν αυτό της πρώτης περιόδου ή ένα νέο «Όασις»… Αλλά και το «Λαϊκό τραγούδι», με τις όποιες «εμμονές» του…
«Μόνο ο Μετρονόμος έμεινε…», λένε όλοι «…κι αυτός βγαίνει κάθε 3-4 μήνες»…
Η οικονομική κρίση είναι σίγουρα η σημαντικότερη αιτία για την πτώση της «αυλαίας» των μουσικών περιοδικών… Φταίει όμως μόνο η κρίση; Η ποιότητα του υλικού, τα συνοδευτικά cd - που για κάποιους είναι το πρώτο κριτήριο για να αγοράσουν ένα περιοδικό - η ευκολία του διαδικτύου, δεν έπαιξαν το ρόλο τους; Άραγε σήμερα, υπάρχει ακόμα διαμορφωμένο ένα αγοραστικό κοινό, αρκετό για να στηρίξει μια νέα έντυπη έκδοση, όπως παλιότερα;
Το κενό βέβαια, ήρθαν να καλύψουν τα ηλεκτρονικά μουσικά περιοδικά… Τα «music portals» κατά κόσμο… Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι τελείως διαφορετικό… Γρήγορη και δωρεάν ενημέρωση, άπλετος χώρος γραφής, οπτικοακουστικά ντοκουμέντα, ενίοτε και διάλογος σε forums κλπ… Και δεκάδες αρθρογράφοι, που, στην «έντυπη» εποχή, δεν θα έβρισκαν ανάλογο χώρο… Αυτό βεβαίως δεν είναι πάντα θετικό… Αλλά πρόκειται για θέμα άλλης καταγραφής… Όπως και η άνθηση του «copy-paste» («αντιγραφή-επικόλληση» στα ελληνικά), που άλλοτε γίνεται «με τρόπο», διακριτικά δηλαδή, ενώ πολύ συχνά «βγάζει μάτια»…
Είναι όμως κοινώς αποδεκτό, πως το έντυπο είναι «άλλο πράγμα»… Ειδικά για μια μικρή, αλλά σεβαστή μερίδα του κοινού που δεν έχει σχέση με τους υπολογιστές και το διαδίκτυο…
Κατά τη γνώμη μου, είναι και τα δυο είναι εξίσου σημαντικά… Ελπίζω κάποτε, αν και όταν έρθει η περιβόητη ανάπτυξη, να ξαναζήσουμε τις χρυσές «έντυπες» εποχές, σε συνδυασμό πάντα με την καθημερινή ηλεκτρονική ενημέρωση…
Προς το παρόν, κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο και θυμόμαστε ηλεκτρονικά τα εξώφυλλα από τα πρώτα τεύχη 15 μουσικών περιοδικών, που κυκλοφόρησαν επί σειρά ετών ή για λίγους μήνες από το 1988 ως το 2014…
Θυμάμαι με πόση αγωνία περιμέναμε (εγώ και πολλοί άλλοι «ομοιοπαθείς»), να φτάσει η μέρα της κυκλοφορίας των αγαπημένων μουσικών περιοδικών… Το «Ντέφι», η «Μουσική» και ο «Ήχος» στα χρόνια του ’80, το διαχρονικό «Pop & Rock», το «Heavy metal» μετέπειτα «Μetal Hammer», που κάλυπτε τις «σκληρές» μουσικές αναζητήσεις μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί (κοντά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80), το «Δίφωνο» και το «Πάλκο» στα χρόνια του ‘90, αλλά και το «Echo», το «Λαϊκό Τραγούδι» και για ελάχιστα τεύχη η «Οκτάβα» και το «Διαπασών» στην προηγούμενη δεκαετία…. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει βεβαίως στον «Μετρονόμο» του φίλου και ακούραστου εργάτη του τύπου Θανάση Συλιβού, που είναι και ο μόνος που για 13 συναπτά έτη, άντεξε και αντέχει στην πάλη με τα «θηρία»… Χωρίς μάλιστα να προσφέρει- πέραν ελαχίστων αξιοπρόσεκτων εξαιρέσεων- cd ή οτιδήποτε άλλο μαζί με το περιοδικό… Διαπιστώνω επίσης με χαρά, πως και το «Metal Hammer» συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι σήμερα…
Τελευταία αξιοσημείωτη προσπάθεια που εθεάθη να περιμένει «εναγωνίως» τους αναγνώστες στα περίπτερα, πριν από λίγο καιρό, είναι το «Sound Vision», που εκδόθηκε σε συνεργασία με το «Ήχος και εικόνα» και ασχολείται, κυρίως, με το τεχνικό μέρος της μουσικής…
Συζητώντας κατά καιρούς με φίλους, επιβεβαιώνεται πόσο λείπει σε όλους ένα «δυνατό» μουσικό περιοδικό…. Ένα «Δίφωνο», σαν αυτό της πρώτης περιόδου ή ένα νέο «Όασις»… Αλλά και το «Λαϊκό τραγούδι», με τις όποιες «εμμονές» του…
«Μόνο ο Μετρονόμος έμεινε…», λένε όλοι «…κι αυτός βγαίνει κάθε 3-4 μήνες»…
Η οικονομική κρίση είναι σίγουρα η σημαντικότερη αιτία για την πτώση της «αυλαίας» των μουσικών περιοδικών… Φταίει όμως μόνο η κρίση; Η ποιότητα του υλικού, τα συνοδευτικά cd - που για κάποιους είναι το πρώτο κριτήριο για να αγοράσουν ένα περιοδικό - η ευκολία του διαδικτύου, δεν έπαιξαν το ρόλο τους; Άραγε σήμερα, υπάρχει ακόμα διαμορφωμένο ένα αγοραστικό κοινό, αρκετό για να στηρίξει μια νέα έντυπη έκδοση, όπως παλιότερα;
Το κενό βέβαια, ήρθαν να καλύψουν τα ηλεκτρονικά μουσικά περιοδικά… Τα «music portals» κατά κόσμο… Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι τελείως διαφορετικό… Γρήγορη και δωρεάν ενημέρωση, άπλετος χώρος γραφής, οπτικοακουστικά ντοκουμέντα, ενίοτε και διάλογος σε forums κλπ… Και δεκάδες αρθρογράφοι, που, στην «έντυπη» εποχή, δεν θα έβρισκαν ανάλογο χώρο… Αυτό βεβαίως δεν είναι πάντα θετικό… Αλλά πρόκειται για θέμα άλλης καταγραφής… Όπως και η άνθηση του «copy-paste» («αντιγραφή-επικόλληση» στα ελληνικά), που άλλοτε γίνεται «με τρόπο», διακριτικά δηλαδή, ενώ πολύ συχνά «βγάζει μάτια»…
Είναι όμως κοινώς αποδεκτό, πως το έντυπο είναι «άλλο πράγμα»… Ειδικά για μια μικρή, αλλά σεβαστή μερίδα του κοινού που δεν έχει σχέση με τους υπολογιστές και το διαδίκτυο…
Κατά τη γνώμη μου, είναι και τα δυο είναι εξίσου σημαντικά… Ελπίζω κάποτε, αν και όταν έρθει η περιβόητη ανάπτυξη, να ξαναζήσουμε τις χρυσές «έντυπες» εποχές, σε συνδυασμό πάντα με την καθημερινή ηλεκτρονική ενημέρωση…
Προς το παρόν, κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο και θυμόμαστε ηλεκτρονικά τα εξώφυλλα από τα πρώτα τεύχη 15 μουσικών περιοδικών, που κυκλοφόρησαν επί σειρά ετών ή για λίγους μήνες από το 1988 ως το 2014…
