Σε πρώτη φάση, καμιά… Κι όμως…
Το 1972 ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ηχογράφησε πέντε τραγούδια του Λουκιανού Κηλαηδόνη σε στίχους Νίκου Γκάτσου, για τον δεύτερο δίσκο του Λουκιανού, την «Κόκκινη κλωστή».
Τι μεσολάβησε όμως τότε και ο δίσκος κυκλοφόρησε τελικά χωρίς τον Μπιθικώτση, αλλά με τον Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη;
Το 1972 ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ηχογράφησε πέντε τραγούδια του Λουκιανού Κηλαηδόνη σε στίχους Νίκου Γκάτσου, για τον δεύτερο δίσκο του Λουκιανού, την «Κόκκινη κλωστή».
Τι μεσολάβησε όμως τότε και ο δίσκος κυκλοφόρησε τελικά χωρίς τον Μπιθικώτση, αλλά με τον Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη;
Μέσα από συνέντευξη που μου παραχώρησε πρόσφατα ο Λουκιανός, αναφέρεται σ’ αυτή την ιστορία:
Eρ: Ήθελα να γυρίσουμε πίσω στο 1972 και στην «Κόκκινη κλωστή». Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε με το Μητσιά και τη Γαλάνη, αλλά πέντε από αυτά τα τραγούδια είχαν ηχογραφηθεί και με τον Μπιθικώτση. Πολύ αργότερα, το 1987, κυκλοφόρησαν στο μεγάλο δίσκο «Λουκιανός Κηλαηδόνης - Πρώτες εκτελέσεις». Τι συνέβη και δεν βγήκαν τότε με τον Μπιθικώτση;
Λ.Κ: Δεν έπρεπε να βγούνε… Εγώ έκανα την πρώτη συνεργασία με την Columbia και πήγα σ’ αυτήν γιατί αγαπούσα πάρα πολύ τη φωνή του Μπιθικώτση. Όταν λοιπόν ήταν να κάνουμε το δίσκο με τη Ραλλού Μάνου («Η πόλη μας»), όπου ο Μανώλης θα τραγουδούσε και ζωντανά στην παράσταση, είπα στο Λαμπρόπουλο πως εγώ θέλω τα τραγούδια με τον Μπιθικώτση. Μου έφερνε δυσκολίες… Ο Λαμπρόπουλος διέβλεπε ένα τέλος της «χροιάς Μπιθικώτση». Κι ήθελε να προετοιμάσει τον διάδοχο. Έτσι λοιπόν μου έφερνε διάφορες προφάσεις, όμως μέσα σ’ όλα αυτά ήθελε κι ο Μπιθικώτσης να πάει στην Αμερική τουρνέ και δεν τον είχα… Τέλος πάντων όταν φτάνουμε στην «Κόκκινη κλωστή» του λέω «Θέλω τον Μπιθικώτση» και μου λέει «Πάρτον». Πάω λοιπόν στο Γρηγόρη και του βάζω τα τραγούδια… «Ωραία…» λέει «…ο καινούργιος Θεοδωράκης…» κλπ, του άρεσε το «Σπίτι μου με τ’ άσπρα σου γιασεμιά», το «Τι να σου κάνει ο άνθρωπος» και ξεκινάμε με τον Μπιθικώτση. Κάνουμε δυο προβούλες, πάμε στο στούντιο, λέει πέντε τραγούδια σε μια ώρα μέσα… Παίρνω ένα αντίγραφο, πάω σπίτι, τα ακούω την άλλη μέρα και αντιλαμβάνομαι πως δεν υπήρχε πια το «μέταλλο» της φωνής του Μπιθικώτση, είχε «σπάσει». Δεν το ’χα αντιληφθεί… Είχε βγάλει το «Μια γυναίκα φεύγει» , είχε γίνει «μπελκάντο», έχασε εκείνο το «μέταλλο» που αγαπήσαμε και ήταν ένας τραγουδιστής πιο «μαλακός» κι από τον Κόκοτα, πώς να σου πω, ένα πράγμα «μπελκάντο». Τηλεφωνώ στο Λαμπρόπουλο και του λέω «Κύριε Λαμπρόπουλε , με συγχωρείτε πάρα πολύ, εκτίθεται ο Γρηγόρης μ’ αυτά τα τραγούδια, να μην τα πει ο Γρηγόρης, ας τα πει ο Μητσιάς». Απ’ αυτά λοιπόν, είχα εγώ ένα αντίγραφο στα χέρια μου, είχε μείνει κι ένα στην Columbia .Το βρήκανε ο Φαληρέας με τον Κυβέλο, δεν ξέρω κι εγώ πού διάολο το βρήκανε και τα βγάλανε… Εγώ δεν τα ’βγαζα ποτέ για να «προστατέψω» το Γρηγόρη…
Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Εγώ είμαι της άποψης πως κάποια πράγματα, όπως αυτά, δεν πρέπει να μένουν στα συρτάρια και καλώς βγαίνουνε…
Εντάξει, είναι ένα ντοκουμέντο, κάτι τέτοιο. Αλλά αν βάλεις αυτά τα τραγούδια και βάλεις, ας πούμε, το Γρηγόρη του ’63, θα καταλάβεις τη διαφορά… Εγώ για κείνον το Γρηγόρη πήγα κι όταν τον έφτασα, βρήκα πια έναν άλλον Γρηγόρη...
Όντως είναι μεγάλο θέμα, αν πρέπει να κυκλοφορούν ή όχι όλα όσα έχουν ηχογραφηθεί κατά καιρούς και παραμένουν κλεισμένα στα συρτάρια… Όντως, ο Μπιθικώτσης του ’72 δεν είχε σχέση με τον Μπιθικώτση του 60, παρέμενε όμως ένας μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής… Και πολύ καλώς, το 1985 στη συλλογή τραγουδιών «Γρηγόρης Μπιθικώτσης Για πάντα - Νο 1» έγινε η αρχή με το «Μια Κεφαλονίτισσα», το οποίο μπήκε εκεί, ενώ δυο χρόνια αργότερα, το 1987, στο δίσκο «Λουκιανός Κηλαηδόνης - Πρώτες εκτελέσεις» συμπεριλήφθηκαν και τα «Μικρή Ζακυνθινιά», «Το σπίτι μου», «Γκρεμός και βράχος» και «Κάθε χρόνο, κάθε χρόνο» στις πρώτες εγγραφές τους με τη φωνή του Μπιθικώτση… Μπουζούκια βέβαια έπαιζαν ο Λάκης Καρνέζης με τον Κώστα Παπαδόπουλο…
Αργότερα, κάποια απ’ αυτά ξαναμπήκαν σε διάφορες άλλες συλλογές…
Eυχαριστούμε το φίλο και συνεργάτη Θοδωρή Χαϊκάλη για την τεχνική επεξεργασία των εξωφύλλων των lp’s.
